Toradol - ტორადოლი 10მგ 20 ტაბლეტი

საერთაშორისო დასახელება:

 

KETOROLAC

მწარმოებელი: F.HOFFMANN-LA ROCHE, შვეიცარია

მოქმედი ნივთიერება: კეტოროლაკი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება ანალგეზიური ეფექტით.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.

1 ტაბ.

კეტოროლაკ ტრომეტამინი  .......  10 მგ

ხსნარი ი/მ ან ი/ვ გამოყენებისათვის: ამპულაში 1 მლ შეფუთვაში 5 ც.

1 ამპ.

კეტოროლაკ ტრომეტამინი ......... 30 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ტორადოლი - ძლიერმოქმედი ანალგეტიკია, რომელიც მიეკუთვნება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს (აასს) და რომელსაც გააჩნია ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევი თვისებები. ტორადოლი თრგუნავს ციკლოოქსიგენაზას ფერმენტულ სისტემას და შესაბამისად პროსტაგლანდინების სინთეზს. ტორადოლი წარმოადგენს [-S] და [+ R] ენენტომერების რეცემიულ ნარევს, ამასთან ანალგეზიურ აქტივობას განაპირობებენ S-ფორმები. ცხოველებში ტორადოლი არ ავლენს მნიშვნელოვან ზემოქმედებას ცნს-ზე და არ ხასიათდება სედაციური და ანქსიოლიზური თვისებებით.

პრეპარატი არ მიეკუთვნება ოპიატებს და არ მოქმედებს ცენტრალურ ოპიატურ რეცეპტორებზე. იგი არ ახდენს ზეგავლენას სუნთქვაზე და არ აძლიერებს ოპიატებით გამოწვეული სუნთქვის დათრგუნას ან სედაციას.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა: ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკ ტრომეტამინი ი/მ შეყვანის შემდეგ სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება. 30 მგ ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია - 2.3-3.0 μგ/მლ მიიღწევა 50 წუთში.

ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკ ტრომეტამინის 10 მგ ერთჯერადი ი/ვ ნაკადური შეყვანის შემდეგ საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში - 2.4 µ გ/მლ მიიღწევა, საშუალოდ, შეყვანიდან 5.4 წუთში. ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში 30 მგ-იანი დოზის ი/ვ ინფუზიის შემდეგ პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 5 წუთში. ამის შემდგომ უწყვეტი ინფუზია სიჩქარით 5 მგ/სთ ინარჩუნებს კონცენტრაციას პლაზმაში იმავე დონეზე, რაც აღინიშნება ყოველ 6 საათში 30 მგ ი/მ შეყვანის შემდეგ.

ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკ ტორმეტამინის 10 მგ უზმოზე პერორალური მიღების შემდეგ, პრეპარატი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება და მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში - 0.7-1.1 ??გ/მლ მიიღწევა 44 წუთში.

განაწილება: კეტოროლაკ ტორმეტამინის ფარმაკოკინეტიკა ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში ერთჯერადი და მრავალჯერადი ი/მ/ი/ვ და პ/ო მიღების შემდეგ ხაზოვან ხასიათს ატარებს. პლაზმაში კონცენტრაციის წონასწორობა ახალგაზრდა ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში პრეპარატის ყოველ 6 საათში ი/ვ ნაკადურად შეყვანისას მიიღწევა მეოთხე ინექციის შემდეგ.

კონცენტრაციების ფართო დიაპაზონში კეტოროლაკ ტორმეტამინის 99%-ზე მეტი უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ახალგაზრდა ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში პრეპარატის 10 მგ ი/მ ან ი/ვ შეყვანის შემდეგ შეადგენს 0.15 ლ/კგ. ცილებთან შეკავშირება არ არის დამოკიდებული კონცენტრაციაზე. ვინაიდან კეტოროლაკ ტრომეტამინი მაღალაქტიური პრეპარატია და პლაზმაში დაბალი კონცენტრაციებითაა წარმოდგენილი. ცილებთან შეკავშირებული სხვა პრეპარატების მნიშვნელოვანი შევიწროება არ არის მოსალოდნელი.

პლაზმაში მოცირკულირე ნაერთის უმეტეს ნაწილს შეადგენს კეტოროლაკი (96%) ან ფარმაკოლოგიურად არააქტიური პ-ჰიდროქოსიკეტოროლაკი. კეტოროლაკი პლაცენტარული ბარიერს გადის დაახლოებით 10%-ით. მცირე რაოდენობით იგი ისაზღვრება დედის რძეში.

