Forxiga - ფორქსიგა 10მგ 28 ტაბლეტი

გამოყენების ინსტრუქცია

ფორქსიგა™

Forxiga®

საერთაშორისო არაპატენტური დასახელება - დაპაგლიფლოზინი (Dapagliflozin)

წამლის ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა:

ყოველი ტაბლეტი შეიცავს 12.30მგ დაპაგლიფლოზინის პროპანდიოლს, 10მგ დაპაგლიფლოზინის ექვივალენტური რაოდენობით.

შემავსებლები:

ტაბლეტის ბირთვი:

მიკროკრისტალური ცელულოზა (E460i)

ლაქტოზა, უწყლო

კროსპოვიდონი (E1201)

სილიციუმის დიოქსიდი (E551)

მაგნიუმის სტეარატი (E470b)

გარსის შემადგენლობა:

პოლივინილის სპირტი, ნაწილობრივ ჰიდროლიზებული (E1203)

ტიტანის დიოქსიდი (E171)

მაკროგოლი 3350

ტალკი (E553b)

რკინის ყვითელი ოქსიდი (E172)

აღწერა

ყვითელი, ორმხრივ ამოზნექილი, დაახლოებით 1.1 x 0.8სმ დიაგონალზე, რომბის ფორმის, შემოგარსული ტაბლეტები, ერთ მხარეს გრავირებით „10“, მეორე მხარეს - „1428“.

თერაპიული ჩვენება

ფორქსიგა ნაჩვენებია ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ 18 წელზე უფროსი ასაკის მოზრდილებში გლიკემიური კონტროლის გაუმჯობესებისთვის, შემდეგი ფორმებით:

მონოთერაპია

როდესაც მხოლოდ დიეტა და ვარჯიში არ იძლევა ადექვატურ გლიკემიურ კონტროლს პაციენტებში, რომლებშიც მეტფორმინის გამოყენება უკუნაჩვენებია ინტოლერანტობის გამო.

კომბინირებულ თერაპიაზე დამატება

გლუკოზის დამაქვეითებელ სხვა მედიკამენტებთან კომბინაციაში ინსულინის ჩათვლით, როდესაც ისინი დიეტასთან და ვარჯიშთან ერთად არ იძლევა ადექვატურ გლიკემიურ კონტროლს.

დოზირება და მიღების მეთოდი

დოზირება

მონოთერაპია და კომბინირებულ თერაპიაზე დამატება

რეკომენდებული დოზაა 10მგ დაპაგლიფლოზინი დღეში - მონოთერაპიისთვის და გლუკოზის დამაქვეითებელ სხვა მედიკამენტებთან კომბინაციაში, ინსულინის ჩათვლით. როდესაც დაპაგლიფლოზინი გამოიყენება ინსულინთან ან ინსულინის სეკრეციის დამაჩქარებელ საშუალებებთან ერთად, როგორიცაა სულფონილშარდოვანა, ჰიპოგლიკემიის რისკის შემცირებისთვის შეიძლება გამოყენებული იყოს ინსულინის ან მისი სეკრეციის დამაჩქარებლის უფრო დაბალი დოზა.

განსაკუთრებული პოპულაციები

თირკმლის დაზიანება

დაპაგლიფლოზინის ეფექტურობა დამოკიდებულია თირკმლის ფუნქციაზე, მცირდება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის საშუალო სიმძიმის დაზიანება და შეიძლება არ არსებობდეს მძიმე დაზიანების შემთხვევაში. ფორქსიგას გამოყენება რეკომენდებული არ არის პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის საშუალო და მძიმე დაზიანება (კრეატინინის კლირენსი [CrCl] < 60 მლ/წთ ან გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე [გფს] < 60 მლ/წთ /1.73 მ2.

დოზის ცვლილება ნაჩვენები არ არის თირკმლის მსუბუქი უკმარისობის შემთხვევაში.

ღვიძლის დაზიანება

დოზის ცვლილება აუცილებელი არ არის ღვიძლის მსუბუქი და საშუალო უკმარისობის მქონე პაციენტებში. ღვიძლის მწვავე უკმარისობის შემთხვევაში საწყისი რეკომენდებული დოზაა 5მგ. კარგი ტოლერანტობის შემთხვევაში დოზა შეიძლება 10მგ-მდე გაიზარდოს.

ხანდაზმული პაციენტები (≥ 65 წელი)

ზოგადად, დოზის ცვლილება რეკომენდებული არ არის ასაკის მიხედვით. გასათვალისწინებელია თირკმლის ფუნქცია და მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირების რისკი. 75 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებში შეზღუდული თერაპიული გამოცდილების გამო დაპაგლიფლოზინით თერაპიის დაწყება რეკომენდებული არ არის.

პედიატრული პოპულაცია

0-

მიღების მეთოდი

ფორქსიგას მიღება შეიძლება პერორალურად დღეში ერთხელ, დღის ნებისმიერ დროს, საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად.

უკუჩვენება

მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან რომელიმე შემავსებლის მიმართ.

განსაკუთრებული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას

ზოგადი

ფორქსიგა არ უნდა გამოიყენონ ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ან დიაბეტური კეტოაციდოზის მკურნალობისთვის.

თირკმლის უკმარისობა

დაპაგლიფლოზინის ეფექტურობა დამოკიდებულია თირკმლის ფუნქციაზე, ეფექტურობა მცირდება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თირკმლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობა და შეიძლება არ არსებობდეს მძიმე უკმარისობის შემთხვევაში. თირკმლის საშუალო უკმარისობით დაავადებულ სუბიექტებში (კკ<60მლ/წთ ან გფს<60მლ/წთ/1.73მ2), პლაცებოსთან შედარებით უფრო მეტ სუბიექტს აღენიშნებოდა გვერდითი რეაქციები-კრეატინინის, ფოსფორის, პარათიროიდული ჰორმონის (პთჰ) მომატება და ჰიპოტენზია. ფორქსიგა რეკომენდებული არ არის თირკმლის საშუალო და მძიმე უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში გამოყენებისთვის (კკ<60მლ/წთ ან გფს<60მლ/წთ/1.73მ2). ფორქსიგა შესწავლილი არ არის თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს გამოყენებისას (კკ<30მლ/წთ ან გფს<60მლ/წთ/1.73მ2), ან თირკმლის ბოლო სტადიის დაავადების დროს (ESRD).

თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი რეკომენდებულია შემდეგნაირად:

დაპაგლიფლოზინის მიღების დაწყებამდე და შემდგომში, მინიმუმ წლიწადში ერთხელ;
თანმხლები სამედიცინო პროდუქტების მიღების დაწყებამდე, რომლებმაც შეიძლება შეამციროს თირკმლის ფუნქცია, შემდეგ პერიოდულად;
თირკმლის საშუალო უკმარისობის შემთხვევაში წელიწადში მინიმუმ 2-4-ჯერ. თუ თირკმლის ფუნქცია ქვეითდება და კკ < 60 მლ/წთ ან გფს < 60მლ/წთ/1.73 მ2, დაპაგლიფლოზინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ღვიძლის უკმარისობა

არსებობს ღვიძლის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში კლინიკური კვლევების შეზღუდული გამოცდილება. დაპაგლიფლოზინის ექსპოზიცია იზრდება ღვიძლის მწვავე უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში.

გამოყენება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირების რისკი, ჰიპოტენზია და/ან ელექტროლიტური დისბალანსი

მოქმედების მექანიზმის გამო დაპაგლიფლოზინი ზრდის დიურეზს, რაც მცირედ აქვეითებს სისხლის წნევას. ეს შეიძლება უფრო ძლიერად გამოვლინდეს სისხლში გლუკოზის ძალიან მაღალი კონცენტრაციის შემთხვევაში.

დაპაგლიფლოზინი რეკომენდებული არ არის იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ მარყუჟოვან დიურეტიკებს ან რომლებსაც დაქვეითებული აქვთ მოცირკულირე სისხლის მოცულობა, მაგ. მწვავე დაავადების გამო (როგორიცაა გასტროინტესტინური დაავადება).

სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში, რომლებშიც დაპაგლიფლოზინით გამოწვეული წნევის დაქვეითება შეიძლება რისკი იყოს. ამ ჯგუფს მიეკუთვნებიან პაციენტები კარდიოვასკულური დაავადებით, რომლებიც იტარებენ ანტიჰიპერტენზიულ მკურნალობას, ჰიპოტენზიის მქონე ან ხანდაზმული პირები.

პაციენტებში, რომლებიც დაპაგლიფლოზინს იღებენ შუალედური მდგომარეობისას, რომელმაც შეიძლება მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დაქვეითება გამოიწვიოს, რეკომენდებულია მოცულობის სტატუსის (მაგ. ფიზიკალური გამოკვლევა, სისხლის წნევის გაზომვა, ლაბორატორიული ტესტები ჰემატოკრიტის შეფასების ჩათვლით) და ელექტროლიტების ინტენსიური მონიტორინგი. მდგომარეობის გამოსწორებამდე დაპაგლიფლოზინით თერაპიის დროებითი შეწყვეტა რეკომენდებულია პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ მოცირკულირე სისხლის მოცულობის დაქვეითება.

დიაბეტური კეტოაციდოზი

პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობდნენ ნატრიუმ-გლუკოზის კოტრანსპორტერი 2 (SGLT2) ინჰიბიტორებით დაპაგლიფლოზინის ჩათვლით, კლინიკურ კვლევებში და პოსტ-მარკეტინგულ პერიოდში აღწერილია დიაბეტური კეტოაციდოზის (დკა) იშვიათი შემთხვევები, სიცოცხლისთვის სახიფათო მდგომარეობების ჩათვლით. რამდენიმე შემთხვევაში მდგომარეობა ატიპიურად გამოვლინდა მხოლოდ გლუკოზის დონის საშუალოდ მომატებით 14 მმოლ/ლ-ზე (250მგ/დლ) მცირედ. უცნობია, უფრო ხშირად ვითარდება თუ არა დკა დაპაგლიფლოზინის მაღალი დოზების გამოყენებისას. დიაბეტური კეტოაციდოზის რისკი უნდა გაითვალისწინონ არასპეციფიური სიმპტომების შემთხვევაში, როგორიცაა გულისრევა, ღებინება, ანორექსია, მუცლის ტკივილი, გადაჭარბებული წყურვილი, სუნთქვის გაძნელება, კონფუზია, უჩვეულო დაღლილობა ან ძილიანობა. ამ სიმპტომების გამოვლენისთანავე, სისხლში გლუკოზის დონის მიუხედავად, უნდა მოხდეს პაციენტებში კეტოაციდოზის დაუყოვნებლივ შემოწმება.

პაციენტებში, რომლებშიც დკა სავარაუდო ან დიაგნოსტირებულია, დაპაგლიფლოზინით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

მკურნალობა უნდა შეწყდეს პაციენტებში, რომლებიც ჰოსპიტალიზებულნი არიან მასშტაბური ქირურგიული პროცედურების ან მწვავე დაავადების გამო. ორივე შემთხვევაში დაპაგლიფლოზინით მკურნალობა შეიძლება განახლდეს პაციენტის მდგომარეობის სტაბილიზაციის შემდეგ.

დაპაგლიფლოზინის მიღების დაწყებამდე უნდა შეისწავლონ პაციენტის ანამნეზი, რომელშიც შეიძლება გამოვლენილი იყოს კეტოაციდოზისადმი მიდრეკილება.

დკა-ს მაღალი რისკის ქვეშ იმყოფებიან პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ბეტა-უჯრედების ფუნქციური რეზერვის დაბალი დონე (მაგ.ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული პაციენტები C-პეპტიდის დაბალი დონით ან მოზრდილები ლატენტური აუტოიმუნური დიაბეტით (LADA) ან ანამნეზში პანკრეატიტის მქონე პაციენტები), პაციენტები, რომელთა მდგომარეობაც განაპირობებს საკვების შეზღუდულად მიღებას ან მწვავე დეჰიდრატაციას, პაციენტები რომელთა ინსულინის დოზაც მცირდება და პაციენტები, რომელთა ინსულინზე მოთხოვნილებაც იზრდება მწვავე დაავადების, ოპერაციის ან ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენების გამო. ამ პაციენტებში SGLT2 ინჰიბიტორების გამოყენება საჭიროა სიფრთხილით.

