ლევოდექსი 500მგ. 6 ტაბლეტი

გამოყენების ინსტრუქცია

ლევოდექსი

LEVODEX

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება

ლევოდექსი

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

ლევოფლოქსაცინი

აქტიური მოქმედი ნივთიერება

ლევოფლოქსაცინი  / Levofloxacin

სამკურნალო საშუალების შემადგენლობა

ლევოდექსი 500

ერთი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:

ლევოფლოქსაცინის ჰემიჰიდრატს, რომელიც 500 მგ ლევოფლოქსაცინის ეკვივალენტურია.

თვისებები

ლევოფლოქსაცინი მოქმედების ფართო სპექტრის ბაქტერიციდული ანტიბაქტერიული საშუალებაა ქინოლონების ჯგუფიდან (ფთორქინოლონი). ლევოფლოქსაცინი არის ოფლოქსაცინის L-იზომერი. ლევოფლოქსაცინი ბლოკავს ტოპოიზომერაზა IV-ს და დნმ-ჰირაზას (II ტიპის ტოპოიზომერაზას), აფერხებს დნმ-ის სუპერსპირალიზაციას და გახლეჩილი დნმ-ის ნაწილების გაერთიანებას, აინჰიბირებს დნმ-ის სინთეზს, მიკროორგანიზმების ციტოპლაზმაში, უჯრედის კედელსა და მემბრანაში იწვევს ღრმა მორფოლოგიურ ცვლილებებს.

ლევოფლოქსაცინი აქტიურია, როგორც in vitro, ისე in vivo, მიკროორგანიზმების მრავალი შტამის მიმართ.

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები: Corynebacterium diphtheriae; Enterococcus faecalis; Listeria monocytogenes; Staphylococcus spp.

(კოაგულაზანეგატიური, მითიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / ზომიერად მგრძნობიარე შტამები), მათ შორის Staphylococcus aureus, epidermidis (მეთიცილინის მიმართ მგრძნობიარე შტამები); Streptococcus pyogenes, agalactiae, pneumoniae (პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / ზომიერად მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები), Streptococcus (C, G ჯგუფები), Viridans-ის ჯგუფის სტრეპტოკოკები (პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები);
აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: Acinetobacter spp., მათ შორის Acinetobacter anitratus, baumannii, calcoaceticus; Actinobacillus actinomycetemcomitans; Bordetella pertussis; Citrobacter freundii, diversus; Eikenella corrodens; Enterobacter spp., მათ შორის Enterobacter aerogenes, agglomerans, cloacae, sakazakii; Escherichia coli; Gardnerella vaginalis; Haemophilus ducreyi, influenzae (ამპიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები), Haemophilus parainfluenzae; Helicobacter pylori; Klebsiella spp., მათ შორის Klebsiella oxytoca, pneumoniae; Moraxella catarrhalis; Morganella morganii; Neisseria gonorrhoeae (მათ შორის, პენიცილინაზას წარმომქმნელი შტამები), Neisseria meningitidis; Pasteurella spp., მათ შორის Pasteurella canis, dagmatis, multocida; Proteus mirabilis, vulgaris; Providencia spp., მათ შორის Providencia rettgeri, stuartii; Pseudomonas spp, მათ შორის Pseudomonas aeruginosa, fluorescens; Salmonella spp.; Serratia spp., მათ შორის Serratia marcescens;
ანაერობული მიკროორგანიზმები: Bacteroides fragilis; Bifidobacterium spp.; Clostridium perfringens; Fusobacterium spp.; Peptostreptococcus; Propionibacterium spp.; Veillonella spp.;
სხვა მიკროორგანიზმები: Bartonella spp.; Chlamydia pneumoniae, psittaci, trachomatis; Legionella spp., მათ შორის Legionella pneumophila; Mycobacterium spp., მათ შორის Mycobacterium leprae, tuberculosis; Mycoplasma pneumoniae; Rickettsia spp.; Ureaplasma urealyticum.
 ფარმაკოკინეტიკა:

