Holoxan - ჰოლოქსანი 1გ 1ფლაკონი

დასახელება :    ჰოლოქსანი

აქტიური ნივთიერება : იფოსფამიდი

შემადგენლობა :  1 ფლაკონი

                        ჰოლოქსანი     ჰოლოქსანი     ჰოლოქსანი     ჰოლოქსანი

                           200 მგ         500 მგ         1 გ             2 გ

                           ----------------------------------------------------------------------------------------

                                         შეიცავს

                           ----------------------------------------------------------------------------------------

              იფოსფამიდი    200 მგ         500 მგ         1 გ             2 გ

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად

ჩვენება :

ჰოლოქსანი ნაჩვენებია არაოპერაბელური ავთვისებიანი სიმსივნისთვის , რომელიც მგრძობიარეაიფოსფამიდის მიმართ , მაგ . ბრონქული კარცინომა , საკვერცხეების კიბო , ტესტიკულარული სიმსივნე ,რბილი ქსოვილების სარკომა , ძუძუს კიბო , პანკრეასის კარცინომა , ჰიპერნეფრომა , ენდომეტრიულიკიბო , ავთვისებიანი ლიმფომა .

განსაკუთრებული შენიშვნა :

თუ ჰოლოქსანით მკურნალობის მსვლელობაში აღინიშნა ცისტიტი მაკრო ან მიკრო ჰემატურიით , მაშინჰოლოქსანით თერაპია უნდა შეწყდეს , მდგომარეობის ნორმალიზებამდე .

უკუჩვენებები :

ჰოლოქსანი უკუნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში :

-           იფოსფამიდისადმი ჰიპერმგრძნობელობის არსებობისას ;

-           ძვლის ტვინის ფუნქციის გამოხატული დათრგუნვისას ( განსაკუთრებით პაციენტებში ,რომლებიც წინათ გადიოდნენ მკურნალობას ციტოტოქსიური ნივთიერებებით ან რადიოთერაპიით )

-           მწვავე ინფექციები

-           თირკმლის ფუნქციური უკმარისობა ან / და შარდის გამოყოფი გზების   ობსტრუქცია .

-           ცისტიტი

-           ორსულობა

-           ლაქტაცია .

შენიშვნა :

მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა გამოსწორდეს Y შარდის გამომყოფი გზების ნებისმიერი სახისობსტრუქცია , ცისტიტი , მწვავე ინფექციები და ელექტროლიტური დისბალანსი . საერთოდ , ჰოლოქსანი, სხვა ციტოსტატიკების მსგავსად , სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული დასუსტებულ ანხანდაზმულ პაციენტებში ან პაციენტებში , რომლებსაც ადრე ჩატარებული ჰქონდათ რადიოთერაპია .პაციენტებს დასუსტებული იმუნური სისტემით , მაგ . შაქრიანი დიაბეტით , ღვიძლისა და თირკმელებისქრონიკული უკმარისობით , ასევე მართებთ განსაკუთრებული სიფრთხილე . პაციენტები , რომელთაცაღენიშნებათ სიმსივნური მეტასტაზები ტვინში , ცერებრალური სიმპტომები და / ან თირკმლისფუნქციური უკმარისობა უნდა იყვნენ განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ .

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში

ორსულობის პირველი ტრიმესტრის განმავლობაში აუცილებელია სამედიცინო კონსულტაცია აბორტისშესახებ .

ორსულობის 1 ტრიმესტრის შემდეგ , თუ თერაპიის შეჩერება არ შეიძლება და პაციენტს არ სურს ნაყოფისმოშორება , შეიძლება ჩატარებულ იქნას ქიმიოთერაპია პაციენტისათვის ტერატოგენული ეფექტის მცირე ,მაგრამ შესაძლო რისკის შესახებ ინფორმირების შემდეგ .

ჰოლოქსანით მკურნალობის განმავლობაში ლაქტაცია დაუშვებელია .