SGLT2 ინჰიბიტორით მკურნალობის განახლება პაციენტებში, რომლებსაც ადრე ამ საშუალებით მკურნალობისას დკა აღენიშნებოდათ, რეკომენდებული არ არის სანამ არ განისაზღვრება და გადაიჭრება სხვა ცხადი მონაწილე ფაქტორი.

ტიპი 1 დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში დაპაგლიფლოზინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის და ამ შემთხვევაში იგი არ უნდა გამოიყენონ. კლინიკური კვლევებიდან მიღებული შეზღუდული მონაცემები მიუთითებს, რომ დკა უფრო ხშირად ვითარდება როდესაც ტიპი 1 დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებს SGLT2 ინჰიბიტორებით მკურნალობენ.

საშარდე ტრაქტის ინფექციები

დაახლოებით 24 კვირის შეჯამებულ ანალიზში საშარდე ტრაქტის ინფექციები უფრო ხშირად აღინიშნებოდა 10მგ დაპაგლიფლოზინის გამოყენებისას პლაცებოსთან შედარებით. პიელონეფრიტი იყო ნაკლებად ხშირი და ვითარდებოდა კონტროლის ჯგუფის ინტენსივობით. შარდში გლუკოზის ექსკრეცია შეიძლება დაკავშირებული იყოს საშარდე ტრაქტის ინფექციასთან; აქედან გამომდინარე, დაპაგლიფლოზინის დროებითი შეწყვეტა შეიძლება გაითვალისწინონ პიელონეფრიტის ან უროსეფსისის მკურნალობის დროს.

ხანდაზმული პაციენტები

ხანდაზმულ პაციენტებში უფრო მოსალოდნელია თირკმლის ფუნქციის დაზიანება და/ან ანტი-ჰიპერტენზიული სამკურნალო პროდუქტების მიღება, რომლებმაც შეიძლება თირკმლის ფუნქციის ცვლილება გამოიწვიოს, როგორიცაა ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი

ფერმენტის ინჰიბიტორები (აგფ-1) და ანგიოტენზინ II ტიპი 1 რეცეპტორების ბლოკერები (ARB). თირკმლის ფუნქციასთან დაკავშირებული რეკომენდაციები ერთნაირია ხანდაზმულ და სხვა პაციენტებში.

≥ 65 წლის სუბიექტებში დაპაგლიფლოზინის გამოყენებისას პლაცებოსთან შედარებით უფრო ხშირად აღინიშნებოდა თირკმლის დაზიანებასთან ან უკმარისობასთან დაკავშირებული გვერდითი რეაქციები. თირკმლის ფუნქციასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირად აღწერილი გვერდითი რეაქცია იყო შრატში კრეატინინის მომატება, უმეტეს შემთხვევაში ტრანზიტორული და შექცევადი.

ხანდაზმულ პაციენტებში შეიძლება უფრო მაღალი იყოს მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირების რისკი და უფრო სავარაუდოა დიურეტიკებით მკურნალობა ≥ 65 წლის პირებში, დაპაგლიფლოზინის გამოყენებისას უფრო ხშირი იყო მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებასთან დაკავშირებული გვერდითი რეაქციები.

75 წლის და უფროსი ასაკის პაციენტებში თერაპიული გამოცდილება შეზღუდულია. ამ პოპულაციაში დაპაგლიფლოზინით თერაპიის დაწყება რეკომენდებული არ არის.

გულის უკმარისობა

NYHA I‑II კლასში გამოცდილება შეზღუდულია და არ არსებობს კლინიკური კვლევების გამოცდილება დაპაგლიფლოზინის NYHA-ს III‑IV კლასის დროს გამოყენებისას.

გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც პიოგლიტაზონით მკურნალობენ

მიუხედავად იმისა, რომ დაპაგლიფლოზინსა და შარდის ბუშტის კიბოს შორის მიზეზობრივი კავშირი ნაკლებსავარაუდოა, უსაფრთხოების ზომის სახით მისი გამოყენება რეკომენდებული არ არის პაციენტებში, რომლებიც პიოგლიტაზონით მკურნალობენ. პიოგლიტაზონის შესახებ არსებული ეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს შარდის ბუშტის კიბოს რისკის მცირედ ზრდაზე დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებსაც პიოგლიტაზონით მკუნრალობენ.

მომატებული ჰემატოკრიტი

დაპაგლიფლოზინით მკურნალობისას დაფიქსირდა ჰემატოკრიტის მომატება; აქედან გამომდინარე, სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში, რომლებსაც ჰემატოკრიტი უკვე მომატებული აქვთ.

შარდის ლაბორატორიული შემოწმება

თავისი მოქმედების მექანიზმის გამო პაციენტებში, რომლებიც ფორქსიგას იღებენ, დადებითი იქნება შარდში გლუკოზის ანალიზი.

ლაქტოზა

ტაბლეტები შეიცავს უწყლო ლაქტოზას. პაციენტებმა, რომლებსაც აღენიშებათ გალაქტოზას აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრული პრობლემელი, ლაპპა ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, ეს სამკურნალო პროდუქტი არ უნდა მიიღონ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და წამლისმიერი ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება

დიურეზულები

დაპაგლიფლოზინი შეიძლება აძლიერებდეს თიაზიდური და მარყუჟოვანი დიურეტიკების დიურეზულ ეფექტს და ზრდიდეს გაუწყლოების და არტერიული ჰიპოტენზიის რისკს.

ინსულინი და ინსულინის სეკრეციის გამაძლიერებელი საშუალებები

ინსულინი და ინსულინის სეკრეციის გამაძლიერებელი საშუალებები, როგორიცაა სულფონილშარდოვანა, ჰიპოგლიკემიას იწვევს. აქედან გამომდინარე, დაპაგლიფლოზინთან კომბინაციაში გამოყენებისას ჰიპოგლიკემიის რისკის შემცირებისთვის შეიძლება საჭირო გახდეს ამ საშუალებების უფრო დაბალი დოზის მიღება.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება

დაპაგლიფლოზინის მეტაბოლიზმი ძირითადად ხორციელდება გლუკურონიდული კონიუგაციით, რომლის მედიატორიც არის UDP გლუკურონილტრანსფერაზა (UGT1A9).

