Clivas - კლივასი10მგ 30 ტაბლეტი

ზოგადი დახასიათება.

საერთაშორისო არა-პატენტირებული დასახელება: როზუვასტატინი;

სამკურნალწამლო ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები;

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: ტაბლეტები მრგვალი ფორმის, ორმხრივამოზნექილი ზედაპირით, დაფარული ვარდისფერი აპკიანი გარსით, გამყოფი ხაზით. განივ განაკვეთზე ჩანს ორი ფენა.

სამკურნალო პრეპარატის შემადგენლობა.   

1 ტაბლეტი შეიცავს 10 მგ როზუვასტატინს (რაც 10.4 მგ როზუვასტატინი  კალციუმის ექვივალენტურია), ან 20 მგ როზუვასტატინს (რაც 20.8 მგ როზუვასტატინი  კალციუმის ექვივალენტურია);

მოქმედი ნივთიერება: როზუვასტატინი;

დამხმარე ნივთიერებები: მანიტი (E 421), ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის ჰიდროქსიდი, კალციუმის კარბონატი, ნატრიუმის კარბონატი უწყლო, ჰიდროფობური კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, წყლიანი კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი;

აპკიანი გარსის ნივთიერება Opadry II Pink: რკინის წითელი ოქსიდი (E 172), რკინის ყვითელი ოქსიდი (E 172), რკინის შავი ოქსიდი (E 172), პოლიეთილენგლიკოლი, პოლივინილის სპირტი, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E 171).

გამოშვების ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

სამკურნალო პრეპარატის კლასიფიკაციის კოდი.

 ჰიპოლიპიდემიური საშუალებები. გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორები.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების მექანიზმი

როზუვასტატინი წარმოადგენს სელექციურ კონკურენტულ გმგ-კოა-რედუქტაზას ინჰიბიტორს, ფერმენტს, რომელიც განსაზღვრავს რეაქციის სიჩქარეს და გარდაქმნის 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილკოენზიმ A-ს მევალონატად, ქოლესტერინის წინამორბედად. როზუვასტატინის მოქმედების მთავარი ადგილი არის ღვიძლი, სამიზნე ორგანო ქოლესტერინის დონის შესამცირებლად.

როზუვასტატინი ზრდის დსლპ რეცეპტორების რაოდენობას ღვიძლის უჯრედების ზედაპირზე, აძლიერებს დსლპ-ს მიტაცებას და კატაბოლიზმს და აფერხებს ძლიერ დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების (ძდსლპ) სინთეზს, რითაც მცირდება ძდსლპ და დსლპ-ს საერთო რაოდენობა.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

როზუვასტატინი ამცირებს მომატებული ქოლესტერინ-დსლპ (ქს-დსლპ)-ს, საერთო ქოლესტერინის და ტრიგლიცერიდების (ტგ) შემცველობას, და ზრდის ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების (ქს-მსლპ) დონეს. ის ამცირებს აპოლიპოპროტეინ „ბ“ (აპო ბ), ქს-არა-მსლპ, ქს-ძდსლპ, ტგ- ძდსლპ-ს რაოდენობას და ზრდის აპოლიპოპროტეინ „ა-I“A-1 (აპო ა-I) (ცხრილი 1) დონეს, ამცირებს ქს-ძდსლპ/ქს-მსლპ თანაფარდობას, საერთო ქს/ქს- მსლპ და ქს/ქს-არა-მსლპ-ს, და აპო-ბ/აპო-ა- I თანაფარდობას.

ცხრილი 1

დოზის პასუხი პაციენტებში პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიით ტიპი IIa და IIb (კორექტირებული საშუალო პროცენტული ცვლილება საწყის დონესთან შედარებით)

თერაპიული ეფექტი მიიღწევა 1 კვირის განმავლობაში როზუვასტატინით მკურნალობის დაწყების შემდეგ, 2 კვირის შემდეგ მკურნალობის ეფექტი აღწევს მაქსიმალური შესაძლებელის 90% -ს.

მაქსიმალური ეფექტი, როგორც წესი, მიიღწევა 4 კვირაში და ამის შემდეგ შენარჩუნდება.

 კლინიკური ეფექტურობა.

როზუვასტატინი ეფექტურია მოზრდილ პაციენტებში ჰიპერქოლესტერინემიით ჰიპერტრიგლიცერიდემიასთან ერთად ან მის გარეშე, რასის, სქესის და ასაკისგან დამოუკიდებლად, მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით და ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით დაავადებულ პაციენტებში.

ცნობილია, რომ III ფაზის კვლევების გაერთიანებული მონაცემების მიხედვით, როზუვასტატინი ეფექტურად ამცირებს ქოლესტერინის დონეს IIa და IIb ტიპის ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტების უმეტესობაში (LDL საშუალო საწყისი დონე არის 4,8 მმოლ/ლ) სამიზნე მნიშვნელობებამდე, რაც აისახება ათეროსკლეროზის ევროპული საზოგადოების ნორმებში (EOA, 1998); პაციენტების დაახლოებით 80%-ში, რომლებიც იღებდნენ პრეპარატს 10მგ დოზით, შესაძლებელი გახდა LDL-C ნორმატიული სამიზნე დონის მიღწევა EOA-ს მიხედვით (<3 მმოლ/ლ).

ფართომაშტაბიან კვლევაში 435 პაციენტმა მემკვიდრეობითი ჰიპერქოლესტერინემიის ჰეტეროზიგოტური ფორმით მიიღო როზუვასტატინი 20მგ-დან 80მგ-მდე დოზით. ყველა დოზამ აჩვენა დადებითი გავლენა ლიპიდურ პარამეტრებზე. 40 მგ დღიურ დოზამდე ტიტრირების შემდეგ (მკურნალობის 12 კვირა), LDL-C შემცირდა 53%-ით. პაციენტთა 33%-მა მიაღწია EOA ნორმას LDL-C  დონით (<3 მმოლ/ლ).

ცნობილია, რომ  დოზების გაძლიერებული ტიტრირების ღია კვლევაში, 20-40 მგ დოზებით როზუვასტატინის გამოყენებაზე პასუხი შესწავლილი იყო 42 პაციენტში ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით. ზოგად პოპულაციაში LDL-C შემცირდა საშუალოდ 22%-ით.

კლინიკურ კვლევებში მონაწილეთა შეზღუდული რაოდენობით, როზუვასტატინმა აჩვენა ადიტიური ეფექტი ტრიგლიცერიდების დონეებზე (დაქვეითება) ფენოფიბრატთან ერთად გამოყენებისას და HDL-C კონცენტრაციებზე (მატება) ნიაცინთან ერთად გამოყენებისას (იხ. პუნქტი „სპეციალური ინსტრუქციები და სიფრთხილის ზომები").

მულტიცენტრულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევაში (METEOR), 45-დან 70 წლამდე ასაკის 984 პაციენტი გულის კორონარული დაავადების განვითარების დაბალი რისკით (<10% ფრემინგემის რისკის შკალაზე 10 წლის განმავლობაში), საშუალო LDL.–C შემადგენლობა 4.0 მმოლ/ლ (154.5 მგ/დლ) და ასიმპტომური ათეროსკლეროზი, დიაგნოზირებული საძილე არტერიების ინტიმა-მედია კომპლექსის სისქით, შემთხვევით მინიჭებული იყო როზუვასტატინით მკურნალობაზე 40მგ დღეში ერთხელ ან პლაცებოთი. თერაპიის ხანგრძლივობა შეადგენს 2 წელს. პლაცებოს მიღებასთან შედარებით, როზუვასტატინით თერაპიამ მნიშვნელოვნად შეანელა ინტიმა-მედიის კომპლექსის მაქსიმალური სისქის მატება საძილე არტერიის 12 წერტილზე (განსხვავება როზუვასტატინსა და პლაცებოს შორის: -0,0145 მმ/წ [95% CI -0,0196, -0,0, 0093; p<0,0001]).

ცვლილებები, საწყის დონესთან შედარებით იყო -0,0014 მმ/წ (-0,12%/წ [არა მნიშვნელოვანი]) როზუვასტატინით თერაპიის ჯგუფში და +0,0131 მმ/წ (1,12%/წ [p<0, 0001]) პლაცებოს ჯგუფში. პირდაპირი კავშირი საძილე არტერიების ინტიმა-მედია კომპლექსის სისქესა და გულ-სისხლძარღვთა გართულებების რისკის შემცირებას შორის არ არის დადასტურებული. პაციენტები, რომლებიც მონაწილეობდნენ METEOR კვლევაში, იმყოფებიან გულის კორონარული დაავადების განვითარების დაბალი რისკის ქვეშ. ისინი არ არიან როზუვასტატინის 40მგ თერაპიის სამიზნე პოპულაციაში. ამ დოზით პრეპარატი უნდა დაინიშნოს მხოლოდ იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აწუხებთ მძიმე ჰიპერქოლესტერინემია და იმყოფებიან გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების გაზრდილი რისკის ქვეშ (იხ. პუნქტი "გამოყენების მეთოდი და დოზირება").