პერორალური მიღების შემდეგ ლევოფლოქსაცინი სწრაფად და თითქმიის მთლიანად შეიწოვება. საკვები ნაკლებად მოქმედებს აბსორბციის სიჩქარესა და სრულყოფაზე. 500 მგ ლევოფლოქსაცინის მიღების შემდეგ ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 99%-ს შეადგენს. 250 მგ ლევოფლოქსაცინის ერთჯერადი მიღების შემდეგ Сmax შეადგენს 2.8±0.4 მკგ/მლ-ს, Тmax - 1.6±1.0 სთ-ს, ნახევარგამოყოფის პერიოდი - 7.3±0.9 სთ-ს. ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები 500 მგ ლევოფლოქსაცინის მიღების შემდეგ შესაბამისად შეადგენს: Сmax - 5.1±0.8 მკგ/მლ-ს, Тmax - 1.8±0.6 სთ-ს, ნახევარგამოყოფის პერიოდი - 6.3±0.6 სთ-ს.

500 მგ ლევოფლოქსაცინის 60 წუთიანი ინტრავენური ინფუზიის შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში შეადგენდა  6.2 მკგ/მლ-ს. ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები 500 მგ ლევოფლოქსაცინის ვენაში ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ შესაბამისად შეადგენს: Сmax 6.2±1.0 მკგ/მლ-ს, Тmax - 1.0±0.1 სთ-ს, ნახევარგამოყოფის პერიოდი - 6.4±0.7 სთ-ს.

ლევოფლოქსაცინის ფარმაკოკინეტიკა სწორხაზოვანია და პროგნოზირებადია პრეპარატის ერთჯერადი და მრავალჯერადი მიღებისას.

ვენაში ლევოფლოქსაცინის შეყვანისას პლაზმური კონცენტრაციების პროფილი ტაბლეტების ანოლოგიურია, რის გამოც პერორალური და ინტრავენური შეყვანის გზები ურთიერთჩანაცვლებადია. ინტრავენურად 500 მგ ლევოფლოქსაცინის ერთჯერადი და მრავალჯერადი შეყვანისას განაწილების მოცულობა შეადგენს 89-112 ლ-ს. პლაზმის ცილებს უკავშირდება 30-40%. ერთჯერადი ან მრავალჯერადი გამოყენებისას ლევოფლოქსაცინის საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 6-8 სთ-ს.

ლევოფლოქსაცინი კარგად ნაწილდება ორგანოებსა და ქსოვილებში: ფილტვებში, ბრონქების ლორწოვან გარსში, ნახველში, სასქესო ორგანოებში,  მათ შორის, წინამდებარე ჯირკვალში, ძვლის ქსოვილში, თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში, პოლიმორფულ უბირთვო ლეიკოციტებში, ალვეოლარულ მაკროფაგებში.

ლევოფლოქსაცინი გამოიყოფა შარდით, უცვლელი სახით. მცირე ნაწილი მეტაბოლიზდება ღვიძლში ჟანგვის ან/და დეზაცეტილირების გზით. პერორალური მიღების შემდეგ დოზის დაახლოებით 87% გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით 48 საათის განმავლობაში. 4%-ზე ნაკლები აღინიშნება განავალში 72 საათის შემდეგ.

ჩვენებები

ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, რომლებიც გამოწვეულია ლევოფლოქსაცინის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით:

მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციები;
ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება;
არაჰოსპიტალური პნევმონია;
წინამდებარე ჯირკვლის ანთება;
მწვავე სინუსიტი;
საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები;
ბაქტერიემია/სეპტიცემია (ჩვენებებთან ასოცირებილი);
საშარდე გზების გართულებული ინფექციები (მათ შორის, პიელონეფრიტი);
რბილი ქსოვილებისა და კანის ინფექციები.
 გამოყენების წესი და დოზები

ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები მიიღება პერორალურად ჭამის დროს ან საკვების მიღებებს შორის პერიოდში. სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიყოს 2 მიღებაზე. ტაბლეტები მიიღება დაუღეჭავად. დააყოლეთ 0.5-1 ჭიქა წყალი.