In Vitro კვლევებში დაპაგლიფლოზინი არ აინჰიბირებდა ციტოქრომ P450 იზოფერმენტებს CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP3A4, და არ აინდუცირებდა იზოფერმენტებს CYP1A2, CYP2B6 ან CYP3A4. ამასთან დაკავშირებით მოსალოდნელი არ არის დაპაგლიფლოზინის გავლენა თანმხლები პრეპარატების მეტაბოლურ კლირენსზე, რომლებიც ამ ენზიმების მოქმედებით მეტაბოლიზდება.

სხვა სამკურნალო პრეპარატების ეფექტი დაპაგლიფლოზინზე

ურთიერთქმედების კვლევებმა ჯანმრთელი მოხალისეების მონაწილეობით, რომლებიც ძირითადად იღებდნენ პრეპარატის ერთჯერად დოზას, აჩვენა, რომ მეტფორმინი, პიოგლიტაზონი, სიტაგლიპტინი, გლიმეპირიდი, ვოგლიბოზა, ჰიდროქლორთიაზიდი, ბუმეტანიდი, ვალსარტანი ან სიმვასტატინი გავლენას არ ახდენს დაპაგლიფლოზინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

დაპაგლიფლოზინის და რიფამპიცინის ერთად მიღების შემდეგ, რომელიც არის სხვადასხვა აქტიური ტრანსპორტერის და ფერმენტის ინდუქტორი, რომელთა საშუალებითაც ხდება პრეპარატების მეტაბოლიზმი, აღინიშნა დაპაგლიფლოზინის სისტემური ექსპოზიციის (AUC) 22%-ით დაქვეითება, თირკმლის მიერ გამოყოფილი გლუკოზის რაოდენობაზე მნიშვნელოვანი კლინიკური გავლენის გარეშე. პრეპარატის დოზის კორექცია რეკომენდებული არ არის. სხვა ინდუქტორებთან (მაგ, კარბამაზეპინი, ფენიტოინი, ფენობარბიტალი) ერთად გამოყენებისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა მოსალოდნელი არ არის.

დაპაგლიფლოზინის და მეფენამის მჟავას (UGT1A9 ინჰიბიტორი) ერთად გამოყენებისას აღინიშნა დაპაგლიფლოზინის სისტემური ექსპოზიციის 55%-ით მატება, დღის განმავლობაში თირკმელებით გამოყოფილი გლუკოზის რაოდენობაზე კლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენის გარეშე. პრეპარატის დოზის კორექცია რეკომენდებული არ არის.

დაპაგლიფლოზინის გავლენა სხვა სამკურნალო პრეპარატებზე

ურთიერთქმედების კვლევებში ჯანმრთელი მოხალისეების მონაწილეობით, რომლებიც ძირითადად იღებდნენ პრეპარატის ერთჯერად დოზას, დაპაგლიფლოზინი გავლენას არ ახდენდა მეტფორმინის, პიოგლიტაზონის, სიტაგლიპტინის, გლიმეპირიდის, ჰიდროქლორთიაზიდის, ბუმეტანიდის, ვალსარტანის, დიგოქსინის (P-gp სუბსტრატი) ან ვარფარინის (S ვარფარინი, იზოფერმენტ CYP2C9 სუბსტრატი) ფარმაკოკინეტიკაზე ან ანტიკოაგულაციურ ეფექტზე, რომელიც ფასდება საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდებით. დაპაგლიფლოზინის 20მგ-ს და სიმვასტატინის (იზოფერმენტ CYP3A4 სუბსტრატი) ერთჯერადი დოზის გამოყენება იწვევდა სიმვასტატინის AUC–ს 19% ხოლო სიმვასტატინის მჟავას AUC–ს 31%-ით მომატებას. სიმვასტატინის და სიმვასტატინის მჟავას ექსპოზიციის მომატება არ ითვლება კლინიკურად მნიშვნელოვნად.

სხვა ურთიერთქმედება

დაპაგლიფლოზინის ფარმაკოკინეტიკის პარამეტრებზე მოწევის, დიეტის, მცენარეული საშუალებების და ალკოჰოლის მიღების გავლენა შესწავლილი არ არის.

პედიატრიული პოპულაცია

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში.

ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

არ არსებობს ორსულ ქალებში დაპაგლიფლოზინის გამოყენების მონაცემები. ვირთხების კვლევებმა გამოავლინა თირკმელზე ტოქსიური ზემოქმედება დროის პერიოდში, რომელიც შეესაბამება ადამიანის ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრს. აქედან გამომდინარე, ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრის დროს დაპაგლიფლოზინის გამოყენება

რეკომენდებული არ არის.

ორსულობის დადგენის შემთხვევაში დაპაგლიფლოზინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს

ძუძუთი კვება

უცნობია, დაპაგლიფლოზინი და/ან მისი მეტაბოლიტები გამოიყოფა თუ არა რძეში. ცხოველებში არსებულმა ფარმაკოდინამიურმა/ტოქსიკოლოგიურმა მონაცემებმა გამოავლინა რძეში დაპაგლიფლოზინის/მეტაბოლიტების ექსკრეცია, აგრეთვე ფარმაკოლოგიური ეფექტები შთამომავლობაზე. არ შეიძლება ახალშობილებში/ჩვილებში არსებული რისკის გამორიცხვა. დაპაგლიფლოზინი არ უნდა გამოიყენონ ძუძუთი კვების დროს.

ფერტილობა

ადამიანების ფერტილობაზე დაპაგლიფლოზინის ეფექტი შესწავლილი არ არის. მამრ და მდედრ ვირთხებში დაპაგლიფლოზინმა არ გამოავლინა ფერტილობაზე ეფექტები არც ერთ ტესტირებულ დოზაზე.

გავლენა ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე

ფორქსიგა არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას ავტომობილის მართვის და მექანიზმების გამოყენების უნარზე. პაციენტები უნდა გააფრთხილონ ჰიპოგლიკემიის რისკის შესახებ დაპაგლიფლოზინის სულფონილშარდოვანას ან ინსულინთან კომბინაციაში გამოყენებისას.