კონტრაცეპტული ზომები

იფოსფამიდმა შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის თანდაყოლილი ანომალია . კონტრაცეფცია მკურნალობისმსვლელობაში რეკომენდებული არ არის . ჰოლოქსანით მკურნალობა - დაქვემდებარებულ მამაკაცებსმკურნალობის დაწყებამდე უნდა ეცნობოთ სპერმის შეკავების აუცილებლობის შესახებ . ქალები არ უნდადაფეხმძიმდნენ მკურნალობის განმავლობაში . თუ ორსულობა დადგება მკურნალობის პერიოდში ,აუცილებელია მედიკო - გენეტიკური კონსულტაცია . კონტრაცეფციის ხანგრძლივობა ქიმიოთერაპიისდასრულების შემდეგ დამოკიდებულია პირველადი დაავადების პროგნოზზე და პაციენტის ბავშვის ყოლისსურვილზე . გამოყენებული უნდა იქნას გენეტიკური კონსულტაციის შესაძლებლობა .

გვერდითი მოვლენები :

ჰოლოქსანის მიმღებ პაციენტებს შეიძლება აღენიშნოთ შემდეგი გვერდითი ეფექტები :

მიელოსუპრესია :

მიელოსუპრესიის სხვადასხვა ფორმები ( ლეიკოციტოპენია , თრომბოციტოპენია და ანემია ), ესდამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე . გათვალისწინებული უნდა იქნას , რომ ლეიკოციტოპენიასიცოცხლისათვის სახიფათო ინფექციების განვითარების , ხოლო თრომბოციტოპენია სისხლდენისგანვითარების რისკ ფაქტორებს წარმოადგენენ . ლეიკოციტების და თრომბოციტების ყველაზე დაბალირაოდენობა ჩვეულებრივ ჩნდება მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ და სტაბილიზაციასგანიცდის 3- დან 4 კვირაში . ანემია ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის რამდენიმე ციკლის შემდეგ .სხვა მიელოსუპრესიულ აგენტებთან ერთად კომბინაციური მკურნალობისთვის შეიძლება საჭირო გახდესდოზის რეგულირება . მკურნალობა მაღალი დოზებით უფრო ხშირად იწვევს   ლეიკოციტოპენიას ,ვიდრე ფრაქციონირებული დოზის რეჟიმი . წინასწარ ნამკურნალევ ( ქიმიოთერაპიით ან რადიოთერაპიით) პაციენტებში ან პაციენტებში თირკმლის დაქვეითებული ფუნქციით შეიძლება მოსალოდნელი იქნასმიელოსუპრესიის უფრო რთული ფორმების განვითარება . იფოსფამიდით , ისევე როგორც სხვაციტოსტატიკით ქიმიოთერაპიის ყოველი ციკლის წინ , ( ასევე მკურნალობის ციკლებს შორისინტერვალებში ) აღებული უნდა იქნას სისხლის ანალიზი . სისხლის სურათზე დამოკიდებულებით ,უნდა მოხდეს   შესაბამისი დოზის რეგულირება ( იხილეთ ცხრილი )

შენიშვნა : მიელოსუპრესიისას დოზის შემცირების სახელმძღვანელო :

ლეიკოციტების რიცხვი         თრომბოციტების რიცხვი

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

>4000                          >100 000           დაგეგმილი დოზის 100%

4000-2500                       100 000-50 000      დაგეგმილი დოზის 50%

<2500                          <50 000            გადადება ნორმალიზაციამდე      ანინდივიდუალურ გადაწყვეტილებამდე

უროტოქსიურობა და ნეფროტოქსიურობა :

ჰემორაგიული ცისტიტი ( მაკრო და მიკრო ჰემატურია ) არის იფოსფამიდით გამოწვეული ხშირი ,დოზაზე დამოკიდებული გართულება .

შენიშვნა :

ფრაქციონალურ დოზირებას , ადექვატურ ჰიდრატაციას , წყლის ბალანსის შენარჩუნებას და ერთდროულმკურნალობას მესნათი ( ურომითექსანი ^® ) შეუძლია მნიშვნელოვნად შეამციროს ჰემორაგიული ცისტიტისსიხშირე და სირთულე .