მეტაბოლიზმი: კეტოროლაკი მეტაბოლიზდება უმთავრესად ღვიძლში. ძირითადი მეტაბოლური გზა ადამიანებში - კონიუგატების წარმოქმნა გლუკურონის მჟავასთან. იშვიათად - p-ჰიდროქსილირება.

გამოყოფა: კეტოროლაკ ტრომეტამინი და მისი  მეტაბოლიტები გამოიყოფიან, უმთავრესად, თირკმელებით; შარდით გამოიყოფა შეყვანილი დოზის საშუალოდ 92%, ამასთან 40% -მეტაბოლიტების სახით, ხოლო 60% - უცვლელი პრეპარატის სახით. დოზის დაახლოებით 6% გამოიყოფა ფეკალიებით. ახალგაზრდა ჯანმრთელ პირებში ტერმინალური ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ შეადგენს 5.3 საათს (2.4-დან 9.2 საათამდე), ხოლო საერთო საშუალო კლირენსი პლაზმიდან - 0.0023 ლ/სთ/კგ.

ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ შემთხვევებში

ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფები (≥65 წელი): ტერმინალური ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ახალგაზრდა ჯანმრთელი მოხალისეების იგივე მაჩვენებელთან შედარებით იზრდება 7 საათამდე (4.3-დან 8.6 საათამდე). საერთო კლირენსი პლაზმიდან ახალგაზრდა ჯანმრთელ პირებთან შედარებით შეიძლება შემცირდეს საშუალოდ 0.0019 ლ/სთ/კგ-მდე.

თირკმლების დაზიანებისას კეტოროლაკის გამოყოფა ფერხდება, რაზეც მეტყველებს ნახევარგამოყოფის პერიოდის გახანგრძლივება და პლაზმური კლირენსის შემცირება - ახალგაზრდა ჯანმრთელ პირებთან შედარებით. ელიმინაციის სიჩქარე მცირდება თირკმლის ფუნქციების დარღვევების ხარისხის პროპორციულად, გამონაკლისს წარმოადგენენ პაციენტები თირკმლის მძიმე უკმარისობით. ავადმყოფების ამ კატეგორიაში კეტოროლაკის კლირენსი იმაზე მეტია, ვიდრე მოსალოდნელი იქნებოდა თირკმლების ამ ხარისხის დაზიანებისას.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფებში კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკის რაიმე მნიშვნელოვანი კლინიკური ცვლილებები არ აღინიშნება, თუმცა დრო - პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევამდის და ტერმინალური ფაზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი რამდენამდე გახანგრძლივებულია.

ჩვენებები:

• ზომიერი და ძლიერი ტკივილის ხანმოკლე კუპირება, რომელიც საჭიროებს ოპიატებით ანალოგიური ინტენსივობის გაუტკივარებას.

ტორადოლი არ არის ნაჩვენები ქრონიკული ტკივილის სინდრომების სამკურნალოდ.

მიღების წესი და დოზირება:

მკურნალობის ხანგრძლივობა: მოზრდილებში ტორადოლის მრავალჯერადი ი/მ ან ნაკადური ი/ვ გამოყენების ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს, ვინაიდან უფრო ხანგრძლივი გამოყენებისას იზრდება გვერდითი მოვლენების სიხშირე.

მოზრდილებში ტორადოლის ი/ვ ინფუზიის მაქსიმალური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 24 საათს.

ბავშვებში ტორადოლის პარენტერული გამოყენების ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 დღეს.

მოზრდილებში ტორადოლის ტაბლეტების მიღება რეკომენდებულია არახანგრძლივი დროის განმავლობაში (7 დღემდე); მისი ხანგრძლივი მიღება არ არის ნაჩვენები.

ხსნარი ინექციისათვის:

მოზრდილთათვის ტორადოლი ინექციის ხსნარის სახით განკუთვნილია ერთჯერადი ან მრავალჯერადი ინტრამუსკულარული ან ნაკადური ინტრავენური შეყვანისათვის.

ბავშვებში ტორადოლის ხსნარი შეიძლება შევიყვანოთ ერთჯერადად ინტრამუსკულარულად, საჭიროების შემთხვევაში ინტრავენური ინექციების დამატებით. ბავშვებში უმჯობესია შეირჩეს ინტრავენური ინექცია, ვინაიდან ინტრამუსკულარული შეყვანა შეიძლება მტკივნეული იყოს.