არასასურველი ეფექტები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

13 პლაცებო-კონტროლირებული კვლევის პრე-სპეციფიცირებულ ანალიზში, 2360 სუბიექტს მკურნალობდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინით და 2295 სუბიექტს -პლაცებოთი.

ყველაზე ხშირად აღწერილი

გვერდითი რეაქცია იყო ჰიპოგლიკემია, რომელიც დამოკიდებული იყო ყოველ კვლევაში გამოყენებულ ფონურ თერაპიაზე. ჰიპოგლიკემიის მცირე ეპიზოდების სიხშირე მსგავსი იყო მკურნალობის ჯგუფებს შორის - პლაცებოს ჩათვლით, გამონაკლისს წარმოადგენდა კვლევები, რომლებშიც დამატებული იყო სულფონილშარდოვანა და ინსულინით თერაპია. სულფონილშარდოვანას და ინსულინის დამატებით კომბინირებული თერაპიისას უფრო მაღალი იყო ჰიპოგლიკემიის სიხშირე (იხ. ქვემოთ: „ჰიპოგლიკემია“).

არასასურველი რეაქციების სია ცხრილის სახით

ქვემოთ წარმოდგენილია პლაცებო-კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები. არც ერთი არ იყო დამოკიდებული პრეპარატის დოზაზე. არასასურველი რეაქციების სიხშირე წარმოდგენილია სიხშირის და ორგანოთა სისტემის კლასის (SOC) მიხედვით. სიხშირე წარმოდგენილია შემდეგი გრადაციით: ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100, <1/10), ნაკლებად ხშირი (≥1/1000, <1/100), იშვიათი (≥1/10000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10000) და დაუზუსტებელი სიხშირის (შეფასება შეუძლებელია მიღებული მონაცემების მიხედვით).

ცხრილი 1. არასასურველი რეაქციები პლაცებო-კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებშია და პოსტპარკეტინგულ გამოცდილებაში

ა -ცხრილში წარმოდგენილია პრეპარატის გამოყენების მონაცემები 24 კვირამდე (ხანმოკლე თერაპია) დამატებითი ჰიპოგლიკემიური პრეპარატის გამოყენების მიუხედავად.

ბ - დამატებითი ინფორმაციის მისაღებად იხილეთ ქვემოთ შესაბამისი ქვეთავი.

გ - ვულვოვაგინიტი, ბალანიტი და სასქესო ორგანოების მსგავსი ინფექციები მოიცავს, მაგალითად, შემდეგ წინასწარგანსაზღვრულ წარმოდგენილ ტერმინებს: ვულვოვაგინალური სოკოვანი ინფექცია, ვაგინალური ინფექცია, ბალანიტი, სასქესო ორგანოების სოკოვანი ინფექცია, ვულვოვაგინალური კანდიდოზი, ვულვოვაგინიტი, კანდიდოზური ბალანიტი, გენიტალური კანდიდოზი, სასქესო ორგანოების ინფექციები, სასქესო ორგანოების ინფექციები მამაკაცებში, ასოს ინფექციები, ვულვიტი, ბაქტერიული ვაგინიტი, ვულვის აბსცესი.

დ - საშარდე ტრაქტის ინფექცია მოიცავს შემდეგ წარმოდგენილ ტერმინებს, რომლებიც ჩამოთვლილია სიხშირის მიხედვით: საშარდე ტრაქტის ინფექცია, ცისტიტი, საშარდე ტრაქტის Escherichia-თი გამოწვეული ინფექცია, გენიტოურინარული ტრაქტის ინფექცია, პიელონეფრიტი, ტრიგონიტი, თირკმლის ინფექცია და პროსტატიტი.

ე - მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება მოიცავს მაგალითად შემდეგ წინასწარგანსაზღვრულ სასურველ ტერმინებს: გაუწყლოება, ჰიპოვოლემია, არტერიული ჰიპოტენზია..

ვ - პოლიურია მოიცავს წარმოდგენილ ტერმინებს: პოლაკიურია, პოლიურია და დიურეზის გაძლიერება.

ზ - ჰემატოკრიტის მნიშვნელობის საშუალო ცვლილება საწყის მაჩვენებლებთან შედარებით შეადგენდა 2,30%-ს დაპაგლიფლოზინის 10მგ ჯგუფში და 0,33%-ს პლაცებოს ჯგუფში. ჰემატოკრიტის მნიშვნელობა >55% აღწერილი იყო სუბიექტების 1.3%-ში, რომლებსაც მკურნალობდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინით და პლაცებოს ჯგუფის 0.4%-ში.

თ - დაპაგლიფლოზინის 10მგ და პლაცებოს ჯგუფში საწყის მაჩვენებლებთან შედარებით შემდეგი მაჩვენებლების საშუალო პროცენტული ცვლილებები შეადგენდა: საერთო ქოლესტეროლი 2.5% 0.0%%-თან შედარებით; მსლპ ქოლესტეროლი; 6.0% 2.7%-თან შედარებით; დსლპ ქოლესტეროლი 2.9% ‑1.0%-%-თან შედარებით; ტრიგლიცერიდები –2.7% ‑0.7%-თან შედარებით;.

ი - იხ. პარაგრაფი “განსაკუთრებული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას”

კ - პოსტმარკეტინგული დაკვირვების პერიოდში იდენტიფიცირდა გვერდითი მოვლენები.

გამონაყარი მოიცავს უპირატესად შემდეგ მდგომარეობებს , რომლების ჩამოთვლილია კლინიკურ კვლევებში გამოვლენის სიხშირის მიხედვით:

გამონაყარი, გენერალიზებული გამონაყარი, ქავილის გამომწვევი გამონაყარი, მაკულარული გამონაყარი, მაკულო - პაპულური გამონაყარი, პუსტულარული გამონაყარი, ვეზიკულური და ერითემატოზული გამონაყარი.

პლაცებო-კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში აქტიურ და პლაცებო-თერაპიის ჯგუფში (დაპაგლიფლოზინი, N=5936, საკონტროლო ჯგუფი, N=3403) გამონაყარის სიხშირე იყო ერთნაირი (1,4% და 1,4% შესაბამისად).

