Bidop - ბიდოპი 5მგ 28 ტაბლეტი

სამკურნალწამლო ფორმა:
ტაბლეტები

ყოველი ტაბლეტი შეიცავს:
მოქმედი ნივთიერება:
5მგ ტაბლეტები: ბისოპროლოლის ფუმარატი - 5მგ
10მგ ტაბლეტები: ბისოპროლოლის ფუმარატი - 10მგ

დამხმარე ნივთიერებები:
ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, მაგნიუმის სტეარატი, კროსპოვიდონი (ტიპი ბ), ყვითელი საღებავი PB228121, ბეჟი საღებავი - PB-2721152
1 - 5მგ დოზირებისთვის (ლაქტოზის მონოჰიდრატი 87%, რკინის ყვითელი ოქსიდი 13%)
2 - 10მგ დოზირებისთვის (ლაქტოზის მონოჰიდრატი 60%, რკინის ყვითელი ოქსიდი 38%, რკინის წითელი ოქსიდი 2%).

აღწერა:
ტაბლეტები 5მგ: მრგვალი, ორმხრივამობურცული ტაბლეტები ღია ყვითელი ფერის ჩანართებით, მარკირებით “B1” ცენტრში და ციფრით “5” ნაზოლის ქვემოთ - ერთ მხარეს და ნაზოლის გარეშე მეორე მხარეს.
ტაბლეტები 10მგ: მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, ღია ყავისფერი, მარკირებით “B1” ცენტრში და ციფრით “10” ნაზოლის ქვემოთ ერთ მხარეს და ნაზოლის გარეშე მეორე მხარეს.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: სელექტიური ბეტა-1 ადრენომაბლოკირებელი საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ფარმაკოდინამიკა

სელექტიური ბეტა-1 ადრენომაბლოკირებელი საშუალება, სიმპათომიმეტური აქტივობის გარეშე. არ ახასიათებს მემბრანომასტაბილიზებელი მოქმედება. აქვეითებს პლაზმაში რენინის აქტივობას, ამცირებს მიოკარდიუმის მოთხოვნილებას ჟანგბადზე, ამცირებს გულის შეკუმშვათა სიხშირეს (მშვიდ მდგომარეობაში და დატვირთვის დროს). ახასიათებს ჰიპოტენზიური, ანტიანგინური და ანტიარითმიული მოქმედება. მცირე დოზებით გულის ბეტა-1 ადრენორეცეპტორების ბლოკირებით ამცირებს კატექოლამინებით სტიმულირებულ ციკლური ადენოზინმონოფოსფატის (ცამფ) და ადენოზინტრიფოსფატის (ატფ) წარმოქმნას, ამცირებს კალციუმის იონების უჯრედშიდა ნაკადს, ახასიათებს უარყოფითი ქრონო, დრომო, ბათმო და ინოტროპული ეფექტი, თრგუნავს გამტარებლობას და აგზნებას.

თერაპიული დოზების გადაჭარბებისას ახდენს ბეტა-2 მაბლოკირებელ მოქმედებას. სისხლძარღვთა საერთო პერიფერიული წინააღმდეგობა პრეპარატის მიღების დასაწყისში პირველი 24 საათის განმავლობაში იზრდება (აქტიური ალფა-ადრენორეცეპტორების აქტივობის რეციპროკული მომატების და ბეტა-2 ადრენორეცეპტორების სტიმულაციის მოხსნის გამო), რომელიც 1-3 დღის შემდეგ უბრუნდება საწყის დონეს, ხანგრძლივი დანიშვნისას კი მცირდება.