• პრეპარატი უნდა დაინიშნოს მინიმალურ ეფექტიან დოზაში. მას არჩევენ ტკივილის ინტენსივობისა და ავადმყოფის რეაქციის მიხედვით. საჭიროებისას შესაძლებელია დამატებით დაინიშნოს ოპიატები დაბალ დოზებში, თუ არ არსებობს უკუჩვენებები მათ მიმართ. ტორადოლის ერთდროული პარენტერული დანიშვნისას ოპიატების დოზები შეიძლება ჩვეულებრივზე ნაკლები იყოს.

• ისევე, როგორც სხვა ასას დანივშნისას, ტორადოლის შეყვანამდე აუცილებელია ჰიპოვოლემიის კორექცია; პრეპარატის გამოყენება აუცილებელია მხოლოდ ნორმალური ჰიდრატაციისა და ელექროლიტური ბალანსის მქონე ავადმყოფებში.

• ინტრავენურად პრეპარატი უნდა შეყვანილი იქნას არა ნაკლებ 15 წამის განმავლობაში. ინტრამუსკულარული ინექცია ხორციელდება ნელა, ღრმად კუნთში. ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება იწყება დაახლოებით 30 წუთში, ხოლო მაქსიმალური გაუტკივარება მიიღწევა 1-2 საათის შემდეგ.

• ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტის ხანგრძლივობა, როგორც წესი, შეადგენს 4-6 საათს.

• ვინაიდან არსებობს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების განვითარების ალბათობა, დაწყებული ბრონქოსპაზმიდან დამთავრებული ანაფილაქსიური შოკით, ტორადოლის პირველი ინექციისას მზად უნდა იყოს შესაბამისი სამკურნალო ღონისძიებებისთვის აუცილებელი საშუალებები.

• ტორადოლის ინექციების დანიშვნა არ არის რეკომენდებული 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში, ვინაიდან პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება პაციენტების ამ ჯგუფში შეზღუდულია.

ერთჯერადი შეყვანა მოზრდილებში

ინტრამუსკულარულად:

ავადმყოფები 65 წლამდე - 10-60 მგ ერთჯერადად, ტკივილის სინდრომის სიმძიმის მიხედვით. 65 წელს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფები - 10-30 მგ ერთჯერადად.

ინტრავენურად:

ავადმყოფები 65 წლამდე - 10-30 მგ ერთჯერადად, ტკივილი სინდრომის სიმძიმის მიხედვით. 65 წელს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფები - 10-15 მგ ერთჯერადად.

ერთჯერადი გამოყენება >2 წლის ასაკის ბავშვებში

ინტრამუსკულარულად: 1.0 მგ/კგ ერთჯერადად.

ინტრავენურად: 0.5-1.0 მგ/კგ ერთჯერადად.

მრავალჯერადი გამოყენება

დოზირების რეჟიმი დამოკიდებულია ტკივილის სინდრომის სიმძიმესა და ავადმყოფის რეაქციაზე.

ტორადოლის ი/მ და ი/ვ ინექციების გამოყენების მაქსიმალური ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს, ბავშვებში - 2 დღეს.

65 წლამდე ასაკის ავადმყოფები: ი/მ შეყვანისას - 10-30 მგ, შემდგომ 10-30 მგ ყოველ 4-6 საათში. ნაკადური ი/ვ შეყვანისას საწყისი დოზა შეადგენს 10-30 მგ, შემდგომ საჭიროების მიხედვით - 10-30 მგ ყოველ 6 საათში. უწყვეტი ი/ვ ინფუზიისას საწყისი დოზა შეადგენს 30 მგ, შემდგომ ინფუზიის სიჩქარე შეადგენს 5 მგ/სთ, ხანგრძლივობა 24 საათამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა, ნებისმიერი გზით შეყვანისას, არ უნდა აღემატებოდეს 120 მგ-ს.

65 წლის ასაკს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები: ი/მ შეჰყავთ 10-15 მგ, საჭიროების შემთხვევაში - ყოველ 4-6 საათში. ნაკადური ი/ვ შეყვანისას ნიშნავენ 10-15 მგ ყოველ 6 საათში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა,  ზემოაღნიშნული გზებით შეყვანისას, არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ. უწყვეტი ი/ვ ინფუზია პაციენტების ამ კატეგორიისათვის არ არის რეკომენდებული გამოცდილების არქონის გამო.