JUPITER (Justification for the Use of Statins in Prevention: an Intervention Trial Evaluating Rosuvastatin) ინტერვენციულ კვლევაში შესწავლილი იყო როზუვასტატინის ეფექტი ძირითადი ათეროსკლეროზული გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების წარმოქმნაზე, სულ 17802 პაციენტი მონაწილეობდა: 50 წელზე უფროსი ასაკის მამაკაცები და 60 წელზე უფროსი ასაკის ქალები.

კვლევის მონაწილეები რანდომიზებულნი იყვნენ ჯგუფებში: პლაცებო (n=8901) ან როზუვასტატინის - 20მგ დღეში ერთხელ (n=8901) და დაკვირვების ქვეშ იყვნენ 2 წლის განმავლობაში.

LDL-ქოლესტერინის კონცენტრაცია შემცირდა 45%-ით (p<0.001) როზუვასტატინის ჯგუფში პლაცებო ჯგუფთან შედარებით.

მაღალი რისკის მქონე 1558 პაციენტი რეტროსპექტულ ანალიზში (>20% Framingham Risk Score), დაფიქსირდა კვლევის კომბინირებული საბოლოო წერტილის პარამეტრების სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება, რომელიც მოიცავდა გულ-სისხლძარღვების მხრივ გამოწვეულ სიკვდილიანობას, ინსულტს და მიოკარდიუმის ინფარქტს (p = 0.028) პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით, პლაცებოსთან შედარებით. აბსოლუტური რისკის შემცირება, გამოხატული როგორც მოვლენების სიხშირის ცვლილება/1000 პაციენტი, იყო 8.8. საერთო სიკვდილიანობა ამ მაღალი რისკის ჯგუფში არ შეცვლილა (p=0.193). მაღალი რისკის მქონე პაციენტთა ქვეჯგუფის რეტროსპექტულ ანალიზში (სულ 9302 ადამიანი) (25% ფრემინგემის რისკის შკალის მიხედვით 65 წელზე უფროსი ასაკის პირებზე ექსტრაპოლირებით), დაფიქსირდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება კვლევის კომბინირებული საბოლოო წერტილის პარამეტრებში, რომელიც მოიცავდა გულ-სისხლძარღვთა მხრივ სიკვდილიანობას, ინსულტს და მიოკარდიუმის ინფარქტს (p = 0.0003) პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით, პლაცებოსთან შედარებით. აბსოლუტური რისკის შემცირება, გამოხატული მოვლენის სიხშირის ცვლილებაში/1000 პაციენტი, იყო 5.1. საერთო სიკვდილიანობა უცვლელი დარჩა მაღალი რისკის ჯგუფში (p=0.076).

JUPITER კვლევაში როზუვასტატინის ჯგუფში მყოფი პაციენტების 6.6%-მა და პლაცებოს ჯგუფში მყოფი პაციენტების 6.2%-მა შეწყვიტეს საკვლევი მედიკამენტი, გვერდითი რეაქციების გამო. ყველაზე ხშირი გვერდითი რეაქციები, რამაც გამოიწვია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა იყო: მიალგია (0,3% როზუვასტატინის ჯგუფში, 0,2% პლაცებოს ჯგუფში), მუცლის ტკივილი (0,03% როზუვასტატინის ჯგუფში, 0,02% პლაცებო ჯგუფში) და გამონაყარი (0.02% როზუვასტატინის ჯგუფში, 0.03% პლაცებოს ჯგუფში). პლაცებოს ჯგუფზე მეტი ან ტოლი სიხშირით ყველაზე გავრცელებული გვერდითი რეაქციები იყო: საშარდე გზების ინფექციები (8.7% როზუვასტატინის ჯგუფში, 8.6% პლაცებოს ჯგუფში), ნაზოფარინგიტი (7.6% როზუვასტატინის ჯგუფში, 7.2% პლაცებოს ჯგუფში), ზურგის ტკივილი (7.6% როზუვასტატინის ჯგუფში, 6.9% პლაცებოს ჯგუფში) და მიალგია (7.6% როზუვასტატინის ჯგუფში, 6.6% პლაცებოს ჯგუფში).

ბავშვები

ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ, მულტიცენტრულ, პლაცებოზე კონტროლირებად, 12-კვირიან კვლევაში (n=176; 97 მამაკაცი და 79 ქალი), რასაც მოჰყვა 40-კვირიანი (n=173; 96 მამაკაცი და 77 ქალი)  როზუვასტატინის დოზის ტიტრირების ღია კვლევა, 10-17 წლის ასაკის პაციენტები (II-V ტანერის შკალაზე) მემკვიდრეობითი ჰეტეროზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიით, იღებდნენ 5, 10 ან 20 მგ როზუვასტატინს, ან პლაცებოს ყოველდღიურად 12 კვირის განმავლობაში, შემდეგ კი ყველა პაციენტი გადადიოდა როზუვასტატინით თერაპიაზე მომდევნო 40 კვირის განმავლობაში. კვლევაში მონაწილეობდა 10-13 წლის ასაკის პაციენტების დაახლოებით 30% და სქესობრივი განვითარების სტადიაზე მყოფი პაციენტების დაახლოებით 17%, 18%, 40% და 25%, ტანერის II, III, IV და V შკალის მიხედვით, შესაბამისად.

LDL-C დონე შემცირდა 38,3%, 44,6% და 50,0%-ით 5, 10 და 20 მგ როზუვასტატინის მიღებისას, შესაბამისად, პლაცებოს ჯგუფში 0,7%-თან შედარებით.

40 კვირის ბოლოს, 173 პაციენტიდან 70-მა (40.5%), რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს 20 მგ-მდე დოზით დღეში ერთხელ, მიაღწიეს 2.8 მმოლ/ლ-ზე ნაკლებ LDL-C დონეს.

კვლევის 52 კვირის შემდეგ, როზუვასტატინით მკურნალობის არანაირი ეფექტი არ იქნა ნაპოვნი სიმაღლეზე, წონაზე, სხეულის მასის ინდექსზე ან სქესობრივ მომწიფებაზე. ეს კვლევა (n=176) არ იყო გამოყენებული იშვიათი გვერდითი მოვლენების შესადარებლად.

ფარმაკოკინეტიკა.

აბსორბცია

როზუვასტატინის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა დაახლოებით 5 საათის შემდეგ პერორალური მიღებიდან. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 20% -ს.

განაწილება

როზუვასტატინი მნიშვნელოვნად კუმულირდება ღვიძლში, რომელიც წარმოადგენს ქოლესტერინის სინთეზისა და ქს-დსლპ-ის კლირენსის ძირიტად ადგილს.

მისი დისტრიბუციის მოცულობა დაახლოებით 134 ლიტრია. როზუვასტატინის თითქმის 90% უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს, ძირითადად ალბუმინს.

მეტაბოლიზმი

როზუვასტატინი ექვემდებარება შეზღუდულ მეტაბოლიზმს (დაახლოებით 10%). მეტაბოლიზმის in vitro კვლევები ადამიანის ჰეპატოციტების გამოყენებით ადასტურებს, რომ როზუვასტატინი სუსტი სუბსტრატია მეტაბოლიზმისთვის ციტოქრომ P450 ფერმენტების საფუძველზე. მთავარი ჩართული იზოფერმენტია CYP2C9, რამდენადმე ნაკლებ როლს თამაშობენ  2C19, 3A4 და 2D6. როზუვასტატინის ძირითადი გამოვლენილი მეტაბოლიტებია N- დესმეთილის და ლაქტონური მეტაბოლიტები. N- დესმეთილის მეტაბოლიტი დაახლოებით 50% -ით ნაკლებად აქტიურია ვიდრე როზუვასტატინი, ლაქტონური მეტაბოლიტები კლინიკურად არააქტიურია. როზუვასტატინზე მოდის   მოცირკულირე გმგ-კოა-რედუქტაზას  ინჰიბიტორის 90% ზე მეტი.

გამოყოფა.

როზუვასტატინის დოზის დაახლოებით 90% გამოიყოფა უცვლელი სახით განავალში (შეწოვილი და არ შეწოვილი აქტიური ნივთიერება ერთად). მეორე ნაწილი გამოიყოფა შარდში. დაახლოებით 5% გამოიყოფა შარდში უცვლელი სახით. პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 19 საათს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი არ იცვლება დოზის გაზრდისას. საშუალო კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 50 ლ/სთ-ს, როზუვასტატინის ღვიძლით მიტაცების პროცესში მონაწილეობს მემბრანული ტრანსპორტერი OATP-C, რომელიც მნიშვნელოვან როლს ასრულებს როზუვასტატინის ღვიძლით ელიმინაციაში.

წრფივობა.

 როზუვასტატინის სისტემური ექსპოზიცია იზრდება დოზის პროპორციულად. რამდენიმე ყოველდღიური დოზის მიღებისას ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები არ იცვლება.

 პაციენტების სპეციალური პოპულაციები.

 ასაკი და სქესი.

მოზრდილებში როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე ასაკისა და სქესის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა არ არსებობს. როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკა ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე  ბავშვებში იყო ზრდასრული მოხალისეების ფარმაკოკინეტიკის ანალოგიური.