ჰიპოტენზიური ეფექტი დაკავშირებულია სისხლის წუთმოცულობის შემცირებასთან, პერიფერიული სისხლძარღვების სიმპათიკური სტიმულაციის გამო (უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს ავადმოფებში რენინის ჰიპერსეკრეციით), მგრძნობელობის აღდგენით არტერიული წნევის დაქვეითების პასუხად და ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე გავლენით. არტერიული ჰიპერტენზიის შემთხვევაში ეფექტი დგება 2-5 დღეში, სტაბილური მოქმედება აღინიშნება 1-2 თვეში. ანტიანგინური ეფექტი განპირობებულია მიოკარდიუმის ჟანგბადზე მოთხოვნილების შემცირებით გულის შეკუმშვათა სიხშირის შემცირების შედეგად და მიოკარდიუმის კუმშვადობის დაქვეითებით, დიასტოლის გახანგრძლივებით, მიოკარდის პერფუზიის გაუმჯობესებით. მარცხენა პარკუჭში საბოლოო დიასტოლური წნევის მომატებით და პარკუჭების ბოჭკოების წელვადობის გაზრდით შეიძლება გაიზარდოს ჟანგბადზე მოთხოვნილება, განსაკუთრებით გულის ქრონიკული უკმარისობით დაავადებულ პირებში.

საშუალო თერაპიული დოზების გამოყენებისას არასელექტიური ბეტა-ადრენომაბლოკირებლებისგან განსხვავებით ახდენს ნაკლებად მნიშვნელოვან გავლენას ორგანოებზე, რომლებიც შეიცავენ ბეტა-2 ადრენომაბლოკირებლებს (კუჭქვეშა ჯირკვალი, ჩონჩხის კუნთები, პერიფერიული არტერიების, ბრონქების და საშვილოსნოს გლუვი მუსკულატურა) და ნახშირწყლების ცვლაზე. არ იწვევს ნატრიუმის იონების (Nა+) შეკავებას; ათეროგენული მოქმედება არ გამოირჩევა პროპრანოლოლის მოქმედებისგან.

ანტიარითმიული ეფექტი განპირობებულია არითმოგენული ფაქტორების მოშორებით (ტაქიკარდია, სიმპათიკური ნერვული სისტემის მომატებული აქტივობა, ცამფ მომატებული რაოდენობა, არტერიული ჰიპერტენზია), რითმის სინუსური და ექტოპიური წამყვანის სპონტანური აგზნების შემცირებით და ატრიოვენტრიკულური გამტარობის შენელებით (უპირატესად ანტეგრადულ და უპირატესად რეტროგრადული მიმართულებით ატრიოვენტრიკულურ კვანძში და დამატებით გზებში).

ფარმაკოკინეტიკა
აბსორბცია 80-90%, საკვების მიღება არ მოქმედებს შეწოვაზე. სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 1-3 საათის შემდეგ სისხლის პლაზმის ცილებთან კავშირი 26-33%. ბისოპროლოლის განაწილების მოცულობა 3,5ლ/კგ. საერთო კლირენსი 15ლ/სთ.

გამტარობა ჰემატოენცეფალურ და პლაცენტურ ბარიერში დაბალია. დოზის 50% მეტაბოლიზდება ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით, ნახევარგამოყოფის პერიოდი 10-12 საათი. დაახლოებით 98% გამოიყოფა თირკმელებით, მათგან 50% - უცვლელი სახით, 2%-ზე ნაკლები - ნაწლავით (ნაღველთან ერთად).

მიღების ჩვენება
- არტერიული ჰიპერტენზია
- გულის იშემიური დაავადება, სტაბილური სტენოკარდიის შეტევების პროფილაქტიკა
- გულის ქრონიკული უკმარისობა