ლევოფლოქსაცინი ინფუზიის სახით შეჰყავთ ვენაში წვეთოვნად (სიმპტომების სიმძიმის მიხედვით - 0.5 გ 2-ჯერ დღეში).

პრეპარატის გამოყენების სქემა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმის ხარისხსზე, მიკროორგანიზმების მგრძნობელობასა და პათოლოგიური პროცესის მიმდინარეობაზე.

თირკმლის ნორმალური ან ოდნავ შემცირებული ფუნქციის (კრეატინინის კლირენსი ≤ 50 მლ/წთ) დროს მოზრდილებში გამოიყენება თერაპიის შემდეგი სქემა:

სინუსიტი -5 გ ერთხელ დღეში, მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობაა 10-14 დღე;
არაჰოსპიტალური პნევმონია -5 გ ერთხელ ან 2-ჯერ დღეში; მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობაა 7-14 დღე;
ქრონიკული ბრონქიტის გამწვავება - 0.5-0.25 გ ერთხელ დღეში, მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობაა 7-14 დღე;
პროსტატიტი - 0.5 გ ერთხელ დღეში; მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობაა 28 დღე;
საშარდე გზების გართულებული ინფექციები (მათ შორის, პიელონეფრიტი) - 25 გ ერთხელ დღეში, მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობაა 7-10 დღე;
საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციები25 გ ერთხელ დღეში; მკურნალობის ხანგრძლივობაა 3 დღე;
ბაქტერიემია ან სეპტიცემია - მკურნალობა იწყება ლევოფლოქსაცინის ინტრავენური ინფუზიით და გრძელდება პერორალური ფორმებით:5 გ ან 0.25 გ ლევოფლოქსაცინი ერთხელ ან 2-ჯერ დღეში, მკურნალობის კურსია 1-2 კვირა;
კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები -25 გ ერთხელ დღეში 1-2 კვირის განმავლობაში ან 0.5 გ ერთხელ ან 2-ჯერ დღეში 1-2 კვირის განმავლობაში;
მუცლის ღრუს ინფექციები -5 გ ან 0.25 გ ერთხელ დღეში, მკურნალობის კურსია 1-2 კვირა;
მკურნალობის დროს დამატებით უნდა დაინიშნოს ანაერობული პათოგენების მიმართ აქტივობის მქონე სხვა ანტიმიკრობული საშუალებები.

პრეპარატის მიღებისას გასათვალისწინებელია ის წესი, რომელიც ვრცელდება ყველა ანტიბაქტერიულ საშუალებაზე: ტაბლეტების მიღება უნდა გაგრძელდეს გამომწვევის დადასტურებული ელიმინაციის შემდეგ და ტემპერატურის ნორმალიზაციიდან სულ მცირე 48-72 სთ-ის განმავლობაში.

პრეპარატის დოზირება იცვლება, თუ პაციენტს აქვს თირკმლის ფუნქციის დარღვევა.

კრეატინინის კლირენსი 20-50 მლ/წთ:
0.25 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.25 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 125 მგ; ან

0.5 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.5 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 0.25 გ; ან

სადღეღამისო დოზა 1 გ ორ მიღებაზე: საწყისი დოზაა 0.5 გ, შემდეგ 0.25 გ;

კრეატინინის კლირენსი 10-19 მლ/წთ:
0.25 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.25 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 125 მგ ყოველ 48 სთ-ში;

0.5 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.5 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 125 მგ ერთხელ დღეში;

სადღეღამისო დოზა 1 გ ორ მიღებაზე: საწყისი დოზაა 0.5 გ, შემდეგ 125 მგ ყოველ 12 სთ-ში;

კრეატინინის კლირენსი < 10 მლ/წთ და დიალიზზე მყოფი პაციენტები (მათ შორის, ამბულატორიული მუდმივი პერიტონეალური დიალიზი):
0.25 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.25 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 125 მგ ყოველ 48 სთ-ში;

0.5 გ ერთხელ დღეში: საწყისი დოზაა 0.5 გ ერთხელ დღეში, შემდეგ 125 მგ ერთხელ დღეში;
სადღეღამისო დოზა 1 გ ორ მიღებაზე: საწყისი დოზაა 0.5 გ, შემდეგ 125 მგ ერთხელ დღეში.