რასა

ცნობილია, რომ ფარმაკოკინეტიკის კვლევებმა აჩვენა, რომ მონღოლოიდური რასის პაციენტებში (იაპონელები, ჩინელები, ფილიპინელები, ვიეტნამელები და კორეელები) მედიანური AUC და Cmax მნიშვნელობები დაახლოებით 2 ჯერ უფრო მაღალია, ვიდრე ევროპელებში; ინდოელებში მედიანური AUC და Cmax მნიშვნელობები გაზრდილია დაახლოებით 1,3 ჯერ.

სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფების ფარმაკოკინეტიკური ანალიზით ვერ დადგინდა კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ფარმაკოკინეტიკაში ევროპეიდული და ნეგროიდული რასების წარმომადგენლებს შორის.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა.

პაციენტებში მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის თირკმლის უკმარისობით როზუვასტატინის და N- დესმეთილის კონცენტრაციის დონე სისხლის პლაზმაში არსებითად არ იცვლება. პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ) როზუვასტატინის სისხლის პლაზმაში კონცენტრაცია 3-ჯერ უფრო მაღალია, ხოლო N- დესმეთილის კონცენტრაცია კი 9-ჯერ უფრო მაღალია, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში. როზუვასტატინის კონცენტრაცია ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტების პლაზმაში იყო 50 %-ით უფრო მაღალი, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

ცნობილია, რომ კვლევებში პაციენტებზე სხვადასხვა ხარისხის ღვიძლის უკმარისობით ჩაილდ-პიუს შკალის 7 ან ნაკლები ქულით, არ გამოვლინდა როზუვასტატინის ნახევრგამოყოფის პერიოდის მომატება. თუმცა პაციენტებში ჩაილდ-პიუს შკალის 8 და 9 ქულით გამოვლინდა ნახევრგამოყოფის პერიოდის დაახლოებით 2 -ჯერ მომატება ჩაილდ-პიუს შკალის უფრო ნაკლები ქულების მქონეების ანალოგიურ მაჩვენებლებთან შედარებით. როზუვასტატინის გამოყენების გამოცდილება ჩაილდ-პიუს შკალის 9  და მეტი ქულის მქონე  პაციენტებში არ არსებობს.

გენეტიკური პოლიმორფიზმი.

გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორების, მათ შორის როზუვასტატინის დისტრიბუცია, ხდება ცილა-ტრანსპორტერების OATP1B1  და BCRP-ის მონაწილეობით. SLCO1B1 (OATP1B1) და / ან  ABCG2 (BCRP) გენეტიკური პოლიმორფიზმის მქონე  პაციენტებში არსებობს როზუვასტატინის მომატებული ექსპოზიციის რისკი. SLCO1B1 c. 521CC და ABCG2 c.421AA პოლიმორფიზმის გარკვეულ ფორმების დროს  როზუვასტატინის ექსპოზიცია (AUC) მომატებულია  SLCO1B1 c. 521 TT ან  ABCG2 c. 421CC გენოტიპებთან  შედარებით. სპეციალური გენოტიპირება კლინიკურ პრაქტიკაში არ არის გათვალისწინებული, მაგრამ ამ პოლიმორფიზმის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია როზუვასტატინის ნაკლები სადღეღამისო დოზის გამოყენება.

ბავშვები.

ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე  10-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის სრულად დადგენილი. ცნობილია, რომ როზუვასტატინის (ტაბლეტის ფორმით) ფარმაკოკინეტიკის მცირე კვლევამ ბავშვთა ასაკის 18 პაციენტის მონაწილეობით აჩვენა, რომ პრეპარატის ექსპოზიცია ბავშვებში მოზრდილი პაციენტების ექსპოზიციის ანალოგიურია. ასევე შედეგები ცხადყოფს, რომ დოზის პროპორციული მნიშვნელოვანი გადახრები არ არის მოსალოდნელი.

გამოყენების ჩვენებები.

 ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა.

მოზრდილები და 10 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები. პირველადი ჰიპერქოლესტერინემია (ტიპი IIა, მათ შორის ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია) ან შერეული დისლიპიდემია (ტიპი II ბ) დიეტაზე დამატების სახით, როდესაც დიეტის დაცვა და სხვა არამედიკამენტოზური საშუალებების გამოყენება (როგორიცაა ფიზიკური ვარჯიში, სხეულის წონის შემცირება) არ არის საკმარისი.

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია, დიეტაზე და სხვა ლიპიდების დამაქვეითებელი პრეპარატებით (მაგ დსლპ აფერეზი) მკურნალობაზე დამატებით, ან როდესაც ასეთი სახის მკურნალობები არ არის შესაბამისი.

გულ-სისხლძარღვთა მხრივი დარღვევების პროფილაქტიკა.

მნიშვნელოვანი გულ- სისხლძარღვთა მხრივი მოვლენების პროფილაქტიკისთვის პაციენტებში, რომლებსაც დადგენილია, რომ არიან გულ- სისხლძარღვთა მხრივი დარღვევის პირველი შემთხვევის განვითარების მაღალი რისკის საფრთხის ქვეშ, სხვა რისკ-ფაქტორების კორექციაზე დამატების სახით.

მიღების წესი და დოზირება.

მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტს უნდა დაენიშნოს სტანდარტული ქოლესტერინის დამაქვეითებელი დიეტა, რომელიც უნდა იქნას დაცული მკურნალობის დროს. დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად, თერაპიის მიზნების და მკურნალობის ეფექტურობის შესაბამისად, მიმდინარე რეკომენდაციების გათვალისწინებით.

პრეპარატი კლივასი შეიძლება მიღებულ იქნეს ნებისმიერ დროს დღის განმავლობაში, საკვების მიღების მიუხედავად. ტაბლეტი არ უნდა დაიღეჭოს, მაგრამ შეიძლება გაიყოს გადაყლაპვის გამარტივების მიზნით. დააყოლეთ წყალი.

ჰიპერქოლესტერინემიის მკურნალობა.

 რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 5 მგ ან 10 მგ პერორალურად 1-ჯერ დღეში პაციენტებისთვის, რომლებსაც მანამდე არ მიუღიათ სტატინები და ასევე პაციენტებისთვის, მანამდე ღებულობდნენ სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორებს. საწყისი დოზის შერჩევისას უნდა იქნას გათვალისწინებული ქოლესტერინის შემცველობის  ინდივიდუალური დონე პაციენტებში და შესაძლო კარდიოვასკულური რისკი, და ასევე გვერდითი რეაქციების განვითარების  პოტენციური რისკი. საჭიროების შემთხვევაში 4 კვირის შემდეგ დოზა შეიძლება გაიზარდოს (იხ. ნაწილი „ფარმაკოდინამიკა“).

რადგანაც 40 მგ დოზის მიღებისას გვერდითი ეფექტები აღმოცენდება უფრო ხშირად, ვიდრე უფრო დაბალ დოზებზე (იხ. ნაწილი „გვერდითი ეფექტები“), დოზის  საბოლოო ტიტრაცია მაქსიმალურ 40 მგ დონემდე საჭიროა მხოლოდ მძიმე ჰიპერქოლესტერინემიის და მაღალი კარდიოვასკულური რისკის მქონე პაციენტებში (კერძოდ, ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში) რომლებშიც ვერ იქნა მიღწეული სასურველი შედეგი 20 მგ დოზაზე, და რომლებიც უნდა იყვნენ რეგულარული მეთვალყურეობის ქვეშ (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). 40 მგ დოზის გამოყენების დაწყებისას რეკომენდებულია სპეციალისტის მეთვალყურეობა.

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების პროფილაქტიკა.

 გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ გართულებების რისკის დაქვეითების კვლევის პერიოდში პრეპარატის ყოველდღიური დოზა იყო 20 მგ (იხ. ნაწილი „ფარმაკოდინამიკა“).

გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში.

 რეკომენდებული საწყისი დოზა 70 წლის ასაკის პაციენტებისთვის შეადგენს 5 მგ (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). დოზის სხვა კორექცია ასაკის მიხედვით საჭირო არ არის (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).

დოზირება თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისთვის.

თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევის მქონე პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის. რეკომენდებული საწყისი დოზა თირკმლის ფუნქციის ზომიერი სიმძიმის დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <60 მლ/წთ) შეადგენს 5 მგ. 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის ზომიერი სიმძიმის დარღვევით. პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევით  პრეპარატი კლივასის გამოყენება  ნებისმიერი დოზით უკუნაჩვენებია.

დოზირება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებისათვის.

როზუვასტატინის სისტემური ექსპოზიციის მომატება პაციენტებში ჩაილდ-პიუს შკალის  7 ან ნაკლები ქულით არ დაფიქსირდა.  მაგრამ სისტემური ექსპოზიციის მომატება დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლების მდგომარეობაც  შეფასდა ჩაილდ-პიუს შკალის  8 და 9 ქულით.  ასეთ პაციენტებში უნდა შეფასდეს თირკმლის ფუნქცია (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). გამოყენების გამოცდილება იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ ჩაილდ-პიუს შკალის  9-ზე მეტი ქულა, არ არსებობს. პრეპარატი კლივასი უკუნაჩვენებია ღვიძლის აქტიურ სტადიაზე დაავადების მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“).