> 2 წლის ასაკის ბავშვები: საწყისი დოზა 1.0 მგ/კგ ი/მ ან 0.5-1.0 მგ/კგ ი/ვ/ შემდგომ 0.5 მგ ი/ვ ყოველ 6 საათში.

ტაბლეტები

ტორადოლი ტაბლეტებში შეიძლება დაინიშნოს ერთჯერადად ან განმეორებით. მიღების ფიქსირებული ჯერადობით ან საჭიროების შესაბამისად.  მოზრდილებს ტორადოლის ტაბლეტებს უნიშნავენ ხანმოკლე ვადით (7 დღემდე); ტაბლეტების მიღება ხანგრძლივი ვადით არ არის ნაჩვენები. ტორადოლის ტაბლეტების დანიშვნა ბავშვებისათვის არ არის რეკომენდებული შესაბამისი გამოცდილების სიმცირის გამო.

ერთჯერადი მიღებისას რეკომენდებული დოზა ტოლია 10 მგ-ის, მრავალჯერადი მიღებისას რეკომენდებული დოზა შეადგენს - 10 მგ ყოველ 4-6 საათში. ტკივილის გამოხატულების მიხედვით;

მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40 მგ.

დოზირებასთან დაკავშირებული განსაკუთრებული მითითებები

ტორადოლის გამოყენებისას, პარენტერული გზიდან პერორულზე გადასვლის დროს, ორივე ფორმის ჯამური სადღეღამისო დოზა გადასვლის დღეს არ უნდა აღემატებოდეს 120 მგ-ს,  65 წლის ასაკამდე პაციენტებისათვის და 60 მგ-ს 65 წლის ასაკს გადაცილებულ და თირკმლის ფუნქციის დარღვევების მქონე  ავადმყოფებისათვის. პარენტერული მიღების ფორმიდან პერორულზე გადასვლის დღეს ტაბლეტების დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40 მგ-ს.

ხანდაზმულ ავადმყოფებში (≥ 65 წელი) კეტოროლაკის კლირენსი შენელებულია, გარდა ამისა, ეს ავადმყოფები უფრო მგრძნობიარენი არიან ასას გვერდითი მოვლენებისადმი. ამიტომ, ამ პოპულაციაში ტორადოლის გამოყენება და იმ დოზების დანიშვნა, რომლებიც განსაკუთრებული სიფრთხილითაა საჭირო, გამოყენებისას სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60 მგ.

ავადმყოფები თირკმლების დაზიანებით: კეტოროლაკ ტორმეტამინი და მისი მეტაბოლიტები ძირითადად თირკმლებით გამოიყოფიან, ამიტომ კრეატინინის კლირენსის შემცირებასთან ერთად, შემცირდება პრეპარატის კლირენსიც. თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობისას (შრატის კრეატინინი >442 მკმოლ/ლ) ტორადოლი უკუნაჩვენებია. თირკმლის მსუბუქი უკმარისობისას პრეპარატი უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით და ნაკლები დოზით, თირკმლის ფუნქციის საგულდაგულო კონტროლის ფონზე. ასეთ შემთხვევებში სადღეღამისო დოზას ამცირებენ ნახევრამდე (არა უმეტეს 60 მგ/დღე-ღამეში). დიალიზით ვერ ხერხდება კეტოროლაკის მნიშვნელოვანი გამოყვანა სისხლის მიმოქცევიდან.

გვერდითი მოვლენები:

ტორადოლის გამოყენებისას მოსალოდნელია შემდეგი გვერდითი მოვლენების განვითარება:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ტკივილი და დისკომფორტი მუცლის არეში, ანორექსია, შეკრულობა, დიარეა, დისპეპსია, ამოქარვება, მეტეორიზმი, სიმძიმის შეგრძნება, ტკივილები მუცელში გასტრიტი, გულისრევა, პირღებინება, სტომატიტი, ეზოფაგიტი, სისხლდენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, პანკრეატიტი, კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, პერფორაციები, სისხლდენა სწორი ნაწლავიდან, მელენა.