ამბულატორიული მუდმივი პერიტონეალური დიალიზის ან ჰემოდიალიზის შემდეგ დამატებით ლევოფლოქსაცინის დოზების შეყვანა საჭირო  არ არის.

ხანდაზმულებში ლევოფლოქსაცინის დოზირების რეჟიმის ცვლილება საჭირო არ არის,  კრეატინინის დაბალი კლირენსის შემთხვევების გარდა.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას დოზისა და დოზირების რეჟიმის სპეციალური შერჩევა საჭირო არ არის, რადგან ლევოფლოქსაცინის ჰემიჰიდრატი მხოლოდ მცირე ხარისხით მეტაბოლიზდება ღვიძლში.

ჭარბი დოზირება:

ლევოფლოქსაცინის ჭარბი დოზირების სიმპტომები ვითარდება ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ (დაბნეულობა, თავბრუსხვევა, ცნობიერების დარღვევა და კრუნჩხვები). გარდა ამისა, აღინიშნება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები (მაგ., გულისრევა) და ლორწოვანი გარსების დაზიანებები; QT ინტერვალის გახანგრძლივება (დაფიქსირდა კვლევებში, სადაც გამოყენებოდა თერაპიულზე უფრო მაღალი დოზები).

სიმპტომური მკურნალობა. ლევოფლოქსაცინი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით და პერიტონეული დიალიზით. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.

უკუჩვენებები:

ლევოფლოქსაცინის ან სხვა ქინოლონების ინდივიდუალური აუტანლობა (მათ შორის, ჰიპერმგრძნობელობა ანამნეზში);
ეპილეფსია;
მყესების დაზიანება ქინოლონების გამოყენებით ადრე ჩატარებული მკურნალობის დროს;
ბავშვები ან მოზარდები ზრდის სტადიაში (18 წლამდე), სასახსრე ხრტილების შესაძლო დაზიანების გამო;
ორსულობა;
ძუძუთი კვების პერიოდი.
 ორსულობა:

ლევოფლოქსაცინი არ ინიშნება ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში.

გვერდითი მოვლენები:

კანის რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობის ზოგადი რეაქციები. ზოგჯერ: ქავილი და  კანის ჰიპერემია. იშვიათად: ჰიპერმგრძნობელობის ზოგადი რეაქციები (ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები), მათ შორის, ჭინჭრის ციება, ბრონქოსპაზმი და სუნთქვის გაძნელება, ასევე - იშვიათ შემთხვევებში - კანისა და ლორწოვანი გარსების შეშუპება (მაგ., სახის და ყელის არეში). ძალიან იშვიათად:​ არტერიული წნევის უეცარი დაქვეითება და შოკი; მომატებული მგრძნობელობა მზის სხივებისა და ულტრაიისფერი გამოსხივების მიმართ. ზოგიერთ შემთხვევაში: მძიმე გამონაყარი კანზე ბუშტუკების წარმოქმნით, მაგ., სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი) და ექსუდაციური ერითემა. ჰიპერმგრძნობელობის ზოგად რეაქციებს ზოგჯერ წინ უძღვის კანის მსუბუქი რეაქციები. ზემოთ ჩამოთვლილი რეაქციები შეიძლება განვითარდეს ლევოფლოქსაცინის პირველივე დოზის გამოყენებისას, რამდენიმე წუთში ან საათში.

