Reosorbilact - რეოსორბილაქტი ფლაკონი 400მლ

გამოყენების   ინსტრუქცია

რეოსორბილაქტი

(RНЕОSОRВILАСТ)

შემადგენლობა:

მოქმედი ნივთიერებები: ხსნარის 1 მლ შეიცავს 60,0 მგ სორბიტოლს,  19,0 მგ ნატრიუმის ლაქტატს (100% ნივთიერებაზე გადაანგარიშებით), 6,0 მგ ნატრიუმის ქლორიდს, 0,1 მგ კალციუმის ქლორიდის დიჰიდრატს (კალციუმის ქლორიდზე გადაანგარიშებით), 0,3 მგ კალიუმის ქლორიდს, 0,2 მგ მაგნიუმის ქლორიდის ჰექსაჰიდრატს (მაგნიუმის ქლორიდზე გადაანგარიშებით);

დამხმარე ნივთიერება: საინექციო წყალი.

სამკურნალო ფორმა. საინფუზიო ხსნარი.

ძირითადი ფიზიკურ-ქიმიური თვისებები: გამჭვირვალე უფერო სითხე; თეორიული ოსმოლარობა – 891 მოსმოლ/ლ; pH 6,00-7,60; იონური შემადგენლობა: პრეპარატის 1 ლ შეიცავს Na+ - 272,20 მმოლ, K+ - 4,02 მმოლ, Ca++ - 0,90 მმოლ, Mg++ - 2,10 მმოლ, Cl- - 112,69 მმოლ, Lac- – 169,55 მმოლ.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი.

ელექტროლიზურ ბალანსზე მოქმედი ხსნარები. ელექტროლიტები სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში.

ფარმაკოლოგიური თვისებები.

ფარმაკოდინამიკა
რეოსორბილაქტს გააჩნია რეოლოგიური, შოკის საწინააღმდეგო, მადეზინტოქსიკაციური, დამტუტველი მოქმედება და ასტიმულირებს ნაწლავის პერისტალტიკას. პრეპარატის ძირითადი ფარმაკოლოგიურად აქტიური ნივთიერებებია სორბიტოლი და ნატრიუმის ლაქტატი. ღვიძლში სორბიტოლი თავდაპირველად გარდაიქმნება ფრუქტოზად, რომელიც შემდგომში გარდაიქმნება გლუკოზად, შემდეგ კი გლიკოგენად. სორბიტოლის ნაწილი გამოიყენება სასწრაფო ენერგეტიკული საჭიროებისთვის, დანარჩენი ნაწილი მარაგდება გლიკოგენის სახით. სორბიტოლის იზოტონური ხსნარი ფლობს დეზაგრეგანტულ მოქმედებას და ამ გზით აუმჯობესებს ქსოვილების პერფუზიას და მიკროცირკულაციას.
ბიკარბონატების ხსნარისგან განსხვავებით, მეტაბოლური აციდოზის კორექცია ნატრიუმის ლაქტატით ხდება უფრო ნელა, ნივთიერებათა ცვლაში მისი ჩართვის მიხედვით, არ ხდება pH მკვეთრი ცვლილება. ნატრიუმის ლაქტატის მოქმედება ვლინდება შეყვანიდან 20-30 წუთის შემდეგ.

ნატრიუმის ქლორიდი ახდენს რეჰიდრატაციულ მოქმედებას, ავსებს ნატრიუმის და ქლორის იონების დეფიციტს სხვადასხვა პათოლოგიური მდგომარეობების დროს.

კალციუმის ქლორიდი ავსებს კალციუმის იონების დეფიციტს. კალციუმის იონები საჭიროა ნერვული იმპულსების გადაცემის  პროცესის განსახორციელებლად, ჩონჩხის და გლუვი კუნთების შესაკუმშად, მიოკარდის ფუნქციონირებისთვის, ძვლის ქსოვილის ფორმირებისთვის, სისხლის შედედებისთვის. ამცირებს უჯრედების და სისხლძარღვთა კედლების შეღწევადობას, ახდენს ანთებითი რეაქციების განვითარების პრევენციას, ზრდის ორგანიზმის მდგრადობას ინფექციების მიმართ.