დროდადრო შეიძლება გამოვლინდეს თირკმლის გლომერულარული აპარატის დაზიანება , შრატისკრეატინინის გაზრდით ,   კრეატინინ - კლირენსის შემცირება და პროტეინურია ან უფრო ხშირადთირკმლის მილაკოვანი ფუნქციის დაზიანება ჰიპერამინოაცედურიით , ფოსფატურიით , აციდოზით ანპროტეინურიით . ნეფროპათიის რთული ფორმები იშვიათია . თირკმლის გლომერულარული ფუნქციისდაზიანების შესაძლო რისკ - ფაქტორებს წარმოადგენს წამლის მაღალი დოზები და დამატებითიმკურნალობა პლატინის შემცველი პრეპარატებით . თირკმლის მილაკოვანი ფუნქციის დაზიანების რისკ -ფაქტორია ჩატარებული ნეფრექტომია , დამატებითი მკურნალობა პლატინის შემცველი წამლებით ,სიფრთხილე არის საჭირო იმ შემთხვევაშიც , როდესაც პოტენციურად ნეფროტოქსიური წამლები ,როგორიცაა ამინოგლიკოზიდი , აციკლოვირი ან ამფოტერიცინი B ერთდროულად არის გამოყენებული .ეს პრეპარატები თავისთავად არ ქმნიან თირკმლის მილაკოვანი აპარატის დაზიანების შესაძლებლობას ,მაგრამ შეიძლება გამოიწვიონ გლომერულარული ფუნქციის შემდგომი გაუარესება .

იშვიათ შემთხვევებში , პაციენტებს თირკმლის მილაკოვანი აპარატის   ქრონიკული დაზიანებით შეიძლებაგანუვითარდეთ ფანკონის სინდრომი , რაქიტი ან ოსტეომალაცია . რისკის ფაქტორი არის წამლის მაღალიდოზა და პატარა ასაკი ( კერძოდ , 3 წელზე ნაკლები ). ამიტომ თირკმლის მილაკოვანი   დაგლომერულარული ფუნქცია უნდა იქნას შეფასებული და შემოწმებული თერაპიის დაწყებამდე , თერაპიისმსვლელობაში და მისი დასრულების შემდეგ .

იფოსფამიდით ხანგრძლივი მკურნალობის განმავლობაში აუცილებელია თირკმლის ფუნქციისრეგულარული კონტროლი და დამაკმაყოფილებელი დიურეზი . განსაკუთრებით ეს ეხება ბავშვებს .ნეფროპათიის დაწყების შემთხვევაში მოსალოდნელი უნდა იყოს თირკმლის შეუქცევადი დაზიანება , თუიფოსფამიდით მკურნალობა გრძელდება , საჭიროა რისკისა და სარგებლობის შორის თანაფარდობისყურადღებით შეფასება .

სიფრთხილე ჰმართებთ პაციენტებს , რომელთაც ჩატარებული აქვთ ნეფრექტომია . პაციენტებს თირკმლისფუნქციის მოშლით და პაციენტებს , რომლებსაც წინათ უტარდებოდათ მკურნალობა ნეფროტოქსიურიპრეპარატებით ( მაგ . ცისპლატინი ). ამ პაციენტებში მიელო , ნეფრო და ტვინის ტოქსიურობის სიხშირედა ინტენსიურობა გაზრდილია .

ცენტრალური ნერვული სისტემა :