მოქმედება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტსა და ნივთიერებათა ცვლაზე. ხშირად: გულისრევა, დიარეა. ზოგჯერ: მადის დაკარგვა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, საჭმლის მონელების დარღვევები. იშვიათად: სისხლიანი დიარეა, რომელიც ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, შეიძლება იყოს ნაწლავების ანთების ან/და ფსევდომემბრანული კოლიტის სიმპტომი. ძალიან იშვიათად: ​​სისხლში გლუკოზის დონის შემცირება (ჰიპოგლიკემია), რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დიაბეტის მქონე პაციენტებისთვის; ჰიპოგლიკემიის შესაძლო ნიშნები: „მგლის მადა“, ნერვოზულობა, ოფლიანობა, კანკალი. სხვა ქინოლონების გამოყენების გამოცდილება მიუთითებს, რომ მათ შეიძლება გამოიწვიონ პორფირიის გამწვავება იმ პაციენტებში, რომლებიც უკვე დაავადებული არიან ამ დაავადებით. მსგავსი ეფექტი არ არის გამორიცხული ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას.

მოქმედება ნერვულ სისტემაზე. ზოგჯერ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა ან/და შებოჭილობა, ძილიანობა, ძილის დარღვევა. იშვიათად: არასასიამოვნო შეგრძნებები (მაგ., პარესთეზიები ხელილ კიდურებში), კანკალი, შფოთვა, შიშის შეგრძნება, კრუნჩხვები და ცნობირებეის დარღვევა. ძალიან იშვიათად: ​​მხედველობის, სმენის, გემოს შეგრძნების და ყნოსვის დარღვევები, ტაქტილური მგრძობელობის დაქვეითება, ფსიქოზური რეაქციები ჰალუცინაციების და დეპრესიის სახით, ასევე მოძრაობის დარღვევები, მათ შორის სიარულისას.

მოქმედება გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. იშვიათად: გულისცემის გაძლიერება, არტერიული წნევის დაქვეითება. ძალიან იშვიათად: ​​(შოკის მსგავსი) სისხლძარღვთა კოლაფსი.

მოქმედება კუნთებზე, მყესებსა და ძვლებზე. იშვიათად: ​​მყესების დაზიანება (მათ შორის,  ტენდინიტი), სახსრების და კუნთების ტკივილი. ძალიან იშვიათად: ​​მყესების გაგლეჯა (მაგ., აქილევსის მყესის); ეს გვერდითი ეფექტი შეიძლება განვითარდეს მკურნალობის დაწყებიდან 48 საათის განმავლობაში და იყოს ორმხრივი; კუნთების სისუსტე, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია myasthenia gravis მქონე პაციენტებისთვის. ზოგიერთ შემთხვევაში: კუნთების დაზიანება (რაბდომიოლიზი).

მოქმედება ღვიძლსა და თირკმელებზე. ხშირად: ღვიძლის ფერმენტების (მაგ., ალანინამინოტრანსფერაზა და ასპარტატამიონტრანსფერაზა) აქტივობის გაზრდა. ზოგჯერ: ბილირუბინისა და კრეატინინის დონის გაზრდა შრატში (ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ნიშანი). ძალიან იშვიათად: ​​ღვიძლის რეაქციები (მაგ., ღვიძლის ანთება); თირკმლის ფუნქციის დარღვევა მწვავე თირკმლის უკმარისობის განვითარებამდე, მაგ., ალერგიული რეაქციების შედეგად (ინტერსტიციული ნეფრიტი).