*აღნიშნულია პაციენტების ≥ 2%-ში, რომლებიც იღებდნენ დაპაგლიფლოზინს 10მგ დოზით და ≥ 1% -ით და მინიმუმ 3 სუბიექტით უფრო ხშირია, ვიდრე პლაცებოს ჯგუფში.

**მკვლევარის მიერ აღწერილია, როგორც საკვლევ მკურნალობასთან დაკავშირებული ან შესაძლოდ დაკავშირებული სუბიექტების ≥ 0.2% და ≥ 0.1% -ში და აღინიშნება მინიმუმ 3-ზე მეტ სუბიექტში დაპალიფლოზინის 10მგ-ის გამოყენებისას პლაცებოსთან შედარებით.

ცალკეული არასასურველი რეაქციების აღწერა

ჰიპოგლიკემია

ჰიპოგლიკემიის განვითარების სიხშირე დამოკიდებული იყო ყოველ კვლევაში გამოყენებულ საბაზისო თერაპიის ტიპზე.

დაპაგლიფლოზინის კვლევაში მონოთერაპიის სახით, მეტფორმინთან კომბინირებულ თერაპიაში 102 კვირამდე მსუბუქი ჰიპოგლიკემიის განვითარების ეპიზოდების სიხშირე იყო მსგავსი (<5%) მკურნალობის ჯგუფებში პლაცებოს ჩათვლით. ყველა კვლევაში მძიმე ჰიპოგლიკემიის ეპიზოდები აღნიშნულია ნაკლებად ხშირად, მათი სიხშირე შეთავსებადი იყო დაპაგლიფლოზინის და პლაცებოს ჯგუფში.

კვლევებში, რომლებშიც დამატებული იყო სულფონილშარდოვანათი და ინსულინით თერაპია, უფრო მაღალი იყო ჰიპოგლიკემიის სიხშირე.

გლიმეპირიდის დამატებულ კვლევაში, 24-ე და 48-ე კვირებზე ჰიპოგლიკემიის მცირე ეპიზოდები უფრო ხშირად იყო აღწერილი ჯგუფში, რომელშიც გამოიყენებოდა 10მგ დაპაგლიფლოზინი და გლიმეპირიდი (6.0% და 7.9%), ვიდრე პლაცებოს და გლიმეპირიდის ჯგუფში (2.1% და 2.1%).

ინსულინის დამატებით მიმდინარე კვლევაში, მასშტაბური ჰიპოგლიკემიის ეპიზოდები აღწერილი იყო იმ სუბიექტების 0.5 და 1,0%-ში, რომლებსაც მკურნალობდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინით და ინსულინით 24-ე და 104-ე კვირას, და სუბიექტების 0.5%-ში, რომლებსაც მკურნალობდნენ პლაცებოთი და ინსულინით. 24-ე და 104-ე კვირას მცირე ჰიპოგლიკემიის ეპიზოდები აღწერილი იყო დაპაგლიფლოზინის და ინსულინის ჯგუფის

40.3% და 53.1% და პლაცებოს და ინსულინის ჯგუფის 34% და 41,6%-ში.

მეტფორმინის და სულფონილშარდოვანას კვლევაში 24-ე კვირისთვის ჰიპოგლიკემიის მასშტაბური ეპიზოდები აღწერილი არ იყო. ჰიპოგლიკემიის მცირე ეპიზოდები აღინიშნა სუბიექტების 12.8%-ში, რომლებიც იღებდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინს და მეტფორმინს და სულფონილშარდოვანას და სუბიექტების 3.7%-ში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს, მეტფორმინს და სულფონილშარდოვანას.

მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება

მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციები (გაუწყლოების, ჰიპოვოლემიის ან არტერიული ჰიპოტენზიის შესახებ შეტყობინებების ჩათვლით) აღინიშნა პაციენტების 1,1% და 0,7%-ში, რომლებიც იღებდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინს და პლაცებოს; სერიოზული რეაქციები აღინიშნა პაციენტების <0,2%-ში და შედარებადი იყო დაპაგლიფლოზინის 10მგ და პლაცებოს ჯგუფებში.

ვულვოვაგინიტი, ბალანიტი და სასქესო ორგანოების მსგავსი ინფექციები

ვულვოვაგინიტი, ბალანიტი და სასქესო ორგანოების მსგავსი ინფექციები აღნიშნულია პაციენტების 5,5% და 0,6%-ში, რომლებიც იღებდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინს და პლაცებოს. ინფექციების უმრავლესობა იყო სუსტი ან ზომიერად გამოხატული: სტანდარტული თერაპიის საწყისი კურსი ეფექტური იყო, რის გამოც პაციენტები იშვიათად წყვეტდნენ დაპაგლიფლოზინის მიღებას. ეს ინფექციები უფრო ხშირად ვითარდებოდა ქალებში (8,4% და 1,2% დაპაგლიფლოზინის და პლაცებოს მიღებისას), ხოლო რეციდივი უფრო ხშირი იყო ანამნეზში ამ ინფექციების მქონე პაციენტებში.

საშარდე გზების ინფექციები

საშარდე გზების ინფექციები უფრო ხშირად აღნიშნულია დაპაგლიფლოზინის 10მგ მიღებისას, ვიდრე პლაცებოს შემთხვევაში (4,7% 3,5%-თან შედარებით; იხ. პარაგრაფი „განსაკუთრებული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას“ ). ინფექციების უმრავლესობა იყო სუსტად ან ზომიერად გამოხატული. სტანდარტული თერაპიის საწყისი კურსი ეფექტური იყო, რის გამოც პაციენტები იშვიათად წყვეტდნენ დაპაგლიფლოზინის მიღებას. ეს ინფექციები უფრო ხშირად ვითარდებოდა ქალებში, ხოლო რეციდივი უფრო ხშირი იყო ანამნეზში ამ ინფექციების მქონე პაციენტებში.