შემთხვევათა 10-20%- ში , ენცეფალოპათია ვითარდება მკურნალობის დაწყებიდან რამდენიმე საათში ანრამდენიმე დღეში . რისკ - ფაქტორებია : ჯანმრთელობის ცუდი მდგომარეობა , თირკმლის გაუარესებულიფუნქცია ( კრეატინინი >1.5 მგ / დლ ), ადრე ჩატარებული მკურნალობა ნეფროტოქსიური პრეპარატებით (მაგ . ცისპლატინი ) და თირკმლის ობსტრუქცია . ( მაგ . მენჯის ნეოპლაზმა ). სხვა შესაძლო რისკ -ფაქტორებია ხანდაზმული ასაკი , ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება , შრატის ალბუმინის ანჰიდროკარბონატის შემცირებული დონეები , ღვიძლისმიერი დისფუნქცია . ენცეფალოპათიისდამახასიათებელი სიმპტომია ძილიანობა , რომელიც შეიძლება პროგრესირებულ იქნას სომნოლენციამდედა კომამდე . სხვა სიმპტომები შეიძლება იყოს სისუსტე , მეხსიერების დაქვეითება , დეპრესიულიფსიქოზი , დეზორიენტაცია , მოუსვენრობა , დაბნეულობა , ჰალუცინაცია , ნათხემის სიმპტომები ,კონვულსიები . ენცეფალოპათიები ჩვეულებისამებრ შექცევადია და თვითონ ქრება იფოსფამიდის ბოლომიღებიდან რამდენიმე დღეში . სიკვდილის შემთხვევა დაფიქსირდა მხოლოდ ერთ შემთხვევაში ,რომელიც   წამლის მაღალ დოზასთან იქნა დაკავშირებული . ფრაქციონალური დოზის რეჟიმითენცეფალოპათია ნაკლებად ხშირია და ნაკლები სიმძიმით მიმდინარეობს .

შენიშვნები :

იფოსფამიდის CNS- ზე ტოქსიურად მოქმედების გამო , პაციენტები ყურადღებით უნდა შემოწმდნენ .ენცეფალოპათიის შემთხვევაში , CNS- ზე მოქმედი პრეპარატების ( მაგ . ღებინების საწინააღმდეგოსაშუალებები , ტრანკვილიზატორები , ნარკოტიკები ან ანტიჰისტამინები ) მიღება უნდა შეწყდეს , თუ ესშესაძლებელია , ან გამოყენებული უნდა იქნას განსაკუთრებული სიფრთხილით .

სხვა უარყოფითი მოვლენები :

გულისრევა და ღებინება არის დოზაზე დამოკიდებული უარყოფითი ეფექტი . შემთხვევათა დაახლოებით50%- ში შეიმჩნევა საშუალოზე რთული ფორმების შემთხვევაში . სხვა ხშირი უარყოფითი ეფექტიაშეუქცევადი ალოპეცია ,   რომელიც ჩნდება პაციენტების 100%- მდე შემთხვევაში , დამოკიდებულიამკურნალობის ხანგრძლივობასა და დოზაზე . მისი ალკილირებული მოქმედების მექანიზმის გამო ,ჰოლოქსანმა შეიძლება გამოიწვიოს სპერმატოგენეზის ნაწილობრივი გაუარესება , რასაც მოჰყვებააზოოსპერმია ან მდგრადი ოლიგოსპერმია , შესაბამისად ნაკლებად ხშირი ოვულაციის შეუქცევადიდისფუნქცია იწვევს ამენორეას და მდედრობითი სქესის ჰორმონების შემცირებულ გამომუშავებას .

დამატებით , შეიძლება გამოვლინდეს :

• ერთეულ შემთხვევებში ქრონიკული ინტერსტიციალური პნევმოსკლეროზი . ტოქსიკ ურ -ალერგიული ფილტვის შეშუპება დაფიქსირებული იქნა მხოლოდ ერთ შემთხვევაში .
• ერთეულ შემთხვევებში SIADH ( შეუსაბამო ADH სეკრეციის სინდრომი , შვარც - ბარტერისსინდრომი ) ჰიპონატრიემიით და წყლის რეტენციით . ჰიპოკალიემია დაფიქსირებული იქნა მხოლოდერთ შემთხვევაში .
• ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნა მწვავე პანკრეატიტი
• იშვიათ შემთხვევებში ლორწოვანი გარსისა და კანის ანთება
• იშვიათ შემთხვევებში ალერგიული რეაქციები , ცალკეულ შემთხვევებში სიცხე დაპროგრესირებადი შოკი .
• იშვიათ შემთხვევებში მხედველობის დაბინდვა და თავბრუსხვევა .