უკუჩვენება
ჰიპერმგრძნობელობა ბისოპროლოლის და სხვა ბეტა-ადრენომაბლოკირებლების მიმართ; შოკი (მათ შორის კარდიოგენური), კოლაფსი, ფილტვის შეშუპება, გულის მწვავე უკმარისობა, გულის ქრონიკული უკმარისობა დეკომპენაციის სტადიაში, რომელიც მოითხოვს ინოტროპულ თერაპიას, II-IIIO ხარისხის AV ბლოკადა ელექტროკარდიოსტიმულატორის გარეშე, სინოატრიალური ბლოკადა, სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი, გამოხატული ბრადიკარდია (გულის შეკუმშვათა სიხშირე წუთში 60 დარტყმაზე ნაკლები); კარდიომეგალია (გულის უკმარისობის ნიშნების გარეშე); გამოხატული არტერიული ჰიპოტენზია (სისტოლური არტერიული წნევა 100მმ-ზე ნაკლები, განსაკუთრებით მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს); ბრონქული ასთმის მძიმე ფორმები და ფილტვის ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადება (ფქოდ) ანამნეზში; მონოამინოოქსიდაზას (მაო) ინჰიბიტორების მიღება (მაო-ბ-ს გარდა), პერიფერიული სისხლისმიმოქცევის დარღვევის გვიანი სტადია (ალფა- ადრენობლოკერების გამოყენების გარეშე); მეტაბოლური აციდოზი, 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის), ლაქტოზის აუტანლობა, ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია (რადგან პრეპარატის შემადგენლობაში შედის ლაქტოზა).

სიფრთხილით
ღვიძლის უკმარისობა, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა (კკ 20მლ/წთ-ზე ნაკლები), მიასთენია, თირეოტოქსიკოზი, შაქრიანი დიაბეტი, პრინცმეტალის სტენოკარდია, I ხარისხის AV ბლოკადა, ფსორიაზი, დეპრესია (მათ შორის ანამნეზში), ანამნეზში ალერგიული რეაქციები, მკაცრი დიეტის დაცვა, ხანდაზმული ასაკი.

გამოყენება ორსულობის და ლაქტაციის პერიოდში
პრეპარატის ბიდოპი გამოყენება ორსულობის დროს შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, თუ მოსალოდნელი სარგებელი დედისთვის აჭარბებს ნაყოფში ან/და ბავშვში გვერდითი ეფექტების განვითარების პოტენციურ რისკს.

მონაცემები იმის შესახებ, გამოიყოფა თუ არა ბისოპროლოლი ლაქტატში, არ არსებობს. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობისას რეკომენდებულია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

გამოყენების მეთოდი და დოზები
პერორალურად, დილით, უზმოზე, დაუღეჭავად, ერთჯერადად. დოზის შერჩევა საჭიროა ინდივიდუალურად.

არტერიული ჰიპერეტნზია და გულის იშემიური დაავადება: სტაბილური სტენოკარდიის შეტევების პროფილაქტიკა: საწყისი დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 5მგ-ს 1-ჯერ დღეში.

აუცილებლობისას დოზა იზრდება დღეში 10მგ-მდე. მაქსიმალური დღიური დოზა - 20მგ დღეში.

გულის ქრონიკული უკმარისობა: 1,25მგ 1-ჯერ დღეში პირველი კვირის განმავლობაში. მეორე კვირის განმავლობაში - 2,5მგ/დღეში, მესამე კვირის განმავლობაში 3.75მგ/დღეში, 4-8 კვირის განმავლობაში 5მგ/დღეში, 9-12 კვირის განმავლობაში 7,5მგ/დღეში, შემდეგ 10მგ/დღეში. ბისოპროლოლის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა შეადგენს 10მგ-ს დღეში.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით 20მლ/წთ-ზე ნაკლები ან ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევისას, მაქსიმალური დღიური დოზა - 10მგ. ასეთ პაციენტებში დოზის ზრდა უნდა მოხდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით. ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

გვერდითი მოქმედება
პრეპარატის მიღების დროს დაფიქსირებული გვერდითი ეფექტები კლასიფიცირებულია მათი სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირი ≥1/10, ხშირი <1/100-≤1/10, არახშირი ≥1/1000 ≤1/100, იშვიათი ≥1/10000, ≤1/1000, ძალიან იშვიათი ≤1/10000, ცალკეული შემთხვევების ჩათვლით.