რასობრივი კუთვნილება.

მონღოლოიდური რასის პაციენტებში აღინიშნა როზუვასტატინის სისტემური ექსპოზიციის ზრდა (იხ. ნაწილები „უკუჩვენებები“, „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“ და „ფარმაკოკინეტიკა“). რეკომენდებული საწყისი დოზა ასეთ პაციენტებში არის 5 მგ (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). 40 მგ დოზის მიღება უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილები „უკუჩვენებები“).

დოზირება მიოპათიის განვითარების რისკის მქონე  პაციენტებში.

რეკომენდებული საწყისი დოზა ასეთ პაციენტებში არის 5 მგ. 40 მგ დოზის მიღება უკუნაჩვენებია. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 20 მგ.

 გენეტიკური პოლიმორფიზმი.

 გენეტიკური პოლიმორფიზმის ზოგიერთმა ტიპებმა შეიძლება გამოიწვიონ როზუვასტატინის ექსპოზიციის გაზრდა. პაციენტები, რომლებსაც ცნობილია, რომ აღენიშნებათ ასეთი ტიპის  პოლიმორფიზმის მონაცემები, რეკომენდებულია პრეპარატის ნაკლები სადღეღამისო დოზის გამოყენება.

სხვა პრეპარატებთან ერთად მიღება

როზუვასტატინი წარმოადგენს სხვადასხვა ტრანსპორტერი ცილების სუბსტრატს (მაგ OATP1B1 და BCRP). მიოპათიის  (მათ შორის, რაბდომიოლიზის) რისკი იზრდება როზუვასტატინის ერთდროული გამოყენებისას გარკვეულ პრეპარატებთან, რომლებსაც შეუძლიათ როზუვასტატინის სისხლის პლაზმაში კონცენტრაციის გაზრდა ამ ტრანსპორტერ ცილებთან  ურთიერთქმედების გამო (როგორიცაა ციკლოსპორინი და გარკვეული პროტეაზას ინჰიბიტორები, მათ შორის რიტონავირის კომბინაცია ატაზანავირთან, ლოპინავირთან და  ტიპრანავირთან (იხ. ნაწილები „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“ და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“). შესაძლებისდაგვარად უნდა იქნას განხილული ალტერნატიული მედიკამენტები, და საჭიროების შემთხვევაში დროებით პრეპარატ კლივასით მკურნალობის შეწყვეტა. თუ ამ მედიკამენტებისა და კლივასის  ერთდროულად მიღება აუცილებლად ჩაითვლება,  საჭიროა ყურადღებით შეფასდეს ერთდროული გამოყენების  სარგებელი და რისკები, და სათანადოდ მოხდეს პრეპარატის დოზის კორექცია (იხ. ნაწილი „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ბავშვები.

პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში უნდა მოხდეს მხოლოდ სპეციალისტის მიერ. გამოიყენება 10 დან 17 წლის ასაკის ბავშვებში  მკურნალობისათვის (ბიჭებში ტანერის სკალით განვითარების II ეტაპზე,  და გოგონებში რომლებსაც მენსტრუაცია დაეწყოთ მინიმუმ ერთი წლის წინ). ჩვეულებრივი საწყისი დოზა ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე  ბავშვებში  არის 5 მგ დღეში. პრეპარატი ჩვეულებრივ მიიღება პერორალურად 5 მგ-დან 20 მგ-მდე დოზით დღეში ერთჯერ. დოზის მომატება უნდა მოხდეს ბავშვის მკურნალობაზე ინდივიდუალური პასუხისა და პრეპარატისადმი ტოლერანტობის  შესაბამისად, ბავშვების მკურნალობის  რეკომენდაციების დაცვით (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

 როზუვასტატინით თერაპიის დაწყებამდე ბავშვებს უნდა დაენიშნოთ სტანდარტული ჰიპოქოლესტერინული დიეტა, რომელიც პაციენტებმა უნდა დაიცვან ასევე მკურნალობის პერიოდშიც. პრეპარატის 20 მგ-ზე მაღალი დოზის უსაფრთხოება და ეფექტურობა  ამ პოპულაციაში გამოკვლეული არ არის.

 10 წლამდე ასაკის ბავშვები.

10 წლამდე ასაკის ბავშვების მკურნალობის გამოცდილება შეზღუდულია. აქედან გამომდინარე, როზუვასტატინი არ არის რეკომენდებული 10 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის.

გვერდითი რეაქციები.

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნება როზუვასტატინის მიღებისას, ჩვეულებრივ მსუბუქი და დროებითია.

ქვემოთ ჩამოთვლილი გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია განვითარების სიხშირის მიხედვით: ხშირად (≥ 1/100, <1/10); არა-ხშირად (≥ 1/1000, <1/100); იშვიათად (≥ 1/10 000, <1/1000); ძალიან იშვიათად (<1/10 000); სიხშირე უცნობია (შეუძლებელია განსაზღვრა არსებული მონაცემების მიხედვით).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ: იშვიათად -თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ: იშვიათად- ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, მათ შორის ანგიონევროზული შეშუპება.

 ენდოკრინული დარღვევები: ხშირად - შაქრიანი დიაბეტი¹.

ნერვული სისტემის მხრივი დარღვევები: ხშირად -თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა; ძალიან იშვიათად - პოლინეიროპათია, მეხსიერების დაკარგვა; სიხშირე უცნობია- პერიფერიული ნეიროპათია, ძილის დარღვევა, მათ შორის უძილობა და კოშმარული სიზმრები.

ფსიქიკური დარღვევები: სიხშირე უცნობია - დეპრესია.

სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის და შუასაყარის მხრივი დარღვევები:   სიხშირე უცნობია- ხველა, დისპნოე.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ხშირად -ყაბზობა, გულისრევა, მუცლის ტკივილი; იშვიათად -პანკრეატიტი, სიხშირე უცნობია - დიარეა.

ჰეპატობილიარული სისტემის მხრივ: იშვიათად -ღვიძლის ტრანსამინაზების მომატება; ძალიან იშვიათად - სიყვითლე, ჰეპატიტი.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ: იშვიათად- ქავილი, გამონაყარი, ურტიკარია; სიხშირე უცნობია - სტივენს-ჯონსონის სინდრომი.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ: ხშირად- მიალგია; იშვიათად - მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით) და რაბდომიოლიზი; ლუპუსის მსგავსი სინდრომი, კუნთების რუპტურა; ძალიან იშვიათად -ართრალგია; სიხშირე უცნობია- მყესების დაზიანება, ზოგჯერ გართულებული რუბტურით, იმუნურად განპირობებული ნეკროზული მიოპათია.

თირკმლების მხრივ: ძალიან იშვიათად - ჰემატურია.

 რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ: ძალიან იშვიათად - გინეკომასტია. ზოგადი მდგომარეობა: ხშირად - ასთენია; სიხშირე უცნობია - შეშუპება.

¹ სიხშირე დამოკიდებულია რისკის ფაქტორების არსებობით (უზმოზე გლუკოზის დონე ≥ 5მმოლ/ლ,  სხეულის მასის ინდექსი > 30 კგ/მ2, ტრიგლიცერიდების დონის მომატება, ანამნეზში არტერიული ჰიპერტენზია).

ისევე, როგორც გმგ-კოა-რედუქტაზის სხვა ინჰიბიტორების გამოყენების შემთხვევაში, არასასურველი რეაქციების განვითარების  სიხშირე დამოკიდებულია დოზაზე.

გავლენა თირკმელებზე.

პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს, აღინიშნა პროტეინურიის შემთხვევები, ძირითადად მილაკოვანი წარმოშობის (განსაზღვრულია „ტესტ-ჩხირის“ საშუალებით). შარდში ცილის რაოდენობის ცვლილებები არარსებობიდან ან კვალური რაოდენობიდან დაწყებული  ++ ან მეტ მნიშვნელობამდე დარეგისტრირდა გარკვეული დროის შემდეგ  <1% პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ როზუვასტატინს 10 და 20 მგ დოზებით; და დაახლოებით პაციენტების 3% -ში 40 მგ დოზის მიღებისას. შარდში ცილის მომატების შემთხვევათა უმნიშვნელო ზრდა  -   არარსებობიდან ან კვალური რაოდენობიდან დაწყებული + მნიშვნელობამდე დაფიქსირდა 20 მგ დოზის გამოყენებისას.

უმეტეს შემთხვევაში, პროტეინურიის ინტენსივობა სპონტანურად შემცირდა ან გაქრა როზუვასტატინის გამოყენების გაგრძელებისას. კლინიკური კვლევებისა და პოსტ-მარკეტინგული დაკვირვების მონაცემების გათვალისწინებით  ამჟამად არ მოგვეცა საშუალება გამოვლინდეს მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი პროტეინურიასა და თირკმლის მწვავე ან პროგრესულ დაავადებებს შორის. ჰემატურია აღინიშნა როზუვასტატინის მიმღებ პაციენტებში, და კლინიკური კვლევის მონაცემები მიუთითებს მის დაბალ სიხშირეზე.

გავლენა ჩონჩხის მუსკულატურაზე.