დროდადრო შეიძლება აღინიშნოს ღვიძლის ფერმენტების და / ან ბილირუბინის დონეების მატება . მადისდაკარგვა , ფაღარათი , შეკრულობა , ფლებიტი ან პირექსია შეიძლება უფრო იშვიათად გამოვლინდეს .პოლინეიროპათია , პნევმონია , მხედველობის დაქვეითება ან რადიაციისადმი გაზრდილი მგრძნობელობადაფიქსირებული იქნა ერთეულ შემთხვევებში . აგრეთვე აღნიშნული იყო სუპრავენტრიკულარული ანვენტრიკულური არითმიის , ST-T სეგმენტის ცვლილებების და გულის უკმარისობის ერთეულიშემთხვევები იფოსფამიდის დოზის და / ან ანტრაციკლინებით წინა ან თანმიმდევრული მკურნალობისშემდეგ . ამ სიტუაციაში ისევ საჭიროა ელექტროლიტური ბალანსის რეგულარული მონიტორინგი .განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო , როდესაც ვმკურნალობთ გულის დაავადებების მქონე პაციენტებს. როგორც ციტოტოქსიკური პრეპარატით , განსაკუთრებით ალკილირებადი აგენტებით , იფოსფამიდითმკურნალობა იწვევს სიმსივნის განვითარების რისკს .

სიფრთხილის ზომები :

უარყოფითი რეაქციების თავიდან აცილების ან შემცირებისთვის მისაღებია შემდეგი ზომები და / ანტესტები :

-           ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებების დროული მიღება ;

-           სისხლის ანალიზის რეგულარული ჩატარება

-           თირკმლის ფუნქციის პარამეტრების რეგულარული შემოწმება ,

-           შარდის ანალიზი ( შარდის საერთო ანალიზი და ნალექის მიკროსკოპია )

თერაპიის დაწყებამდე , ღვიძლისა ან თირკმლის ფუნქციის უკმარისობის შემთხვევაში , ჰოლოქსანისგამოყენება ინდივიდუალურად უნდა იყოს განსაზღვრული ყოველი პაციენტისთვის . რეკომენდებულიაჰოლოქსანის მიმღები პაციენტების ხშირი მონიტორინგი .

დიაბეტით დაავადებულ ადამიანებში სისხლში შაქრის დონე რეგულარულად უნდა იქნას შემოწმებულიანტიდიაბეტური თერაპიის დროულად მოდიფიცირების მიზნით .

მნიშვნელოვანია ადექვატური დიურეზის უზრუნველყოფა .

სხეულის მაღალი ტემპერატურა და / ან ლეიკოპენია საჭიროებს ანტიბიოტიკების ან სოკოს საწინააღმდეგოსაშუალებების პროფილაქტიკურ მიღებას .

ყურადღება უნდა მიექცეს ჰიგიენას .

გავლენა ავტომანქანის მართვის უნარზე :

ჰოლოქსანმა შეიძლება გავლენა იქონიოს ავტომანქანის მართვაზე და ყურადღების კონცენტრაციაზე . ესშეიძლება გამოვლინდეს პირდაპირ მოდელირებული ენცეფალოპათიით ან არაპირდაპირ გულისრევითა დაღებინებით , განსაკუთრებით როდესაც CNS- ზე   მოქმედი პრეპარატები და ალკოჰოლი ერთდროულადარის მიღებული .

ურთიერთქმედება სხვა წამლებთან :

მიელოტოქსიურობა შეიძლება გარზდილი იქნას სხვა ციტოსტატიკებთან ან რადიაციასთანურთიერთქმედების შედეგად .

იფოსფამიდს შეუძლია გააძლიეროს კანის მგრძნობელობითი რეაქციები .

ნეფროტოქსიური აგენტების , მაგ . ცისპლატინის , ამინოგლიკოზიდის , აციკლოვირის ან ამფოტერიცინიB - ს წინა ან ერთდროულად მიღებამ შეიძლება გააძლიეროს იფოსფამიდის ნეფროტოქსიკური ეფექტი ,ისევე , როგორც თანმიმდევრული ჰემატოტოქსიური და ნეიროტოქსიური   ეფექტები .

იფოსფამიდის იმუნოსუპრესიული ეფექტის გამო , შეიძლება აღინიშნოს დაქვეითებული რეაქცია ვაქცინისმიმართ .

იფოსფამიდის ვარფარინთან ერთდროულად მიღებამ შეიძლება გაზარდოს ვარფარინისანტიკოაგულანციური ეფექტი და ამით შესაბამისად გაიზარდოს ჰემორაგიების რისკს .