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: არახშირი - სწრაფი დაღლილობა, სისუსტე, ასთენია, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, ძილის დარღვევა, დეპრესია, შფოთვა, ცნობიერების დაბინდვა ან მეხსირების დროებითი დაკარგვა, იშვიათად - ჰალუცინაციები, მიასთენია, ,,კოშმარული” სიზმრები, კრუნჩხვები (მათ შორის წვივის კუნთების), პარესთეზია კიდურებში (ავადმყოფებში ,,გარდამავალი” კოჭლობით და რეინოს სინდრომით), ტრემორი.

მხედველობის ორგანოების მხრივ: იშვიათად - მხედველობის დარღვევა, საცრემლე ჯირკვლების სეკრეციის შემცირება, თვალების სიმშრალე და მტკივნეულობა, ძალიან იშვიათად-კონიუნქტივიტი.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ძალიან ხშირი - სინუსური ბრადიკარდია, გულისცემის გაძლიერება, ხშირი - არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება, ანგიოსპაზმი (პერიფერიული სისხლისმიმოქცევის დარღვევის გაძლიერება, ქვემო კიდურების გაციება, პარესთეზია, რეინოს სინდრომი); არახშირი - ორთოსტატული ჰიპოტენზია, მიოკარდიუმის გამტარებლობის დარღვევა, AV ბლოკადა (სრული ბლოკადის განვითარების და გულის გაჩერების ჩათვლით), არითმია, მიოკარდიუმის კუმშვადობის დასუსტება, გულის ქრონიკული უკმარისობის გაღრმავება (ტერფების, მუხლების შეშუპება, ქოშინი), ტკივილი მკერდში.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ხშირი - პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის სიმშრალე, გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, შეკრულობა ან დიარეა, იშვიათად - ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა (მუქი შარდი, კანის ან სკლერების სიყვითლე, ქოლესტაზი), გემოს ცვლილება, ჰეპატიტი.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: არახშირი - სუნთქვის გაძნელება მაღალი დოზების დანიშვნისას (სელექტიურობის დაკარგვა) ან/და წინასწარგანწყობილ პაციენტებში - ლარინგო და ბრონქოსპაზმი, იშვიათად - ცხვირის გაჭედილობა.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ჰიპერგლიკემია (ავადმყოფებში ინსულინდამოუკიდებელი შაქრიანი დიაბეტით), ჰიპოგლიკემია (ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ინსულინს), ჰიპოთირეოიდული მდგომარეობა.

ალერგიული რეაქციები: იშვიათად - კანის ქავილი, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება.

კანის საფარის მხრივ: იშვიათად - მომატებული ოფლიანობა, კანის ჰიპერემია; ძალიან იშვიათად - ეკზანთემა, კანის ფსორიაზისმსგავსი რეაქციები, ფსორიაზის სიმპტომების გამწვავება, ალოპეცია.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: იშვიათად - “ღვიძლის” ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება (ალანინამინოტრანსფერაზას, ასპარტატ-ამინოტრანსფერაზას მომატება), ჰიპერბილირუბინემია, ჰიპერტრიგლიცერიდემია, ცალკეულ შემთხვევებში - თრომბოციტოპენია (უჩვეულო სისხლდენა და სისხლჩაქცევები), აგრანულოციტოზი, ლეიკოპენია.

გავლენა ნაყოფზე: ზრდის საშვილოსნოსშიდა შეფერხება, ჰიპოგლიკემია, ბრადიკარდია.

სხვა: არახშირი - ართრალგია; იშვიათად - ლიბიდოს დაქვეითება, პოტენციის დაქვეითება, ტკივილი ზურგში, “მოხსნის” სინდრომი (სტენოკარდიის შეტევების გაძლიერება, არტერიული წნევის მომატება).

ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: არითმია, პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლია, გამოხატული ბრადიკარდია, AV ბლოკადა, არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, გულის ქრონიკული უკმარისობის განვითარება, ხელის თითების და ხელისგულების ციანოზი, სუნთქვის გაძნელება, ბრონქოსპაზმი, თავბრუსხვევა, შოკური მდგომარეობა, კრუნჩხვები, ჰიპოგლიკემია.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა და მაადსორბირებელი საშუალებების დანიშვნა: სიმპტომური თერაპია: AV ბლოკადის განვითარებისას - 1-2მგ ატროპინი, ეპინეფრინი ან კარდიოსტიმულატორის დროებითი ჩადგმა; პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლიისას - ლიდოკაინი (IA კლასის პრეპარატები არ გამოიყენება); არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითებისას - ავადმყოფი უნდა იმყოფებოდეს ტრენდელენბურგის მდგომარეობაში; თუ არ არის ფილტვის შეშუპების ნიშნები-პლამზისშემცვლელი ხსნარები ინტრავენურად, არაეფექტურობისას - ეპინეფრინი, დოფამინი, დობუტამინი (ქრონოტროპული და ინოტროპული ეფექტის შესანარჩუნებლად და არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითების მოსახსნელად); გულის უკმარისობისას-საგულე გლიკოზიდები, დიურეტიკები, გლუკაგონი; კრუნჩხვებისას - ინტრავენურად დიაზეპამი; ბრონქოსპაზმისას – ბეტა-2 ადრენომასტიმულირებელი ინჰალაციურად.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
იმუნოთერაპიისთვის გამოყენებული ალერგენები ან ალერგენების ექსტრაქტები, რომლებიც გამოიყენება კანის სინჯების დროს, ზრდიან მძიმე სისტემური ალერგიული რეაქციების განვითარების ან ანაფილაქსიის რისკს ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ბისოპროლოლს.
ინტრავენურად გამოყენებული იოდშემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებები ზრდიან ანაფილაქსიური რეაქციების რისკს.
ფენიტოინი ინტრავენური გამოყენებისას, საინჰალაციო საანესთეზიო საშუალებები (ნახშირწყალბადების წარმოებულები) ზრდიან კარდიოდეპრესიულ მოქმედებას და არტერიული წნევის დაქვეითების ალბათობას.
ცვლის ინსულინის და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების ეფექტურობას, ნიღბავს ჰიპოგლიკემიის სიმპტომებს (ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მომატება).
აქვეითებს ლიდოკაინის და ქსანტინების კლირენსს (თეოფილინის გარდა) და ზრდის მათ კონცენტრაციას პლაზმაში, განსაკუთრებით ავადმყოფებში თეოფილინის მომატებული კლირენსით.
ჰიპოტენზიურ ეფექტს ასუსტებს ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (ნატრიუმის იონების შეკავება და თირკმელებით პროსტაგლანდინების სეკრეციის ბლოკადა), გლუკოკორტიკოსტეროიდები და ესტროგენები (ნატრიუმის იონების შეკავება).
საგულე გლიკოზიდები, მეთილდოფა, რეზერპინი და გუანფაცინი, კალციუმის ,,ნელი” არხების მაბლოკირებლები (ვერაპამილი, დილთიაზემი), ამიოდარონი და სხვა ანტიარითმიული პრეპარატები ზრდიან ბრადიკარდიის, AV ბლოკადის, გულის გაჩერების და გულის უკმარისობის განვითარების ან გამწვავების რისკს.
ნიფედიპინმა შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება.
დიურეზულმა საშუალებებმა, კლონიდინმა, სიმპათომიმეტურმა საშუალებებმა, ჰიდრალაზინმა და სხვა ჰიპოტენზიურმა საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიოს არტერიული წნევის ზომაზე მეტად დაქვეითება.
ახანგრძლვიებს არამადეპოლარიზებელი მიორელაქსანტების მოქმედებას და კუმარინების ანტიკოაგულაციურ ეფექტს.
ტრი და ტეტრაციკლური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოზური საშუალებები (ნეიროლეპსიურები), ეთანოლი, სედაციური და საძილე საშუალებები აძლიერებენ ცენტრალური ნერვული სისტემის დარღვევას.
რეკომენდებული არ არის მაო-ს ინჰიბიტორებთან (მაო-ბ-ს გარდა, იხ/ პარაგრაფი “უკუჩვენება”) ერთად გამოყენება, ჰიპოტენზიური მოქმედების გაძლიერების გამო, შესვენება მაო-ს ინჰიბიტორების გამოყენებას და ბისოპროლოლის მიღებას შორის უნდა იყოს არანაკლე 14 დღე.
ერგოტამინი ზრდის პერიფერიული სისხლისმიმოქცევის დარღვევის რისკს, რიფამპიცინი ამცირებს ნახევარგამოყოფის პერიოდს.