ცენტრალური ნერვული და ძვალ-კუნთოვანი სისტემები: ძილისა და აზროვნების დარღვევები, შფოთვა, ასეპტიური მენინგიტი, კრუნჩხვები, დეპრესია, სისტემური და არასისტემური თავბრუსხვევა, ძილიანობა, პირის სიმშრალე, ეიფორია, წყურვილის შეგრძნება, ჰალუცინაციები, თავის ტკივილი, ჰიპერკინეზიები, კონცენტრაციის დარღვევა, უძილობა, ტკივილი კუნთებში, ნევროზულობა, პარესთეზიები, ფსიქიური რეაქციები, ოფლიანობა.

საშარდე გზები: თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ტკივილი ფერდებში (ჰემატურიის და აზოტემიის თანხლებით, ან მათ გარეშე), ჰემოლიზური ურემიული სინდრომი, ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია, შარდვის გახშირება, შარდის შეკავება, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, ოლიგურია, შარდოვანას და კრეატინინის დონის მომატება შრატში.

ისევე, როგორც პროსტაგლანდინების დამთრგუნველი სხვა პრეპარატებით მკურნალობისას, ტორადოლის ერთჯერადი მიღების შემდეგ, შეიძლება გამოვლინდეს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ნიშნები (მაგალითად, კრეატინინისა და კალიუმის დონის მომატება შრატში).

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა: ბრადიკარდია, სიმხურვალის შეგრძნება სახის არეში, არტერიული ჰიპერტენზია და ჰიპოტენზია, კანის სიფერმკრთალე, გულისცემის შეგრძნება, ტკივილი მკერდის არეში.

სუნთქვის სისტემა: ასთმა, ქოშინი, ფილტვების შეშუპება.

ღვიძლი და სანაღვლე გზები: ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ცვლილებები, ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ღვიძლის უკმარისობა.

კანი: ექსფოლიაციური დერმატიტი, ლაიელის სინდრომი, მაკულო-პაპულოზური გამონაყარი, ქავილი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ჭინჭრის ციება.

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები: ბრონქოსპაზმი, გამონაყარი, ჰიპოტონია, ხორხის შეშუპება, ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსია.

სისხლის სისტემა: პურპურა, თრომბოციტოპენია, სისხლდენა ცხვირიდან, ჰემატომები, პოსტოპერაციული სისხლდენები, სისხლდენის დროის გახანგრძლივება.

გრძნობის ორგანოები: გემოვნებითი შეგრძნებების დარღვევები, მხედველობის დარღვევები, თავბრუსხვევა, სმენის დაქვეითება.

სხვა: ასთენია, შეშუპება, რეაქცია შეყვანის ადგილზე, სხეულის წონის მომატება, ცხელება.

უკუჩვენებები:

* კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და პერფორაცია (მათ შორის ანამნეზში);

* თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობა. თირკმლის უკმარისობის რისკი ჰიპოვოლემიისას და დეჰიდრატაციისას;

* ორსულობა და მშობიარობა;

* მომატებული მგრძნობელობა ტორადოლისადმი და სხვა ასას-დმი;

* ალერგიული რეაქციები ასპირინზე და პროსტაგლანდინების სინთეზის სხვა ინჰიბტორებზე (ასეთ ავადმყოფებში აღინიშნა მძიმე ანაფილაქტოიდური რეაქციები);

* პროფილაქტური გაუტკივარება ოპერაციის წინ და ინტრაოპერაციული გამოყენება (არსებობს თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის შესაძლებლობა და სისხლდენის რისკი);

* ჰემორაგიული ინსულტი, სისხლდენის განვითარების მაღალი რისკის ან არასრული ჰემოსტაზის მდგომარეობები;

* აცეტილსალიცილის მჟავის და სხვა ასას, პენტოქსიფილინის ერთდროული მიღება.

ტორადოლის შეყვანა ეპი- ან სუბდურალურად დაუშვებელია, რადგან ხსნარი შეიცავს სპირტს.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობისას ტორადოლი შეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა პოტენციური სარგებელი გადაწონის ნაყოფისთვის არსებულ შესაძლო რისკს.

მშობიარობის პირველი და მეორე პერიოდში ტორადოლი უკუნაჩვენებია, ვინაიდან პროსტაგლანდინების ინჰიბიციით მან შეიძლება უარყოფითი ზეგავლენა იქონიოს ნაყოფის სისხლის მიმოქცევაზე და შეასუსტოს საშვილოსნოს კუმშვადობა, რაც ზრდის საშვილოსნოდან სისხლდენების რისკს.

ძუძუთი კვებისას ტორადოლი შეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა პოტენციური სარგებელი გადაწონის ნაყოფისთვის არსებულ შესაძლო რისკს.

