Zyprexa - ზიპრექსა 10მგ 28 ტაბლეტი

1. სამედიცინო პროდუქტის დასახელება
ზიპრექსა აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი 10 მგ

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება: თითოეული შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს 10 მგ ოლანზაპინს.

დამხმარე ნივთიერებები: დამამხარე ნივთიერებები ცნობილი ეფექტით: თითოეული აპკით შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს 312 მგ ლაქტოზას მონოჰიდრატს.

დამხმარე ნივთიერებების სრული სიისთვის, იხ. 6.1.

3. ფარმაცევტული ფორმა
აპკით შემოგარსული ტაბლეტი მრგვალი თეთრი გარსით დაფარული ტაბლეტები წარწერით "LILLY" და რიცხვითი საიდენტიფიკაციო კოდით "4117".
4. კლინიკური მახასიათებლები
4.1. თერაპიული მაჩვენებლები
ზრდასრულები და 13-17 წლის მოზარდები

ოლანზაპინი ნაჩვენებია შიზოფრენიის ჯგუფის ფსიქოზური აშლილობების სამკურნალოდ.

ოლანზაპინი ეფექტურია კლინიკური გაუმჯობესების შესანარჩუნებლად პაციენტებში, რომლებიც პასუხობენ საწყის თერაპიას.

ოლანზაპინი ბიპოლარული აშლილობის დროს ნაჩვენებია ზომიერი და მძიმე მანიაკალური ეპიზოდების სამკურნალოდ და ბიპოლარული აშლილობის რეციდივების პროფილაქტიკისთვის.

ექიმებმა ასევე უნდა გაითვალისწინონ წონის მომატებისა და ჰიპერლიპიდემიის გაზრდილი პოტენციალი (ლიპიდების და პროლაქტინის ცვლილებები უფრო დიდია, ვიდრე მოზრდილთა კვლევებში) 13-17 წლის მოზარდებისთვის ალტერნატიული მკურნალობის არჩევისას.

ხშირ შემთხვევაში, ამან შეიძლება აიძულოს ექიმები უპირველესად გამოიყენონ სხვა პრეპარატები.

4.2. დოზირება და გამოყენების წესი
დოზირება/მიღების სიხშირე და ხანგრძლივობა

ზრდასრულები

შიზოფრენია

ოლანზაპინის რეკომენდებული საწყისი დოზაა 10 მგ დღეში.

მანიაკალური ეპიზოდი
საწყისი დოზა ჩვეულებრივ არის 15 მგ დღეში ერთხელ მონოთერაპიის დროს ან 10 მგ დღეში კომბინირებული თერაპიის დროს (იხ. ნაწილი 5.1).

ბიპოლარული აშლილობის დროს რეციდივის პრევენცია

რეკომენდებული საწყისი დოზაა 10 მგ დღეში. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ოლანზაპინს მანიაკალური ეპიზოდების სამკურნალოდ, მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს იმავე დოზით რეციდივის თავიდან ასაცილებლად. . თუ მოხდა ახალი მანიაკალური, შერეული ან დეპრესიული ეპიზოდი, უნდა გაგრძელდეს ოლანზაპინით თერაპია საჭიროებისამებრ დოზის კორექტირებით და კლინიკური ჩვენების მიხედვით განწყობის სიმპტომების დამატებითი თერაპია.

შიზოფრენიის, მანიაკალური ეპიზოდების მკურნალობისა და ბიპოლარული აშლილობის რეციდივის პროფილაქტიკის დროს, დღიური დოზა შეიძლება დარეგულირდეს 5-20 მგ-მდე დღეში, ინდივიდუალური კლინიკური სიტუაციიდან გამომდინარე. რეკომენდებულზე მაღალი საწყისი დოზა უნდა დაიწყოს მხოლოდ კლინიკურად შესაბამისი ხელახალი შეფასების შემდეგ და გაზრდა უნდა მოხდეს არანაკლებ 24 საათის ინტერვალით. ვინაიდან ოლანზაპინის აბსორბციაზე გავლენას არ ახდენს საკვები, ის შეიძლება მიღებულ იქნას ცარიელ ან სავსე კუჭზე.

ოლანზაპინის გამოყენების შეწყვეტისას უნდა მოხდეს დოზის თანდათანობითი შემცირება.

13-17 წლის მოზარდები
შიზოფრენია
ოლანზაპინის რეკომენდებული საწყისი დოზაა 2.5 ან 5 მგ დღეში ერთხელ 10 მგ/დღეში სამიზნე დოზით. ვინაიდან საკვების მიღება გავლენას არ ახდენს ოლანზაპინის შეწოვაზე, მისი მიღება შესაძლებელია ცარიელ ან სავსე კუჭზე. მისი ეფექტურობა შიზოფრენიით დაავადებულ მოზარდებში ნაჩვენებია კლინიკურ კვლევებში ყველაზე გავრცელებული საშუალო დოზით 12,5 მგ/დღეში (საშუალო დოზა 11,1 მგ/დღეში) დოზის დიაპაზონში 2,5-დან 20 მგ/დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში რეკომენდებულია დოზის კორექცია დოზის გაზრდის ან შემცირების მიზნით 2,5 მგ ან 5 მგ-ით.

დღე-ღამეში 20 მგ-ზე მეტი დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შეფასებული კლინიკურ კვლევებში.

შემანარჩუნებელი თერაპია
ზიპრექსას ეფექტურობა მოზარდებში შიზოფრენიის შემანარჩუნებელ მკურნალობაში სისტემატურად არ არის შეფასებული; თუმცა, შემანარჩუნებელი თერაპიის ეფექტურობა შეიძლება შეფასდეს ზრდასრული პაციენტების მონაცემებით, ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შედარებასთან ერთად მოზრდილებში და მოზარდებში. ამიტომ, ზოგადად რეკომენდირებულია, რომ პაციენტებმა, რომლებიც პასუხობენ მკურნალობას, განაგრძონ მკურნალობა ყველაზე დაბალი დოზით, რაც აუცილებელია მწვავე პასუხის შემდეგ რემისიის შესამცირებლად. პერიოდულად საჭიროა პაციენტების გადახედვა, რათა დადგინდეს უნდა გაგრძელდეს თუ არა შემანარჩუნებელი თერაპია.

ბიპოლარული აშლილობა (მანიაკალური ან შერეული ეპიზოდები)
ოლანზაპინის პერორალური მიღების რეკომენდებული საწყისი დოზაა 2,5 ან 5 მგ დღეში ერთხელ 10 მგ/დღეში სამიზნე დოზით. ვინაიდან საკვები არ მოქმედებს ოლანზაპინის შეწოვაზე, მისი მიღება შესაძლებელია ცარიელ ან სავსე კუჭზე. ეფექტურობა ბიპოლარული აშლილობის მქონე მოზარდებში (მანიაკალური ან შერეული ეპიზოდები) დოზის დიაპაზონში 2.5-დან 20 მგ/დღეში, 10.7 მგ/დღეში ყველაზე გავრცელებული საშუალო დოზაა (მედიანური დოზა 8.9 მგ/დღეში), დადასტურებული კლინიკური კვლევებით. აუცილებლობის შემთხვევაში რეკომენდებულია დოზის კორექცია 2,5 მგ ან 5 მგ-ით დოზის გაზრდის ან შემცირების მიზნით.

დღე-ღამეში 20 მგ-ზე მეტი დოზების უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის შეფასებული კლინიკურ კვლევებში.

შემანარჩუნებელი თერაპია
ზიპრექსას ეფექტურობა მოზარდებში შიზოფრენიის შემანარჩუნებელ მკურნალობაში სისტემატურად არ არის შეფასებული; თუმცა, შემანარჩუნებელი თერაპიის ეფექტურობა შეიძლება შეფასდეს ზრდასრული პაციენტების მონაცემებით, ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შედარებასთან ერთად მოზრდილებში და მოზარდებში. ამიტომ, ზოგადად რეკომენდირებულია, რომ პაციენტებმა, რომლებიც პასუხობენ მკურნალობას, განაგრძონ მკურნალობა ყველაზე დაბალი დოზით, რაც აუცილებელია მწვავე პასუხის შემდეგ რემისიის შესამცირებლად. პერიოდულად საჭიროა პაციენტების გადახედვა, რათა დადგინდეს უნდა გაგრძელდეს თუ არა შემანარჩუნებელი თერაპია.

გამოყენების წესი

ტაბლეტი მიიღება მთლიანი ჭიქა წყალთან ერთად.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

თირკმელების/ღვიძლის უკმარისობა

ასეთ პაციენტებში უნდა განიხილებოდეს უფრო დაბალი საწყისი დოზა (5 მგ) პაციენტებში ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით (ციროზი, ChildPugh, კლასი A ან B), საწყისი დოზა უნდა იყოს 5 მგ და დოზა უნდა გაიზარდოს სიფრთხილით.

პედიატრიული პოპულაცია

არ გამოიყენება 13 წლამდე ასაკის ბავშვებში, რადგან არ არსებობს მონაცემები უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ. მიუხედავად იმისა, რომ მისი გამოყენება არ არის რეკომენდებული 13-17 წლის მოზარდებში უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ შეზღუდული მონაცემების გამო, მისი პოტენციური გრძელვადიანი რისკები ასევე უნდა იქნას გათვალისწინებული სარგებელი/რისკის თანაფარდობის გათვალისწინებით. ხშირ შემთხვევაში, ამ დროს ექიმებმა შესაძლოა უმთავრესად გამოიყენონ სხვა პრეპარატები.

ზიპრექსას უსაფრთხოება და ეფექტურობა შიზოფრენიასთან და ბიპოლარულ აშლილობასთან დაკავშირებული მანიაკალური ან შერეული ეპიზოდების მკურნალობაში დადგენილია მოკლევადიანი კვლევებით 13-დან 17 წლამდე მოზარდებში. მოზარდებში ზიპრექსას გამოყენებას მხარს უჭერს ზიპრექსას ადექვატური და კარგად კონტროლირებადი კვლევების შედეგები 268 მოზარდში, რომლებიც მკურნალობდნენ ზიპრექსათი 2,5 მგ/დღეში 20 მგ/დღეში დოზის დიაპაზონში. რეკომენდირებული საწყისი დოზა მოზარდებისთვის უფრო დაბალია, ვიდრე მოზრდილებისთვის (იხ. ნაწილი „დოზირება და გამოყენების წესი“ 4.2). დაფიქსირდა LDL ქოლესტერინის, პროლაქტინის და ღვიძლის ამინოტრანსფერაზების უფრო მნიშვნელოვანი მატება. (იხ. ნაწილი 4.4, 4.8, 5.1. და 5.2).