კრეატინინის მომატება

დაჯგუფებული იყო კრეატინინის მომატებასთან დაკავშირებული გვერდითი რეაქციები (მაგ. თირკმლის კრეატინინის კლირენსის დაქვეითება, თირკმლის დაზიანება, სისხლში კრეატინინის დონის მომატება და გლომელურული ფილტრაციის სიჩქარის დაქვეითება). რეაქციების ეს დაჯგუფება აღწერილი იყო პაციენტების 3.2% და 1.8%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ 10მგ დაპაგლიფლოზინით და პლაცებოთი. თირკმლის ნორმალური ფუნქციის ან მსუბუქი დაზიანების მქონე პაციენტებში (გფს-ს საწყისი მაჩვენებელი GFR ≥ 60მლ/წთ/1.73მ2) რეაქციების ეს ჯგუფი აღწერილი იყო 10მგ დაპაგლიფლოზინის გამოყენებისას 1.3%, ხოლო პლაცებოს მიღებისას - 0.8%-ში. ეს რეაქციები უფრო ხშირი იყო პაციენტებში საწყისი მაჩვენებლებით გფს ≥ 30 და < 60მლ/წთ/1.73მ2 (18.5% დაპაგლიფლოზინი 10მგ vs 9.3% პლაცებო).

იმ პაციენტების შემდგომმა შეფასებამ, რომლებსაც აღენიშნებოდათ თირკმელთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები, გამოავლინა, რომ უმრავლესობას აღენიშნებოდა შრატის კრეატინინის ცვლილებები საწყის მაჩვენებელთან შედარებით ≤ 0.5მგ/დლ. კრეატინინის მომატება ჩვეულებრივ ტრანზიტორული იყო მკურნალობის გაგრძელებისას და შექცევადი - მისი შეწყვეტის შემდეგ.

პარათიროიდული ჰორმონი (პთჰ)

აღნიშნულია შრატში პთჰ-ს კონცენტრაციის მცირედ მომატება, უფრო მეტად პაციენტებში პთჰ-ს საბაზისო მაღალი მაჩვენებლით. ძვლოვანი ქსოვილის მინერალური სიმკვრივის გამოკვლევამ თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში ან თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევისას არ გამოავლინა ძვლის მასის დაკარგვა

თერაპიის ორი წლის განმავლობაში.

მალიგნაციები

კლინიკურ კვლევებში პაციენტების საერთო წილი ავთვისებიანი ან დაუზუსტებელი სიმსივნეებით, მსგავსი იყო დაპაგლიფლოზინის (1,5%) და პლაცებოს/შედარების პრეპარატის ჯგუფში (1,5%). ცხოველების გამოკვლევების მონაცემების თანახმად, პრეპარატმა არ გამოავლინა კანცეროგენური ან მუტაგენური თვისებები. ორგანოთა სხვადასხვა სისტემის სიმსივნეების განვითარების შემთხვევების განხილვისას დაპაგლიფლოზინთან დაკავშირებული შეფარდებითი რისკი 1-ზე მაღალი იყო ზოგიერთი სიმსივნისთვის (შარდის ბუშტი, წინამდებარე ჯირკვალი, სარძევე ჯირკვალი) და 1-ზე დაბალი - სხვა სიმსივნეებისთვის (მაგალითად სისხლი და ლიმფური სისტემა, საკვერცხეები, შარდის გამომყოფი სისტემა), საერთო ჯამში არ იმატებდა დაპაგლიფლოზინთან დაკავშირებული სიმსივნეების განვითარების რისკი. მომატებული რისკი არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი ორგანოთა არც ერთი სისტემისთვის. სიმსივნეების განვითარების კლინიკამდელი კვლევების მონაცემების არ არსებობის, აგრეთვე პრეპარატის პირველ ექსპოზიციას და სიმსივნის დიაგნოსტიკას შორის ხანმოკლე ლატენტური პერიოდის გამო მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი შეფასდა, როგორც ნაკლებსავარაუდო. რადგან სარძევე ჯირკვლის, შარდის ბუშტის და წინამდებარე ჯირკვლის სიმსივნეების რიცხობრივი დისბალანსი განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებს, ამ საკითხის შესწავლა გაგრძელდება რეგისტრაციის შემდგომ კვლევებში.

განსაკუთრებული პოპულაციები

ხანდაზმული პაციენტები (≥ 65 წელი)

თირკმლის ფუნქციის დარღვევასთან ან თირკმლის უკმარისობასთან დაკავშირებული არასასურველი რეაქციები დარეგისტრირებულია პაციენტების 7,7%-ში, რომლებიც იღებენ დაპაგლიფლოზინს და 3.8%-ში, რომლებიც იღებენ პლაცებოს, თირკმლის ფუნქციის დარღვევასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი არასასურველი რეაქცია იყო შრატში კრეატინინის კონცენტრაციის მომატება. ამ რეაქციების უმრავლესობა იყო ტრანზიტორული და შექცევადი. ≥ 65 წლის პაციენტებში მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება, უფრო ხშირად რეგისტრირებული, როგორც არტერიული ჰიპოტენზია, აღნიშნულია პაციენტების 1,7% და 0.8%-ში, რომლებიც იღებენ დაპაგლიფლოზინს და პლაცებოს.

დოზის გადაჭარბება

ჯანმრთელ სუბიექტებში 500მგ-მდე ორალური დოზით მიღებისას (50-ჯერ მეტი ადამიანისთვის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზაზე) დაპაგლიფლოზინმა არ გამოავლინა ტოქსიურობა. ამ სუბიექტებში შარდში გლუკოზა ისაზღვრებოდა დოზადამოკიდებულ პერიოდში (500მგ მინიმუმ 5 დღის განმავლობაში), აღწერილი არ იყო დეჰიდრატაცია, ჰიპოტენზია ან ელექტროლიტური დისბალანსი, არ დაფიქსირდა QTc ინტერვალზე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი. ჰიპოგლიკემიის სიხშირე პლაცებოს მსგავსი იყო. კლინიკურ კვლევებში ჯანმრთელ და ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ სუბიექტებში გამოიყენებოდა დღეში ერთხელ 100მგ დოზა (ადამიანის მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზაზე 10-ჯერ მეტი) 2 კვირის განმავლობაში, ჰიპოგლიკემიის სიხშირე ოდნავ მაღალი იყო პლაცებოსთან შედარებით და არ იყო დოზა-დამოკიდებული. გვერდითი მოვლენების სიხშირე, დეჰიდრატაციის და ჰიპოტენზიის ჩათვლით, პლაცებოს მსგავსი იყო და არ დაფიქსირებულა ლაბორატორიული პარამეტრების კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები, შრატში ელექტროლიტების და თირკმლის ფუნქციის ბიომარკერების ჩათვლით.