შესაძლოა :

-           მიელოსუპრესიული მოქმედება გაძლიერდეს ალოპურინოლის ან ჰიდროქლოროთიაზიდისერთდროულად მიღებით .

-           პრეპარატის მოქმედების ეფექტი და ტოქსიკურობა შეიძლება გაძლიერდეს ქლორპრომაზინის ,ტრიიოდთირონინის ან ალდეჰიდდეჰიდროგენაზას ინჰიბიტორების , როგორიცაა დისულფირამი ,ერთდროულად მიღებისას .

-           მკურნალობამ შეიძლება გაზარდოს სულფონილურეას ჰიპოგლიკემური მოქმედება .

-           ფენობარბიტალით , დიფენინით ან ქლორალჰიდრატით ერთდროულად მკურნალობამ ,შეიძლება გამოიწვიოს მიკროსომალური ღვიძლის ფერმენტის ინდუქცია და ამით იფოსფამიდისუფრო სწრაფი მეტაბოლიზმი .

-           გაიზარდოს სუქსამეთონიუმის მიორელაქსანტური ეფექტი .

დოზირება და მიღება :

მკურნალობა ჩატარებული უნდა იქნას მხოლოდ გამოცდილი ონკოლოგის მიერ . დოზირება შერჩეულიუნდა იქნას ინდივიდუალურად ყოველი პაციენტისთვის . მოზრდილთა თერაპიაში ყველაზე ჩვეულებრივიმკურნალობა ემყარება ფრაქციონირებულ დოზებს . ინდივიდუალური რეცეპტის არარსებობისას ,შეიძლება ვიხელმძღვანელოთ Y შემდეგი რეკომენდაციებით .

ზოგადად ჰოლოქსანი კეთდება ვენაში გაყოფილი დოზებით 1. 2 - 2. 4 გ / მ ² ( სხეულის წონის 60 მგ / კგ -მდე ) ყოველდღე , 5 კალენდარული დღის განმავლობაში ( ამ გადასხმის ხანგრძლივობა არისდაახლოებით 30- დან 120 წუთამდე , დამოკიდებულია გადასასხმელი სითხის მოცულობაზე ). ჰოლოქსანიშეიძლება ასევე გადასხმული იქნას   დიდი დოზით , ჩვეულებრივ 24 სთ . გაგრძელებული გადასხმისსახით . დოზირება 5 გ / მ ² (125 მგ / კგ სხეულის წონაზე ) და არ უნდა გადააჭარბოს 8 გ / მ ² (200 მგ / კგსხეულის წონაზე ) ერთ ციკლზე . ერთმა დიდმა დოზამ შეიძლება გამოიწვიოს მაღალი ჰემატო - ურო -ნეფრო და CNS ტოქსიურობა .

ყურადღება უნდა მიექცეს იმას , რომ იფოსფამიდის ხსნარის კონცენტრაცია არ აღემატებოდეს 4 პროცენტს.

სხვა ციტოსტატიკებით კომბინირებული თერაპიისას , დოზა ადაპტირებული უნდა იქნას თერაპიულსქემასთან .

შენიშვნა :

თავისი უროტოქსიურობის გამო , იფოსფამიდი პრინციპულად უნდა იყოს გამოყენებული მესნასთანკომბინაციაში . მესნა არ მოახდენს გავლენას იფოსფამიდის სხვა თვისებებზე და თერაპიულ ეფექტებზე .თუ თერაპიის განმავლობაში განვითარდება ცისტიტი მიკრო და მაკრო ჰემატურიით , მაშინ მკურნალობაუნდა შეწყდეს პაციენტის განკურნებამდე .

იფოსფამიდის ციტოსტატიური ეფექტი ჩნდება მხოლოდ ღვიძლში აქტივაციის შემდეგ , ამიტომ ინექციისდროს ვენების ირგვლივ არ არსებობს ქსოვილების დაზიანების საფრთხე .

miReba da mkurnalobis xangrZlivoba:

თერაპიის ციკლი შეიძლება განმეორდეს ყოველ 3-4 კვირაში . ინტერვალები დამოკიდებული იქნებასისხლის ანალიზებზე ან ნებისმიერ უარყოფით შემთხვევებზე ან გვერდით ჩვენებებზე .