გერიატრიული პოპულაცია

დაბალი საწყისი დოზა (5 მგ/დღეში) ჩვეულებრივ არ არის ნაჩვენები, მაგრამ გასათვალისწინებელია 65 წელზე უფროსი ასაკის პირებში, როდესაც ეს კლინიკურად გამართლებულია (იხ. ნაწილი 4.4).

სქესი

მდედრობითი სქესის პაციენტებში, მამაკაცებთან შედარებით, საწყისი დოზა და დოზირების ინტერვალი არ საჭიროებს რუტინულ შეცვლას.

მწეველები

მწეველთა და არამწეველებთან შედარებისას არ არის საჭირო საწყისი დოზის რეგულარულად შეცვლა და დოზებს შორის ინტერვალი. ოლანზაპინის მეტაბოლიზმი შეიძლება გამოწვეული იყოს მოწევით. რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი და აუცილებლობის შემთხვევაში შეიძლება განიხილებოდეს ოლანზაპინის დოზის გაზრდა. (იხ. ნაწილი 4.5).

მეტაბოლიზმის შენელების ერთზე მეტი ფაქტორის არსებობისას (ქალი სქესი, ასაკი, არამწეველი სტატუსი) უნდა განიხილებოდეს საწყისი დოზის შემცირება. ასეთ პაციენტებში დოზის გაზრდა სიფრთხილით უნდა მოხდეს. (იხ. ნაწილები 4.5. და 5.2).

4.3. უკუჩვენებები
უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ჰიპერმგრძნობელობა რომელიმე აქტიური ნივთიერების ან დამხმარე ნივთიერების მიმართ, რომლებიც ჩამოთვლილია ნაწილი 6.1, ასევე პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დახურულკუთხოვანი გლაუკომის რისკი..

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას
ანტიფსიქოზური თერაპიის დროს პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესება შეიძლება გაგრძელდეს რამდენიმე დღიდან რამდენიმე კვირამდე. ამ პერიოდის განმავლობაში პაციენტები უნდა იყვნენ მჭიდრო დაკვირვების ქვეშ.

დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზი და/ან ქცევითი აშლილობა

დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზის მქონე ხანდაზმული პაციენტები, რომლებიც იღებენ ანტიფსიქოზურ საშუალებებს, არიან სიკვდილის გაზრდილი რისკის ქვეშ. ოლანზაპინი არ არის დამტკიცებული დემენციასთან დაკავშირებული ფსიქოზის და/ან ქცევითი დარღვევების სამკურნალოდ და არ არის რეკომენდებული ამ პაციენტთა პოპულაციაში სიკვდილიანობისა და ცერებროვასკულური მოვლენების გაზრდილი რისკის გამო. პლაცებოზე კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, (612 კვირაზე მეტი) რომელიც ჩატარდა ხანდაზმულ პაციენტებში (საშუალო ასაკი 78 წელი) ფსიქოზით და/ან ქცევითი დარღვევებით, რომლებიც დაკავშირებულია დემენციასთან, სიკვდილის სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენ პერორალურ ოლანზაპინს, 2-ჯერ მეტი იყო ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს (3,5%, და 1,5% შესაბამისად). სიკვდილიანობის სიხშირის ზრდა არ იყო დაკავშირებული ოლანზაპინის დოზასთან (საშუალო დღიური დოზა 4.4 მგ) ან მკურნალობის ხანგრძლივობასთან. ოლანზაპინის გამოყენებისას გაზრდილი სიკვდილიანობის მქონე პაციენტებში ძირითადი რისკ-ფაქტორებია 65 წელზე მეტი ასაკი, დისფაგია, სედაცია, არასრულფასოვანი კვება და დეჰიდრატაცია, ფილტვების პრობლემების არსებობა (მაგალითად, პნევმონია ასპირაციით ან მის გარეშე), ან ბენზოდიაზეპინებითან ერთდროული გამოყენება. თუმცა, სიკვდილის მაჩვენებელი უფრო მაღალი იყო პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ პლაცებოთი, მიუხედავად ამ რისკფაქტორებისა..

იმავე კლინიკურ კვლევებში მოხსენებული იყო ცერებროვასკულარული გვერდითი მოვლენები (CVAE, მაგ., ინსულტი, გარდამავალი იშემიური შეტევა), სიკვდილის ჩათვლით. რაც შეეხება ცერებროვასკულარულ გვერდით მოვლენებს, პაციენტებს, რომლებსაც მკურნალობდნენ პერორალური ოლანზაპინით, აღენიშნებოდათ CVAE-ის 3-ჯერ ზრდა პლაცებოთი ნამკურნალებ პაციენტებთან შედარებით (1.3% და 0.4%, შესაბამისად). ცერებროვასკულური შემთხვევის მქონე ყველა პაციენტს, რომლებმაც მიიღეს პერორალური ოლანზაპინი და პლაცებო, ჰქონდათ ადრე არსებული რისკ-ფაქტორები. 75 წელზე მეტი ასაკი და სისხლძარღვთა/შერეული დემენცია გამოვლენილია ოლანზაპინით თერაპიასთან დაკავშირებული ცერებროვასკულური გვერდითი მოვლენების რისკ-ფაქტორებად. ამ კვლევებში ოლანზაპინის ეფექტურობა არ არის დადასტურებული.

პარკინსონის დაავადება

ოლანზაპინი არ არის რეკომენდებული დოფამინის აგონისტებით გამოწვეული ფსიქოზის სამკურნალოდ პარკინსონის დაავადების მქონე პაციენტებში. კლინიკურ კვლევებში, პარკინსონის დაავადების სიმპტომების გაუარესება და ჰალუცინაციები, დაფიქსირდა ძალიან ხშირად და უფრო ხშირად პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით (იხ. ნაწილი 4.8) ამ კვლევებში ფსიქოზური სიმპტომების მკურნალობაში ოლანზაპინის პლაცებოზე მეტი ეფექტურობა არ დადასტურდა. ამ კვლევებში პაციენტები უნდა დარჩნენ სტაბილური ანტიპარკინსონიული პრეპარატების ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით საწყის ეტაპზე და დარჩნენ იმავე ანტიპარკინსონიულ პრეპარატზე (დოფამინის აგონისტზე) და იმავე დოზაზე მთელი კვლევის განმავლობაში. ოლანზაპინი ტიტრირებული იყო მაქსიმალურ დოზამდე 15 მგ დღეში მკვლევარის შეხედულებისამებრ, დაწყებული 2.5 მგ დღით.

ავთვისებიანი ნეიროლეპტიური სინდრომი (NMS)

NMS არის პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობა, რომელიც დაკავშირებულია ანტიფსიქოზურ მედიკამენტურ თერაპიასთან. ოლანზაპინთან ერთად ასევე იშვიათად აღინიშნა NMS-ის შემთხვევები. NMS-ის კლინიკური გამოვლინებებია პირექსია, კუნთების რიგიდულობა, შეცვლილი ფსიქიკური მდგომარეობა და ავტონომიური არასტაბილურობა (არარეგულარული პულსი ან არტერიული წნევა, ტაქიკარდია, ოფლიანობა და გულის არითმია). დამატებითი სიმპტომებია კრეატინინფოსფოკინაზას დონის მომატება, მიოგლობინურია (რაბდომიოლიზი) და თირკმლის მწვავე უკმარისობა. თუ პაციენტს განუვითარდა NMS-ის ნიშნები და სიმპტომები ან აუხსნელი მაღალი ცხელება NMS-ის დამატებითი კლინიკური ნიშნების გარეშე, ყველა ანტიფსიქოზური საშუალება, მათ შორის ოლანზაპინი, უნდა შეწყდეს.

ჰიპერგლიკემია და დიაბეტი

იშვიათად აღინიშნა ჰიპერგლიკემია, რომელიც დაკავშირებულია კეტოაციდოზთან ან კომასთან და/ან დიაბეტის გამწვავებასთან ან განვითარებასთან, რამდენიმე სიკვდილის ჩათვლით (იხ. ნაწილი 4.8). ცნობილია, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში, წონის წინასწარი მატება შეიძლება იყოს ხელშემწყობი ფაქტორი. შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგი (მაგ., სისხლში გლუკოზის გაზომვა საწყის ეტაპზე, ოლანზაპინით თერაპიის დაწყებიდან 12 კვირის შემდეგ და შემდგომ ყოველწლიურად) შეიძლება რეკომენდებული იყოს მოქმედი ანტიფსიქოზური გაიდლაინების შესაბამისად. პაციენტებმა, რომლებიც იღებენ მკურნალობას ნებისმიერი ანტიფსიქოზური აგენტით, ზიპრექსას ჩათვლით, რეგულარულად უნდა აკონტროლონ ჰიპერგლიკემიის ნიშნები და სიმპტომები (როგორიცაა პოლიდიფსია, პოლიურია, პოლიფაგია და სისუსტე), ხოლო შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში ან შაქრიანი დიაბეტის რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტებში გლუკოზის დონის გაუარესებაზე დაკვირვებაა აუცილებელი. სხეულის წონა რეგულარულად უნდა კონტროლდებოდეს (მაგ. საწყის ეტაპზე, ოლანზაპინით თერაპიის დაწყებიდან 4, 8 და 12 კვირაში და შემდგომ ყოველ სამ თვეში).

ლიპიდური ცვლილებები

პლაცებოზე კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების დროს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, დაფიქსირდა არასასურველი ლიპიდური ცვლილებები (იხ. ნაწილი 4.8.). განსაკუთრებით დისლიპიდემიის მქონე პაციენტებში და ლიპიდური დარღვევების განვითარების რისკის მქონე პაციენტებში უნდა მოხდეს ლიპიდური ცვლილებების მონიტორინგი კლინიკური ჩვენებების მიხედვით. პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ნებისმიერი ანტიფსიქოტიკით, ზიპრექსის ჩათვლით, ლიპიდების დონე რეგულარულად უნდა შემოწმდეს მოქმედი ანტიფსიქოზური გაიდლაინების შესაბამისად (მაგ. საწყის ეტაპზე, ოლანზაპინით თერაპიის დაწყებიდან 12 კვირაში და ყოველ 5 წელიწადში ერთხელ).