 ჩონჩხის კუნთების დაზიანება, როგორიცაა მიალგია, მიოპათია (მათ შორის, მიოზიტი) და იშვიათად რაბდომიოლიზი თირკმლის მწვავე უკმარისობით ან მის გარეშე, აღინიშნა როზუვასტატინის გამოყენებისას ნებისმიერ დოზით, განსაკუთრებით > 20 მგ დოზაზე.

როზუვასტატინის მიმღებ  პაციენტებში  დაფიქსირდა კრეატინისფოსფოკინაზას (კფკ) დონის დოზაზე-დამოკიდებული მომატება, რომელიც ხშირ შემთხვევაში იყო მსუბუქი, უსიმპტომო და გარდამავალი. თუ კფკ- ს დონეები მომატებულია ( >5-ჯერ მეტია ვიდრე ნორმის ზედა ზღვარი (ნზზ)), მკურნალობა უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

გავლენა ღვიძლზე.

ისევე, როგორც სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორების გამოყენებისას, როზუვასტატინის მიმღებ მცირე რაოდენობის პაციენტებში გამოვლინდა ტრანსამინაზების დონის დოზაზე-დამოკიდებული მომატება; უმეტეს შემთხვევაში მოვლენა იყო მსუბუქი, ასიმპტომური და დროებითი.

ზოგიერთი სტატინების გამოყენებისას დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები:

სექსუალური ფუნქციის დარღვევა; ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების ერთეული შემთხვევები, განსაკუთრებით ხანგრძლივი თერაპიის დროს (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). რაბდომიოლიზის, თირკმლის და ღვიძლის მხრივი მძიმე დარღვევების შემთხვევები (უმეტესად ღვიძლისმიერი ტრანსამინაზების დონის მომატება) იყო უფრო მეტი 40 მგ დოზის გამოყენებისას.

როზუვასტატინის კლინიკური გამოყენებისას გამოვლინდა ისეთი არასასურველი რეაქცია, როგორიცაა ლეტალური და არალეტალური ღვიძლის უკმარისობა. რადგანაც ამ რეაქციის შესახებ ცნობილი გახდა  სპონტანურად გაურკვეველი რაოდენობის პოპულაციიდან,  შეუძლებელია საიმედოდ შეფასდეს მისი სიხშირე ან დადგინდეს მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი როზუვასტატინის გამოყენებასთან.

ზოგჯერ კლინიკური გამოყენებისას  დაფიქსირდა  კოგნიტიური ფუნქციების დარღვევები (მაგალითად, მეხსიერების დაქვეითება, გულმავიწყობა, ამნეზია, ცნობიერების აბნევა) სტატინების გამოყენებასთან დაკავშირებით. ასეთი კოგნიტური პრობლემები დაფიქსირდა ყველა სტატინთან დაკავშირებით. მოვლენები, რომლების შესახებაც აღნიშნულია ანგარიშებში, როგორც წესი, მსუბუქი ხასიათისაა და გაივლიან სტატინების მოხსნის  შემდეგ, და ასევე აქვთ სხვადასხვა დრო სიმპტომების გაჩენამდე (1 დღიდან რამდენიმე წლამდე), და მათ გაქრობამდე (მედიანა- 3 კვირა).

ბავშვები.

კრეატინკინაზას დონის მომატება ნზზ-ზე  >10 ჯერ მეტად  და კუნთების მხრივ სიმპტომები ფიზიკური დატვირთვის ან გაზრდილი ფიზიკური აქტივობის  შემდეგ  ბავშვებში დაფიქსირდა უფრო ხშირად მოზრდილებთან  შედარებით (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). თუმცა, როზუვასტატინის უსაფრთხოების პროფილი ბავშვებში იყო მოზრდილების მსგავსი.

უკუჩვენებები.

- ჰიპერმგრძნობელობა როზუვასტატინის ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

ღვიძლის დაავადებები აქტიურ ფაზაში, მათ შორის მუდმივი უცნობი ეტიოლოგიის შრატის ტრანსამინაზების დონის მომატება და შრატში ტრანსამინაზების დონის ნებისმიერი მომატება, რომელიც 3-ჯერ აღემატება ნორმის  ზედა ზღვარს  (ნზზ);

- თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ);

- მიოპათია;

 - სოფოსბუვირი/ველპატასვირი/ვოქსილაპრევირი კომბინაციის ერთდროული მიღება (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“);

 - ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენება;

- ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი;

- რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც არ იყენებენ სათანადო კონტრაცეპტიულ საშუალებებს.

40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებშიც არსებობს მიოპათია /რაბდომიოლიზის განვითარების ხელშემწყობი ფაქტორები. ეს ფაქტორებია:

- ზომიერი სიმძიმის თირკმლის ფუნქციის დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი <60 მლ/წთ);

-ჰიპოთირეოზი;

- ინდივიდუალურ ან ოჯახურ ანამნეზში კუნთების მემკვიდრეობითი დაავადებები;

- ანამნეზში მიოტოქსიკურობა, რომელიც გამოწვეულია  სხვა გმგ-კოა რედუქტაზების ინჰიბიტორებით ან ფიბრატებით;

- ალკოჰოლის ბოროტად მოხმარება;

- სიტუაციები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ სისხლის პლაზმაში პრეპერატის დონის ზრდა;

-მონღოლოიდური რასის პაციენტები;

-ფიბრატის თანმხლები გამოყენება.

(იხ. ნაწილები „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“, „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“ და „ფარმაკოკინეტიკა“).
დოზის გადაჭარბება.

დოზის გადაჭარბებისას სპკეციფიკური მკურნალობა არ არსებობს. მკურნალობა სიმპტომატურია, რეკომენდებულია დამხმარე თერაპია. აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის და კფკ დონეების მონიტორინგი. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ჰემოდიალიზი იქნება ეფექტური.

განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები.

 გავლენა თირკმელებზე.

პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს მაღალი დოზებით, განსაკუთრებით 40 მგ-ს, აღინიშნა  პროტეინურიის შემთხვევები (განსაზღვრულია „ტესტ- ჩხირით“), ძირითადად მილაკოვანი წარმოშობის და ხშირ შემთხვევაში იყო დროებითი ან ხანმოკლე. პროტეინურია არ მიუთითებდა თირკმლის მწვავე ან პროგრესული დაავადებაზე (იხ. ნაწილი „გვერდითი რეაქციები“). თირკმელების მხრივი  არასასურველი ეფექტები აღინიშნებოდა უფრო ხშირად 40 მგ დოზაზე. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ პრეპარატს  40 მგ დოზით, თირკმლის ფუნქცია უნდა შემოწმდეს რეგულარულად.

 გავლენა ჩონჩხის მუსკულატურაზე

ჩონჩხის კუნთების დაზიანებები, მაგალითად მიალგია, მიოპათია და იშვიათად რაბდომიოლიზი, დაფიქსირდა პაციენტებში როზუვასტატინის ნებისმიერი დოზით, და განსაკუთრებით  > 20 მგ დოზით მიღებისას. ეზეტიმიბის გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან კომბინირებული გამოყენებისას, ძალიან იშვიათად აღინიშნა რაბდომიოლიზის განვითარების შემთხვევები. ვერ გამოირიცხება ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედების შესაძლებლობა, და, ამიტომ ასეთი კომბინაცია სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული.

ისევე, როგორც გმგ-კოა რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, როზუვასტატინის გამოყენებასთან დაკავშირებული რაბდომიოლიზის შემთხვევები პოსტმარკეტინგულ პერიოდში  უფრო ხშირად ვითარდებოდა 40 მგ დოზის მიღებისას.

კრეატინკინაზას დონის განსაზღვრა.

კრეატინკინაზას დონეები (KK) არ უნდა შეფასდეს მნიშვნელოვანი ფიზიკური დატვირთვის შემდეგ ან KK-ის დონის მომატების სხვა ალტერნატიული მიზეზების არსებობისას, რამაც შეიძლება გაართულოს შედეგების ინტერპრეტაცია. თუ კრეატინკინაზას საწყისი დონე მნიშვნელოვნად მომატებულია ( > 5-ჯერ მეტია ნორმის ზედა ზღვარზე), 5-7 დღის განმავლობაში აუცილებელია შედეგების დასადასტურებლად დამატებითი ანალიზის ჩატარება. თუ განმეორებითი ანალიზის შედეგი ადასტურებს საწყის დონეს ნორმის ზედა ზღვარზე 5-ჯერ მეტს, მაშინ მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს.

 მკურნალობის დაწყებამდე.

 როზუვასტატინი, ისევე, როგორც სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორები უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით პაციენტებში, რომლებშიც არსებობს მიოპათია/რაბდომიოლიზის განვითარების ხელშემწყობი ფაქტორები. ეს ფაქტორებია:

• თირკმლის ფუნქციის დარღვევები
• ჰიპოთირეოზი;
• ინდივიდუალურ ან ოჯახურ ანამნეზში კუნთების მემკვიდრეობითი დაავადებები;
• ანამნეზში მიოტოქსიკურობა, რომელიც გამოწვეულია სხვა გმგ-კოა რედუქტაზების ინჰიბიტორებით ან ფიბრატებით;
• ალკოჰოლის ბოროტად მოხმარება;
• 70 წელზე მეტი ასაკი;
• სიტუაციები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიონ სისხლის პლაზმაში პრეპერატის დონის ზრდა; (იხილეთ ნაწილები „გამოყენების მეთოდი და დოზირება“, „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“ და „ფარმაკოკინეტიკა“);
• ფიბრატების თანმხლები გამოყენება.