კალიუმის ქლორიდი აღადგენს წყალ-ელექტროლიზურ ბალანსს. ავლენს უარყოფით ქრონო-და ბატმოტროპულ მოქმედებას, მაღალ დოზებში – უარყოფით ინო-, დრომოტროპულ და ზომიერ დიურეზულ მოქმედებას. მონაწილეობს ნერვული იმპულსების გატარების პროცესში. ზრდის აცეტილქოლინის შემცველობას და ახდენს აღგზნებადობით მოქმედებას ვეგეტატური ნერვული სისტემის სიმპატიკურ ნაწილზე. აუმჯობესებს ჩონჩხის კუნთების შეკუმშვას კუნთების დისტროფიის და მიასთენიის დროს.

მაგნიუმი  გავრცელებულობის მიხედვით არის მეორე  კატიონი უჯრედშიდა სითხეში. მაგნიუმის ქლორიდი არის ნივთიერებათა ცვლისთვის აუცილებელი კატიონი, მონაწილეობს ენერგომოცულობით ენზიმატურ პროცესებში, ცილის მოლეკულების აგებაში, ჟანგვით ფოსფორილირებაში, კუნთების შეკუმშვასა და ნერვული იმპულსების გადაცემაში, ახდენს ანტისპასტიურ მოქმედება, ხელს უწყობს ორგანიზმიდან ქოლესტერინის გამოდევნას.

ფარმაკოკინეტიკა
სორბიტოლი სწრაფად ერთვება საერთო მეტაბოლიზმში, მისი 80-90% უტილიზდება ღვიძლში და გროვდება გლიკოგენის სახით, 5% გროვდება ტვინის ქსოვილში, გულის კუნთში და ჩონჩხის კუნთებში, 6-12% გამოიყოფა შარდით.

სისხლძარღვოვან კალაპოტში შეყვანისას ნატრიუმის ლაქტატიდან გამოთავისუფლდება ნატრიუმი, CO2 და H2O, რომლებიც ქმნიან ნატრიუმის ბიკარბონატს, რაც იწვევს სისხლის ტუტოვანი რეზერვის მატებას. აქტიურად ითვლება შეყვანილი ნატრიუმის ლაქტატის (იზომერი L) მხოლოდ ნახევარი, ხოლო მეორე ნახევარი (იზომერი D) არ მეტაბოლიზდება და გამოიყოფა შარდით.

ნატრიუმის (Na+) და ქლორიდის (Cl-) განაწილება და გამოყოფა დიდწილად კონტროლდება თირკმელებით, რომლებიც ინარჩუნებენ ბალანსს მოხმარებასა და გამოყოფას შორის.

ნატრიუმის ქლორიდი სწრაფად გამოიყოფა სისხლძარღვების კალაპოტიდან  მოცირკულირე სისხლის მოცულობის მხოლოდ დროებით გაზრდით. აძლიერებს დიურეზს.

სისხლის პლაზმაში კალციუმის კონცენტრაციას არეგულირებს პარაფარისებრი ჰორმონი, კალციტონინი და D ვიტამინი. პლაზმაში კალციუმის დაახლოებით 47% არის იონიზირებული ფიზიოლოგიურად აქტიური ფორმით, დაახლოებით 6% ქმნის კომპლექსს ანიონებთან, როგორიცაა ფოსფატი ან ციტრატი, ხოლო დანარჩენი ძირითადად უკავშირდება ალბუმინს. თუ ალბუმინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში იზრდება (როგორც დეჰიდრატაციის დროს) ან მცირდება (როგორც ეს  ხშირად ხდება ავთვისებიანი ახალწარმონაქმნების დროს), ეს გავლენას ახდენს იონიზირებული კალციუმის წილზე. ამრიგად, პლაზმაში კალციუმის მთლიანი კონცენტრაცია ჩვეულებრივ რეგულირდება პლაზმაში ალბუმინის შემცველობით. ჭარბი კალციუმი ძირითადად გამოიყოფა თირკმელებით. არააბსორბირებული კალციუმი გამოიყოფა განავლით, მათ შორის ნაღვლის წვენით და კუჭქვეშა ჯირკვლის  სეკრეტით. მცირე რაოდენობით გამოიყოფა ოფლით, ასევე კანით, თმითა და ფრჩხილებით. კალციუმი აღწევს პლაცენტაში და გამოიყოფა დედის რძით.