ანტიქოლინერგული საშუალებები

მიუხედავად იმისა, რომ ოლანზაპინი ავლენს ანტიქოლინერგულ აქტივობას in vitro, კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირდა ასოცირებული მოვლენების დაბალი სიხშირე. მიუხედავად იმისა, რომ ოლანზაპინის კლინიკური გამოცდილება თანმხლები დაავადებების მქონე პაციენტებში შეზღუდულია, რეკომენდებულია ოლანზაპინის სიფრთხილით გამოყენება პროსტატის ჰიპერტროფიის ან პარალიზური ნაწლავის და თანმხლები მდგომარეობების მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის ფუნქცია

ხშირი იყო ღვიძლის ამინოტრანსფერაზების, ALT და AST ტრანზიტორული ასიმპტომური მომატება, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში. სიფრთხილე უნდა გამოიჩინონ და აკონტროლონ პაციენტებში ALT და/ან AST დონის მომატებით, ღვიძლის უკმარისობის ნიშნების და სიმპტომების მქონე პაციენტებში, ღვიძლის შეზღუდულ ფუნქციურ რეზერვთან დაკავშირებული ძირითადი დაავადების მქონე პაციენტებში და პაციენტებში, რომლებიც იღებენ პოტენციურად ჰეპატოტოქსიკურ პრეპარატებს. ჰეპატიტის დიაგნოზის დროს (მათ შორის ჰეპატოცელულარული, ქოლესტაზური ან შერეული ღვიძლის დაზიანება), ოლანზაპინით თერაპია უნდა შეწყდეს.

ნოტროპენი

ლეიკოციტების და/ან ნეიტროფილების დაბალი რაოდენობის მქონე პაციენტები რაიმე მიზეზით, პაციენტები, რომლებიც იღებენ წამლებს, რომლებიც იწვევენ ნეიტროპენიას, პაციენტები ანამნეზში მედიკამენტით გამოწვეული ძვლის ტვინის სუპრესიით/ტოქსიკურობით, პაციენტები, რომლებსაც აქვთ ძვლის ტვინის სუპრესიით თანმხლები დაავადების გამო, რომლებსაც აქვთ ძვლის ტვინის სუპრესია თანმხლები დაავადების გამო, სხივური თერაპია ან ქიმიოთერაპია და ჰიპერეოზინოფილური პირობები სიფრთხილე უნდა იქნას გამოყენებული მიელოპროლიფერაციული დაავადების მქონე ან არმქონე პაციენტებში. ხშირად აღინიშნა ნეიტროპენია ვალპროატთან ერთად ოლანზაპინთან ერთად (იხ. ნაწილი 4.8).

მკურნალობის შეწყვეტა

მწვავე სიმპტომები, როგორიცაა ოფლიანობა, უძილობა, ტრემორი, შფოთვა, გულისრევა ან ღებინება აღწერილია იშვიათად (>0.01% და <0.1%) ოლანზაპინის უეცარი შეწყვეტისას.

QT დიაპაზონი

კლინიკურ კვლევებში QTc ინტერვალის კლინიკურად მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება (Fridericia QT ინტერვალის კორექცია - პაციენტები საწყის QTcF <500 ms [QTcF] ≥ 500 ms ნებისმიერ დროს საწყისიდან) იშვიათი იყო (0.1-1%) პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით და არ იყო მნიშვნელოვანი განსხვავება პლაცებოსთან შედარებით დაკავშირებულ კარდიულ მოვლენებში. თუმცა, სიფრთხილე უნდა გამოიჩინოთ ოლანზაპინის დანიშვნისას წამლებთან ერთად, რომლებიც აძლიერებენ QTc ინტერვალს, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, განსაკუთრებით პაციენტებში თანდაყოლილი ხანგრძლივი QT სინდრომით, გულის შეგუბებითი უკმარისობით, გულის ჰიპერტროფიით, ჰიპოკალიემიით ან ჰიპომაგნიემიით.

თრომბოემბოლია
არახშირად აღინიშნა ოლანზაპინით თერაპიის და ვენური თრომბოემბოლიის გარდამავალი რელევანტურობა. არ იქნა ნაპოვნი მიზეზობრივი კავშირი ოლანზაპინით მკურნალობასა და ვენური თრომბოემბოლიის გამოვლენას შორის. თუმცა, ვინაიდან შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებს ხშირად აქვთ ვენური თრომბოემბოლიის რისკ-ფაქტორები, VTE-თან დაკავშირებული ყველა რისკ-ფაქტორი, როგორიცაა პაციენტის უმოქმედობა, უნდა იყოს გამოვლენილი და უნდა იქნას მიღებული პრევენციული ზომები.

ზოგადი FAQ გავლენა

ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე (ცნს) ოლანზაპინის ძირითად ეფექტთან ერთად, სიფრთხილეა საჭირო, როდესაც ის გამოიყენება ცენტრალური მოქმედების სხვა პრეპარატებთან და ალკოჰოლთან ერთად. იმის გამო, რომ ის ავლენს დოფამინის ანტაგონიზმს in vitro, ოლანზაპინს შეუძლია ანტაგონიზაცია გაუწიოს დოფამინის პირდაპირი და არაპირდაპირი აგონისტების ეფექტებს.

გულყრები
ოლანზაპინის გამოიყენება სიფრთხილით გულყრების ანამნეზის მქონე პაციენტებში და პაციენტებში ფაქტორებით, რომლებმაც შესაძლოა გულყრების ბარიერის დაწევა გამოიწვიოს. ოლანზაპინით მკურნალობის ქვეშ მყოფ პაციენტებში გულყრა არახშირადაა დაფიქსირებული. შემთხვევების უმეტესობაში არსებობდა გულყრის რისკები ან გულყრის განვითარების რისკ-ფაქტორები.

ტარდიული დისკინეზია
შედარებით კვლევებში, რომელიც გაგრძელდა ერთი წელი ან ნაკლები, მკურნალობასთან დაკავშირებული დისკინეზიის სიხშირე, რომელიც დაკავშირებულია ოლანზაპინთან, სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად დაბალი იყო. მიუხედავად იმისა, რომ გვიანი დისკინეზიის რისკი იზრდება პაციენტებში ხანგრძლივი ექსპოზიციით, დოზის შემცირება ან პრეპარატის შეწყვეტა უნდა განიხილებოდეს, თუ გვიანი დისკინეზიის ნიშნები და სიმპტომები განვითარდება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ოლანზაპინს. ეს სიმპტომები შეიძლება დროებით გაუარესდეს ან კიდევ გამოჩნდეს მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ.

პოსტურალური ჰიპოტენზია

ხანდაზმულებში ოლანზაპინის კლინიკურ კვლევებში იშვიათად აღინიშნა პოსტურალური ჰიპოტენზია. როგორც სხვა ანტიფსიქოზური საშუალებების შემთხვევაში, რეკომენდებულია არტერიული წნევის გაზომვა რეგულარული ინტერვალებით 65 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში.

უეცარი გულით სიკვდილი
გულის უეცარი სიკვდილის შემთხვევები დაფიქსირდა ოლანზაპინის პოსტმარკეტინგულ კვლევებში პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ოლანზაპინს. რეტროსპექტული დაკვირვების კოჰორტის კვლევაში, უეცარი გულით სიკვდილის შანსი პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, დაახლოებით იყო დიდი იყო ვიდრე იმ პაციენტებში, რომლებიც არ იღებდნენ ანტიფსიქოტიკურ საშუალებებს. კვლევაში ოლანზაპინის რისკი შედარებული იყო ატიპიური ანტიფსიქოტიკების რისკის გაერთიანებულ ანალიზს.

პედიატრიული პოპულაცია
ოლანზაპინი არ არის ნაჩვენები 13 წლამდე ასაკის ბავშვების სამკურნალოდ. 13-17 წლის პაციენტებში ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა სხვადასხვა გვერდითი მოვლენები, მათ შორის წონის მომატება, მეტაბოლური პარამეტრების ცვლილებები და პროლაქტინის დონის მატება. (იხ. ნაწილი 4.8. და 5.1).

ლაქტოზა
ზიპრექსას ტაბლეტები შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებმა იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემებით, როგორიცაა გალაქტოზას აუტანლობა, ლაპ ლაქტაზას დეფიციტით ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბციით არ უნდა მიიღონ ეს მედიკამენტი.

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული თირკმელების დაავადების და პროლაქტინზე დამოკიდებული სარძევე ჯირკვლის კიბოს მქონე ადამიანებში.

ძილის აპნოეს სინდრომი

ძილის აპნოე დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ზიპრექსათი. სიფრთხილეა საჭირო ზიპრექსას გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებიც იღებენ თანმხლები ცენტრალური ნერვული სისტემის დამთრგუნველ საშუალებებს და პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ ძილის აპნოე ან პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ძილის აპნოეს განვითარების რისკი (მაგალითად, ჭარბი წონის/ჭარბი წონის მქონე პაციენტებში ან მამაკაცებში).

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები
ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მხოლოდ მოზრდილებში.
პოტენციური ურთიერთქმედება, რომელიც გავლენას ახდენს ოლანზაპინზე

ვინაიდან ოლანზაპინი მეტაბოლიზდება CYP1A2-ით, ნივთიერებებმა, რომლებიც სპეციალურად იწვევენ ან თრგუნავენ ამ იზოფერმენტს, შეიძლება გავლენა მოახდინონ ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

CYP1A2-ის ინდუქცია

ოლანზაპინის მეტაბოლიზმის ინდუქცირება შესაძლოა გამოწვეული იყოს მწეველობით ან კარბამაზეპინით, რომელიც ოლანზაპინის კონცენტრაციის შემცირებას იწვევს. აღინიშნა ოლანზაპინის კლირენსის მხოლოდ მსუბუქი და ზომიერი მატება. მიუხედავად იმისა, რომ კლინიკური შედეგები შეზღუდულია, რეკომენდებულია მონიტორინგი და საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება განიხილებოდეს ოლანზაპინის დოზის გაზრდა (იხ. ნაწილი 4.2).