ბოცვრებსა და ვირთხებზე ჩატარებული კვლევებით, როდესაც კეტოროლაკ ტრომეტამინის გამოყენებული დოზები ტოქსიურ ზემოქმედებას ახდენდნენ დედლებზე, პრეპარატის ტერატოგენობის ნიშნები არ გამოვლენილა. ვირთხებში აღინიშნა ორსულობის პერიოდის გახანგრძლივება და გვიანი მშობიარობა. კეტოროლაკის დაახლოებით 10% გადის პლაცენტარულ ბარიერს. მცირე კონცენტრაციებში იგი აღმოჩენილია დედის რძეში.

განსაკუთრებული მითითებები:

◄ წყლულოვანი დაავადება, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის პერფორაციები;

ტორადოლმა შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაზიანება. ავადმყოფები, რომლებიც ღებულობენ ასას, მათ შორის ტორადოლს, ნებისმიერ დროს შეიძლება განუვითარდეთ მძიმე გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (კუჭისა და ნაწლავების გაღიზიანება, სისხლდენები, წყლულების განვითარება, პერფორაციები და ა.შ.), მათ შორის წინამორბედი სიმპტომატიკის გარეშე.

ასას პრეპარატებზე ჩატარებულმა კვლევებმა ვერ გამოავლინეს პაციენტების რომელიმე ჯგუფი, რომელშიც არ იქნებოდა წყლულის განვითარების ან სისხლდენის რისკი. ამ რეაქციებისადმი უფრო მეტად მგრძნობიარენი არიან და უფრო ცუდად იტანენ ხანდაზმული და დაუძლურებული პაციენტები; სწორედ, ამ ჯგუფში აღინიშნება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რეაქციების ყველაზე მეტი რიცხვი ლეტალური დასასრულით.

ისევე, როგორც სხვა ასას-ით მკურნალობისას, გვერდითი მოვლენების სიხშირე და სიმძიმის ხარისხი მატულობს ტორადოლის დოზისა და თერაპიის ხანგრძლივობის მატებასთან ერთად. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან მძიმე სისხლდენების რისკი დამოკიდებულია დოზაზე და იზრდება ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, რომლებიც დღე-ღამეში ტორადოლის 60 მგ-ზე მეტს ღებულობენ. ანამნეზში წყლულოვანი დაავადების არსებობა ზრდის კუჭ-ნაწლავის მხრივ მძიმე გართულებების განვითარების ალბათობას.

◄ ზეგავლენა თირკმლებზე

ტორადოლის, ისევე, როგორც სხვა ასას, დანიშვნა ანამნეზში თირკმლის ფუნქციის დარღვევების მქონე ავადმყოფებისათვის უნდა განხორციელდეს სიფრთხილით, ვინაიდან იგი პროსტაგლანდინების სინთეზის ძლიერი ინჰიბიტორია.

სიფრთხილის დაცვაა, აგერთვე, საჭირო მოცირკულირე სისხლის შემცირებული მოცულობის და/ან, თირკმლის შემცირებული სისხლმომარაგების მქონე პაციენტებში ტორადოლის დანიშვნისას, რამეთუ თირკმლებში წარმოქმნილი პროსტაგლანდინები ხელს უწყობენ თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებას. ამ პაციენტებში ასას გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლებში პროსტაგლანდინების წარმოქმნის დოზაზე დამოკიდებული შემცირება და მიგვიყვანოს თირკმლის მანიფესტირებულ უკმარისობამდე. ამის რისკი ყველაზე მეტადაა გამოხატული მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირების, გულის უკმარისობის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში, აგრეთვე, ხანდაზმული ასაკის პირებში და ავადმყოფებში, რომლებიც დიურეტიკებს ღებულობენ. ასას მიღების შეწყვეტის შემდეგ, ავადმყოფის მდგომარეობა, ჩვეულებრივ, საწყისს უბრუნდება.

◄ ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები

ავადმყოფებს, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ ასთმა და ბრონქოსპაზმი, ცხვირის პოლიპოზი, ანგიონევროზული შეშუპებები, ტორადოლს უნიშნავენ სიფრთხილით.

◄ სისხლის სისტემა

ტორადოლი თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას, ამცირებს თრომბოქსანის კონცენტრაციას და ზრდის სისხლდენის ხანგრძლივობას. ასპირინისგან განსხვავებით, ტორადოლი ხანმოკლე დროით მოქმედებს თრომბოციტების ფუნქციაზე, რომელიც ნორმალიზდება პრეპარატის გაუქმებიდან 24-48 საათში.