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა დაიწყოს შესაბამისი დამხმარე მკურნალობა პაციენტის კლინიკური სტატუსის მიხედვით. ჰემოდიალიზით დაპაგლიფლოზინის გამოყოფა შესწავლილი არ არის.

ფარმაკოლოგიური მახასიათებლები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: დიაბეტის დროს გამოყენებული პრეპარატები.

ნატრიუმ-გლუკოზის კოტრანსპორტერი 2 (SGLT2) ინჰიბიტორები.

ათქ კოდი: A10BK01

მოქმედების მექანიზმი

დაპაგლიფლოზინი - SGLT2 ძლიერი (ინჰიბიტორის კონსტანტა (Ki: 0,55 nM), სელექციური შექცევადი ინჰიბიტორი.

SGLT2 სელექციურად ექსპრესირდება თირკმელებში და არ ისაზღვრება ორგანიზმის 70-ზე მეტ სხვა ქსოვილში, მათ შორის ღვიძლში, ჩონჩხის კუნთებში, ცხიმოვან ქსოვილში, სარძევე ჯირკვლებში, შარდის ბუშტში და თავის ტვინში.

SGLT2 წარმოადგენს ძირითად გადამტანს, რომელიც მონაწილეობს თირკმლის მილაკებში გლუკოზის რეაბსორბციის პროცესში. ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში თირკმლის მილაკებში გლუკოზის რეაბსორბცია გრძელდება ჰიპერგლიკემიის მიუხედავად. გლუკოზის თირკმელში გადატანის დამუხრუჭებით, დაპაგლიფლოზინი აქვეითებს თირკმლის მილაკებში მის რეაბსორბციას, რაც იწვევს თირკმელებით გლუკოზის გამოყოფას. გლუკოზის გამოყოფა (გლუკოზორიული ეფექტი) აღინიშნება პრეპარატის პირველივე დოზის მიღების შემდეგ, ნარჩუნდება შემდგომი 24 საათის განმავლობაში და გრძელდება თერაპიის მთელი კურსის დროს. ამ მექანიზმით თირკმლის მიერ გამოყოფილი გლუკოზის რაოდენობა დამოკიდებულია სისხლში მის კონცენტრაციასა და გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარეზე (გფს). დაპაგლიფლოზინი არ არღვევს ენდოგენური გლუკოზის ნორმალურ პროდუქციას ჰიპოგლიკემიის პასუხად. დაპაგლიფლოზინის მოქმედება დამოკიდებული არ არის ინსულინის სეკრეციაზე და მის მიმართ მგრძნობელობაზე.

პრეპარატ ფორქსიგას კლინიკურ კვლევებში აღინიშნა ბეტა-უჯრედების ფუნქციის გაუმჯობესება (ტესტი HOMA ბეტა-უჯრედები).

თირკმელებით გლუკოზის დაპაგლიფლოზინით გამოწვეულ გამოყოფას (გლუკოზურია) ახლავს კალორიების დაკარგვა და სხეულის მასის დაქვეითება. დაპაგლიფლოზინით ნატრიუმ-გლუკოზის კოტრანსპორტის ინჰიბირებას ახლავს სუსტი დიურეზული და ტრანზიტორული ნატრიურეზული ეფექტები.

დაპაგლიფლოზინი არ მოქმედებს გლუკოზის სხვა გადამტანებზე, რომლებიც ახორციელებენ გლუკოზის პერიფერიულ ქსოვილებში ტრანსპორტს და 1400-ჯერ უფრო ძლიერ სელექციურობას ავლენს SGLT2-ს მიმართ, ვიდრე SGLT1-ს მიმართ, რომელიც არის ნაწლავში გლუკოზის შეწოვაზე პასუხისმგებელი ძირითადი ტრანსპორტერი.

ფარმაკოდინამიური ეფექტები

დაპაგლიფლოზინის მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში და ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში აღინიშნა თირკმელებით გლუკოზის გამოყოფის გაზრდა. ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში დაპაგლიფლოზინის 10მგ/დღეში მიღებისას 12 კვირის განმავლობაში თირკმელებით გამოიყოფოდა დღეში დაახლოებით 70გ გლუკოზა (რაც შეესაბამება 280კკალ/დღეში).

გლუკოზის შემანარჩუნებელი ექსკრეცია ნანახი იქნა ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც დაპაგლიფლოზინს 10მ/დღეში დოზით იღებდნენ 2 წლამდე ხანგრძლივობით.

დაპაგლიფლოზინის გამოყენებისას შარდში გლუკოზის გამოყოფა აგრეთვე იწვევს ოსმოსურ დიურეზს და ზრდის შარდის მოცულობას ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში. ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც დაპაგლიფლოზინს იღებდნენ 10მგ/დღეში დოზით, შარდის მოცულობის გაზრდა ნარჩუნდებოდა 12 კვირის განმავლობაში და შეადგენდა დაახლოებით 375მლ-ს დღეში. შარდის მოცულობის მომატებას ახლდა თირკმელებით ნატრიუმის გამოყოფის მცირე და ტრანზიტორული მომატება, რაც არ იწვევდა სისხლის შრატში მისი კონცენტრაციის ცვლილებას. შარდის მჟავას სეკრეცია აგრეთვე ტრანზიტორულად

იზრდებოდა (3-7 დღის განმავლობაში) და ახლდა შრატში შარდის მჟავას კონცენტრაციის შემცირება. 24-ე კვირისთვის, შრატში შარდის მჟავას კონცენტრაციის შემცირება მერყეობდა -48.3-18.3 მიკრომოლი/ლ-ს ფარგლებში (-0.87-0.33 მგ/დლ).

ვარგისობის ვადა

3 წელი.

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტს 30°С ტემპეტარუტაზე, ბავშვებისათვის მოუწვდომელ ადგილას.

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.