ასეთ პაციენტებში აუცილებელია პრეპარატის გამოყენების რისკისა და შესაძლო სარგებლობის შედარება; ასევე რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი. არ არის საჭირო მკურნალობის დაწყება კფკ-ს საწყისი  მნიშვნელოვნად მომატებული დონის (> 5-ჯერ მეტი ნზზ-ზე) შემთხვევაში.

მკურნალობის პერიოდში.

პაციენტები უნდა იყვნენ გაფრთხილებული, რომ საჭიროა დაუყოვნებლივ შეტყობინება  უცნობი წარმოშობის კუნთების ტკივილის, კუნთების სისუსტის ან უცნობი ეტიოლოგიის კრუნჩხვების შესახებ, განსაკუთრებით, თუ თან ახლავს შეუძლოდ ყოფნა ან ცხელება. ამ პაციენტებში საჭიროა  კფკ-ს დონის განსაზღვრა. აუცილებელია მკურნალობის შეწყვეტა, თუ კფკ-ს დონე მნიშვნელოვნად მომატებულია (> 5 ნზზ-ზე), ან თუ კუნთოვანი სიმპტომები მძიმეა და იწვევენ დისკომფორტს ყოველდღიურ ცხოვრებაში (მაშინაც კი, თუ კფკ დონე ≤ 5 ნზზ-ზე). თუ სიმპტომები გაივლის და კფკ დაუბრუნდება ნორმას, შეიძლება შევეცადოთ როზუვასტატინის ან ალტერნატიული გმგ-კოა რედუქტაზების კვლავ გამოყენებას, მაგრამ მინიმალური დოზით და ყურადღებით დაკვირვების ქვეშ.  კფკ დონის რეგულარული კონტროლი პაციენტებში ზემოთ აღნიშნული სიმპტომების გარეშე არ არის საჭირო.

ძალიან იშვიათად დაფიქსირდა იმუნურად განპირობებული ნეკროზული  მიოპათიის (იგნმ) შემთხვევები სტატინებით, მათ შორის როზუვასტატინით მკურნალობის პერიოდში ან მას შემდეგ. იგნმ-ს კლინიკური გამოვლინებებია პროქსიმალური კუნთების სისუსტე და შრატში კფკ დონის მომატება, რომელიც შენარჩუნდება სტატინების მოხსნის შემდეგაც.

ცნობილია, რომ კლინიკური კვლევების პერიოდში მცირე რაოდენობის პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ როზუვასტატინით და თანმხლები მედიკამენტებით, ჩონჩხის კუნთებზე  გაძლიერებული ეფექტი არ დაფიქსირებულა. თუმცა, მიოზიტისა და მიოპათიის შემთხვევათა გაზრდილი რაოდენობა დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც  მკურნალობდნენ  სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორებით კომბინაციაში ფიბროის მჟავას წარმოებულებთან, მათ შორის გემფიბროზილით, ციკლოსპორინით, ნიკოტინის მჟავით, აზოლური ანტიფუნგალური პრეპარატებით, პროტეაზას ინჰიბიტორებით და მაკროლიდური ანტიბიოტიკებით. გემფიბროზილი ზრდის მიოპათიის რისკს ზოგიერთი გმგ-კოა ინჰიბიტორების თანმხლები გამოყენებისას. აქედან გამომდინარე, როზუვასტატინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული გემფიბროზილთან კომბინაციაში. სასარგებლო გავლენა ლიპიდების დონის შემდგომი ცვლილებებზე, როზუვასტატინის ერთდროულად გამოყენებისას ფიბრატებთან ან ნიაცინთან უნდა შედარებული იქნას  ასეთი  კომბინაციის გამოყენების რისკთან. როზუვასტატინის 40 მგ  დოზით და ფიბრატების ერთდროული გამოყენება უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილები „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“, „უკუჩვენებები“ და „გვერდითი რეაქციები“).

როზუვასტატინი არ უნდა დაინიშნოს ფუზიდის მჟავასთან ერთად სისტემური გამოყენებისთვის ან ფუზიდის მჟავით მკურნალობის შეწყვეტიდან 7 დღის განმავლობაში. პაციენტებში, რომლებშიც ფუზიდის მჟავა სისტემურად სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, სტატინებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავით მკურნალობის ხანგრძლივობის განმავლობაში. რაბდომიოლიზი (მათ შორის რამდენიმე ფატალური შემთხვევის ჩათვლით) დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფუზიდის მჟავას და სტატინების კომბინაციას (იხ. პუნქტი "ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან"). პაციენტებს უნდა მიეცეთ რჩევა, დაუყოვნებლივ მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ მათ აღენიშნებათ კუნთების სისუსტის, ტკივილის ან მტკივანი მგრძნობელობის რაიმე სიმპტომი. სტატინებით თერაპია შეიძლება განახლდეს ფუზიდის მჟავას ბოლო დოზიდან 7 დღის შემდეგ. გამონაკლის შემთხვევებში, როდესაც სისტემურად აუცილებელია ფუზიდის მჟავას ხანგრძლივი გამოყენება, მაგალითად, მძიმე ინფექციების სამკურნალოდ, როზუვასტატინისა და ფუზიდის მჟავას ერთდროული გამოყენების აუცილებლობა უნდა განიხილებოდეს მხოლოდ ყოველი კონკრეტული შემთხვევის მიხედვით და სამედიცინო ზედამხედველობის ქვეშ.

როზუვასტატინი არ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში მწვავე, სერიოზული მდგომრეობებით, რომლებიც ხელს უწყობენ მიოპათიის განვითარებას ან ზრდიან თირკმლის უკმარისობის  რისკს რაბდომიოლიზის ფონზე (როგორიცაა სეფსისი, არტერიული ჰიპოტენზია, სერიოზული ქირურგიული ოპერაცია, ტრავმა, მძიმე მეტაბოლური, ენდოკრინული, ან ელექტროლიტური დარღვევები; უკონტროლო კრუნჩხვები).

გავლენა ღვიძლზე.

ისევე, როგორც სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორები, როზუვასტატინი სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული ალკოჰოლის ბოროტად მოხმარებისას და/ან ანამნეზში ღვიძლის დაავადების არსებობისას.

რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციის ბიოქიმიური მაჩვენებელების შემოწმება პრეპარატის გამოყენებამდე  და მკურნალობიდან  3 თვის შემდეგ. თუ ტრანსამინაზების დონე შრატში 3-ჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს, როზუვასტატინის გამოყენება უნდა შეწყდეს, ან დოზა შემცირდეს. ღვიძლის ფუნქციის სერიოზული დარღვევები (უპირატესად ღვიძლის ტრანსამინაზების დონის მომატება) პოსტ-მარკეტინგულ პერიოდში დაფიქსირდა უფრო ხშირად 40 მგ დოზის გამოყენებისას. ჰიპოთირეოზით ან ნეფროზული სინდრომით გამოწვეული მეორადი ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში ჯერ უნდა ჩატარდეს ძირითადი დაავადების მკურნალობა, და შემდეგ დაიწყოს როზუვასტატინის გამოყენება.

პოსტმარკეტინგულ პერიოდში იშვიათად დაფიქსირდა ღვიძლის უკმარისობის ფატალური ან არა-ფატალური შემთხვევები სტატინებით, მათ შორის როზუვასტატინით მკურნალობისას. თუ როზუვასტატინით მკურნალობის ფონზე განვითარდა ღვიძლის სერიოზული დაზიანება კლინიკური სიმპტომატიკით და / ან ჰიპერბილირუბინემიით ან სიყვითლით, პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. თუ სხვა მიზეზები აღმოჩენილი არ იქნა, პრეპარატით მკურნალობა არ უნდა განახლდეს.

რასობრივი კუთვნილება.

ცნობილია, რომ ფარმაკოკინეტიკური კვლევების პროცესში  გამოვლინდა სისტემური ექსპოზიციის ზრდა მონღოლოიდური რასის პაციენტებში, დაახლოებით ორჯერ ევროპელებთან შედარებით. ამ პაციენტებში საჭიროა როზუვასტატინის დოზის კორექცია (იხ. ნაწილები „ფარმაკოკინეტიკა“, „გამოყენების მეთოდი და დოზირება“, „უკუჩვენებები). აზიური რასის პაციენტებისთვის როზუვასტატინის საწყისი დოზა უნდა იყოს 5 მგ. როზუვასტატინის პლაზმაში გაზრდილი კონცენტრაცია აღმოჩნდა აზიური რასის პაციენტებში (იხ.  ნაწილი „ფარმაკოკინეტიკა“). აუცილებელია გავითვალისწინოთ მომატებული სისტემური ექსპოზიცია  მონღოლოიდური რასის პაციენტებში, რომლებშიც  ჰიპერქოლესტერინემია ვერ კონტროლდება ადექვატურად  20 მგ-მდე დოზებით.