CYP1A2-ის ინჰიბირება

დადასტურებულია, რომ ფლუვოქსამინი, CYP1A2 სპეციფიკური ინჰიბიტორი, მნიშვნელოვნად აფერხებს ოლანზაპინის მეტაბოლიზმს. ოლანზაპინის მაქსიმალური კონცენტრაციის საშუალო ზრდა ფლუვოქსამინის შემდეგ იყო 54% არამწეველ ქალებში და 77% მწეველ მამაკაცებში. ოლანზაპინის მრუდის ქვეშ (AUC) საშუალო ფართობის ზრდა იყო შესაბამისად 52% და 108%. ფლუვოქსამინის ან CYP1A2-ის ნებისმიერი ინჰიბიტორის, როგორიცაა ციპროფლოქსაცინის, გამოყენებისას გასათვალისწინებელია ოლანზაპინის უფრო დაბალი საწყისი დოზა. თუ დაწყებულია CYP1A2 ინჰიბიტორით მკურნალობა, უნდა განიხილებოდეს ოლანზაპინის დოზის შემცირება.

შემცირებული ბიოშეღწევადობა

ვინაიდან გააქტიურებული ნახშირი ამცირებს პერორალური ოლანზაპინის ბიოშეღწევადობას 50-60%-ით, ის უნდა იქნას მიღებული ოლანზაპინის მიღებამდე მინიმუმ 2 საათით ადრე ან მის შემდეგ.

ფლუოქსეტინი (CYP2D6 ინჰიბიტორი), ანტაციდების (ალუმინი, მაგნიუმი) ან ციმეტიდინის ერთჯერადი დოზა არ ახდენდა მნიშვნელოვან გავლენას ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

ოლანზაპინის პოტენციალი გავლენა მოახდინოს სხვა მედიკამენტებზე
ოლანზაპინს შეუძლია დაუპირისპირდეს დოფამინის აგონისტების პირდაპირ და არაპირდაპირ ეფექტებს.

ოლანზაპინი არ აინჰიბირებს CYP450-ის ძირითად იზოფერმენტებს in vitro (მაგ., 1A2, 2D6, 2C9, 2C19, 3A4). ამდენად, განსაკუთრებული ურთიერთქმედება არ არის მოსალოდნელი, რადგან არ არსებობს ამ აქტიური ნივთიერებების მეტაბოლიზმის დათრგუნვა, რაც დადასტურებულია in vivo კვლევებში: ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები (ძირითადად CYP2D6 გზა), ვარფარინი (CYP2C9), თეოფილინი (CYP1A2) ან დიაზეპამი (CYP3A4). და 2C19). ).

ოლანზაპინმა არ აჩვენა ურთიერთქმედება ლითიუმთან ან ბიპერიდენთან ერთად მიღებისას.

ვალპროატის პლაზმური დონის თერაპიულმა მონიტორინგმა აჩვენა, რომ ვალპროატის დოზის კორექცია საჭირო არ არის ოლანზაპინის ერთდროული გამოყენების დაწყების შემდეგ.

ზოგადი FAQ გავლენა

სიფრთხილეა საჭირო პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ალკოჰოლს და ნარკოტიკებს, რომლებიც იწვევენ ცენტრალური ნერვული სისტემის დეპრესიას.

ოლანზაპინის ანტიპარკინსონიულ საშუალებებთან ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული პარკინსონის დაავადებისა და დემენციის მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი 4.4).

QTc ინტერვალი

სიფრთხილეა საჭირო ოლანზაპინის გამოყენებისას მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც აძლიერებენ QTc ინტერვალს. (იხ. ნაწილი 4.4).

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

ურთიერთქმედების კვლევები სპეციალურ პოპულაციებში არ ჩატარებულა.

პედიატრიული პოპულაცია

ზიპრექსას შესახებ ეფექტურობისა და უსაფრთხოების კვლევები 13 წლამდე ასაკის პედიატრიულ პოპულაციაში არ ჩატარებულა.
4.6. ორსულობა და ლაქტაცია
ზოგადი რჩევა
ორსულობის კატეგორია: C
რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები/დაორსულების კონტროლი (კონტრაცეფცია)

ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები არასაკმარისია ორსულობის/და/ან/ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე/და/ან/მშობიარობაზე/და/ან/პოსტნატალურ განვითარებაზე ზემოქმედების შესასწავლად (იხ. ნაწილი 5.3). პოტენციური საფრთხე ადამიანებისთვის უცნობია..

არ არსებობს ადექვატური და კარგად კონტროლირებადი კვლევები ორსულ ქალებზე. პაციენტები უნდა იყვნენ გაფრთხილებული, რომ ოლანზაპინით მკურნალობისას აცნობონ ექიმს, თუ ისინი დაორსულდებიან ან აპირებენ დაორსულებას.

ორსულობის პერიოდი

ორსულებში ოლანზაპინის გამოყენების შესახებ საკმარისი მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში ანტიფსიქოზური საშუალებების ზემოქმედების ქვეშ მყოფ ახალშობილებს აქვთ გვერდითი მოვლენების რისკი, რომლებიც შეიძლება განსხვავდებოდეს მშობიარობის შემდგომ სიმძიმით და ხანგრძლივობით, როგორიცაა კუნთების პათოლოგიური მოძრაობა (ექსტრაპირამიდული ნიშნები/ექსტრაპირამიდული სიმპტომები) და/ან წამლის მედიკამენტის შეწყვეტის შემდგომი სიმპტომები. ეს სიმპტომებია აგზნება, ჰიპერტონია, ჰიპოტონია, ტრემორი, ძილიანობა, რესპირატორული დისტრესი ან კვების დარღვევა. ამიტომ საჭიროა ახალშობილების ფრთხილი კონტროლი.

ზიპრექსა არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც აუცილებლობა აშკარაა (მხოლოდ ნაყოფისთვის პოტენციური სარგებელისა და პოტენციური რისკის შეფასების საფუძველზე).

ლაქტაციის პერიოდი
ჯანმრთელ მეძუძურ დედებში ოლანზაპინის პერორალური კვლევისას აღმოჩნდა, რომ ოლანზაპინი გამოიყოფა დედის რძეში. ახალშობილის საშუალო ექსპოზიცია (მგ/კგ) წონასწორულ მდგომარეობაში შეფასებულია დედის მიერ ოლანზაპინის დოზის 1.8%-ზე (მგ/კგ). პაციენტები უნდა გააფრთხილონ, რომ ძუძუთი კვება ოლანზაპინის მიღებისას არ არის მიზანშეწონილი.

რეპროდუქციული უნარი/ფერტილობა

ფერტილობაზე ზემოქმედება უცნობია (პრეკლინიკური მონაცემებისთვის იხ. ნაწილი 5.3)

4.7. ზეგავლენა ავტომობილის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე
არ ჩატარებულა კვლევები ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენის შესახებ. ვინაიდან ოლანზაპინმა შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა და თავბრუსხვევა, პაციენტებმა სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ მექანიზმები და მართონ ავტომობილი.
4.8. გვერდითი მოვლენები
ზრდასრულები
კლინიკურ კვლევებში ოლანზაპინის გამოყენებასთან დაკავშირებული ყველაზე გავრცელებული ( პაციენტთა ≥1%) გვერდითი მოვლენებია ძილიანობა და წონის მომატება, ეოზინოფილია, პროლაქტინის, ქოლესტერინის, გლუკოზის და ტრიგლიცერიდების დონის მომატება (იხ. ნაწილი 4.4), გლუკოზურია, მადის მომატება, თავბრუსხვევა, აკათიზია, პარკინსონიზმი, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია (იხ. ნაწილი 4.4), დისკინეზია, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ანტიქოლინერგული ეფექტები, ღვიძლის ამინოტრანსფერაზების გარდამავალი ასიმპტომური მატება (იხ. ნაწილი 4.4), გამონაყარი, ასთენია, დაღლილობა, მაღალი ცხელება. გამა გლუტამილტრანსფერაზა (GGT), მაღალი შარდმჟავა, მაღალი კრეატინფოსფოკინაზა და შეშუპება.

სიხშირის ჯგუფებში გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია კლების სიმძიმის მიხედვით. გვერდითი მოვლენების სიხშირე განისაზღვრა როგორც: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100-დან <1/10-მდე), არახშირი (≥1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათი (≥1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (<1/10,000), არ არის ცნობილი (ხელმისაწვდომი მონაცემების განსაზღვრა შეუძლებელია).

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები

ხშირი: ეოზინოფილია, ლეიკოპენია10, ნეიტროპენია10

იშვიათი: თრომბოციტოპენია11

იმუნური სისტემის დარღვევები

არახშირი: ჰიპერმგრძნობელობა11

მეტაბოლიზმსა და კვებასთან დაკავშირებული დარღვევები

ძალიან ხშირი: წონის მომატება1

ხშირი: ქოლესტერინის მომატებული დონე 2,3, გლუკოზის მომატებული დონე4, ტრიგლიცერიდების მომატებული დონე 2,5, გლუკოზურია, მადის მომატება

არახშირი: დიაბეტის გამწვავება ან განვითარება, რომელიც დაკავშირებულია კეტოაციდოზთან ან კომასთან, ძალიან იშვიათად, ზოგიერთი ფატალური შემთხვევის ჩათვლით (იხ. ნაწილი 4.4)11

იშვიათი: ჰიპოთერმია 12

ნერვული სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: ძილიანობა

ხშირი: თავბრუსხვევა, აკათიზია6, პარკინსონიზმი6, დისკინეზია6

არახშირი: დაფიქსირებულია გულყრები11 ხშირად გულყრების ანამნეზის ან გულყრების რისკ ფაქტორის არსებობის შემთხვევებში კრუნჩხვები11 დისტონია (ოკულოგირაციის ჩათვლით)11, ტარდიული დისკინეზია11, ამნეზია9, დიზართრია, მოუსვენარი ფეხის სინდრომი*

იშვიათი: ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი (იხ. ნაწილი 4.4)12, მედიკამენტის შეყწვეტის შემდგომი სიმპტომები7, 12

რესპირატორული, გულმკერდის და შუასაყრის დარღვევები

არახშირი: ეპისტაქსისი9

იშვიათი: ძილის აპნოეს სინდრომი

დარღვევები გულის მხრივ

არახშირი: ბრადიკარდია, QTc გახანგრძლივება (იხ. ნაწილი 4.4)

იშვიათი: ვენტრიკულარული ტაქიკარდია/ფიბრილაცია, უეცარი სიკვდილი (იხ. ნაწილი 4.4)11

სისხლძარღვოვანი დარღვევები

ძალიან ხშირი: ორთოსტატული ჰიპოტენზია10

არახშირი: თრომბოემბოლია (ფილტვის ემბოლიის და ღრმა ვენების თრომბოზის ჩათვლით) (იხ. ნაწილი 4.4)

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ხშირი: მსუბუქი, გარდამავალი ანტიქოლინერგული ეფექტები, მათ შორის ყაბზობა და პირის სიმშრალე.