ავადმყოფებს შედედების დარღვევებით ტორადოლი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ, მათი მდგომარეობის საგულდაგულო კონტროლის ფონზე. თუმცა, კლინიკური კვლევებით არ გამოვლინდა მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ტორადოლსა და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის, ტორადოლისა და ჰემოსტაზზე მოქმედი პრეპარატების, მათ შორის ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი, ჰეპარინოპროფილაქტიკა დაბალ დოზებში - 2500-5000 ერთეული 2-ჯერ დღე-ღამეში) და დექსტრანების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს სისხლდენების რისკი. ტორადოლის დანიშვნა მსგავს სიტუაციებში უნდა განხორციელდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით, ავადმყოფების საგულდაგულო კონტროლის ფონზე.

აღწერილია პოსტოპერაციული ჰემატომების და ოპერაციული ჭრილობის სხვა გართულებების განვითარების შემთხვევები ტორადოლის პარენტერულად პერიოპერაციული გამოყენებისას. სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო ტორადოლის დანიშვნისას პოსტოპერაციულ ავადმყოფებში, რომლებიც განსაკუთრებულად საგულდაგულო ჰემოსტაზს საჭიროებენ, მაგალითად, წინამდებარე ჯირკვლის რეზექციის, ტონზილექტომიისა ან კოსმეტიკური ოპერაციის შემდეგ.

◄ ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფები

ეს ავადმყოფები უფრო მგრძნობიარენი არიან გვერდითი მოვლენებისადმი, ვიდრე ახალგაზრდები. რისკის გაზრდა ასაკის პარალელურად ყველა ასას-თვის არის დამახასიათებელი. ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება, ხოლო კეტოროლაკის პლაზმური კლირენსი შეიძლება შემცირდეს.

◄ სითხის შეკავება და შეშუპებები

ტორადოლის გამოყენებისას აღწერილია სითხის შეკავებისა და შეშუპებების შემთხვევები, ამიტომ პრეპარატის დანიშვნისას სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო გულის დეკომპენსირებული უკმარისობის, არტერიული ჰიპერტენზიისა და ანალოგიური მდგომარეობების მქონე ავადმყოფებში.

სიფრთხილეა საჭირო ტორადოლისა და პრობენეციდის ერთდროული დანიშვნისას, ვინაიდან ამ უკანასკნელმა შეიძლება შეცვალოს კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკა.

სიფრთხილეს მოითხოვს ტორადოლის და მეტოტრექსატის ერთდროული გამოყენება, ვინაიდან პროსტაგლანდინების  ინჰიბიტორები მეტოტრექსატის კლირენსს ამცირებენ და ამით ზრდიან მის შესაძლო ტოქსიურობას.

ტრანსპორტის მართვა და მანქანა-დანადგარებთან მუშაობა: ტორადოლით მკურნალობისას ზოგიერთ ავადმყოფს შეიძლება განუვითარდეს ძილიანობა, თავბრუსხვევა, უძილობა ან დეპრესია. ასეთ შემთხვევებში, განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო იმ სახის სამუშაოს შესრულებისას, რომელიც ყურადღების სრულ დაძაბვას მოითხოვს.

ჭარბი დოზირება:

ტორადოლის დოზის გადაჭარბებას ერთჯერადი შეყვანისას თან ახლავს ტკივილი მუცელში, გულისრევა, პირღებინება, ჰიპერვენტილაცია, პეპტიური წყლულების და/ან, ეროზიული გასტრიტის განვითარება, თირმკლის ფუნქციის დარღვევა, რომლებიც ქრება პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

დიალიზით კეტოროლაკის მნიშვნელოვანი გამოყოფა სისხლის მიმოქცევიდან ვერ ხერხდება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

- ერთდროული დანიშვნა ასპირინთან, ან სხვა აასს-თან, ზრდის ამ ჯგუფის პრეპარატებთან დაკავშირებული მძიმე გართულებების რისკს. პენტოოქსიფილინთან ერთად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენებისადმი ტენდენცია.

- პრობენეციდი ამცირებს კეტოროლაკის პლაზმურ კლირენსსა და განაწილების მოცულობას, ზრდის მის კონცენტრაციას პლაზმაში და ახანგრძლივებს ნახევარგამოყოფის პერიოდს.