პროტეაზას ინჰიბიტორები.

მომატებული სისტემური ექსპოზიცია როზუვასტატინის მიმართ აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ  როზუვასტატინს ერთდროულად სხვადასხვა პროტეაზას ინჰიბიტორებთან რიტონავირთან კომბინაციაში. უნდა შეფასდეს როზუვასტატინის საშუალებით  ლიპიდების დონის შემცირების სარგებლობა აივ-ის მქონე პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ პროტეაზას ინჰიბიტორებს, და ასევე სისხლის  პლაზმაში როზუვასტატინის კონცენტრაციის მომატების შესაძლებლობა  თერაპიის დაწყებისას და პრეპარატის დოზის მომატებისას პროტეაზას ინჰიბიტორების მიღებ პაციენტებში. პრეპარატის ერთდროულად გამოყენება  პროტეაზას ინჰიბიტორებთან არ არის რეკომენდებული, თუ არ მოხდა როზუვასტატინის დოზის კორექცია.  (იხ. ნაწილები “გამოყენების მეთოდი და დოზირება“ და „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება.

 ზოგიერთი სტატინების მიღებისას, განსაკუთრებით გრძელვადიანი მკურნალობის დროს, დაფიქსირდა ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების  გამონაკლისი შემთხვევები (იხ. ნაწილი „გვერდითი რეაქციები“). ამ დაავადების გამოვლინებას შეიძლება მიეკუთვნოს დისპნოე, არაპროდუქტიული ხველა და ზოგადი მდგომარეობის გაუარესება (დაღლილობა, წონის დაკარგვა და ცხელება), სტატინების მიღება უნდა შეწყდეს.

 შაქრიანი დიაბეტი.

ზოგიერთი ფაქტი ცხადყოფს, რომ სტატინები ზრდის სისხლში გლუკოზის დონეს და ზოგიერთ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დიაბეტის განვითარების  მაღალი რისკი მომავალში, შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერგლიკემიის ისეთი დონე, რომელსაც სჭირდება შაქრიანი დიაბეტის სათანადო მკურნალობა. თუმცა, ამ საფრთხეს აღემატება სისხლძარღვოვანი გართულებების რისკის შემცირება სტატინების გამოყენებისას,  და ამიტომ ეს არ უნდა გახდეს სტატინებით მკურნალობის შეწყვეტის საფუძველი. რისკის ჯგუფის პაციენტებს (უზმოზე გლუკოზის დონე 5.6  -6.0 მმოლ/ლ, სხეულის მასის ინდექსი> 30 კგ/მ2, ტრიგლიცერიდების მომატებული დონე, არტერიული ჰიპერტენზია) უნდა დაუწესდეს როგორც კლინიკური, ასევე ბიოქიმიური კონტროლი ეროვნული სახელმძღვანელო პრინციპების შესაბამისად.

ცნობილია, რომ  JUPITER  კვლევაში შაქრიანი დიაბეტის დაფიქსირებული შემთხვევების საერთო სიხშირე იყო 2.8% და 2.3% როზუვასტატინისა და პლაცებოს ჯგუფებში, შესაბამისად, ძირითადად პაციენტებში უზმოზე გლუკოზის დონით 5.6-6.9 მმოლ/ლ.

ბავშვები.

ხაზოვანი ზრდის (სიმაღლე), სხეულის წონის, სხეულის მასის ინდექსის და სქესობრივი მომწიფების მეორადი მახასიათებლების ტანერის მიხედვით შეფასება  10-დან 17 წლამდე ასაკის ბავშვებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს, შეზღუდულია 1 წლის ხანგრძლივობის პერიოდით. 52 კვირის შემდგომ მკურნალობის კვლევამ არ გამოავლინა არავითარი გავლენა სიმაღლეზე, სხეულის წონაზე, სხეულის მასის ინდექსზე, ან სქესობრივ მომწიფებაზე. პრეპარატის ბავშვებში გამოყენების კლინიკური კვლევების გამოცდილება შეზღუდულია და როზუვასტატინის გამოყენების გრძელვადიანი ეფექტი (> 1 წელი) სქესობრივ მომწიფებაზე უცნობია.

კლინიკურ კვლევაში ბავშვებში და მოზარდებში, რომლებიც იღებდნენ როზუვასტატინს 52 კვირის განმავლობაში, კფკ დონის მომატება > 10 ჯერ მეტია ნზზ-ზე და კუნთების მხრივი სიმპტომები ფიზიკური დატვირთვის ან გაზრდილი ფიზიკური აქტივობის შემდეგ აღინიშნა უფრო ხშირად მოზრდილებთან  შედარებით (იხ. ნაწილი „გვერდითი რეაქციები“).
გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში.

როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა როზუვასტატინის მიღებისას უნდა მიიღონ კონტრაცეფციის ადექვატური საშუალებები.

რადგანაც ქოლესტერინი და ქოლესტერინის ბიოსინთეზის სხვა პროდუქტები მნიშვნელოვანია ნაყოფის განვითარებისათვის, გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბირების პოტენციური რისკი აღემატება პრეპარატის გამოყენების შესაძლო სარგებლობას ორსულობის დროს. თუ ორსულობა დადგა პრეპარატის გამოყენების დროს, მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

რადგანაც ამ კლასის სხვა საშუალებები გადადის დედის რძეში, და იმის გათვალისწინებით, რომ გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორებს  შეუძლია სერიოზული გვერდითი რეაქციების პროვოცირება ჩვილებში, ქალებს, რომლებიც საჭიროებენ როზუვასტატინით მკურნალობას უნდა მივცეთ რეკომენდაცია რომ თავი შეიკავონ ძუძუთი კვებისაგან. ამ პრეპარატის ადამიანის რძეში გადასვლის შესახებ მონაცემები არ არსებობს (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“).
გავლენა რეაქციის სისწრაფეზე ავტოტრანსპორტის მართვისას ან სხვა  მექანიზმებთან მუშაობისას.

როზუვასტატინის სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და სხვა მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე გავლენის კვლევები არ ჩატარებულა.  თუმცა, მისი ფარმაკოდინამიკური თვისებების გათვალისწინებით, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ როზუვასტატინი მოქმედებდეს ამ უნარზე. სატრანსპორტო საშუალებების  მართვისას ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობისას უნდა გათვალისწინებული იქნას   თავბრუსხვევის შესაძლებლობა პრეპარატ კლივასით მკურნალობის პერიოდში.
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.

თანმხლები პრეპარატების გავლენა როზუვასტატინზე.

ტრანსპორტერი ცილების ინჰიბიტორები.

როზუვასტატინი წარმოადგენს  ზოგიერთი ტრანსპორტერი ცილის, მათ შორის ღვიძლის OATP1B1 მიტაცების ტრანსპორტერისა და ეფლუქსური ტრანსპორტერის BCRP-ს  სუბსტრატს. როზუვასტატინის ერთდროულმა გამოყენებამ პრეპარატებთან, რომლებიც  თრგუნავს  ამ ტრანსპორტერ  ცილებს, შეიძლება გამოიწვიოს როზუვასტატინის კონცენტრაციის  მომატება სისხლის პლაზმაში და მიოპათიის  რისკის გაზრდა (იხ. ნაწილი „გამოყენების მეთოდი და დოზირება“, „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“, „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“, ცხრილი 2).

ციკლოსპორინი

როზუვასტატინისა ციკლოსპორინის ერთდროული გამოყენებისას როზუვასტატინის AUC  მნიშვნელობა იყო საშუალოდ 7-ჯერ უფრო მაღალი, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში (იხ. ცხრილი 2). როზუვასტატინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ციკლოსპორინს (იხ. ნაწილი „უკუჩვენებები“).

ერთდროული გამოყენება არ ახდენდა გავლენას სისხლის პლაზმაში ციკლოსპორინის კონცენტრაციაზე.

გემფიბროზილი და სხვა ჰიპოლიპიდემიური პრეპარატები.

როზუვასტატინისა და  გემფიბროზილის ერთდროული გამოყენება იწვევდა როზუვასტატინის Cmax  და AUC-ის 2-ჯერ გაზრდას. სპეციალური კვლევების მონაცემების საფუძველზე, ფენოფიბრატთან  მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება მოსალოდნელი არ არის, თუმცა, შესაძლებელია ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება. გემფიბროზილი, ფენოფიბრატი, სხვა ფიბრატები და ნიაცინი (ნიკოტინის მჟავა) ჰიპოლიპიდემიური  დოზით (≥1 გ/დღეში) ზრდიან მიოპათიის განვითარების რისკს ერთდროულად გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორებთან გამოყენებისას, შესაძლოა, იმის გამო, რომ მათ შეუძლიათ გამოიწვიონ მიოპათია ცალკე გამოყენებისასაც. როზუვასტატინის 40 მგ დოზა უკუნაჩვენებია ფიბრატების ერთდროულად გამოყენებისას (იხ. ნაწილები „უკუჩვენებები“ და „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“). ასეთ შემთხვევებში როზუვასტატინით მკურნალობა უნდა ასევე დაიწყოს 5 მგ დოზით.