განსაკუთრებული მითითებები
ავადმყოფების კონტროლი, რომლებიც იღებენ ბიდოპს, უნდა მოიცავდეს გულის შეკუმშვათა სიხშირის და არტერიული წნევის გაზომვას (მკურნალობის დასაწყისში ყოველდღიურად, შემდეგ 3-4 თვეში ერთხელ), ეკგ-ს, შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის გაზომვას (4-5 თვეში ერთხელ). ხანდაზმულ პაციენტებში რეკომენდებულია თირკმლის ფუნქციის კონტროლი (4-5 თვეში ერთხელ).
გულის ქრონიკული უკმარისობის მკურნალობის დაწყების შემდეგ 1,25მგ დოზით პაციენტი უნდა გამოიკვლიონ 4 საათის განმავლობაში (გულის შეკუმშვათა სიხშირე, არტერიული წნევა, ეკგ).
ავადმყოფს უნდა ასწავლოს გულის შეკუმშვათა სიხშირის გაზომვა და უნდა აცნობონ, რომ საჭიროა ექიმის კონსულტაცია, თუ გულის შეკუმშვათა სიხშირე წუთში 50 დარტყმაზე ნაკლებია.
მკურნალობის დაწყებამდე რეკომენდებულია გარეგანი სუნთქვის ფუნქციის შესწავლა პაციენტებში ბრონქ-ფილტვის დაავადების ანამნეზით.
სტენოკარდიის მქონე პაციენტების დაახლოებით 20%-ში ბეტა-ადრენობლოკერები არაეფექტურია. ძირითადი მიზეზები - გამოხატული კორონარული ათეროსკლეროზი იშემიის დაბალი ზღურბლით (გულის შეკუმშვათა სიხშირე წუთში 100-ზე ნაკლები) და მარცხენა პარკუჭის საბოლოო დიასტოლური მოცულობის მომატება, რაც არღვევს სუბენდოკარდიულ სისხლის მიმოქცევას.

მწეველებში ბეტა-ადრენომაბლოკირებლების ეფექტურობა ნაკლებია.
ავადმყოფებმა, რომლებიც იყენებენ კონტაქტურ ლინზებს, უნდა გაითვალისწინონ, რომ მკურნალობის ფონზე შესაძლებელია ცრემლის გამოყოფის შემცირება.
ფეოქრომოციტომის მქონე პაციენტებში გამოყენებისას არსებობს პარადოქსული არტერიული ჰიპერტენზიის რისკი (თუ ადრე მიღწეული არ არის ეფექტური ალფა-ადრენობლოკადა).

თირეოტოქსიკოზის დროს ბიდოპმა შეიძლება შენიღბოს თირეოტოქსიკოზის ცალკეული კლინიკური ნიშნები (მაგ. ტაქიკარდია). თირეოტოქსიკოზის მქონე პაციენტებში უეცარი მოხსნა უკუნაჩვენებია, რადგან შესაძლებელია სიმპტომატიკის გაძლიერება.

შაქრიანი დიაბეტისას შეიძლება შენიღბოს ჰიპოგლიკემიით გამოწვეული ტაქიკარდია. არასელექტიური ბეტა-ადრენომაბლოკირებლებისგან განსხვავებით პრაქტიკულად არ აძლიერებს ინსულინით გამოწვეულ ჰიპოგლიკემიას და ხელს არ უშლის სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის ნორმამდე აღდგენას.

კლონიდინის ერთდროული გამოყენებისას მისი შეწყვეტა შეიძლება მოხდეს მხოლოდ პრეპარატის ბიდოპი მოხსნიდან რამდენიმე დღის შემდეგ.

შესაძლებელია ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის გამოხატულების მომატება და ეფექტის არ არსებობა ეპინეფრინის (ადრენალინის) სტანდარტული დოზის მიღებისას ანამნეზში ალერგიის შემთხვევაში.

დაგეგმილი ქირურგიული მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში პრეპარატის მოხსნა ხდება ზოგად ანესთეზიამდე 48 საათით ადრე. თუ ავადმყოფმა პრეპარატი მიიღო ქირურგიულ ჩარევამდე, მისთვის უნდა შეირჩეს მინიმალური ინოტროპული ეფექტის მქონე საანესთეზიო საშუალება. ცთომილი ნერვის რეციპროკული აქტივაცია შეიძლება მოიხსნას ატროპინის ინტრავენური შეყვანით (1-2მგ).

სამკურნალო საშუალებებმა, რომლებიც აქვეითებს კატექოლამინების მარაგს (მათ შორის რეზეპრინი), შეიძლება გააძლიეროს ბეტა-ადრენომაბლოკირებლების მოქმედება, ამიტომ ავადმყოფები, რომლებიც იღებენ პრეპარატების ამგვარ კომბინაციას, უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მუდმივი დაკვირვების ქვეშ არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითების ან ბრადიკარდიის აღმოსაჩენად. ბრონქოსპასტიური დაავადების მქონე პაციენტებში კარდიოსელექტიური ადრენობლოკერი შეიძლება დაინიშნოს სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების აუტანლობის ან/და არაეფექტურობის დროს. ჭარბი დოზირება საშიშია ბროქოსპაზმის განვითარების გამო. ხანდაზმულ პაციენტებში პროგრესირებადი ბრადიკარდიის შემთხვევაში (წუთში 50 დარტყმაზე ნაკლები), არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითებისას (სისტოლური არტერიული წნევა 100მმ-ზე ნაკლები), AV ბლოკადის დროს, ბრონქოსპაზმის, პარკუჭოვანი არითმიის, ღვიძლის და თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას აუცილებელია დოზის შემცირება ან მკურნალობის შეწყვეტა.

დეპრესიის განვითარებისას რეკომენდებულია თერაპიის შეწყვეტა.

მკურნალობის უცებ შეწყვეტა არ შეიძლება მძიმე არითმიის და მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარების საფრთხის გამო. მოხსნა ხდება თანდათან, დოზას აქვეითებენ 2 კვირის და მეტი პერიოდის განმავლობაში (დოზა 25%-ით მცირდება 3-4 დღეში). მოხსნა საჭიროა სისხლში და შარდში კატექოლამინების, ნორმეტანეფრინის და ვანილილმინდალის მჟავას კონცენტრაციის, ანტინუკლეარული ანტისხეულების ტიტრის განსაზღვრის შემდეგ.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე
მკურნალობის პერიოდში შესაძლებელია თავბრუსხვევის განვითარება, განსაკუთრებით თერაპიის დასაწყისში, რის გამოც აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა ავტოტრანსპორტის მართვის და სხვა პოტენციურად საშიში მოქმედებისას, რაც ყურადღების კონცენტრაციის მომატებას და სწრაფ ფსიქომოტორულ რეაქციებს მოითხოვს.

გამოშვების ფორმა
14 ტაბლეტი პვქ/პვდქ აპკის და ალუმინის ფოლგის ბლისტერში.
 2  ბლისტერი მუყაოს კოლოფში, გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

შენახვის პირობები
ინახება 15-30°C ტემპერატურაზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის ვადა
3 წელი.
გამოყენება არ შეიძლება შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
რეცეპტით.