- პროსტაგლანდინების ზოგიერთი ინჰიბიტორი ამცირებს მეტოტრექსატის კლირენსს და ამით შეიძლება გააძლიეროს მისი ტოქსიურობა.

- პროსტაგლანდინების ზოგიერთი ინჰიბიტორი თრგუნავს ლითიუმის კლირენსს თირკმლებიდან, რითაც ზრდის მის კონცენტრაციას შრატში. აღწერილია შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის მომატების შემთხვევები ტორადოლით მკურნალობის ფონზე.

 

- კეტოროლაკ ტრომეტამინი არ მოქმედებს დიგოქსინის ცილებთან შეკავშირებაზე. სალიცილატების თერაპევტული კონცენტრაციების არსებობისას (300 მკგ/მლ) ტორადოლის შეკავშირება ცილებთან in vitro მცირდებოდა 99.2%-დან 97.5%-მდე, რის შედეგადაც პლაზმაში თავისუფალი კეტოროლაკის კონცენტრაცია 2-ჯერ გაიზარდა. დიგოქსინის, ვარფარინის, იბუპროფენის, ნაპროქსენის, პიროქსიკამის, აცეტამინოფენის, ფენიტოინის და ტოლბუტამიდის თერაპევტულმა კონცენტრაციებმა არ იქონიეს ზეგავლენა ტორადოლის ცილებთან შეკავშირების ხარისხზე.

- მართალია, კლინიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინეს მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ტორადოლს და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის, თუმცა, ტორადოლისა და ჰემოსტასზე მოქმედი სხვა პრეპარატების, მათ შორის ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი, ჰეპარინოპროფილაქტიკა დაბალ დოზებში - 2500-5000 ერთეული 2-ჯერ დღე-ღამეში) და დექსტრანების, ერთდროულდმა დანიშვნამ შეიძლება სისხლდენის რისკი გაზარდოს.

- ჯანმრთელ მოხალისეებში ნორმოვოლემიით, ტორადოლი ფუროსემიდის შარდმდენ მოქმედებას ამცირებს დაახლოებით 29%-ით, ამიტომ სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო პრეპარატების გულის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში გამოყენებისას.

- სხვა ასას ზრდიან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის რისკს აგფ ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენებისას. კეტოროლაკმა შეიძლება გამოავლინოს მსგავსი ეფექტი ანალოგიური მექანიზმით.

- თუ ტორადოლი ინიშნება პოსტოპერაციული ტკივილების კუპირებისათივს, იგი ამცირებს მოთხოვნილებას ოპიატებისადმი.

- ტორადოლის ტაბლეტების მიღებას ცხიმებით მდიდარი საკვების შემდეგ, თან ახლდა მაქსიმალური კონცენტრაციის შემცირება და მისი მიღწევის შეფერხება დაახლოებით 1 საათით. ანტაციდები არ მოქმედებენ ტორადოლის შეწოვაზე.

- ტორადოლს არა აქვს დამოკიდებულების ჩამოყალიბების პოტენციალი. პრეპარატის სწრაფი მოხსნის შემდეგ, მოხსნის სიმპტომები არ ვლინდება.

შეუთავსებლობა: არ არის რეკომენდებული ტორადოლის საინექციო ხსნარის შერევა მორფინის სულფატთან, პეტიდინის ჰიდროქლორიდთან, პრომეტაზინთან ან, ჰიდროქსიზინთან, პატარა მოცულობის ჭურჭელში (მაგალითად, ერთ შპრიცში), ვინაიდან ამ დროს კეტოროლაკი შეიძლება დაილექოს.

ტორადოლის ხსნარი შეთავსებადია ნატრიუმის ქლორიდის ფიზიოლოგიურ ხსნართან, გლუკოზის 5% ხსნართან, რინგერისა და რინგერ-ლაქტატის ხსნარებთან, აგრეთვე, ხსნარ “პლაზმალიტთან”. ტორადოლი შეთავსებადია ინფუზიურ ხსნარებთან, რომლებიც შეიცავენ ამინოგილინს, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდს, მორფინის სულფატს, მეპერიდინ ჰიდროქლორიდს, დოპამინის ჰიდროქლორიდს, ხანმოკლე მოქმედების ადამიანის ინსულინს და ჰეპარინის ნატრიუმის მარილს.

შენახვის პირობ