ეზეტიმიბი.  

10 მგ როზუვასტატინისა და 10 მგ ეზეტიმიბის ერთდროული გამოყენება ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე  პაციენტებში იწვევდა  როზუვასტატინის AUC -ის 1.2-ჯერ გაზრდას (ცხრილი 2). ვერ გამოირიცხება  ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედება როზუვასტატინსა და ეზეტიმიბს შორის, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები (იხ. ნაწილი „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

პროტეაზას ინჰიბიტორები.

მიუხედავად იმისა, რომ ურთიერთქმედების ზუსტი მექანიზმი უცნობია, პროტეაზას ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ  შეიძლება გამოიწვიოს როზუვასტატინის ექსპოზიციის მნიშვნელოვანი ზრდა (იხ. ცხრილი 2).

მაგალითად, ფარმაკოკინეტიკურ კვლევაში 10 მგ როზუვასტატინისა და ერთდროულად კომბინირებული პრეპარატის გამოყენებას, რომელიც შეიცავს ორ პროტეაზას ინჰიბიტორს (300 მგ ატაზანავირი / 100 მგ რიტონავირი), თან ახლდა  როზუვასტატინის AUC და C max მომატება 3-ჯერ  და 7-ჯერ შესაბამისად.  როზუვასტატინისა და პროტეაზას ინჰიბიტორების გარკვეული კომბინაციების ერთდროული გამოყენება შესაძლებელია როზუვასტატინის დოზის კორექციის ფრთხილად განხილვის შემდეგ, როზუვასტატინის ექსპოზიციის მოსალოდნელი ზრდის გათვალისწინებით (იხ. ნაწილები „გამოყენების მეთოდი და დოზირება“, „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“, „ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან“).

ანტაციდური პრეპარატები.

როზუვასტატინისა და ალუმინის ან მაგნიუმის ჰიდროქსიდის შემცველი ანტაციდების ერთდროული გამოყენება იწვევს როზუვასტატინის კონცენტრაციის დაახლოებით 50 %-ით შემცირებას. ეს ეფექტი ნაკლებად იყო გამოხატული ანტაციდური პრეპარატების  როზუვასტატინის მიღებიდან 2 საათის შემდეგ მიღების შემთხვევაში. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა შესწავლილი არ ყოფილა.

 ერითრომიცინი.

როზუვასტატინისა და ერითრომიცინის ერთდროული გამოყენება ამცირებს როზუვასტატინის AUC (0-t) შემცირებას 20%-ით, ხოლო C max -ს 30%-ით. ასეთი ურთიერთქმედება შეიძლება აღმოცენდეს  ერითრომიცინის მოქმედების შედეგად ნაწლავური პერისტალტიკის გაძლიერების გამო.

 P450 ციტოქრომის ფერმენტები

In vitro და in vivo კვლევების შედეგები მიუთითებს, რომ როზუვასტატინი არ არის ციტოქრომ P450 იზოფერმენტების არც ინჰიბიტორი და არც ინდუქტორი. გარდა ამისა, როზუვასტატინი წარმოადგენს  ამ იზოფერმენტების  სუსტ სუბსტრატს. ამიტომაც, ციტოქრომ P450 -ით განპირობებულ მეტაბოლიზმთან დაკავშირებულ პრეპარატებთან  ურთიერთქმედება მოსალოდნელი არ არის. არ აღინიშნა  კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება როზუვასტატინსა და ფლუკონაზოლს (CYP2C9 და CYP3A4 ინჰიბიტორი) ან კეტოკონაზოლს (CYP2A6 და CYP3A4 ინჰიბიტორი) შორის.

ურთიერთქმედებები, რომლებიც საჭიროებს  როზუვასტატინის დოზის კორექციას (ასევე იხ. ცხრილი 2).

როზუვასტატინის გამოყენების აუცილებლობისას სხვა პრეპარატებთან  ერთად, რომლებსაც შეუძლიათ გაზარდონ როზუვასტატინის ექსპოზიცია, უნდა მოხდეს როზუვასტატინის დოზის კორექცია. თუ მოსალოდნელია, რომ პრეპარატის ექსპოზიცია (AUC) გაიზრდება დაახლოებით 2-ჯერ ან მეტჯერ, როზუვასტატინის გამოყენება უნდა დაიწყოს დოზით 5 მგ დღეში ერთჯერ. უნდა მოხდეს როზუვასტატინის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის კორექცია  იმგვარად, რომ როზუვასტატინის მოსალოდნელი ექსპოზიცია არ აღემატებოდეს იმ ექსპოზიციას, რომელიც აღინიშნება   40 მგ / დღეში დოზის მიღებისას იმ წამლების გამოყენების გარეშე, რომლებიც ურთიერთქმედებენ პრეპარატთან; მაგალითად, გემფიბროზილთან ერთად გამოყენებისას როზუვასტატინის დოზა უნდა შეადგენდეს 20 მგ-ს (ექსპოზიციის 1.9-ჯერ გაზრდა), 10 მგ-ს რიტონავირის / ატაზანავირის  კომბინაციასთან ერთად მიღებისას  (3.1-ჯერ გაზრდა).

ცხრილი 2

თანმხლები სამკურნალო პრეპარატების გავლენა როზუვასტატინის ექსპოზიციაზე

(AUC; მნიშვნელობები კლების მიხედვით) კლინიკური კვლევების გამოქვეყნებული მონაცემების მიხედვით

მონაცემები წარმოდგენილი როგორც  X-ჯერ ცვლილება, წარმოადგენენ შეფარდებას როზუვასტატინის გამოყენებებს შორის კომბინაციაში და ცალკე. მონაცემები, წარმოდგენილი % ცვლილების სახით, წარმოადგენენ როზუვასტატინის ცალკე გამოყენებისას მაჩვენებლების  % განსხვავებას.

როზუვასტატინის ზემოქმედება თანმხლებ სამკურნალო პრაპარატებზე.

ვიტამინი K-ს ანტაგონისტები

ისევე, როგორც სხვა გმგ-კოა რედუქტაზას ინჰიბიტორების შემთხვევაში, როზუვასტატინით მკურნალობის დაწყებამ ან მისი დოზის ეტაპობრივმა მომატებამ პაციენტებში,  რომლებიც იღებენ ერთდროულად K ვიტამინის ანტაგონისტებს (მაგალითად,  ვარფარინი და სხვა კუმარინული ანტიკოაგულანტები), შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების ( INR) ზრდა. როზუვასტატინის მოხსნის ან დოზის შემცირების შემდეგ INR შეიძლება შემცირდეს. ასეთ შემთხვევებში სასურველია INR-ის სათანადო მონიტორინგი.

პერორალური კონტრაცეპტივები/ ჰორმონჩანაცვლებითი თერაპია

როზუვასტატინისა და  პერორალური კონტრაცეპტივების ერთდროული გამოყენება იწვევდა ეთინილესტრადიოლისა და ნორგსტრელის AUC -ის გაზრდას  26% და 34% -ით შესაბამისად.

სისხლის პლაზმური დონეების ასეთი ზრდა უნდა იქნას გათვალისწინებული პერორალური კონტრაცეპტივების დოზის შერჩევისას.  არ არსებობს მონაცემები პრეპარატის  ფარმაკოკინეტიკის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ როზუვასტატინს და ჰორმონჩანაცვლებით თერაპიას, შესაბამისად, ურთიერთქმედების  შესაძლებლობა გამორიცხული ვერ იქნება. თუმცა, ეს კომბინაცია ფართოდ გამოიყენებოდა ქალებში კლინიკური კვლევების ჩატარების პერიოდში და კარგად იყო მათ მიერ გადატანილი.

სხვა სამკურნალო საშუალებები.

დიგოქსინი

სპეციალური კვლევების მონაცემებზე დაყრდნობით, დიგოქსინთან მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება მოსალოდნელი არ არის.

ფუზიდის მჟავა

როზუვასტატინის და ფუზიდის მჟავას ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. მიოპათიის განვითარების რისკი, მათ შორის რაბდომიოლიზი, შეიძლება გაიზარდოს სისტემური ფუზიდის მჟავისა და სტატინების ერთდროული გამოყენებისას. ურთიერთქმედების მექანიზმი (ფარმაკოდინამიკური და/ან ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება) ამჟამად უცნობია. რაბდომიოლიზის შემთხვევები (მათ შორის ფატალური შემთხვევები) დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად მკურნალობდნენ ფუზიდის მჟავით და სტატინებით. პაციენტებში, რომლებსაც ესაჭიროებათ სისტემური ფუზიდის მჟავა, სტატინებით თერაპია უნდა შეწყდეს ფუზიდის მჟავას გამოყენებისას.

ბავშვები.

ურთიერთქმედებების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში. ბავშვებში ურთიერთქმედების ხარისხი უცნობია.
შენახვის პირობები და ვარგისობის ვადა.

შენახვის ვადა:  2 წელი.

შენახვის პირობები. შეინახეთ ორიგინალურ შეფუთვაში არაუმეტეს  25°C ტემპერატურაზე. შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.  

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით

შეფუთვა.

10 ტაბლეტი ბლისტერში. 3 ბლისტერი სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.