ფაქტორებს, რომლებიც გავლენას ახდენენ კალიუმის გადატანაზე უჯრედშიდა და უჯრედგარე სითხეებს შორის, როგორიცაა მჟავა-ტუტოვანი დარღვევები, შეუძლიათ შეცვალონ ურთიერთკავშირი სისხლის პლაზმის კონცენტრაციებსა და ორგანიზმში მთლიან მარაგებს შორის. ჩვეულებრივ, კალიუმი გამოიყოფა თირკმელებით შარდთან ერთად (ის გამოიყოფა დისტალურ მილაკებში ნატრიუმის ან წყალბადის იონების სანაცვლოდ); დანარჩენი გამოიყოფა განავლით და მცირე რაოდენობით ოფლით. თირკმელებს ახასიათებთ კალიუმის შეკავების ცუდი უნარი, კალიუმის უმნიშვნელო გამოყოფა შარდით გრძელდება სხეულის მძიმე გამოფიტვის დროსაც კი.

მაგნიუმის 50-60% ნაწილდება ძვლებში და 1-2% უჯრედგარე სითხეში. 30% მაგნიუმი უკავშირდება ალბუმინს. მაგნიუმი არ მეტაბოლიზდება. ის გამოიყოფა თირკმელებით, მაგრამ გამოყოფის სიჩქარე შეიძლება ვარირებდეს. ის აღწევს პლაცენტაში და გამოიყოფა დედის რძით.

კლინიკური მახასიათებლები.

ჩვენებები.

-  კაპილარული სისხლის მიმოქცევის გასაუმჯობესებლად ტრავმული, ოპერაციული, ჰემოლიზური, ტოქსიკური და დამწვრობის შოკის სამკურნალოდ და პროფილაქტიკისთვის, მწვავე სისხლის დანაკარგის, დამწვრობის დაავადების დროს; ინფექციური დაავადებების დროს, რომლებსაც თან ახლავს ინტოქსიკაცია, მათ შორის პაციენტების კომპლექსური მკურნალობის შემადგენლობაში არაჰოსპიტალური პნევმონიით, ჩირქოვანი პერიტონიტით, სეფსისით;  ქრონიკული ჰეპატიტის გამწვავების დროს;პაციენტების წინასაოპერაციო მომზადებისათვის და პოსტოპერაციულ პერიოდში; არტერიული და ვენოზური სისხლის მიმოქცევის გასაუმჯობესებლად თრომბოზების, თრომბოფლებიტების, ენდარტერიიტების, რეინოს დაავადების პროფილატიკის მიზნით.

უკუჩვენებები
მომატებული ინდივიდუალური მგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ. რეოსორბილაქტი არ გამოიყენება ალკალოზის დროს, ასევე იმ შემთხვევებში, როცა უკუნაჩვენებია დიდი მოცულობით სითხის შეყვანა (სისხლის ჩაქცევა ტვინში, თრომბოემბოლია, გულ-სისხლძარღვოვანი დეკომპენსაცია, III ხარისხის არტერიული ჰიპერტენზია, გულის დეკომპენსირებული მანკი, თირკმელების ტერმინალური უკმარისობა), გაუწყლოვნება, ოლიგურია.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეები
არ გამოიყენება სხვა სამკურნალო საშუალებისთვის გამხსნელი-მატარებლის სახით.

გამოყენების თავისებურებები

პრეპარატი გამოიყენება მჟავა-ტუტოვანი მდგომარეობის და სისხლის ელექტროლიტების, ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობის და არტერიული წნევის მაჩვენებლების კონტროლის პირობით. სიფრთხილით შეიყვანება პაციენტებში კალკულოზური ქოლეცისტიტით.

პრეპარატი შეიცავს სორბიტს, ამიტომ არ არის რეკომენდირებული ამ პრეპარატის გამოყენება პაციენტებში ფრუქტოზას იშვიათი მემკვიდრეობითი აუტანლობით.

გამოყენება ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში

არ არსებობს მონაცემები უკუჩვენებების შესახებ ორსულობის ან ლაქტაციის პერიოდში.

ზემოქმედების უნარი  რეაქციის სისწრაფეზე ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვის ან სხვა მექანიზმებთან მუშაობის დროს.

ვინაიდან პრეპარატი გამოიყენება სტაციონარის პირობებში, მონაცემები ასეთი ზემოქმედების შესახებ არ არსებობს.

გამოყენების წესი და დოზირება. 