არახშირი: მუცლის შებერილობა9

იშვიათი: პანკრეატიტი2

ჰეპატობილიარული დარღვევები

ხშირი: ღვიძლის ამინოტრანსფერაზების (ALT, AST) ტრანზიტორული, უსიმპტომო მომატება, განსაკუთრებით მკურნალობის ადრეულ ეტაპებზე. (იხ. ნაწილი 4.4)

იშვიათი: ჰეპატიტი (მათ შორის ჰეპატოცელულარული, ქოლესტაზური ან შერეული ღვიძლის დაზიანება)11

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ხშირი: გამონაყარი

არახშირი: ფოტომგრძნობელობის რეაქცია, ალოპეცია

უცნობია: მედიკამენტის რეაქცია ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS)

ჩონჩხ-კუნთოვანი შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლის დარღვევები

ხშირი: ართრალგია9

იშვიათი: რაბდომიოლიზი11

თირკმელებისა და საშარდე გზების დარღვევები

არახშირი: შარდის შეუკავებლობა, შარდის შეკავება, მოშარდვის ხშირი სურვილი11

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების დარღვევები

ხშირი: ერექციული დისფუნქცია მამაკაცებში, ლიბიდოს დაქვეითება ქალებსა და მამაკაცებში

არახშირი: ამენორეა, მკერდის გადიდება, გალაქტორეა ქალებში, გინეკომასტია/მკერდის გადიდება მამაკაცებში

იშვიათი: პრიაპიზმი 12

ორსულობა, მშობიარობის პერიოდი და პერინატალური დარღვევები

არ არის ცნობილი: მედიკამენტის შეწყვეტის სიმპტომები ჩვილებში (იხ. ნაწილი 4.6)

ზოგადი დარღვევები და ადმინისტრირების ადგილის პირობები

ხშირი: ასთენია, დაღლილობა, შეშუპება, პირექსია10

არახშირი: შემცივნება, სახის შეშუპება, სუიციდის მცდელობა**

იშვიათად: ​​შემცივნება და ცხელება, თავბრუსხვევა, უეცარი სიკვდილი **

ანალიზები

ძალიან ხშირი: პლაზმური პროლაქტინის მომატებული დონე8

ხშირი: მომატებული ტუტე ფოსფატაზა10, მაღალი კრეატინ ფოსფოკინაზა11, მაღალი გამა გლუტამილტრანსფერაზა10, მაღალი შარდმჟავა10

არახშირი: საერთო ბილირუბინის მომატება

1 კლინიკურად მნიშვნელოვანი წონის მომატება დაფიქსირდა სხეულის მასის ინდექსის (BMI) საბაზისო კატეგორიებში. მოკლევადიანი მკურნალობის შემდეგ (საშუალო ხანგრძლივობა 47 დღე) ≥ 7% წონის მომატება საწყისიდან ძალიან ხშირი (22.2%), ≥ 15% წონის მომატება ხშირად (4.2%) და ≥ 25% იშვიათად (0 %).8. ფიგურაში. გახანგრძლივებული ზემოქმედებით (მინიმუმ 48 კვირა), ძალზე ხშირად შეინიშნება სხეულის წონის მატება ≥ 7%, ≥ 15% და საწყისი წონის ≥25% (შესაბამისად, 64.4%, 31.7% და 12.3%).).

2 პაციენტებს საწყის ეტაპზე ლიპიდური დისრეგულაციის მტკიცებულების გარეშე აღენიშნებოდათ უზმოზე ლიპიდური მნიშვნელობების უფრო მაღალი საშუალო ზრდა (მთლიანი ქოლესტერინი, LDL ქოლესტერინი და ტრიგლიცერიდები).

3 ისინი დაკვირვებულნი იყვნენ საწყის უზმოზე ნორმალურ დონეზე (<5.17 მმოლ/ლ), რომელიც შემდგომ გაიზარდა მაღალ დონემდე (≥ 6.2 მმოლ/ლ). უზმოზე მთლიანი ქოლესტერინის ცვლილება საწყისიდან (≥ 5,17-<6,2 მმოლ/ლ) მაღალ დონემდე (≥ 6,2 მმოლ/ლ) ძალიან ხშირია.

4 ისინი დაკვირვებულნი იყვნენ საწყის უზმოზე ნორმალურ დონეზე (<5.56 მმოლ/ლ), რომელიც შემდგომ გაიზარდა მაღალ დონემდე (≥ 7 მმოლ/ლ). ძალიან ხშირად ხდება უზმოზე გლუკოზის ცვლილება საწყისი ზღვრული მნიშვნელობებიდან (≥ 5,56-<7 მმოლ/ლ) მაღალ მნიშვნელობებამდე (≥ 7 მმოლ/ლ).

5 ისინი დაკვირვებულნი იყვნენ საწყის უზმოზე ნორმალურ დონეზე (<1,69 მმოლ/ლ/L) რომელიც შემდგომ გაიზარდა მაღალ დონემდე (≥2,26 მმოლ/ლ) ძალიან ხშირად, უზმოზე ტრიგლიცერიდების მნიშვნელობები იცვლება საწყისი ზღვრული მნიშვნელობებიდან (≥1,69-<2,26 მმოლ/ლ), მაღალ მნიშვნელობებამდე (≥ 2,26 მმოლ/ლ)

6 კლინიკურ კვლევებში პარკინსონიზმისა და დისტონიის სიხშირე რიცხობრივად უფრო მაღალი იყო პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ პლაცებოთი, მაგრამ არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად განსხვავებული. პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, პარკინსონიზმის, აკათიზისა და დისტონიის სიხშირე უფრო დაბალი იყო, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ჰალოპერიდოლის ტიტრირებული დოზებით. პაციენტის მწვავე და გვიან ექსტრაპირამიდული მოძრაობების შესახებ დეტალური ინფორმაციის არარსებობის შემთხვევაში, არ შეიძლება დავასკვნათ, რომ ოლანზაპინი ნაკლებად იწვევს გვიან დისკინეზიას და/ან სხვა გვიან ექსტრაპირამიდულ სინდრომებს.

7 მწვავე სიმპტომები, როგორიცაა ოფლიანობა, უძილობა, ტრემორი, შფოთვა, გულისრევა ან ღებინება აღწერილია ოლანზაპინის უეცარი შეწყვეტისას.

8 კლინიკურ კვლევებში, რომელიც გაგრძელდა 12 კვირამდე, პლაზმაში პროლაქტინის კონცენტრაცია პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით, აღემატებოდა პროლაქტინის ნორმალური საწყისი დონის ზედა ზღვარს დაახლოებით 30%-ით. ამ პაციენტების უმეტესობაში ეს მატება ჩვეულებრივ იყო მსუბუქი და 2-ჯერ ნაკლები ნორმის ზედა ზღვარზე.

9 გვერდითი მოვლენები გამოვლენილი კლინიკური კვლევებიდან ოლანზაპინის მონაცემთა ერთიან ბაზაში.

10 დაფუძნებულია ოლანზაპინის ერთიან მონაცემთა ბაზაში კლინიკურ კვლევებში გაზომილი მნიშვნელობების მიმოხილვაზე.

11 გვერდითი მოვლენები განისაზღვრება სპონტანური პოსტმარკეტინგული შეტყობინებებით, სიხშირით, რომელიც განისაზღვრება ოლანზაპინის კლინიკური კვლევების მონაცემთა ბაზის გამოყენებით.

12 გვერდითი მოვლენები აღმოჩენილია სპონტანურ პოსტმარკეტინგულ შეტყობინებებში, სავარაუდო სიხშირით 95%-იანი ნდობის ინტერვალის ზედა ზღვარზე ოლანზაპინის ერთიანი მონაცემთა ბაზის გამოყენებით.

* გვერდითი მოვლენა, რომელიც გვერდითი მოვლენების სპონტანური პოსტმარკეტინგული შეტყობინების დროსაა დაფიქსირებული, სიხშირით, რომელიც განისაზღვრება ოლანზაპინის კლინიკური კვლევების მონაცემთა ბაზის გამოყენებით.

** ეს ტერმინები ეხება სერიოზულ გვერდით მოვლენებს, მაგრამ არ შეესაბამება წამლის გვერდითი რეაქციების განმარტებას.

აქ ნახსენებია მათი სიმძიმის გამო.

გრძელვადიანი ექსპოზიცია (მინიმუმ 48 კვირა)

პაციენტების პროპორცია წონის მომატებაში, გლუკოზაში, საერთო ქოლესტერინს/LDL/HDL-ში ან ტრიგლიცერიდებში კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებებით დროთა განმავლობაში გაიზარდა. ზრდასრულ პაციენტებში, რომლებმაც დაასრულეს მკურნალობა 9-12 თვის განმავლობაში, სისხლში გლუკოზის ზრდის საშუალო მაჩვენებელი შენელდა დაახლოებით 6 თვის შემდეგ.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

დემენციის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევებში ოლანზაპინით მკურნალობა დაკავშირებული იყო სიკვდილის უფრო მაღალ სიხშირესთან ცერებროვასკულარული გვერდითი რეაქციებით, პლაცებოსთან შედარებით (იხ. ნაწილი 4.8.). პაციენტების ამ ჯგუფში ოლანზაპინის გამოყენებასთან დაკავშირებული ძალიან ხშირი გვერდითი მოვლენებია სიარულის დარღვევა და დაცემა. ხშირი იყო პნევმონია, ცხელება, ლეთარგია, ერითემა, ვიზუალური ჰალუცინაციები და შარდის შეუკავებლობა.

კლინიკურ კვლევებში პარკინსონთან დაკავშირებული მედიკამენტებით გამოწვეული (დოფამინის აგონისტები) ფსიქოზის მქონე პაციენტებში, პარკინსონის სიმპტომებისა და ჰალუცინაციების გაუარესება დაფიქსირდა ძალიან ხშირად და უფრო ხშირად, ვიდრე პლაცებოს დროს.