სისხლმბადი სისტემის მხრივ. ზოგჯერ: სისხლის გარკვეული უჯრედების რაოდენობის გაზრდა (ეოზინოფილია), სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობის შემცირება (ლეიკოპენია). იშვიათად: სისხლის გარკვეული სახის თეთრი უჯრედების რაოდენობის შემცირება (ნეიტროპენია); თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება (თრომბოციტოპენია), რამაც შეიძლება გაზარდოს სისხლჩაქცევების ან სისხლდენების რისკი. ძალიან იშვიათად: სისხლის გარკვეული სახის თეთრი უჯრედების რაოდენობის მწვავე შემცირება (აგრანულოციტოზი), რაც ხელს უწყობს დაავადების მძიმე სიმპტომების განვითარებას (სხეულის ტემპერატურის მუდმივი ან მორეციდივე მომატება, ყელის ტკივილი და ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესება). ზოგიერთ შემთხვევებში: ერითროციტების რაოდენობის შემცირება მათი ჰემოლიზის გამო (ჰემოლიზური ანემია); სისხლის ყველა სახის უჯრედების რაოდენობის შემცირება (პანციტოპენია).

სხვა გვერდითი ეფექტები. ზოგჯერ ზოგადი სისუსტე (ასთენია). ძალიან იშვიათად: ცხელება, ალერგიული რეაქციები ფილტვების მხრივ (ალერგიული პნევმონია) ან მცირე სისხლძარღვების დონეზე (ვასკულიტი).

ნებისმიერმა ანტიბაქტერიულმა თარეპიამ ადამიანის ორგანიზმში შეიძლება გამოიწვიოს ნორმალური მიკროფლორის ცვლილებები (ბაქტერიები და სოკოები). ამის შედეგად გამოყენებული ანტიბიოტიკის მიმართ შეიძლება წარმოიქმნას რეზისტენტული  ბაქტერიები და სოკოები (მეორეული ინფექცია), რომელიც იშვიათ შემთხვევებში, დამატებით მკურნალობას მოითხოვოს.

განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები:

ლევოფლოქსაცინი არ გამოიყენება ბავშვებსა და მოზარდებში სასახსრე ხრტილის დაზიანების მაღალი რისკის გამო. ხანდაზმულ პაციენტებში გამოყენებისას გასათვალისწინებელია, რომ ამ ჯგუფის პაციენტებში ხშირია თირკმლის ფუნქციის დარღვევები.

Streptococcus pneumoniae-ს მიერ გამოწვეული მძიმე პნევმონიის დროს ლევოფლოქსაცინმა შეიძლება ვერ უზრუნველყოს ოპტიმალური თერაპიული ეფექტი. გარკვეული პათოგენებით (Pseudomonas aeruginosa) გამოწვეულმა ჰოსპიტალურმა ინფექციებმა  შეიძლება მოითხოვოს კომბინირებული მკურნალობა.

ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას შესაძლებელია კრუნჩხვების განვითარება თავის ტვინის დაზიანების ანამნეზის მქონე პაციენტებში,  მაგ., ინსულტის ან მძიმე ტრავმის შემდეგ. კრუნჩხვითი მზაობა შეიძლება გაიზარდოს ფენბუფენის, მისი მსგავსი ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ან თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას.

მიუხედავად იმისა, რომ ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას ძალიან იშვიათია ფოტოსენსიბილიზაციის ეფექტი (მომატებული მგრძნობელობა სინათლის მიმართ დამწვრობის მსგავსი რეაქციებით), რეკომენდებულია თავის არიდება ჭარბი მზის სხივებისაგან ან ხელოვნური ულტრაიისფერი დასხივებისაგან (მაგ., მთაში მზეზე ყოფნა ან სოლარიუმში ვიზიტი).

ფსევდომემბრანულ კოლიტზე ეჭვის არსებობისას საჭიროა ლევოფლოქსაცინის  მოხსნა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება. ასეთ შემთხვევებში დაუშვებელია ნაწლავების მოტორიკის მაინჰიბირებელი საშუალებების გამოყენება. ტენდინიტი, რომელიც იშვიათად ვითარდება ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას, შეიძლება გახდეს მყესების გაგლეჯის მიზეზი. ხანდაზმულებში ტენდინიტის რისკი უფრო  

მაღალია. კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობა ზრდის მყესების გაგლეჯის რისკს. ტენდინიტის განვითარების ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა ლევოფლოქსაცინის  მოხსნა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება, მაგ., დაზიანებული მყესის მოსვენებითი მდგომარეობის უზრუნველყოფა (იმობილიზაცია).

გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტის მქონე პაციენტებში ქინოლონების გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ერითროციტების ლიზისი (ჰემოლიზი).ასეთ პაციენტებში ლევოფლოქსაცინის განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება. დიაბეტის მქონე პაციენტებში ლევოფლოქსაცინის დანიშვნისას გასათვალისწინებელია  ჰიპოგლიკემიის განვითარების შესაძლებლობა, რომლის სიმპტომებია „მგლის მადა“, ნერვოზულობა, ოფლიანობა, ტრემორი.

ლევოფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს სულ მცირე 48-78 საათის განმავლობაში ტემპერატურის ნორმალიზებისა და გამომწვევის დადასტურებული ერადიკაციის შემდეგ. პრეპარატის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში საჭიროა რაც შეიძლება სწრაფად მიიღოთ გამოტოვებული დოზა, ხოლო შემდეგ გააგრძელოთ მკურნალობა დანიშნული სქემით.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:

ლევოფლოქსაცინის გვერდითმა მოვლენებმა, მაგ., თავბრუსხვევა, სტუპორი, ძილიანობა და მხედველობის დარღვევები, შეიძლება გამოიწვიოს ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევებიმ რაც განსაკუთრებულ რისკს წარმოადგენს იმ სიტუაციებში, სადაც ეს უნარი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია (მაგ., ავტომობილის  მანქანების და მექანიზმების მართვა, არასტაბილურ მგომარეობაში სამუშაოების შესრულება). გარკვეულ წილად ეს ეხება ლევოფლოქსაცინისა და ალკოჰოლის ურთიერთქმედებას.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

ალუმინის და მაგნიუმის ანტაციდების, სუკრალფატის და რკინის შემცველი პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას ლევოფლოქსაცინის ეფექტი მნიშვნელოვნად მცირდება. ამიტომ, ამ პრეპარატებს შორის ინტერვალი სულ მცირე 2 საათი უნდა იყოს.

სხვა ქინოლონების მსგავსად, ლევოფლოქსაცინი მნიშვნელოვნად ამცირებს კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლს. კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლი ასევე შეიძლება შემცირდეს ფენბუფენის, მისი მსგავსი ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ან თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას.

ლევოფლოქსაცინის ერთდროული გამოყენებისას პრობენეციდთან და ციმეტიდინთან მცირდება ლევოფლოქსაცინის თირკმლის კლირენსი. კლინიკურად ეს ვლინდება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს თირკმლის უკმარისობა აქვს (ინიშნება სიფრთხილით).

მყესების გაგლეჯის რისკი მნიშვნელოვნად იზრდება გლუკოკორტიკოსტეროიდების მიღების ფონზე.

ციკლოსპორინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება ლევოფლოქსაცინის გამოყენების დროს.

გამოშვების ფორმა

500 მგ/100 მლ საინფუზიო ხსნარი

100 მლ ფლაკონში, რომელიც შეიცავს 0.5 გ აქტიურ ინგრედიენტს.

250 მგ და 500 მგ ტაბლეტები

6 ტაბლეტი ბლისტერში.

შენახვის პირობები          

ტაბლეტები

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

საინფუზიო ხსნარი

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. არ გამოიყენოთ, თუ კონტეინერი დაზიანებულია.

ვარგისობის ვადა 

ტაბლეტები - 3 წელი; საინფუზიო ხსნარი - 3 წელი, შენახვის პირობების დაცვის შემთხვევაში.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

მწარმოებელი

შპს `ულტრა ლაბორატორის~

ULTRA LABORATORIES PVT.LTD 

ნაკვეთი No 102-ბ & 102-ბ (პ-1).

სეზ ფარმა, კიადბ ინდასტრიალ ესტეიტ

ჰასან -573201 კარნატაკა, ინდოეთი