ჩატარებული უნდა იქნეს ურო - დაცვა მესნათი ( უროპროტექტორი ^® , ურომიტექსანი ^® ), როგორცნაჩვენებია .

სისხლის და   შარდის რეგულარული ანალიზი და თირკმლის ფუნქციის რეგულარული შემოწმებააუცილებელია .

რეკომენდებულია ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებების დროული მიღება და ჰოლოქსანთანკომბინაციისას გათვალისწინებული უნდა იქნას CNS- ზე გავლენა .

xsnaris momzadeba :

ჰოლოქსანის ხსნარის გამზადება ყოველთვის უნდა სრულდებოდეს უსაფრთხოების ზომების დაცვით ,რომელსაც იყენებენ ციტოტოქსიური აგენტების გასამზადებლად .

4% იზოტონიური საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად , საინექციო წყალი ემატება მშრალ ნივთიერებასშემდეგი რაოდენობით :

ნივთიერება სწრაფად იხსნება , თუ ბოთლს ძლიერად შევანჯღრევთ 0.5- დან 1 წუთამდე საინექციო წყლისდამატების შემდეგ . თუ ნივთიერება არ გაიხსნება სწრაფად და სრულად , მაშინ რეკომენდებულიახსნარის რამდენიმე წუთით დატოვება . გამზადებული ხსნარი შეიძლება შენახულ იქნას დაახლოებით Y24საათი , თუ იგი შენახულია ტემპერატურაზე , რომელიც არ აღემატება +8 °C ( მაცივარი ). ჰოლოქსანისხსნარი მოკლევადიანი ინტრავენური გადასხმისთვის ( დაახლოებით 30-120 წთ ) დამზადებულიაზემოთხსენებული ხსნარის 250 მლ რინგერის ხსნართან ან 5% გლუკოზის ხსნართან ან ფიზიოლოგიურხსნართან შერევით .

უფრო ხანგრძლივი გადასხმისთვის , ერთი საათიდან ორ საათამდე , რეკომენდებულია შერევა 500 მლ .რინგერის ხსნართან ან 5% გლუკოზის ან ფიზიოლოგიურ ხსნართან . ჰოლოქსანის მაღალი დოზისუწყვეტი 24 საათიანი გადასხმისთვის , გამზადებული ჰოლოქსანის ხსნარი , მაგ . 5 გ / მ ² შერეული უნდაიყოს 3 ლიტრ 5% გლუკოზის და / ან ფიზიოლოგიურ ხსნართან .

gansakuTrebuli SeniSvna:

თავისი ალკილირებადი მოქმედების გამო , იფოსფამიდი არის მუტაგენური და ასევე პოტენციურადკანცეროგენური ნივთიერება . მაშასადამე უნდა ვერიდოთ მის კონტაქტს კანთან ან ლორწოვან გარსთან .

Senaxvis pirobebi:

სტაბილურობის ნიშანი :

ჰოლოქსანი არ უნდა იყოს შენახული +25 °C – ზე მაღლა !

ჰოლოქსანი არ უნდა იყოს გამოყენებული შეფუთვაზე ნაჩვენები ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ .

ხელახლად გამზადებული ხსნარი გამოყენებული უნდა იქნას გამზადებიდან 24 სთ - ის შემდეგ ( არშეინახოთ +8 °C - ზე ზევით ).

შეინახეთ წამლები ბავშვებისგან მიუწვდომელ ადგილას !

ვარგისობის ვადა :   5 წელი

შეფუთვა :

200 მგ ფლაკონი -    შეფუთვა 10 ფლაკონი

500 მგ ფლაკონი -    შეფუთვა 1 და 10 ფლაკონი

1 გ ფლაკონი -       შეფუთვა 1 და 10 ფლაკონი

2 გ ფლაკონი -       შეფუთვა 1 და 10 ფლაკონი

აფთიაქიდან გაცემის წესი :      ექიმის რეცეპტით