ბიპოლარული მანიის მქონე პაციენტებში ჩატარებულ კლინიკურ კვლევაში, ოლანზაპინის ვალპროატთან ერთად მიღებამ გამოიწვია ნეიტროპენია შემთხვევების 4.1%-ში; ამ მდგომარეობის შესაძლო ხელშემწყობი ფაქტორი შეიძლება იყოს ვალპროატის მაღალი დონე პლაზმაში. ოლანზაპინის ერთდროულმა გამოყენებამ ლითიუმთან ან ვალპროატთან გამოიწვია ტრემორი, პირის სიმშრალე, მადის და წონის მომატება (≥%10) ასევე ხშირად აღინიშნა მეტყველების დაქვეითება. ოლანზაპინით ლითიუმთან ან დივალპროექსთან ერთად მკურნალობის დროს, მწვავე მკურნალობის დროს (6 კვირამდე) პაციენტების 17.4%-ს აღენიშნებოდა სხეულის წონის ზრდა ≥ % -ით საწყისთან შედარებით. ოლანზაპინით ხანგრძლივი თერაპია (12 თვემდე) რეციდივის პროფილაქტიკისთვის ბიპოლარული აშლილობის მქონე პაციენტებში ასოცირებული იყო სხეულის წონის ≥ %7 -ით მატებასთან საწყისთან შედარებით პაციენტების 39.9%-ში.

პედიატრიული პოპულაცია

ოლანზაპინი არ არის ნაჩვენები 13 წლამდე ასაკის ბავშვების სამკურნალოდ. მიუხედავად იმისა, რომ კვლევები, რომლებიც შექმნილია მოზარდებისა და მოზრდილების შესადარებლად, არ ჩატარებულა, მოზარდების კვლევების მონაცემები შედარებულია ზრდასრულთა კვლევებთან.

ქვემოთ მოცემულია გვერდითი მოვლენები, რომლებიც დაფიქსირდა უფრო ხშირად მოზარდ პაციენტებში (13-17 წლის), ვიდრე მოზრდილ პაციენტებში, ან რომლებიც მოხსენებული იყო მხოლოდ მოზარდ პაციენტებთან მოკლევადიან კლინიკურ კვლევებში. კლინიკურად მნიშვნელოვანი წონის მომატება (≥7%) როგორც ჩანს, უფრო ხშირად აღინიშნებოდა მოზარდი პაციენტების პოპულაციაში, ვიდრე მოზრდილებში მსგავსი ექსპოზიციით. წონის მომატებისა და მოზარდი პაციენტების პროპორცია, რომლებსაც აღენიშნებოდათ კლინიკურად მნიშვნელოვანი წონის მომატება, უფრო დიდი იყო ხანგრძლივ ექსპოზიციაზე (მინიმუმ 24 კვირა) მოკლევადიან ექსპოზიციასთან შედარებით.

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნება სიხშირის თითოეულ ჯგუფში, ჩამოთვლილია კლების სიმძიმის სიხშირის ტერმინებია: ძალიან ხშირი (≥1/ 10); ხშირი (≥ 1/100 <1/10).

მეტაბოლიზმსა და კვებასთან დაკავშირებული დარღვევები

ძალიან ხშირი: წონის მომატება13, ტრიგლიცერიდების დონის მომატება14, მადის მომატება

ხშირი: მომატებული ქოლესტერინის დონე15

ნერვული სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: სედაცია (მათ შორის ჰიპერსომნია, ლეთარგია, ძილიანობა)

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ხშირი: პირის სიმშრალე

ჰეპატობილიარული დარღვევები

ძალიან ხშირი: ღვიძლის ამინოტრანსფერაზას მატება (ALT/AST; იხ. ნაწილი4.4)

ანალიზები
ძალიან ხშირი: საერთო ბილირუბინის დაქვეითება, GGT-ის მომატება, პლაზმური პროლაქტინის მატება16

13 მოკლევადიანი მკურნალობის შემდეგ (საშუალი ხანგრძლივობა 22 დღე). ≥7%-იანი წონაში მომატება საწყისი სხეულის წონიდან (კგ) იყო ძალიან ხშირი (46.6%), ≥15%-იანი წონის მატება იყო ხშირი (7.1%), და ≥25% წონაის მატებაც ასევე ხშირი (2.5%). გრძელვადიანი ექსპოზიის დროს (24 კვირა მაინც) პაციენტების 89.4%-ს აღენიშნებოდა ≥ 7% წონის მომატება, 55.3% ≥ 15% და 29.1% ≥25% წონის მომატება საწყისი სხეულის მასიდან.

14 ისინი დაკვირვებულნი იყვნენ საწყის უზმოზე ნორმალურ დონეზე (<1,016 მმოლ/ლ), რომელიც შემდგომ გაიზარდა მაღალ დონემდე (≥1,467 მმოლ/ლ) უზმოზე ტრიგლიცერიდების მნიშვნელობები მერყეობდა საწყისი ზღვრებიდან (≥1.016-<1.467 მმოლ/ლ), მაღალ მნიშვნელობებამდე (≥ 1,467 მმოლ/ლ).

15 საწყის დონეზე უზმოზე ნორმალური საერთო ქოლესტერინის დონეების (<4,39 მმოლ/ლ) დონის ცვლილებები, რომელიც შემდგომში გაიზარდა მაღალ დონემდე (≥ 5,17 მმოლ/ლ) ფართოდ იყო დაფიქსირებული. უზმოზე მთლიანი ქოლესტერინის ცვალებადობა საწყისიდან (≥ 4,39-<5,17 მმოლ/ლ), მაღალ მნიშვნელობებამდე (≥ 5,17 მმოლ/ლ) ძალიან ხშირია.

16 პლაზმაში პროლაქტინის დონის მატება დაფიქსირდა ზრდასრული პაციენტების 47.4%-ში.

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა მოზარდებში (13-17 წლის ასაკში), რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით ≥ 2,5 მგ/დღეში 5% ან მეტი დოზით და 2-ჯერ უფრო ხშირად, ვიდრე პლაცებო, არის შემდეგი: სედაციაa, წონის თავის ტკივილი, მადის მომატება, თავბრუსხვევა, მუცლის ტკივილიb ,კიდურების ტკივილი, დაღლილობა, პირის სიმშრალე..

a მოიცავს ჰიპერსომნიას, ლეთარგიას, სედაციას და ძილიანობას

b მოიცავს ქვედა და ზედა მუცლის ტკივილს

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც დაფიქსირდა მოზარდებში (13-17 წლის ასაკში), რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით ≥ 2,5 მგ/დღეში 2% და მეტი და 2-ჯერ უფრო ხშირად, ვიდრე პლაცებო, არის შემდეგი;

სედაციაa, წონის მომატება, თავის ტკივილი, მადის მომატება, თავბრუსხვევა, კიდურების ტკივილი, დაღლილობა, პირის სიმშრალე, ყაბზობა, ნაზოფარინგიტი, დიარეა, მოუსვენრობა, ღვიძლის ფერმენტების მომატება (ALT, AST)b, დისპეფსია, ეპისტაქსია, სასუნთქი გზების ინფექცია, სინუსიტი, ართრალგია, კუნთოვანი სისტემის სიმტკიცე.

a მოიცავს ჰიპერსომნიას, ლეთარგიას, სედაციას და ძილიანობას

b შეიცავს ალანინ ამინოტრანსფერაზას (ALT), ასპარტატ ამინოტრანსფერაზას (AST) და ღვიძლის ფერმენტებს.

c მოიცავს ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციას, სასუნთქი გზების ინფექციას, სასუნთქი გზების ვირუსულ ინფექციას, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციას, ზედა სასუნთქი გზების ვირუსულ ინფექციას.

4.9. ჭარბი დოზირება და მკურნალობა
ნიშნები და სიმპტომები

ჭარბი დოზირების ძალიან ხშირი სიმპტომები (>10% სიხშირე) არის ტაქიკარდია, აგზნება/აგრესია, დაბნეული მეტყველება, სხვადასხვა ექსტრაპირამიდული სიმპტომები და ცნობიერების დონის დაქვეითება, დაწყებული სედაციიდან კომამდე.

მედიკამენტურად მნიშვნელოვანი დოზის ეფექტები მოიცავს დელირიუმს, კრუნჩხვებს, კომას, შესაძლო ნეიროლეპტიკურ ავთვისებიან სინდრომს, რესპირატორულ დეპრესიას, ასპირაციას, ჰიპერტენზიას ან ჰიპოტენზიას, გულის არითმიას (დოზის გადაჭარბების შემთხვევების <2%-ში) და გულის გაჩერებას. მიუხედავად იმისა, რომ სიკვდილის შემთხვევები დაფიქსირდა 450 მგ-ის მწვავე დოზის გადაჭარბებით, გადარჩენა ასევე დაფიქსირდა დაახლოებით 2 გ ოლანზაპინის პერორალური მიღების შემდეგ.

ჭარბი დოზირების მკურნალობა
ოლანზაპინის სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. იძულებითი ღებინება არ არის რეკომენდებული. შეიძლება რეკომენდებული იყოს დოზის გადაჭარბების მკურნალობის სტანდარტული პროცედურები (მაგ. კუჭის ამორეცხვა, გააქტიურებული ნახშირის მიღება). ოლანზაპინის პერორალური ბიოშეღწევადობა მცირდება 50-60%-ით გააქტიურებულ ნახშირთან ერთდროული მიღებით.

სიმპტომური მკურნალობა უნდა იქნას გამოყენებული კლინიკური სურათის შესაბამისად და სასიცოცხლო ორგანოების ფუნქციების მონიტორინგი, ჰიპოტენზიით და სისხლის მიმოქცევის უკმარისობით გამოწვეული კოლაფსის მკურნალობა და სუნთქვის ფუნქციის მხარდაჭერა. ეპინეფრინი, დოფამინი ან ბეტა-აგონისტური აქტივობის მქონე სხვა სიმპათომიმეტური საშუალებები არ უნდა იქნას გამოყენებული, რადგან ბეტა-სტიმულაცია გააძლიერებს ჰიპოტენზიას. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაკვირვება აუცილებელია შესაძლო არითმიების გამოსავლენად. პაციენტის გამოჯანმრთელებამდე უნდა განხორციელდეს ფრთხილად სამედიცინო მეთვალყურეობა და დაკვირვება.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები
5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ფსიქოლეპტიკები, დიაზეპინები, ოქსაზეპინები, თიაზეპინები და ოქსიპინები

ათქ კოდი: N05A H03
მოქმედების მექანიზმი

ოლანზაპინი არის ანტიფსიქოზური, ანტიმანიაკალური და განწყობის სტაბილიზატორი, რეცეპტორული სისტემის ფართო ფარმაკოლოგიური პროფილით.

პრეკლინიკურ კვლევებში ნაჩვენებია, რომ ოლანზაპინი შეიცავს სეროტონინს 5HT2A/2C, 5HT3, 5HT6; დოპამინს D1, D2, D3, D4, D5; ქოლინერგული მუსკარინულ რეცეპტორებს M1-M5; მან აჩვენა აფინურობა რეცეპტორების ფართო სპექტრის მიმართ (Ki;<100 nM) a1 ადრენერგული და ჰისტამინის H1 რეცეპტორების მიმართ. ცხოველთა ქცევის კვლევებმა ოლანზაპინით აჩვენა 5HT, დოფამინი და ქოლინერგული რეცეპტორების ანტაგონიზმი, რომელიც შეესაბამება მის რეცეპტორებთან შეკავშირების პროფილს. ოლანზაპინმა აჩვენა უფრო დიდი მიდრეკილება სეროტონინის 5HT2 რეცეპტორებთან, ვიდრე დოფამინის D2 რეცეპტორებთან in vitro, და გაცილებით მაღალი აქტივობა 5HT2 -სთვის, ვიდრე D2 აქტივობის მიმართ in vivo მოდელში. ელექტროფიზიოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ოლანზაპინი შერჩევით ამცირებს მეზოლიმბური (A10) დოფამინერგული ნეირონების აგზნებას, ამავდროულად მცირე გავლენას ახდენს მოტორულ ფუნქციასთან დაკავშირებულ გზებზე (A9). ოლანზაპინი ამცირებს განპირობებული აცილების პასუხს, რომელიც წარმოადგენს ანტიფსიქოზური აქტივობის სატესტო მარკერს, დოზებით ქვემოთ იმ დოზებით, რაც საჭიროა კატალეფსიის წარმოქმნისთვის, რაც არის მოტორული გვერდითი ეფექტების მაჩვენებელი. ზოგიერთი სხვა ანტიფსიქოტიკისგან განსხვავებით, ოლანზაპინი აძლიერებს პასუხს "ანქსიოლიზურ" ტესტზე.

ფარმაკოდინამიკური ეფექტები

ჯანმრთელ მოხალისეებში ერთჯერადი პერორალური დოზის (10 მგ) პოზიტრონის ემისიური ტომოგრაფიის (PET) კვლევაში, ოლანზაპინმა გამოიწვია 5HT2A უფრო მაღალი შეწოვა, ვიდრე D2 რეცეპტორების მიღება. გარდა ამისა, ერთჯერადი ფოტონის ემისიის კომპიუტერულმა ტომოგრაფიამ (SPECT) შიზოფრენიით დაავადებულ პაციენტებში აჩვენა, რომ პაციენტებს, რომლებიც პასუხობდნენ ოლანზაპინით მკურნალობას, ჰქონდათ D2 სტრიატალური შეწოვა უფრო დაბალი ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც პასუხობდნენ სხვა ანტიფსიქოტიკურ საშუალებებს და რისპერიდონს, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც პასუხობდნენ კლოზაპინზე.

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ოლანზაპინმა მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა როგორც ნეგატიური, ასევე დადებითი სიმპტომები ორ პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში და მესამე შედარებითი კონტროლირებადი კვლევაში 2900-ზე მეტ პაციენტში შიზოფრენიის დადებითი და უარყოფითი სიმპტომებით.

საბაზისო და საბოლოო წერტილის განწყობის ქულების ცვლილების მეორადი ანალიზი მრავალეროვნულ, ორმაგად ბრმა, შედარებითი კვლევა 1481 პაციენტზე დაკავშირებული აშლილობებით, მათ შორის სხვადასხვა ხარისხის შიზოფრენია, შიზოაფექტური აშლილობა და დაკავშირებული დეპრესიული სინდრომები (საწყისი საშუალო 16.6% მონტგომერი-ასბერგის დეპრესიის სარეიტინგო სკალა) აჩვენა, რომ ოლანზაპინი (-6.0) იძლევა სტატისტიკურად მნიშვნელოვან გაუმჯობესებას (p=0.001) ჰალოპერიდოლთან შედარებით (-3.1).

პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ბიპოლარული აშლილობის მანიაკალური და შერეული ეპიზოდები, ოლანზაპინი შეიძლება გამოყენებულ იქნას მანიაკალური სიმპტომების შესამცირებლად.

3 კვირის შემდეგ, როგორც პლაცებომ, ასევე ვალპროატმა აჩვენა უმაღლესი ეფექტი ნახევრად ნატრიუმთან შედარებით (დივალპროექსი). ოლანზაპინის და ჰალოპერიდოლის შედარებითი კვლევისას ნაჩვენები იყო, რომ პაციენტებს ჰქონდათ მსგავსი ეფექტურობა მანიაკალური და დეპრესიული სიმპტომების სიმპტომატური რემისიის მიღწევაში 6 და 12 კვირაში. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ლითიუმს ან ვალპროატს მინიმუმ 2 კვირის განმავლობაში, 10 მგ ოლანზაპინის დამატებამ გამოიწვია მანიის და დეპრესიის სიმპტომების უფრო დიდი შემცირება 6 კვირის შემდეგ, ვიდრე მარტო ვალპროატმა ან ლითიუმმა.

12-თვიანი რეციდივის პრევენციის კვლევაში მანიაკალური ეპიზოდის მქონე პაციენტებში, რომლებმაც მიაღწიეს რემისიას ოლანზაპინით და შემდგომში რანდომიზირებული იყვნენ ოლანზაპინზე ან პლაცებოზე, ოლანზაპინმა აჩვენა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი უპირატესობა პლაცებოსთან შედარებით ბიპოლარული რეციდივის პირველადი საბოლოო წერტილისთვის. ოლანზაპინი ასევე აძლევდა სტატისტიკურად მნიშვნელოვან უპირატესობას პლაცებოსთან შედარებით მანიის ან დეპრესიის რეციდივის თავიდან ასაცილებლად.

მეორე 12-თვიან კვლევაში მანიაკალური ეპიზოდის მქონე პაციენტებში, რომლებმაც მიაღწიეს რემისიას ოლანზაპინით პლუს ლითიუმით და შემდგომში რანდომიზებული იყვნენ ოლანზაპინზე ან ლითიუმზე, ოლანზაპინი არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად დაბალი ვიდრე ლითიუმი ბიპოლარული რეციდივის პირველად საბოლოო წერტილში. (ოლანზაპინი %30, ლითიუმი %38,3, p=0,055).

ოლანზაპინით სტაბილიზირებული მანიაკალური ან შერეული პათოლოგიის მქონე პაციენტების ერთობლივი მკურნალობის 18-თვიან კვლევაში (ლითიუმი ან ვალპროატი), გამოყენებული იყო ოლანზაპინით ხანგრძლივი თერაპია ლითიუმით ან ვალპროატით ბიპოლარული რეციდივის შესანელებლად. აშლილობა, რომელიც განისაზღვრება სინდრომული (დიაგნოსტიკური) კრიტერიუმებით, არ იძლევა სტატისტიკურად მნიშვნელოვან უპირატესობას ლითიუმთან ან ვალპროატთან შედარებით

პედიატრიული პოპულაცია

გამოცდილება მოზარდებში (13-17 წელი) შემოიფარგლება მოკლევადიანი ეფექტურობის მონაცემებით 200-ზე ნაკლებ მოზარდში შიზოფრენიით (6 კვირა) და ბიპოლარული I აშლილობით, რომელიც დაკავშირებულია მანიასთან (3 კვირა). ოლანზაპინი იწყებოდა მოქნილი დოზით 2.5 მგ დღეში და გაიზარდა 20 მგ-მდე. ოლანზაპინით მკურნალობის დროს მოზარდებმა მნიშვნელოვნად მოიმატეს წონა, ვიდრე მოზრდილებში. მთლიანი ქოლესტერინის, LDL ქოლესტერინის, ტრიგლიცერიდების და უზმოზე პროლაქტინის ცვლილებების სიდიდე (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.8) უფრო დიდი იყო მოზარდებში, ვიდრე მოზრდილებში. არ არსებობს მონაცემები ამ ეფექტების გამოსასწორებლად და გრძელვადიანი უსაფრთხოების მონაცემები შეზღუდულია (იხ. ნაწილი 4.4. და 4.8). ინფორმაცია გრძელვადიანი უსაფრთხოების შესახებ შემოიფარგლება ძირითადად ღია, უკონტროლო კვლევების მონაცემებით.

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები
ზოგადი მახასიათებლები

შეწოვა

ოლანზაპინი კარგად შეიწოვება პერორალური მიღების შემდეგ და აღწევს პიკს პლაზმაში 5-8 საათში. მის შეწოვაზე არ მოქმედებს საკვები. აბსოლუტური პერორალური ბიოშეღწევადობა ინტრავენურ შეყვანასთან შედარებით არ არის შესწავლილი.

დისტრიბუცია

ოლანზაპინის სისხლის ცილებთან შეკავშირების სიჩქარე კონცენტრაციის დიაპაზონშია დაახლოებით 7-დან 1000 ნგ/მლ-მდე. ეს დაახლოებით არის 93%.

ოლანზიპინი სპეციალურად უკავშირდება ალბუმინს და α1-მჟავა გლიკოპროტეინს.

ბიოტრანსფორმაცია

ოლანზაპინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში კონიუგაციური და ოქსიდაციური გზებით. მისი ძირითადი მოცირკულირე მეტაბოლიტი არის 10-N-გლუკურონიდი, რომელიც ვერ გადალახავს ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. ციტოქრომები P450-CYP1A2 და P450-CYP2D6 ხელს უწყობენ N-დესმეთილის და 2-ჰიდროქსიმეთილის მეტაბოლიტების წარმოქმნას, რომლებიც აჩვენებდნენ ნაკლებად in vivo ფარმაკოლოგიურ აქტივობას, ვიდრე ოლანზაპინი ცხოველებზე ჩატარებულ ექსპერიმენტებში. დომინანტური ფარმაკოლოგიური აქტივობა განპირობებულია ძირითადი პრეპარატი ოლანზაპინით.

ელიმინაცია

პერორალური მიღების შემდეგ, ოლანზაპინის ნახევარგამოყოფის საშუალო ტერმინალური პერიოდი ჯანმრთელ სუბიექტებში იცვლებოდა ასაკისა და სქესის მიხედვით.

მამრობითი სქესის პაციენტებს მდედრობითი სქესის პაციენტებთან შედარებით აქვთ ოდნავ უფრო გრძელი საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი (36,7 სთ 32,3 სთ-ის წინააღმდეგ) და დაბალი კლირენსი (18,9 ლ/სთ vs 27,3 ლ/სთ). ამის საპირისპიროდ, ოლანზაპინმა (5-20 მგ) აჩვენა უსაფრთხოების პროფილი ქალ პაციენტებში (n = 467), ისევე როგორც მამაკაცებში (n = 869).

წრფივობა/არაწრფივობა

მონაცემები არ არის.

მახასიათებლები პაციენტებში

გერიატრიული პოპულაცია

ელიმინაციის საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი გახანგრძლივებულია (51,8 სთ 33,8 სთ-ის წინააღმდეგ) და კლირენსი შემცირებულია (17,5 ლ/სთ 18,2 ლ/სთ-ის წინააღმდეგ) ჯანმრთელ ხანდაზმულებში (65 წელზე უფროსი ასაკის და უფროსი ასაკის) არა ხანდაზმულებთან შედარებით. ხანდაზმულებში ფარმაკოკინეტიკის ეს ცვალებადობა არ განსხვავდება ახალგაზრდებისგან. შიზოფრენიით დაავადებული 65 წელზე უფროსი ასაკის 44 პაციენტში 5-დან 20 მგ-მდე დოზები დღეში არ აჩვენებდა გამოხატულ გვერდითი მოვლენების პროფილს.

თირკმლის უკმარისობა

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი <10 მლ/წთ) ჯანმრთელ სუბიექტებთან შედარებით არ იყო გამოვლენილი საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი (32,4 საათი 37,7 საათის წინააღმდეგ) ან წამლის კლირენსი (21,2 ლ/სთ 25,0 ლ/სთ წინააღმდეგ). მასის ბალანსის კვლევის შედეგად, რადიაქტიური იზოტოპი ოლანზაპინის დაახლოებით 57% აღმოჩნდა შარდში, ძირითადად მეტაბოლიტების სახით.

ღვიძლის უკმარისობა

მწეველებში და ღვიძლის მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი (39.3 საათი) გაიზარდა და კლირენსი (18.0 ლ/სთ) შემცირდა, ისევე როგორც ჯანმრთელ არამწეველებში (48.8 საათი და 14.1 ლ/სთ შესაბამისად)/სთ).

რასა

კლინიკურ კვლევაში თეთრკანიან, იაპონელ და ჩინელ მოხალისეებთან ერთად, ამ სამ პოპულაციას შორის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების განსხვავება არ დაფიქსირებულა.

პედიატრიული პოპულაცია

მოზარდები (13-17 წელი): ოლანზაპინის ფარმაკოკინეტიკა მოზარდებში და მოზრდილებში მსგავსია. კლინიკურ კვლევებში, მოზარდებში ოლანზაპინის საშუალო ექსპოზიცია იყო დაახლოებით 27%-ით მეტი. მოზარდებსა და მოზრდილებს შორის დემოგრაფიული განსხვავებები მოიცავდა დაბალ საშუალო წონას და მოზარდებიდან რამდენიმე იყო მწეველი. ასეთი ფაქტორები, სავარაუდოდ, ხელს უწყობენ მოზარდებში დაფიქსირებულ უფრო მაღალ საშუალო ექსპოზიციას.

თამბაქოს მწეველები

მწეველებში, არამწეველებთან (მამაკაცები და ქალები) შედარებით, ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი გახანგრძლივდა (38,6 საათი 30,4 საათის წინააღმდეგ) და კლირენსი შემცირდა (18,6 ლ/სთ 27,7 ლ/სთ-ის წინააღმდეგ).

ოლანზაპინის პლაზმური კლირენსი ახალგაზრდა პაციენტებში უფრო დაბალია ხანდაზმულებთან შედარებით, მამაკაცებში ქალებთან შედარებით და მწეველებში არამწეველებთან შედარებით. თუმცა, ასაკის, სქესის და მოწევის გავლენის ხარისხი ოლანზაპინის კლირენსზე და ნახევარგამოყოფის პერიოდზე მცირეა ყველა ინდივიდუალურ ცვალებადობასთან შედარებით.

5.3. პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები
მწვავე (ერთჯერადი) ტოქსიკურობა

მღრღნელებში პერორალური ტოქსიკურობის ნიშნები შეესაბამება ძლიერ ნეიროლეპტიკურ ნაერთებთან დაფიქსირებულ ეფექტებს: ჰიპოაქტიურობა, კომა, ტრემორი, კლონური კრუნჩხვები, ნერწყვის დათრგუნვა და წონის მომატება. საშუალო ლეტალური დოზები იყო დაახლოებით 210 მგ/კგ (თაგვები) და 175 მგ/კგ (ვირთხები). ძაღლები იტანენ 100 მგ/კგ-მდე დოზებს სიკვდილიანობის გარეშე. კლინიკურ გამოვლინებებს მიეკუთვნება სედაცია, ატაქსია, ტრემორი, გულისცემის გახშირება, სუნთქვის დისტრესი, მიოზი და ანორექსია. მაიმუნებში ერთჯერადი პერორალური დოზები 100 მგ/კგ-მდე იწვევდა უკიდურეს დაღლილობას და უფრო მაღალი დოზების მიღებისას - დაბნეულობას.

დოზის განმეორებითი ტოქსიკურობა
ძირითადი ეფექტები, რომლებიც დაფიქსირდა კვლევებში, რომლებიც გრძელდებოდა 3 თვემდე თაგვებში და 1 წლამდე ვირთხებსა და ძაღლებში, იყო ცენტრალური ნერვული სისტემის დეპრესია, ანტიქოლინერგული ეფექტები და პერიფერიული ჰემატოლოგიური დარღვევები. ჩამოყალიბდა ტოლერანტობა ცნს-ის დეპრესიის მიმართ. ზრდის პარამეტრები მცირდება მაღალი დოზებით. შექცევადი ეფექტები, რომლებიც შეესაბამება ვირთხებში პროლაქტინის მატებას, მოიცავს საკვერცხეების და საშვილოსნოს წონის შემცირებას და მორფოლოგიურ ცვლილებებს საშოს ეპითელიუმში და სარძევე ჯირკვალში.

ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა

ზემოქმედება ჰემატოლოგიურ პარამეტრებზე დაფიქსირდა ყველა სახეობაში. ეს მოიცავს თაგვებში მოცირკულირე ლეიკოციტების შემცირებას და ვირთხებში მოცირკულირე ლეიკოციტების არასპეციფიკურ შემცირებას; თუმცა, ძვლის ტვინის ტოქსიკურობის დამადასტურებელი აღმოჩენები არ ყოფილა. რამდენიმე ძაღლს, რომლებიც მკურნალობდნენ ოლანზაპინით 8 ან 10 მგ/კგ დღეში, განუვითარდათ შექცევადი ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია ან ანემია (ოლანზაპინის მთლიანი ექსპოზიცია [AUC] 12-15-ჯერ მეტია, ვიდრე მამრობითი სქესის პაციენტში, რომელთანაც გამოიყენებოდა 12 მგ დოზა). არასასურველი ეფექტები არ დაფიქსირებულა ძვლის ტვინის წინამორბედ უჯრედებზე და ციტოპენიურ ძაღლებში პროლიფერაციულ უჯრედებზე..

რეპროდუქციული ტოქსიკურობა

ოლანზაპინმა არ გამოავლინა ტერატოგენული ეფექტი. სედაცია გავლენას ახდენდა მამრი ვირთხების შეჯვარების უნარზე. ვირთაგვებში 1.1 მგ/კგ დოზები (ადამიანის მაქსიმალურ დოზაზე 3-ჯერ მეტი) გავლენას ახდენდა ესტროგენთან დაკავშირებულ ციკლებზე; 3 მგ/კგ დოზა (ადამიანის მაქსიმალურ დოზაზე 9-ჯერ) გავლენას ახდენდა რეპროდუქციულ პარამეტრებზე. შთამომავლებში იმ ვირთხებისა, რომლებიც იღებდნენ ოლანზაპინს, ნაყოფის განვითარება შეფერხებული იყო და დაფიქსირდა შთამომავლობის ფიზიკური აქტივობის დონის დროებითი შემცირება.

მუტაგენურობა
ოლანზაპინმა არ გამოავლინა მუტაგენური ან კლასტოგენური ეფექტები არცერთ სტანდარტულ ტესტში. ეს ტესტები მოიცავს ბაქტერიული მუტაციის ტესტებს და ძუძუმწოვრების in vitro და in vivo ტესტებს.

კანცეროგენულობა

ვირთხებსა და თაგვებზე ჩატარებული კვლევების შედეგების საფუძველზე დადგინდა, რომ ოლანზაპინი არ არის კანცეროგენული.

6. ფარმაცევტული მახასიათებლები
6.1. დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი
ტაბლეტის შიგთავსი
ლაქტოზას მონოჰიდრატი
ჰიდროქსიპროპილცელულოზა (ჰიპროლოზა)
კროსპოვიდონი
მიკროკრისტალური ცელულოზა
მაგნიუმის სტეარატი
ტაბლეტის გარსი
მეთილჰიდროქსიპროპილცელულოზა (ჰიპრომელოზა)
თეთრი ფერის ნარევი (ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი E171, მაკროგოლი, პოლისორბატი 80)
კარნაუბას ცვილი
ცისფერი საკვები მელანი (შელაკი, მაკროგოლი, პროპილენგლიკოლი, ინდიგო კარმინი E132)
შეუთავსებლობა
არ არის მოცემული

ვარგისიანობის ვადა
36 თვე

6.4. განსაკუთრებული პირობები შენახვისას
შეინახეთ თავდაპირველ შეფუთვაში სინათლისა და ტენიანობისგან დასაცავად.

შეინახეთ ოთახის ტემპერატურაზე არაუმეტეს 15-30°C-ისა.

6.5. კონტეინერის ბუნება და შემცველობა ალუმინის ბლისტერში, რომელიც შეიცავს 28 შემოგარსულ ტაბლეტს მუყაოს კოლოფებში