რეოსორბილაქტი შეიყვანება მოზრდილებში ინტრავენურად წვეთოვნად 40-60 წვ/წთ სიჩქარით. საჭიროებისას, დასაშვებია პრეპარატის ნაკადით შეყვანა წვეთოვნად 30 წვ/წთ სიჩქარით შეყვანის გზით სინჯის ჩატარების შემდეგ. 15 წვეთის შეყვანის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება წყდება, ხოლო 3 წუთის შემდეგ, რეაქციის არარსებობის პირობებში, რეოსორბილაქტი შეიყვანება ნაკადით.

ტრავმული, დამწვრობითი, პოსტოპერაციული და ჰემოლიზური შოკის დროს მოზრდილებში შეიყვანება 600-1000 მლ (10-15 მლ/კგ პაციენტის სხეულის წონაზე) ერთჯერადად და განმეორებით 600-1000 მლ (10-15 მლ/კგ პაციენტის სხეულის წონაზე) თავდაპირველად ნაკადით, შემდეგ წვეთოვნად.
ჩირქოვანი პერიტონიტის დროს მოზრდილებში შეიყვანება 400-1200 მლ ინტრავენურად წვეთოვნად.

არაჰოსპიტალური პნევმონიის, ქრონიკული ჰეპატიტის გამწვავების დროს მოზრდილებში შეიყვანება 400 მლ (6-7 მლ/კგ სხეულის მასაზე) წვეთოვნად.

მწვავე სისხლის დანაკარგის დროს მოზრდილებში შეიყვანება 1500-1800 მლ (25 მლ/კგ-მდე სხეულის წონაზე). ასეთ შემთხვევაში რეოსორბილაქტის ხსნარის ინფუზია რეკომენდირებულია ჩატარდეს წინაჰოსპიტალურ ეტაპზე სასწრაფო დახმარების სპეციალიზირებულ მანქანაში.

წინასაოპერაციო პერიოდში და სხვადასხვა ქირურგიული ჩარევის შემდეგ – 400 მლ დოზირებით (6-7 მლ/კგ სხეულის წონაზე) წვეთოვნად 3-5 დღის განმავლობაში.
სისხლძარღვების თრომბომაობლითირებელი დაავადებების დროს – სხეულის წონის 8-10 მლ/კგ გადაანგარიშებით წვეთოვნად, განმეორებით დღეგამოშვებით, მკურნალობის კურსზე 10 ინფუზიამდე.

ბავშვები. მონაცემები ბავშვებში შეყვანის გამოცდილების შესახებ  არ არის საკმარისი

ჭარბი დოზირება.

აღინიშნება ალკალოზის მოვლენები, რომლებიც სწრაფად ქრებიან დამოუკიდებლად პრეპარატის დაუყოვნებელი შეწყვეტის პირობებში, ზოგჯერ კოლაფსი, გაუწყლოვნება (დიურეზის გაძლიერების ხარჯზე). შეყვანის სიჩქარის მომატებისას შესაძლებელია განვითარდეს ტაქიკარდია, არტერიული წნევის მომატება, ქოშინი, თავის ტკივილი, ტკივილი გულმკერდის არეში, მუცლის ტკივილი. მითითებული სიმპტომები სწრაფად ქრებიან ხსნარის შეყვანის შეწყვეტის ან სიჩქარის მნიშვნელოვანი შემცირების შემდეგ.

გვერდითი რეაქციები

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ: ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანგიონევროზული შეშუპება, ჰიპერთერმია.

კარდიალური დარღვევები: არტერიული წნევის მომატება ან დაწევა, ტაქიკარდია, ქოშინი, აკროციანოზი.

ნევროლოგიური დარღვევები: ტრემორი, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, საერთო სისუსტე.
ცვლილებები კანის და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ:  გამონაყარი კანზე, ჭინჭრის ციება, ქავილის შეგრძნება.

კუჭ-ნაწლავის აშლილობები: გულისრევა, ღებინება.

საერთო დარღვევები: ცვლილებები შეყვანის ადგილას, ტკივილის და წვის ჩათვლით.

ვარგისობის ვადა. 2 წელი.

შენახვის პირობები.

ინახება არაუმეტეს 25°С ტემპერატურაზე. არ გაყინოთ. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეუთავსებლობა.
რეოსორბილაქტის შერევა არ შეიძლება ფოსფატის და კარბონატის შემცველ ხსნარებთან.

შეფუთვა.
200 მლ ან 400 მლ მინის ფლაკონებში.

გაცემის კატეგორია.

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით