Enbrel - ენბრელი 25მგ/0.5მლ 4 მზა შპრიცი

სამკურნალო საშუალების დასახელება
ენბრელი® 25 მგ/0,5 მლ SC საინექციო ხსნარი, წინასწარ შევსებული შპრიცი

სტერილური

ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება: ეტანერცეპტი 25 მგ

ეტანერცეპტი არის ადამიანის სიმსივნის ნეკროზის ფაქტორის რეცეპტორის p75-Fc შერწყმა ცილა, რომელიც წარმოიქმნება რეკომბინანტული დნმ-ის ტექნოლოგიით ძუძუმწოვრების ექსპრესიის სისტემაში ჩინური ზაზუნის საკვერცხეებში.

დამხმარე ნივთიერებები

ნატრიუმის ქლორიდი 5,8 მგ/მლ

ნატრიუმის ფოსფატის მონოფუძიანი დიჰიდრატი 2.9 მგ/მლ

ნატრიუმის ფოსფატის ორფუძიანი დიჰიდრატი 1.2 მგ/მლ

იხილეთ 6.1 დამხმარე ნივთიერებები.

ფარმაცევტული ფორმა
საინექციო ხსნარი

ხსნარი გამჭვირვალეა ოდნავ ოპალესცენტამდე და უფერო ყვითელი ან ღია ყავისფერი.

კლინიკური მახასიათებლები
4.1. თერაპიული ჩვენებები

Რევმატოიდული ართრიტი

ენბრელი გამოიყენება ცალკე ან მეთოტრექსატთან ერთად აქტიური რევმატოიდული ართრიტის კონტროლისთვის მოზრდილებში, რომლებიც ადეკვატურად არ რეაგირებენ დაავადების მარეგულირებელ ანტირევმატულ საშუალებებზე, მათ შორის მეტოტრექსატზე (თუ არ არის უკუნაჩვენები).

ენბრელი შეიძლება დაინიშნოს მონოთერაპიის სახით მეტოტრექსატის მიმართ აუტანლობის შემთხვევაში ან როდესაც მეტოტრექსატით მკურნალობის გაგრძელება არ არის მიზანშეწონილი.

ენბრელი ნაჩვენებია მძიმე, აქტიური და პროგრესირებადი რევმატოიდული ართრიტის სამკურნალოდ მოზრდილებში, რომლებიც ადრე არ მკურნალობდნენ მეთოტრექსატით. რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში ენბრელის გამოყენება ცალკე ან მეთოტრექსატთან ერთად ანელებს რენტგენით გაზომილი სახსრების დაზიანების პროგრესირებას და აუმჯობესებს ფიზიკურ ფუნქციას.

იუვენილური იდიოპათიური ართრიტი (JIA)

ენბრელი;

პოლიართრიტის (რევმატოიდული ფაქტორი დადებითი ან უარყოფითი) და დიფუზური ოლიგოართრიტის მკურნალობისას 2 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში და მოზარდებში, რომლებიც არ რეაგირებენ ადექვატურად მეტოტრექსატზე ან ვერ იტანენ მეთოტრექსატს
ფსორიაზული ართრიტის მკურნალობისას 12 წელზე მეტი ასაკის მოზარდებში, რომლებიც არ რეაგირებენ ადექვატურად მეტოტრექსატზე ან ვერ იტანენ მეთოტრექსატს
ნაჩვენებია ენთეზიტთან ასოცირებული ართრიტის სამკურნალოდ 12 წელზე უფროსი ასაკის მოზარდებში, რომლებიც არ რეაგირებენ ადეკვატურად ან ვერ იტანენ ჩვეულებრივ თერაპიას.
ფსორიაზული ართრიტი

ენბრელი გამოიყენება აქტიური და პროგრესირებადი ფსორიაზული ართრიტის სამკურნალოდ მოზრდილებში, რომლებიც ადეკვატურად არ რეაგირებენ დაავადების მარეგულირებელ ანტირევმატულ საშუალებებზე. რენტგენოლოგიური გაზომვებით დადასტურდა, რომ ენბრელი აუმჯობესებს ფიზიკურ ფუნქციას ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტებში და ამცირებს პერიფერიული სახსრის დაზიანების პროგრესირებას პოლიარტიკულური სიმეტრიული ქვეტიპის მქონე პაციენტებში.

აქსიალური სპონდილოართრიტი

მაანკილოზებელი სპონდილიტი (AS)

ენბრელი ნაჩვენებია მძიმედ აქტიური მაანკილოზებელი სპონდილიტის სამკურნალოდ მოზრდილებში ჩვეულებრივი თერაპიის არაადეკვატური პასუხით.

არარადიოგრაფიული აქსიალური სპონდილოართრიტი

ნაჩვენებია არარადიოგრაფიული აქსიალური სპონდილოართრიტისთვის მოზრდილ პაციენტებში მძიმე ღერძული სპონდილოართრიტით, რომლებსაც აღენიშნებათ აქტიური ანთების ნიშნები მაღალი C-რეაქტიული პროტეინის და/ან მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფიის დროს და რომლებსაც აქვთ არაადეკვატური პასუხი ან აუტანლობა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ.

ფოლაქოვანი ფსორიაზი

ენბრელი გამოიყენება მოზრდილებში ზომიერი ან მძიმე ფოლაქოვანი ფსორიაზის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც არ რეაგირებენ, უკუნაჩვენები აქვთ ან აუტანლობა აქვთ სხვა სისტემური თერაპიის მიმართ, როგორიცაა ციკლოსპორინი, მეთოტრექსატი ან ფსორალენი (PUVA) ულტრაიისფერ-A შუქთან ერთად (იხ. თავი 5.1).

პედიატრიული ფოლაქოვანი ფსორიაზი

ენბრელი ნაჩვენებია მძიმე ქრონიკული ფსორიაზის სამკურნალოდ 6 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში და მოზარდებში, რომელთა ადექვატური კონტროლი ან ტოლერანტობა შეუძლებელია სხვა სისტემური თერაპიებით ან ფოტოთერაპიით.

4.2. დოზირება და მიღების წესი

ენბრელით თერაპია უნდა დაიწყოს და კონტროლდებოდეს ექიმის მიერ, რომელიც გამოცდილია რევმატოიდული ართრიტის, იუვენილური იდიოპათიური ართრიტის, ფსორიაზული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილიტის, არარადიოგრაფიული ღერძული სპონდილოართრიტის, ფოლაქოვანი ფსორიაზის ან პედიატრიული ფოლაქოვანი ფსორიაზის დიაგნოზსა და მკურნალობაში.

დოზირება/შეყვანის სიხშირე და ხანგრძლივობა

მოზარდები (18 წლის და უფროსი)

Რევმატოიდული ართრიტი

რეკომენდებული დოზაა 25 მგ კვირაში ორჯერ. ალტერნატიულად, კვირაში ერთხელ 50 მგ-ის მიღება ნაჩვენებია უსაფრთხო და ეფექტური (იხ. თავი 5.1).

ფსორიაზული ართრიტი, მაანკილოზებელი სპონდილიტი და არარადიოგრაფიული ღერძული სპონდილოართრიტი

რეკომენდებული დოზაა 25 მგ კვირაში ორჯერ ან 50 მგ კვირაში ერთხელ.

არსებული მონაცემები მიუთითებს, რომ კლინიკური პასუხი ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ ჩვენებაზე ძირითადად მიიღწევა მკურნალობის 12 კვირის განმავლობაში. გადაწყვეტილება მკურნალობის გაგრძელების შესახებ პაციენტში, რომელიც არ პასუხობს მკურნალობას ამ დროის განმავლობაში, გულდასმით უნდა იქნას განხილული.

ფოლაქოვანი ფსორიაზი

რეკომენდებული დოზაა 25 მგ კვირაში ორჯერ ან 50 მგ კვირაში ერთხელ. ალტერნატიულად, 50 მგ კვირაში ორჯერ შეიძლება დაინიშნოს 12 კვირის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება 25 მგ კვირაში ორჯერ ან 50 მგ კვირაში ერთხელ. ენბრელით თერაპია უნდა გაგრძელდეს მაქსიმუმ 24 კვირის განმავლობაში რემისიის მიღწევამდე. ზოგიერთ ზრდასრულ პაციენტში, უწყვეტი მკურნალობა 24 კვირაზე მეტი ხნის განმავლობაში შეიძლება იყოს შესაბამისი (იხ. ნაწილი 5.1). მკურნალობა არ უნდა გაგრძელდეს იმ პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ თერაპიის 12 კვირას. თუ საჭიროა ენბრელთან განმეორებითი მკურნალობა, უნდა დაიცვან ზემოთ ჩამოთვლილი მკურნალობის დროის რეკომენდაცია. დოზა უნდა იყოს 25 მგ კვირაში ორჯერ ან 50 მგ კვირაში ერთხელ.

მიღების მეთოდი

ენბრელი შეჰყავთ კანქვეშა ინექციით ფეხზე, მუცელში (მუცლის ღილაკის გარშემო 5 სმ ფართობის გამოკლებით) ან მკლავის გარე ზედა ნაწილში. თუ პაციენტი აპირებს ინექციის გაკეთებას დამოუკიდებლად, არ არის რეკომენდებული მკლავის გარე ნაწილი. ინექციის ადგილი უნდა შეიცვალოს. ყოველი ახალი ინექცია უნდა იყოს მინიმუმ 3 სმ წინა ინექციიდან. არ გააკეთოთ ინექცია კანის ისეთ ადგილებში, რომლებიც მგრძნობიარეა, დალურჯებული, წითელი ან მძიმეა.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

თირკმლის უკმარისობა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის უკმარისობა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

პედიატრიული მოსახლეობა

პედიატრიულ პაციენტებში დოზა დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის წონაზე. 62,5 კგ-ზე ნაკლები წონის პაციენტებმა უნდა გამოიყენონ ენბრელი 25 მგ ფხვნილის საინექციო ხსნარის სწორი დოზა მგ/კგ საფუძველზე. წინასწარ შევსებული კალამი საინექციო ხსნარისთვის ან ენბრელი 25 მგ S.C. მათ შეუძლიათ გამოიყენონ წინასწარ შევსებული შპრიცი, რომელიც შეიცავს საინექციო ხსნარს.

ენბრელის ეფექტურობა და უსაფრთხოება 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში დადგენილი არ არის.

მონაცემები არ არის.

იუვენილური იდიოპათიური ართრიტი

რეკომენდებული დოზაა 0.4 მგ/კგ კვირაში ორჯერ (მაქსიმუმ 25 მგ ერთ დოზამდე) ან 0.8 მგ/კგ კვირაში ერთხელ (მაქსიმუმ 50 მგ ერთ დოზამდე) დოზებს შორის 3-4 დღე. იგი ინიშნება კანქვეშა ინექციით.

პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ მკურნალობას 4 თვის შემდეგ, განიხილება მკურნალობის შეწყვეტა.

არ ჩატარებულა ოფიციალური კლინიკური კვლევები 2-დან 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში. თუმცა, შეზღუდული უსაფრთხოების მონაცემები პაციენტების რეესტრიდან ვარაუდობს, რომ უსაფრთხოების პროფილი 2-დან 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში მსგავსია მოზრდილებში და 4 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში, რომლებიც იღებენ 0.8 მგ/კგ კანქვეშ კვირაში ერთხელ (იხ. თავი 5.1).

ენბრელი არ გამოიყენება აქტიური იუვენილური იდიოპათიური ართრიტის სამკურნალოდ 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

პედიატრიული ფოლაქოვანი ფსორიაზი (6 წლის და უფროსი ასაკის)

რეკომენდებული დოზაა 0.8 მგ/კგ კვირაში ერთხელ 24 კვირამდე (მაქსიმუმ 50 მგ ერთჯერადად). თუ 12 კვირის შემდეგ მკურნალობაზე პასუხი არ არის, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

თუ ენბრელით მკურნალობა ხელახლა უნდა დაიწყოს, ზემოაღნიშნული პროცედურა უნდა ჩატარდეს მკურნალობის ხანგრძლივობის განმავლობაში. დოზა უნდა იყოს 0,8 მგ/კგ კვირაში ერთხელ (მაქსიმუმ 50 მგ ერთჯერადად).

ენბრელი არ გამოიყენება 6 წელზე უმცროსი ფსორიაზის მქონე პაციენტებში.

ენბრელის გამოყენების ყოვლისმომცველი განმარტება მოცემულია ფურცელში. დეტალური ინსტრუქციები იმის შესახებ, თუ რა უნდა გააკეთოთ, თუ გამოიყენეთ ენბრელი იმაზე მეტი, ვიდრე უნდა გამოეყენებინათ, ან თუ გამოტოვეთ რაიმე დოზა, მოცემულია ინსტრუქციის მე-3 ნაწილში.

გერიატრიული მოსახლეობა

დოზის კორექცია საჭირო არ არის. დოზირება და მიღება იგივეა, რაც რეკომენდებულია 18-64 წლის მოზრდილებში.

4.3. უკუჩვენებები

ის არ უნდა იქნას გამოყენებული იმ შემთხვევებში, როდესაც არსებობს სეფსისის ან სეფსისის რისკი, პრეპარატის აქტიური ნივთიერების ან მასში შემავალი სხვა ნივთიერებების მიმართ ჰიპერმგრძნობელობით. ენბრელით თერაპია არ უნდა დაიწყოს აქტიური ინფექციების მქონე პაციენტებში, ქრონიკული ან ლოკალიზებული ინფექციების ჩათვლით.

4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

მძიმე ინფექციის რისკი, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სიკვდილი, უფრო მაღალია 65 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში, ვიდრე 65 წლამდე ასაკის პაციენტებში.

ინფექციები

პაციენტები უნდა შემოწმდეს ინფექციებზე ენბრელთან მკურნალობის წინ, დროს და მის შემდეგ, იმის გათვალისწინებით, რომ ეტანერცეპტის ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს 70 საათს (დიაპაზონი 7-დან 300 საათამდე).

ენბრელის გამოყენებისას დაფიქსირდა ოპორტუნისტული ინფექციები, მათ შორის სერიოზული ინფექციები, სეფსისი, ტუბერკულოზი, ინვაზიური სოკოვანი ინფექციები, ლისტერიოზი და ლეგიონელოზი (იხ. პუნქტი 4.8).

ეს ინფექციები გამოწვეულია ბაქტერიებით, მიკობაქტერიებით, სოკოებით, ვირუსებით და პარაზიტებით (მათ შორის პროტოზოებით). ზოგიერთ შემთხვევაში, სპეციფიკური სოკოვანი და სხვა ოპორტუნისტული ინფექციები დაუდგენელი იყო, რამაც გამოიწვია შესაბამისი მკურნალობის დაგვიანება და, ზოგიერთ შემთხვევაში, სიკვდილი. პაციენტში ოპორტუნისტული ინფექციის რისკი (მაგ. ენდემური მიკოზების ზემოქმედება) გასათვალისწინებელია პაციენტების ინფექციის შეფასებისას.

პაციენტები, რომლებსაც განუვითარდებათ ახალი ინფექცია ენბრელით მკურნალობის დროს, უნდა იყვნენ მჭიდრო მონიტორინგი. ენბრელის მიღება უნდა შეწყდეს, თუ პაციენტს განუვითარდა სერიოზული ინფექცია. ენბრელის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ქრონიკული ინფექციების მქონე პაციენტებში არ არის შეფასებული. მაქსიმალური სიფრთხილეა საჭირო, როდესაც განიხილება ენბრელის გამოყენება პაციენტებში მორეციდივე ან ქრონიკული ინფექციების ანამნეზში ან იმ პირობებში, რომლებიც ამცირებს პაციენტის რეზისტენტობას ინფექციების მიმართ, როგორიცაა შორსწასული ან უკონტროლო დიაბეტი.

ტუბერკულოზი

აქტიური ტუბერკულოზის შემთხვევები, მათ შორის ფილტვგარე ტუბერკულოზი და მილიარული ტუბერკულოზი, დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით.

ენბრელით მკურნალობის დაწყებამდე თითოეული პაციენტი უნდა შემოწმდეს აქტიური ან არააქტიური (ლატენტური) ტუბერკულოზისთვის. ეს შეფასება მოიცავს დეტალურ სამედიცინო ისტორიას, მათ შორის ტუბერკულოზის პირად ისტორიას ან ტუბერკულოზის შესაძლო წინა ზემოქმედებას, წინა ან მიმდინარე იმუნოსუპრესიულ თერაპიას. ყველა პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს შესაბამისი სკრინინგული ტესტები, როგორიცაა ტუბერკულინის კანის ტესტი და გულმკერდის რენტგენოგრაფია (შესაძლოა გამოყენებული იქნას ადგილობრივი რეკომენდაციები). მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ტუბერკულინის კანის ტესტის უარყოფითი შედეგების შეცდომაში შეყვანის რისკი, განსაკუთრებით მძიმე დაავადების ან დასუსტებული იმუნიტეტის მქონე პაციენტებში.

თუ პაციენტს დაუდგინდა აქტიური ტუბერკულოზი, ენბრელით მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს. თუ არააქტიური ტუბერკულოზის („ლატენტური“) დიაგნოზი დაისვა, ანტიტუბერკულოზის თერაპია (ადგილობრივი რეკომენდაციების მიხედვით) უნდა დაიწყოს ლატენტური ტუბერკულოზის სამკურნალოდ ენბრელი თერაპიის დაწყებამდე. ამ სიტუაციაში, ენბრელი თერაპიის შეყვანის სარგებელი/რისკის ბალანსი გულდასმით უნდა იქნას განხილული.

ყველა პაციენტს უნდა ეცნობოს, რომ მიმართოს სამედიცინო დახმარებას, თუ ენბრელთან მკურნალობის დროს ან მის შემდეგ გამოვლინდება ნიშნები და სიმპტომები, რომლებიც მიუთითებენ ტუბერკულოზის შესახებ (მაგ., მუდმივი ხველა, ცვენა/წონის კლება, დაბალი ცხელება).

B ჰეპატიტის რეაქტივაცია

B ჰეპატიტის რეაქტივაცია დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც ადრე ინფიცირებულნი იყვნენ B ჰეპატიტის ვირუსით (HBV) და იღებდნენ თანმხლები TNF ანტაგონისტებს, მათ შორის ენბრელს. ეს მოხსენებები; ის ასევე შეიცავს ანგარიშებს B ჰეპატიტის რეაქტივაციის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც არიან ანტი-HBc დადებითი, მაგრამ HBsAg უარყოფითი. ენბრელთან მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ტესტირება HBV ინფექციაზე. B ჰეპატიტის მკურნალობაში სპეციალიზირებულ ექიმთან კონსულტაცია რეკომენდირებულია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც დადებითი ტესტირება აქვთ HBV ინფექციაზე. სიფრთხილეა საჭირო ენბრელის მიღებისას პაციენტებში, რომლებიც ადრე ინფიცირებულნი იყვნენ HBV-ით. ეს პაციენტები უნდა იყვნენ მონიტორინგი აქტიური HBV ინფექციის ნიშნებსა და სიმპტომებზე თერაპიის განმავლობაში და თერაპიის შეწყვეტიდან რამდენიმე კვირის განმავლობაში. არ არის საკმარისი მონაცემები HBV-ით ინფიცირებული პაციენტების ანტივირუსული თერაპიით TNF ანტაგონისტულ თერაპიასთან ერთად მკურნალობის შესახებ. პაციენტებში, რომლებსაც უვითარდებათ HBV ინფექცია, ენბრელი უნდა შეწყდეს და ეფექტური ანტივირუსული თერაპია უნდა დაიწყოს შესაბამისი დამხმარე თერაპიით.

C ჰეპატიტის გაუარესება

იყო შეტყობინებები C ჰეპატიტის გაუარესების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს. ენბრელი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში C ჰეპატიტის ანამნეზში.

ენბრელისა და ანაკინრას თერაპიის ერთდროული მიღება

ენბრელისა და ანაკინრას ერთდროული გამოყენება დაკავშირებული იყო სერიოზული ინფექციების და ნეიტროპენიის გაზრდილ რისკთან შედარებით მხოლოდ ენბრელის მიღებასთან შედარებით. ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული, რადგან ამ კომბინაციას არ აქვს შემდგომი კლინიკური სარგებელი (იხილეთ თავები 4.5 და 4.8).

ენბრელისა და აბატაცეპტის თერაპიის ერთდროული მიღება

ენბრელის და აბატაცეპტის ერთდროულმა გამოყენებამ კლინიკურ კვლევებში გამოიწვია მძიმე გვერდითი მოვლენების სიხშირე. ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული, რადგან ამ კომბინაციას არ აქვს შემდგომი კლინიკური სარგებელი (იხილეთ თავი 4.5).

ალერგიული რეაქციები

ენბრელის გამოყენებისას ხშირად აღინიშნა ალერგიული რეაქციები. ანგიონევროზული შეშუპება და ჭინჭრის ციება, შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები და დაფიქსირდა მძიმე რეაქციები. მძიმე ალერგიული ან ანაფილაქსიური რეაქციების შემთხვევაში ენბრელი დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და დაინიშნოს შესაბამისი თერაპია.

შპრიცის ნემსის საფარი შეიცავს ლატექსს (მშრალ ნატურალურ რეზინას). ლატექსის ცნობილი ან პოტენციური ალერგიის მქონე ადამიანების კონტაქტმა ან ენბრელთან შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს ალერგიული რეაქციები.

იმუნოსუპრესია

იმის გამო, რომ TNF შუამავლობს ანთებას და არეგულირებს უჯრედულ იმუნურ სისტემას, ანტი-TNF თერაპიებმა, მათ შორის Enbrel-მა, შეიძლება გავლენა მოახდინოს სხეულის თავდაცვის მექანიზმებზე ინფექციებისა და კიბოს განვითარების წინააღმდეგ. რევმატოიდული ართრიტის მქონე 49 ზრდასრული პაციენტის კვლევაში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით, არ დაფიქსირებულა დაგვიანებული ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის, იმუნოგლობულინის დონის დათრგუნვის ან ეფექტური უჯრედების პოპულაციების რაოდენობის ცვლილება.

არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტის მქონე ორ პაციენტს განუვითარდა ჩუტყვავილას ინფექცია ასეპტიკური მენინგიტის ნიშნებით და სიმპტომებით, რომელიც გაქრა შედეგების გარეშე. პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ ვარიცელა ვირუსის მნიშვნელოვანი ზემოქმედება, დროებით უნდა შეწყვიტონ ენბრელით თერაპია და განიხილონ Varicella Zoster იმუნოგლობულინით პროფილაქტიკური მკურნალობა.

ენბრელის უსაფრთხოება და ეფექტურობა იმუნოსუპრესირებულ პაციენტებში არ არის შეფასებული.

ავთვისებიანი სიმსივნეები და ლიმფოპროლიფერაციული დარღვევები

სოლიდური და სისხლმბადი ავთვისებიანი სიმსივნეები (გარდა კანის კიბოს)

იყო შეტყობინებები სხვადასხვა ავთვისებიანი სიმსივნეების (მათ შორის სარძევე ჯირკვლის კიბო, ფილტვის კიბო და ლიმფომა) შესახებ, რომლებიც განვითარდა ენბრელის გამოყენებისას პოსტმარკეტინგულ პერიოდში (იხ. თავი 4.8).

TNF ანტაგონისტებთან კლინიკური კვლევების კონტროლირებად ნაწილში, უფრო მეტი ლიმფომის შემთხვევა დაფიქსირდა პაციენტების ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ TNF ანტაგონისტებს, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ TNF ანტაგონისტებს და პაციენტებს საკონტროლო ჯგუფში. თუმცა, ლიმფომის შემთხვევა იშვიათი იყო და პლაცებო პაციენტებს ჰქონდათ შემდგომი დაკვირვების უფრო მოკლე პერიოდი, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ TNF-ანტაგონისტებით. ლეიკემიის შემთხვევები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ TNF ანტაგონისტებით პოსტმარკეტინგულ პერიოდში. ლიმფომისა და ლეიკემიის გაზრდილი რისკი რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში ხანგრძლივი, ძალიან აქტიური, ანთებითი დაავადებით ართულებს რისკის შეფასებას. არსებული ცოდნის საფუძველზე, არ არის გამორიცხული ლიმფომის, ლეიკემიის, სხვა ჰემატოპოეზური ან სოლიდური ავთვისებიანი სიმსივნეების შესაძლო რისკი პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ TNF ანტაგონისტებით. სიფრთხილეა საჭირო TNF ანტაგონისტით მკურნალობის დაწყების ან გაგრძელების განხილვისას პაციენტებში ავთვისებიანი სიმსივნეების ანამნეზში.

საშვილოსნოს ყელის კიბოს პერიოდული სკრინინგი უნდა გაგრძელდეს 60 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ენბრელს.

ავთვისებიანი სიმსივნეები, ზოგიერთი ფატალური, დაფიქსირდა ბავშვებში, მოზარდებში და ახალგაზრდებში (22 წლამდე), რომლებიც მკურნალობდნენ (თერაპიის დაწყება18) TNF ანტაგონისტებით, მათ შორის ენბრელით, პოსტმარკეტინგულ პირობებში. შემთხვევების დაახლოებით ნახევარი არის ლიმფომები. სხვა შემთხვევები წარმოადგენს ავთვისებიანი სიმსივნეების მრავალფეროვნებას და მოიცავს იშვიათ ავთვისებიან სიმსივნეებს, რომლებიც ჩვეულებრივ ასოცირდება იმუნოსუპრესიასთან. არ არის გამორიცხული ავთვისებიანი სიმსივნეების განვითარების რისკი ბავშვებში და მოზარდებში, რომლებიც მკურნალობენ TNF-ანტაგონისტით.

ცნობილია, რომ ლეიკემია-სისხლის კიბო (მწვავე მიელოიდური ლეიკემია, ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია და ქრონიკული მიელოიდური ლეიკემია) ვითარდება TNF ბლოკატორების გამოყენების გამო.

კანის სიმსივნეები

მელანომა და კანის არამელანომური კიბო (NMSC) დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ TNF ანტაგონისტებით, მათ შორის ენბრელი. მერკელის უჯრედოვანი კარცინომის პოსტმარკეტინგული შემთხვევები დაფიქსირდა ძალიან იშვიათად პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით. კანის პერიოდული გამოკვლევა რეკომენდირებულია ყველა პაციენტისთვის, განსაკუთრებით კანის კიბოს მაღალი რისკის არსებობისას.

კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების შედეგების გაერთიანებისას, NMSC-ის უფრო მეტი შემთხვევა დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს, განსაკუთრებით ფსორიაზის მქონე პაციენტებში, ვიდრე პაციენტებში საკონტროლო ჯგუფში.

ვაქცინაცია

ცოცხალი ვაქცინები არ უნდა გაკეთდეს ენბრელთან ერთად. არ არსებობს მონაცემები ინფექციის მეორადი გადაცემის შესახებ ცოცხალი ვაქცინით ვაქცინაციის შედეგად პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ენბრელს. ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად, რანდომიზებულ კლინიკურ კვლევაში ფსორიაზული ართრიტის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში, 184 პაციენტმა ასევე მიიღო მრავალვალენტიანი პნევმოკოკური პოლისაქარიდის ვაქცინა მე-4 კვირაში. ეფექტური B-უჯრედების იმუნური პასუხი პოლისაქარიდის პნევმოკოკური ვაქცინების მიმართ, მაგრამ მთლიანი ანტისხეულების ტიტრები იყო ძალიან დაბალი და პაციენტთა მცირე რაოდენობას ჰქონდა ანტისხეულების დონის ორჯერ მომატება იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც არ იყენებდნენ ენბრელს. ამ მდგომარეობის კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

აუტოანტისხეულების წარმოქმნა

ენბრელთან მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს აუტოიმუნური ანტისხეულების წარმოქმნა (იხ. თავი 4.8).

ჰემატოლოგიური რეაქციები

იშვიათად, პანციტოპენია და ძალიან იშვიათად აპლასტიკური ანემია, ზოგიერთი ფატალური შედეგით, აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც იყენებდნენ ენბრელს. სიფრთხილე უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ სისხლის დისკრაზიის ისტორია და მკურნალობენ ენბრელით. ყველა პაციენტს და ოჯახს/მომვლელს, რომლებიც იღებენ ენბრელს, უნდა გააფრთხილონ სისხლის დისკრაზიის ან ინფექციის შესაძლო ნიშნები და სიმპტომები (მუდმივი ცხელება, ყელის ტკივილი, სისხლჩაქცევები, სისხლდენა, ფერმკრთალი) და დაუყოვნებლივ მიმართონ ექიმს. ასეთი პაციენტები სასწრაფოდ უნდა გამოიკვლიონ, მათ შორის ყველა სისხლის ანალიზი; თუ სისხლის დისკრაზია გამოვლინდა, ენბრელი უნდა შეწყდეს.

ნევროლოგიური მოვლენები

იყო იშვიათი შეტყობინებები ცნს-ში დემიელინიზებელი დაავადებების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით (იხ. თავი 4.8). გარდა ამისა, იყო იშვიათი შეტყობინებები პერიფერიული დემიელინიზებელი პოლინეიროპათიის შესახებ (მათ შორის გილენ-ბარეს სინდრომი, ქრონიკული ანთებითი დემიელინიზებელი პოლინეიროპათია, დემიელინიზებელი პოლინეიროპათია და მულტიფოკალური მოტორული ნეიროპათია). მიუხედავად იმისა, რომ კლინიკური კვლევები, რომლებიც აფასებდნენ ენბრელის თერაპიას გაფანტული სკლეროზის მქონე პაციენტებში, არ ჩატარებულა, კლინიკურმა კვლევებმა სხვა TNF ანტაგონისტებთან ამ პაციენტებში აჩვენა დაავადების გაზრდილი აქტივობა. ენბრელით თერაპიის რეკომენდაციისას პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ ადრე არსებული ან ახლად დაწყებული დემიელინიზებული ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება ან რისკის ქვეშ, რისკის/სარგებლის შეფასება, ნევროლოგიური გამოკვლევის ჩათვლით, გულდასმით უნდა იქნას განხილული.

კომბინირებული თერაპია

რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში ორი წლის განმავლობაში ჩატარებული კონტროლირებადი კლინიკურ კვლევაში, ენბრელისა და მეთოტრექსატის კომბინაციამ არ გამოიღო რაიმე სხვა შედეგი, გარდა ცნობილი უსაფრთხოების შედეგებისა. ასევე მოხსენებული იყო ამ კვლევაში, რომ მეთოტრექსატის და ენბრელის კომბინაციის უსაფრთხოების პროფილი მსგავსი იყო ენბრელთან ერთად ან მეტოტრექსატთან ჩატარებულ კვლევებში. გრძელვადიანი კვლევები გრძელდება კომბინაციის უსაფრთხოების შესაფასებლად. ენბრელის გამოყენების გრძელვადიანი უსაფრთხოება სხვა დაავადების მოდიფიცირებულ ანტირევმატულ საშუალებებთან (DMARDs) კომბინაციაში არ არის დადგენილი.

არ არსებობს კვლევები სხვა სისტემური მკურნალობის ან ფოტოთერაპიისა და ენბრელის კომბინაციის შესახებ ფსორიაზის სამკურნალოდ.

თირკმელებისა და ღვიძლის დარღვევა

თირკმლის ან ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში დოზის კორექცია არ არის საჭირო ფარმაკოკინეტიკური მონაცემების საფუძველზე (იხ. თავი 5.2). ამ პაციენტებში კლინიკური გამოცდილება შეზღუდულია.

გულის შეგუბებითი უკმარისობა

ექიმებმა სიფრთხილე უნდა გამოიჩინონ ენბრელის გამოყენებისას პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით. იყო შეტყობინებები გულის შეგუბებითი უკმარისობის გაუარესების შესახებ ენბრელზე მყოფ პაციენტებში იდენტიფიცირებადი გამომწვევი ფაქტორებით ან მის გარეშე. ასევე დაფიქსირდა გულის შეგუბებითი უკმარისობის ახალი შემთხვევების მცირე რაოდენობა (<0.1%), მათ შორის პაციენტები, რომლებსაც არ ჰქონდათ ადრე არსებული გულ-სისხლძარღვთა დაავადება. ზოგიერთი ამ პაციენტის ასაკი 50 წლამდეა. მონაცემები ორი დიდი კლინიკური გამოკვლევიდან ერთ-ერთიდან, რომელიც აფასებდა ენბრელის გამოყენებას გულის შეგუბებითი უკმარისობის დროს, შეწყვეტილი იყო ეფექტურობის ნაკლებობის გამო. მიუხედავად იმისა, რომ არ არის დამაჯერებელი, ერთ-ერთი ამ კვლევის მონაცემები მიუთითებს ენბრელის ჯგუფის პაციენტებში გულის შეგუბებითი უკმარისობის გაუარესების შესაძლო ტენდენციაზე.

ალკოჰოლით გამოწვეული ჰეპატიტი

II ფაზის რანდომიზებულ პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში 48 ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით ან პლაცებოთი ზომიერი და მძიმე ალკოჰოლით გამოწვეული ჰეპატიტის გამო, ენბრელი აღმოჩნდა არაეფექტური და სიკვდილიანობა მნიშვნელოვნად მაღალი იყო 6 თვის შემდეგ ენბრელით მკურნალ პაციენტებში. ამიტომ ენბრელი არ უნდა იქნას გამოყენებული ალკოჰოლით გამოწვეული ჰეპატიტის დიაგნოზის მქონე პაციენტების სამკურნალოდ. ექიმები ფრთხილად უნდა იყვნენ ენბრელის გამოყენებისას პაციენტებში ალკოჰოლით გამოწვეული ჰეპატიტის ზომიერი და მძიმე შემთხვევებით.

გამოყენება ვეგენერის გრანულომატოზის სამკურნალოდ

პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში 89 ზრდასრულ პაციენტში, რომლებიც ასევე მკურნალობდნენ ენბრელით სტანდარტულ თერაპიასთან ერთად (ციკლოფოსფამიდის ან მეთოტრექსატის და გლუკოკორტიკოიდების ჩათვლით) საშუალო 25 თვის განმავლობაში, ენბრელი არ იყო ნაჩვენები ვეგენერის გრანულომატოზის ეფექტური მკურნალობა. სხვადასხვა ტიპის არაკანური სიმსივნეები უფრო ხშირი იყო ჯგუფში, რომელიც იყენებდა Enbrel-ს, ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ სტანდარტულ მკურნალობას. ენბრელი არ არის რეკომენდებული ვეგენერის გრანულომატოზის სამკურნალოდ.

ჰიპოგლიკემია დიაბეტის მქონე პაციენტებში

ენბრელის დაწყების შემდეგ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ დიაბეტის სამკურნალო საშუალებებს, ზოგიერთ პაციენტს ჰქონდა შეტყობინებები ჰიპოგლიკემიის შესახებ, რომელიც საჭიროებდა ანტიდიაბეტური მედიკამენტების შემცირებას.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

გერიატრიული მოსახლეობა

65 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებს, რომლებიც იყენებდნენ ენბრელს რევმატოიდული ართრიტის, ფსორიაზული ართრიტის და მაანკილოზებელი სპონდილიტის III ფაზის კვლევებში, არ ჰქონდათ განსხვავება არასასურველ მოვლენებში, სერიოზულ გვერდით მოვლენებსა და სერიოზულ ინფექციებში ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით. თუმცა სიფრთხილეა საჭირო ხანდაზმულთა მკურნალობისას და განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ინფექციის განვითარებას.

პედიატრიული მოსახლეობა

ვაქცინაცია

ენბრელით თერაპიის დაწყებამდე რეკომენდებულია პედიატრიული პაციენტების ყველა ვაქცინაციის დასრულება, შეძლებისდაგვარად, ადგილობრივი იმუნიზაციის გრაფიკის შესაბამისად (იხ. ვაქცინაცია).

ეს სამკურნალო პროდუქტი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) მლ-ზე. ნატრიუმის გამო გვერდითი ეფექტები მოსალოდნელი არ არის.

ბიოტექნოლოგიური პროდუქტების მიკვლევადობის უზრუნველსაყოფად, პაციენტის საქმეში უნდა ჩაიწეროს გამოყენებული პროდუქტის სავაჭრო დასახელება და სერიული ნომერი.

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ენბრელისა და ანაკინრას თერაპიის ერთდროული მიღება

ზრდასრული პაციენტები, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით და ანაკინრათ, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით ან ანაკინრათ მარტო (ისტორიული მონაცემები)

დაფიქსირდა, რომ პაციენტებს აქვთ სერიოზული ინფექციების უფრო მაღალი მაჩვენებელი პაციენტებთან შედარებით.

გარდა ამისა, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში მოზრდილ პაციენტებში მეტოტრექსატის ანამნეზში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით და ანაკინრათი, აღინიშნა სერიოზული ინფექციების (7%) და ნეიტროპენიის უფრო მაღალი მაჩვენებელი, ვიდრე პაციენტები, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით (იხ. თავები 4.4. და 4.8). ვინაიდან ენბრელისა და ანაკინრას კომბინაცია არ ზრდის კლინიკურ სარგებელს, მათი ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

ენბრელის და აბატაცეპტის თერაპიის ერთდროული მიღება

ენბრელის და აბატაცეპტის ერთდროულმა გამოყენებამ კლინიკურ კვლევებში გამოიწვია სერიოზული გვერდითი მოვლენების სიხშირე. ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული, რადგან ამ კომბინაციას არ აქვს შემდგომი კლინიკური სარგებელი (იხილეთ თავი 4.4).

ენბრელისა და სულფოსალაზინით თერაპიის ერთდროული მიღება

კლინიკურ კვლევაში, ენბრელი დაემატა ჯგუფს, რომელიც უკვე იყენებდა სულფასალაზინს, და დაფიქსირდა სისხლის თეთრი უჯრედების საშუალო რაოდენობის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება იმ ჯგუფებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს ან სულფასალაზინს. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. სიფრთხილეა საჭირო სულფასალაზინთან კომბინირებული თერაპიის დროს.

წამლები, რომლებთანაც ის არ ურთიერთქმედებს

კლინიკურ კვლევებში, ენბრელი გლუკოკორტიკოიდებთან, სალიცილატებთან (გარდა სულფასალაზინის), არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან (აასს), ანალგეტიკებთან და მეტოტრექსატთან ერთად მიღებისას არ დაფიქსირებულა ურთიერთქმედება. იხილეთ თავი 4.4 ვაქცინაციის შესახებ რეკომენდაციებისთვის.

მეთოტრექსატთან, დიგოქსინთან ან ვარფარინთან ჩატარებულ კვლევებში კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური წამლის ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

არ არის გამოვლენილი ურთიერთქმედების კვლევები სპეციალურ პოპულაციებში.

პედიატრიული მოსახლეობა

პედიატრიულ პოპულაციაში ურთიერთქმედების კვლევები არ გამოვლენილა.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რჩევა

ორსულობის კატეგორია: B

რეპროდუქციული პოტენციალის ქალები/კონტრაცეფცია

რეპროდუქციული ასაკის ქალებმა უნდა განიხილონ კონტრაცეფციის შესაბამისი მეთოდის გამოყენება, რათა თავიდან აიცილონ დაორსულება ენბრელით მკურნალობის დროს და მკურნალობის შეწყვეტიდან სამი კვირის განმავლობაში.

ორსულობის პერიოდი

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ მიუთითა პირდაპირი ან არაპირდაპირი მავნე ზემოქმედება ორსულობაზე/ემბრიონულ/ნაყოფის განვითარებაზე/მშობიარობაზე ან პოსტნატალურ განვითარებაზე. (იხილეთ თავი 5.3)

განვითარების ტოქსიკურობის კვლევებმა ვირთხებსა და კურდღლებში არ აჩვენა ნაყოფისთვის ან ახალშობილთა ვირთხებისთვის ეტანერცეპტის გამო ზიანის მტკიცებულება. ეტანერცეპტის ეფექტი ორსულობაზე გამოკვლეული იყო ორ დაკვირვების კოჰორტულ კვლევაში. ობსერვაციულ კვლევაში, რომელიც ადარებს პირველ ტრიმესტრში ორსულობას, რომელიც ექვემდებარება ეტანერცეპტს (n=370) და ორსულებს, რომლებიც არ ექვემდებარებოდნენ ეტანერცეპტს ან სხვა TNF ანტაგონისტებს (n=164), ძირითადი თანდაყოლილი დეფექტები დაფიქსირდა უფრო მაღალი სიხშირით [დარეგულირებული შანსების თანაფარდობა 2,4, 95 % ნდობის ინტერვალი (CI)): 1-5.5]. ძირითადი თანდაყოლილი დეფექტების დიაპაზონი შეესაბამება ზოგად პოპულაციაში ყველაზე ხშირად დაფიქსირებულ დეფექტებს და არ არის გამოვლენილი ანომალიების კონკრეტული ნიმუშები. სპონტანური აბორტის, მკვდრადშობადობის ან მცირე დეფექტების სიხშირეში ცვლილება არ დაფიქსირებულა. სხვა მრავალ ქვეყანაში დაკვირვების რეესტრის კვლევაში, რომელიც ადარებს ორსულობის არასასურველი შედეგების რისკებს ქალებში, რომლებიც ექვემდებარებოდნენ ეტანერცეპტს ორსულობის პირველ 90 დღეში (n=425) და ქალებში, რომლებიც ექვემდებარებოდნენ არაბიოლოგიურ პრეპარატებს (n=3.497), არ არსებობს რისკი. დაფიქსირდა ძირითადი თანდაყოლილი დეფექტები. [შანსების კოეფიციენტი (OR)=1,22, 95% (CI): 0,79-1,9; კორეგირებული OR=0.96, 95% CI:0.58-1.6]. ამ კვლევამ ასევე აჩვენა, რომ ორსულობის დროს ეტანერცეპტის ზემოქმედების ქვეშ მყოფ ქალებში დაბადებულ ჩვილებს არ ემუქრებათ მცირე თანდაყოლილი დეფექტების, ნაადრევი დაბადების, მკვდრადშობადობის ან ინფექციის რისკი სიცოცხლის პირველ წელს. ენბრელი ორსულობის დროს უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ მკაცრი აუცილებლობის შემთხვევაში.

ეტანერცეპტი კვეთს პლაცენტას და გამოვლინდა ჩვილების შრატში დაბადებული მდედრობითი სქესის პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით ორსულობის დროს. ამ მდგომარეობის კლინიკური გავლენა უცნობია; თუმცა, ჩვილები შეიძლება იყვნენ ინფექციის რისკის ქვეშ. ზოგადად არ არის რეკომენდებული ჩვილებისთვის ცოცხალი ვაქცინების შეყვანა დედის მიერ ენბრელის ბოლო დოზის მიღებიდან 16 კვირის განმავლობაში.

ლაქტაციის პერიოდი

კანქვეშა შეყვანის შემდეგ ეთანერცეპტი გამოიყოფა დედის რძეში. მეძუძურ ვირთხებში კანქვეშა შეყვანის შემდეგ, ეტანერცეპტი გამოიყოფა რძეში და გამოვლინდა ლეკვების შრატში. სხვა სამკურნალო საშუალებების მსგავსად, იმუნოგლობულინები შეიძლება გადავიდეს დედის რძეში.

ძუძუთი კვების სარგებელი ბავშვისთვის და ენბრელით თერაპიის სარგებელი მეძუძური დედისთვის მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ძუძუთი კვების შეწყვეტის ან ენბრელის თერაპიის შეწყვეტის/აცილების შესახებ.

რეპროდუქციული უნარი/ფერტილობა

არ არსებობს ეტანერცეპტის პრეკლინიკური კვლევები პრენატალურ და პოსტნატალურ ტოქსიკურობაზე, ფერტილობაზე და ზოგადად რეპროდუქციულ ფუნქციონირებაზე.

4.7. ზემოქმედება ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

ენბრელს არ აქვს ან უმნიშვნელო ზეგავლენა აქვს მანქანისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

4.8. გვერდითი მოვლენები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

ყველაზე ხშირად განვითარებული გვერდითი მოვლენა ინექციის ადგილის რეაქციები (როგორიცაა ტკივილი, შეშუპება, ქავილი, სიწითლე და ინექციის ადგილის სისხლდენა), ინფექციები (როგორიცაა ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, ბრონქიტი, საშარდე გზების და კანის ინფექციები), თავის ტკივილი, ალერგიული რეაქციები, აუტოანტისხეულების წარმოქმნა, ქავილი და ცხელება.

სერიოზული გვერდითი მოვლენები ასევე დაფიქსირდა ენბრელის გამოყენებისას. TNF- ანტაგონისტები, როგორიცაა ენბრელი, გავლენას ახდენენ იმუნურ სისტემაზე და მათმა გამოყენებამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს ორგანიზმის დაცვაზე ინფექციისა და კიბოს წინააღმდეგ. სერიოზული ინფექციები აღენიშნება 100-დან 1-ზე ნაკლებ პაციენტს, რომლებიც იყენებენ ენბრელს. მოხსენებებში შედის ფატალური და სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციები და სეფსისი. ენბრელის გამოყენებისას დაფიქსირდა სხვადასხვა ავთვისებიანი სიმსივნეები, მათ შორის სარძევე ჯირკვლის, ფილტვის, კანისა და ლიმფური კვანძების კიბო (ლიმფომა).

ასევე დაფიქსირდა მძიმე ჰემატოლოგიური, ნევროლოგიური და აუტოიმუნური რეაქციები. მათ შორისაა იშვიათად დაფიქსირებული პანციტოპენია და ძალიან იშვიათი აპლასტიკური ანემია. იშვიათად, ენბრელის გამოყენებისას აღინიშნებოდა ცენტრალური დემიელინიზებელი მოვლენები და ძალიან იშვიათად პერიფერიული დემიელინიზებელი მოვლენები. ლუპუსი, ლუპუსთან დაკავშირებული მოვლენები და ვასკულიტი იშვიათად იყო მოხსენებული.

არასასურველი ეფექტები ჩამოთვლილია შემდეგი კატეგორიების მიხედვით:

შემდეგი არასასურველი ეფექტები ეფუძნება კლინიკურ კვლევებს და პოსტმარკეტინგულ ანგარიშებს.

ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥ 1/100-დან < 1/10-მდე); იშვიათი (≥ 1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათი (≥ 1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (<1/10000); უცნობია: არ შეიძლება შეფასდეს არსებული მონაცემებით.

ინფექციები და ინფექციები

ძალიან ხშირი: ინფექცია (მათ შორის ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, ბრონქიტი, ცისტიტი, კანის ინფექციები)*

არახშირი: მძიმე ინფექციები (პნევმონიის, ცელულიტის, ბაქტერიული ართრიტის, სეფსისის და პარაზიტული ინფექციების ჩათვლით)*

იშვიათი: ტუბერკულოზი, ოპორტუნისტული ინფექციები (მათ შორის ლეგიონელა, ინვაზიური სოკოვანი, პროტოზოული, ბაქტერიული, ატიპიური მიკობაქტერიული და ვირუსული ინფექციები) *

უცნობია: ლისტერია, B ჰეპატიტის რეაქტივაცია

კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი ნეოპლაზმები (კისტებისა და პოლიპების ჩათვლით)

არახშირი: კანის არამელანომური კიბო* (იხ. თავი 4.4) იშვიათი: ლიმფომა, ლეიკემია, ავთვისებიანი მელანომა (იხ. თავი 4.4) უცნობია: მერკელის უჯრედოვანი კარცინომა (იხ. განყოფილება 4.4), კაპოშის სარკომა

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დაავადებები

არახშირი: თრომბოციტოპენია, ანემია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია

იშვიათი: პანციტოპენია*.

ძალიან იშვიათად: ​​აპლასტიკური ანემია*

უცნობია: ჰემატოფაგიური ჰისტიოციტოზი (მაკროფაგების აქტივაციის სინდრომი)*

იმუნური სისტემის დარღვევები

ხშირი: ალერგიული რეაქციები (იხ. კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები), აუტოანტისხეულების წარმოქმნა* არახშირი: ვასკულიტი [ანტინეიტროფილური ციტოპლაზმური ანტისხეულების დადებითი ვასკულიტის ჩათვლით]

იშვიათი: სერიოზული ალერგიული/ანაფილაქსიური რეაქციები (მათ შორის ანგიონევროზული შეშუპება, ბრონქოსპაზმი), სარკოიდოზი

უცნობია: დერმატომიოზიტის სიმპტომების გაუარესება

ნერვული სისტემის დაავადებები

ძალიან ხშირი: თავის ტკივილი.

იშვიათი: ცნს-ის დემიელინიზებელი მოვლენები, მათ შორის გაფანტული სკლეროზი ან ლოკალიზებული დემიელინიზებელი მდგომარეობები, როგორიცაა ოპტიკური ნევრიტი და განივი მიელიტი (იხ. თავი 4.4), პერიფერიული დემიელინიზებელი მოვლენები გილენ-ბარეს სინდრომის ჩათვლით, ქრონიკული ანთებითი დემიელინიზებელი პოლინეიროპათია, დემიელინიზებელი პოლინეიროპათია და მულტიფოკალური მოტორული ნეიროპათია.

თვალის დაავადებები

არახშირი: უვეიტი, სკლერიტი

გულის დაავადებები

არახშირი: გულის შეგუბებითი უკმარისობის გაუარესება (იხ. თავი 4.4) იშვიათი: გულის შეგუბებითი უკმარისობის ახალი დაწყება (იხ. თავი 4.4)

სუნთქვის, გულმკერდის და შუასაყარის დარღვევები

იშვიათი: ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება (ფილტვის ფიბროზისა და პნევმონიის ჩათვლით)*

კუჭ-ნაწლავის დაავადებები

არახშირი: ნაწლავის ანთებითი დაავადება

ჰეპატო-ბილიარული დაავადებები

არახშირი: ღვიძლის ფერმენტების ამაღლება* იშვიათად: ​​აუტოიმუნური ჰეპატიტი*

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დაავადებები

ხშირი: ქავილი, გამონაყარი

არახშირი: ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება, ფსორიაზისმაგვარი გამონაყარი, ფსორიაზი (ახალი ან გამწვავება; ძირითადად მათ შორის ახალი დაწყებული და პუსტულური ხელისგულებსა და ძირებზე)

იშვიათი: სტივენ-ჯონსონის სინდრომი, კანის ვასკულიტი (მათ შორის ჰიპერმგრძნობელობის ვასკულიტი), მულტიფორმული ერითემა, ლიქენოიდური რეაქციები

ძალიან იშვიათად: ​​ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

ძვალ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლის დაავადებები

იშვიათი: კანის წითელი მგლურა, კანქვეშა წითელი მგლურა, ლუპუსის მსგავსი სინდრომი

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილის მოვლენები

ძალიან ხშირი: რეაქციები ინექციის ადგილზე (სისხლდენა, სისხლჩაქცევები, ქავილი, ერითემა, ტკივილი, შეშუპება) * ხშირად: პირექსია

*შერჩეული გვერდითი მოვლენების აღწერა იხილეთ ქვემოთ.

შერჩეული გვერდითი მოვლენების აღწერა

ავთვისებიანი სიმსივნეები და ლიმფოპროლიფერაციული დარღვევები

რევმატოიდული ართრიტის მქონე 4114 პაციენტიდან, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს 6 წლის განმავლობაში კლინიკურ კვლევებში, დაფიქსირდა 129 სხვადასხვა ახალი ავთვისებიანი სიმსივნე; ეს ჯგუფი მოიცავს 231 პაციენტს, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით მეთოტრექსატთან ერთად 2-წლიანი აქტიური კონტროლირებადი კვლევის პერიოდში. ამ კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირებული მაჩვენებლები და შემთხვევები; შედეგები იყო შესწავლილი მოსახლეობისგან მოსალოდნელის მსგავსი. ავთვისებიანი სიმსივნეების სულ 2 შემთხვევა დაფიქსირდა კლინიკურ კვლევებში, რომლებიც გაგრძელდა დაახლოებით 2 წლის განმავლობაში, რომელშიც მონაწილეობდა 240 ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტი, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით. კლინიკურ კვლევებში 2 წლის განმავლობაში 351 მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტში, 6 ავთვისებიანი სიმსივნე დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით. ფსორიაზის ორმაგად ბრმა და ღია გამოკვლევებში, რომელიც გრძელდებოდა 2,5 წლამდე, 30 ავთვისებიანი სიმსივნე და 43 კანის არამელანომური კიბო დაფიქსირდა 2711 ფსორიაზით დაავადებულ პაციენტში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით.

რევმატოიდული ართრიტის, ფსორიაზული ართრიტის, მაანკილოზებელი სპონდილიტისა და ფსორიაზის კვლევებში ენბრელით ნამკურნალები 7416 პაციენტიდან სულ 18-ში დაფიქსირდა ლიმფომა.

სხვადასხვა ავთვისებიანი სიმსივნეების (მათ შორის სარძევე ჯირკვლის და ფილტვის კარცინომა და ლიმფომა) პოსტმარკეტინგული შეტყობინებები იქნა მიღებული (იხ. თავი 4.4).

რეაქცია ინექციის ადგილზე

პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იყენებდნენ პლაცებოს, რევმატიზმის მქონე პაციენტებს, რომლებიც იყენებდნენ ენბრელს, აღენიშნებოდათ ინექციის ადგილის რეაქციების უფრო მაღალი მაჩვენებელი (36% 9%-ის წინააღმდეგ). რეაქციები ინექციის ადგილზე, ძირითადად, პირველი თვის განმავლობაში იყო. საშუალო ხანგრძლივობაა 3-დან 5 დღემდე. არ ჩატარებულა მკურნალობა ინექციის ადგილზე რეაქციების უმეტესობისთვის ენბრელით ნამკურნალევ ჯგუფში და მკურნალი პაციენტების უმეტესობა იღებდა ადგილობრივ მედიკამენტებს, როგორიცაა კორტიკოსტეროიდები ან პერორალური ანტიჰისტამინები. გარდა ამისა, ზოგიერთ პაციენტს განუვითარდა ინექციის ადგილის გახსენების (გახსენების) რეაქცია, რომლის დროსაც კანის რეაქცია უახლესი ინექციის ადგილზე ხდება ერთდროულად ინექციის ადგილის რეაქციების გაჩენასთან წინა ინექციის ადგილას. ეს რეაქციები გარდამავალი იყო და არ განმეორდებოდა მკურნალობის გაგრძელების შემთხვევაში.

პაციენტებში ფსორიაზით კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, ინექციის ადგილზე რეაქციების სიხშირე იყო 3.4% იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს მკურნალობის პირველი 12 კვირიანი პერიოდის განმავლობაში, შედარებით დაახლოებით 13.6% პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით.

მძიმე ინფექციები

პლაცებო კონტროლირებად კვლევებში მძიმე ინფექციების (ფატალური, სიცოცხლისათვის საშიში ან ინფექციები, რომლებიც საჭიროებენ ჰოსპიტალიზაციას ან ანტიბიოტიკების ინტრავენურ შეყვანას) გაზრდილი სიხშირე არ დაფიქსირებულა. სერიოზული ინფექციები დაფიქსირდა რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტების 6.3%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით 48 თვის განმავლობაში. ეს ინფექციებია აბსცესები (სხვადასხვა უბნებზე), ბაქტერიემია, ბრონქიტი, ბურსიტი, ცელულიტი, ქოლეცისტიტი, დიარეა, დივერტიკულიტი, ენდოკარდიტი (საეჭვოა), გასტროენტერიტი, B ჰეპატიტი, ჰერპეს ზოსტერი, ფეხის წყლული, პირის ღრუს ინფექციები, ოსტეომიელიტი, ოტიტი. , პიელონეფრიტი, სეფსისი, სეპტიური ართრიტი, სინუსიტი, კანის ინფექცია, კანის წყლული, საშარდე გზების ინფექცია, ვასკულიტი და ჭრილობის ინფექციები. 2-წლიანი აქტიური კონტროლირებადი კვლევა პაციენტებზე, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით ან მეთოტრექსატით, ან ამ ორის კომბინაციით, დაფიქსირდა, რომ სერიოზული ინფექციების სიხშირე მსგავსი იყო ყველა ადმინისტრაციის ჯგუფში. თუმცა, ამ კვლევამ არ გამორიცხა, რომ მეთოტრექსატის და ენბრელის კომბინაცია შეიძლება ასოცირებული იყოს ინფექციების გაზრდილ მაჩვენებელთან.

პლაცებო კონტროლირებად ფსორიაზის კვლევებში 24 კვირამდე, არ იყო განსხვავება ინფექციის სიხშირეებში ენბრელსა და პლაცებოს მკურნალ პაციენტებს შორის. სერიოზული ინფექციები, რომლებიც გვხვდება პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ენბრელით, მოიცავს ცელულიტს, გასტროენტერიტს, პნევმონიას, ნაღვლის ბუშტის ანთებას, ოსტეომიელიტს, გასტრიტს, აპენდიციტს, სტრეპტოკოკულ ფაშიტიტს, მიოზიტს, სეპტიურ შოკს, დივერტიკულიტს და სერიოზულ ინფექციებს აბსცესის ჩათვლით. ფსორიაზული ართრიტის ორმაგად ბრმა და ღია კვლევებში 1 პაციენტმა მოახსენა სერიოზული ინფექცია (პნევმონია).

ენბრელის გამოყენებისას დაფიქსირდა სერიოზული და ფატალური ინფექციები; მოხსენებული პათოგენები მოიცავს ბაქტერიებს, მიკობაქტერიებს (ტუბერკულოზის ჩათვლით), ვირუსებს და სოკოებს. ზოგიერთი მათგანი განვითარდა ენბრელით თერაპიის დაწყებიდან რამდენიმე კვირაში პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ თანმხლები დაავადებები (როგორიცაა დიაბეტი, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, აქტიური ან ქრონიკული ინფექციების ისტორია) გარდა მათი რევმატოიდული ართრიტის (იხ. თავი 4.4). ენბრელ თერაპიამ შეიძლება გაზარდოს სიკვდილიანობის მაჩვენებელი პაციენტებში ცნობილი სეფსისით.

ენბრელთან ასოცირებული იყო ოპორტუნისტული ინფექციები, მათ შორის ინვაზიური სოკოვანი, პარაზიტული (მათ შორის პროტოზოული), ვირუსული (ჰერპეს ზოსტერის ჩათვლით), ბაქტერიული (ლისტერიისა და ლეგიონელას ჩათვლით) და ატიპიური მიკობაქტერიული ინფექციები. კლინიკური კვლევების საცავში, ოპორტუნისტული ინფექციების საერთო სიხშირე იყო 0.09% 15402 პაციენტში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს. ექსპოზიციის მიხედვით მორგებული სიხშირე არის 0.06 მოვლენა 100 პაციენტ-წელზე. პოსტმარკეტინგულ გამოცდილებაში, მსოფლიოში ოპორტუნისტული ინფექციების შემთხვევების დაახლოებით ნახევარი არის ინვაზიური სოკოვანი ინფექციები. ყველაზე გავრცელებული სოკოვანი ინფექციებია Candida, Pneumocystis, Aspergillus და Histoplasma. ოპორტუნისტული ინფექციების მქონე პაციენტებში სიკვდილიანობის ნახევარზე მეტი გამოწვეულია ინვაზიური სოკოვანი ინფექციით. ფატალური შემთხვევების უმეტესობა არის Pneumocystis პნევმონიის, დაუზუსტებელი სოკოვანი ინფექციების და ასპერგილოზის შემთხვევები (იხ. თავი 4.4).

აუტოანტისხეულები

ზრდასრული პაციენტების შრატის ნიმუშები ექვემდებარებოდა აუტოანტისხეულების ტესტირებას სხვადასხვა დროს. რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში, რომლებიც შეფასებულნი იყვნენ ანტიბირთვული ანტისხეულებისთვის (ANA), პაციენტების პროცენტული მაჩვენებელი, რომლებსაც განუვითარდათ ახალი დადებითი ANA (ANA³ 1:40) უფრო მაღალი იყო ენბრელით ნამკურნალებ პაციენტებში (11%), ვიდრე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს (5%). პაციენტთა პროცენტი, რომლებმაც განავითარეს ახალი დადებითი ორჯაჭვიანი დნმ-ის ანტისხეულები ასევე განისაზღვრა რადიოიმუნოანალიზის მეთოდით (15% ენბრელით ნამკურნალებ პაციენტებში წინააღმდეგ 4% პლაცებოს მქონე პაციენტებში) და Crithidia luciliae ანალიზით (3% ENBREL-ში. ნამკურნალები პაციენტები პლაცებოს წინააღმდეგ) აღმოჩნდა უფრო მაღალი პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პაციენტთა წილი, რომლებსაც განუვითარდათ ანტიკარდიოლიპინის ანტისხეულები, ანალოგიურად უფრო მაღალი იყო, ვიდრე პლაცებოს ჯგუფში. ენბრელის ხანგრძლივი გამოყენების ეფექტი აუტოიმუნური დაავადებების განვითარებაზე უცნობია.

იშვიათი არასასურველი ეფექტები დაფიქსირდა ზოგიერთ პაციენტში, მათ შორის რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში, რომლებიც დადებითია რევმატოიდულ ფაქტორზე, ან სხვა აუტოანტისხეულებზე ზოგიერთ პაციენტში ლუპუსის მსგავსი სინდრომით ან გამონაყარით კლინიკური გარეგნობით და ბიოფსიით, რომელიც შეესაბამება კანის ქვემწვავე მგლურას ან დისკოიდურ ლუპუსს.

პანციტოპენია და აპლასტიკური ანემია

იყო პოსტმარკეტინგული შეტყობინებები პანციტოპენიის და აპლასტიკური ანემიის შესახებ, რომელთაგან ზოგიერთმა გამოიწვია სიკვდილი (იხ. თავი 4.4).

ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში ეტანერცეპტის ყველა ჩვენებისას, ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების სიხშირე (სიხშირე) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტანერცეპტს მეტოტრექსატის თანმხლები გამოყენების გარეშე, იყო 0.06% (სიხშირე იშვიათად). კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, რომლებმაც დაუშვა ეტანერცეპტის და მეთოტრექსატის ერთდროული მიღება, ფილტვების ინტერსტიციული დაავადების სიხშირე (სიხშირე) იყო 0.47% (არახშირი). იყო პოსტმარკეტინგული შეტყობინებები ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების შესახებ (პნევმონიის და ფილტვის ფიბროზის ჩათვლით), რომელთაგან ზოგიერთმა გამოიწვია სიკვდილი.

ანაკინრას ერთდროული თერაპია

ზრდასრულ პაციენტებში ჩატარებულ კვლევებში, სადაც ენბრელი ერთდროულად იყენებდნენ ანაკინრას, დაფიქსირდა სერიოზული ინფექციის უფრო მაღალი მაჩვენებელი მხოლოდ ენბრელთან შედარებით და პაციენტების 2%-ს (3/139) განუვითარდა ნეიტროპენია (ნეიტროფილების აბსოლუტური რაოდენობა <1000/მმ3). ერთ ნეიტროპენიულ პაციენტს განუვითარდა ცელულიტი, რომელიც გაქრა ჰოსპიტალიზაციის შემდეგ (იხ. თავები 4.4 და 4.5).

მომატებული ღვიძლის ფერმენტები

ეტანერცეპტის კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ორმაგად ბრმა პერიოდებში ყველა ჩვენებაში, ღვიძლის ფერმენტების მომატებული სიხშირე (სიხშირე) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ მარტო ეტანერცეპტს მეტოტრექსატის თანმხლები გამოყენების გარეშე, იყო 0.54% (არაჩვეულებრივი სიხშირე). კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ორმაგად ბრმა პერიოდებში, რომლებიც იძლეოდა ეტანერცეპტის და მეთოტრექსატის ერთდროული გამოყენების საშუალებას, ღვიძლის ფერმენტების მომატების სიხშირე (სიხშირე) იყო 4.18% (ხშირი სიხშირე).

აუტოიმუნური ჰეპატიტი

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში ეტანერცეპტის ყველა ჩვენებისას, აუტოიმუნური ჰეპატიტის სიხშირე (სიხშირე) პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტანერცეპტს მეტოტრექსატის თანმხლები გამოყენების გარეშე, იყო 0.02% (სიხშირე იშვიათი). აუტოიმუნური ჰეპატიტის სიხშირე (სიხშირე) იყო 0.24% (არახშირი) კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში, რომლებიც იძლეოდა ეტანერცეპტის და მეთოტრექსატის ერთდროული გამოყენების საშუალებას.

პედიატრიული მოსახლეობა

არასასურველი ეფექტები პედიატრიულ პაციენტებში იუვენილური იდიოპათიური ართრიტით

არასასურველი რეაქციები არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტის მქონე პედიატრიულ პაციენტებში, როგორც წესი, სიხშირით და ტიპით მსგავსია ზრდასრულ პაციენტებში. განსხვავებები და სხვა განსაკუთრებული გარემოებები მოზრდილებთან შედარებით განხილულია შემდეგ აბზაცებში.

ინფექციების ტიპები, რომლებიც ნაჩვენებია კლინიკურ კვლევებში 2-დან 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში, იუვენილური იდიოპათიური ართრიტით, ძირითადად იყო მსუბუქიდან ზომიერი სიმძიმის და მსგავსი ინფექციების, რომლებიც ჩვეულებრივ გვხვდება პედიატრიულ ამბულატორიულ პოპულაციაში.

მოხსენებული სერიოზული გვერდითი მოვლენები იყო ვარიცელა ასეპტიკური მენინგიტის ნიშნებითა და სიმპტომებით, რომელიც გაქრა შედეგების გარეშე (იხ. ნაწილი 4.4), აპენდიციტი, გასტროენტერიტი, დეპრესია/პიროვნების დარღვევები, კანის წყლული, ეზოფაგიტი/გასტრიტი, A ჯგუფის სტრეპტოკოკული სეპტიური შოკი, I ტიპის შაქრიანი დიაბეტი და რბილი ქსოვილების და პოსტოპერაციული ჭრილობის ინფექციები.

JIA-ით 4-17 წლის ბავშვების კვლევაში, 69 ბავშვის 43-ს (62%) განუვითარდა ინფექცია კვლევის 3-თვიანი პერიოდის განმავლობაში (ნაწილი I, ღია ეტიკეტირება), რომელშიც მათ მიიღეს ენბრელი და დაასრულეს 12 -თვიანი ღია გაგრძელების თერაპია. 58 პაციენტში ინფექციების სიმძიმე მსგავსი იყო. გვერდითი მოვლენების ტიპები და სიხშირე JIA პაციენტებში მსგავსი იყო ენბრელთან ჩატარებულ კვლევებში რევმატოიდული ართრიტის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში და უმეტესობა მსუბუქი იყო. ბევრი გვერდითი მოვლენა დაფიქსირდა უფრო ხშირად 69 JIA პაციენტში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს 3 თვის განმავლობაში, ვიდრე 349 ზრდასრული რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტს. ეს გვერდითი მოვლენები იყო თავის ტკივილი (პაციენტთა 19%, 1.7 მოვლენა/პაციენტ-წელი), გულისრევა (9.1% მოვლენა/პაციენტ-წელი), მუცლის ტკივილი (19%, 0.74 მოვლენა/პაციენტ-წელი) და ღებინება. (13%, 0.74 მოვლენა/პაციენტის წელი).

კლინიკურ კვლევებში JIA პაციენტებში, დაფიქსირდა მაკროფაგების აქტივაციის სინდრომის 4 შემთხვევა.

გვერდითი მოვლენები პედიატრიულ პაციენტებში ფოლაქოვანი ფსორიაზის დროს

გვერდითი მოვლენები მოხსენებული 48-კვირიან კვლევაში 4-დან 17 წლამდე ასაკის 211 პედიატრიულ დაფქული ფსორიაზის მქონე პაციენტში, მსგავსი იყო წინა კვლევებში მოზრდილთა ფსორიაზის მქონე პაციენტებისთვის.

4.9. დოზის გადაჭარბება და მისი მკურნალობა

რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებთან კლინიკურ კვლევებში დოზის შემზღუდველი ტოქსიკურობა არ იქნა ნაპოვნი.

შეფასებული დოზის უმაღლესი დონე იყო ინტრავენური დატვირთვის დოზა 32 მგ/მ2, რასაც მოჰყვა კანქვეშა დოზა 16 მგ/მ2 კვირაში ორჯერ. რევმატოიდული ართრიტით დაავადებულმა პაციენტმა შემთხვევით მიიღო 62 მგ ენბრელი კანქვეშ კვირაში ორჯერ 3 კვირის განმავლობაში და არ აღენიშნებოდა არასასურველი ეფექტები.

არ არსებობს ცნობილი ანტიდოტი ენბრელისთვის.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: იმუნოსუპრესანტი, სიმსივნის ნეკროზის ფაქტორი-ალფა (TNF-Alpha) ინჰიბიტორები

ათქ კოდი: L04AB01

სიმსივნის ნეკროზული ფაქტორი (TNF) ფუნქციონირებს, როგორც დომინანტური ციტოკინი რევმატოიდულ ართრიტთან დაკავშირებულ ანთებაში. TNF-ის ამაღლებული დონე ასევე აღმოჩენილია ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტების სინოვიასა და ფსორიაზულ დაფებში, აგრეთვე სინოვიალურ ქსოვილებში და მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტების შრატში.

ფოლაქოვანი ფსორიაზის დროს, ანთებითი უჯრედების, მათ შორის T- უჯრედების ინფილტრაცია, იწვევს TNF-ის ამაღლებულ დონეს ფსორიაზულ დაზიანებებში, კანის დონეებთან შედარებით ფსორიაზული დაზიანების გარეშე.

ეტანერცეპტი, როგორც TNF-ის კონკურენტული ინჰიბიტორი, აფერხებს მის შეკავშირებას უჯრედის ზედაპირის რეცეპტორებთან და აფერხებს მის ბიოლოგიურ აქტივობას.

TNF და ლიმფოტოქსინი არის ანთების პრო-ციტოკინები, რომლებიც აკავშირებენ უჯრედის ზედაპირის ორ ცალკეულ რეცეპტორს: 55 კილოდალტონს (p55) და 75 კილოდალტონს (p75) სიმსივნის ნეკროზული ფაქტორის რეცეპტორებს (TNFR). ორივე TNFR ბუნებრივად არის მემბრანასთან დაკავშირებული და ხსნადი ფორმით. ითვლება, რომ ხსნადი TNFR არეგულირებს TNF ბიოლოგიურ აქტივობას.

TNF და ლიმფოტოქსინი ძირითადად ჰომოტრიმერულია და მათი ბიოლოგიური აქტივობა დამოკიდებულია მათ ჯვარედინი კავშირზე TNFR-ებთან უჯრედის ზედაპირზე. ხსნად დიმერულ რეცეპტორებს, როგორიცაა ეტანერცეპტი, აქვთ უფრო მაღალი მიდრეკილება TNF-ის მიმართ, ვიდრე მონომერული რეცეპტორები და ძალიან ძლიერი კონკურენტუნარიანი ინჰიბიტორები არიან TNF-ის შებოჭვის მათ უჯრედულ რეცეპტორებთან. გარდა ამისა, იმუნოგლობულინების Fc რეგიონის გამოყენება დიმერული რეცეპტორების სტრუქტურაში, როგორც შერწყმის სტრუქტურები, ახანგრძლივებს შრატში ეტანერცეპტის ნახევარგამოყოფის პერიოდს.

მოქმედების მექანიზმი

სახსრების პათოლოგია რევმატოიდული ართრიტისა და მაანკილოზებელი სპონდილიტის დროს და კანის პათოლოგია დაფების ფსორიაზის დროს ძირითადად განპირობებულია ანთების საწინააღმდეგო მოლეკულებით, რომლებსაც აკონტროლებენ TNF. ეტანერცეპტი ავლენს თავის ეფექტს კონკურენტული ინჰიბირებით TNF-ის TNFR-ებთან შეკავშირების უჯრედის ზედაპირზე, ანადგურებს მათ ბიოლოგიურ აქტივობას და ხელს უშლის TNF-დამოკიდებულ უჯრედულ პასუხებს. გარდა ამისა, ეტანერცეპტმა შეიძლება შეცვალოს ბიოლოგიური რეაქციები, რომლებიც რეგულირდება TNF-ით ან კონტროლდება სხვა მოლეკულებით (მაგ., ციტოკინები, ადჰეზიური მოლეკულები ან პროტეინაზები).

კლინიკური ეფექტურობა და უსაფრთხოება

ამ თავში; ოთხი რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევა მოზრდილებში რევმატოიდული ართრიტით, ერთი კვლევა მოზრდილებში ფსორიაზული ართრიტით, ერთი კვლევა მოზრდილებში მაანკილოზებელი სპონდილიტით, ორი კვლევა მოზრდილებში არარადიოგრაფიული ღერძული სპონდილოართრიტით, ოთხი კვლევა მოზრდილებში დაფების ფსორიაზით, სამი კვლევა არასრულწლოვანთა იდიოპათებზე ართრიტი და დაფების ფსორიაზი. მონაცემები გამოკვლევიდან პედიატრიულ პაციენტებში

ზრდასრული პაციენტები რევმატოიდული ართრიტით

ენბრელის ეფექტურობა შეფასებული იყო რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში. ამ კვლევაში აქტიური რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტები, რომლებსაც არ ჰქონდათ მკურნალობა სულ მცირე ერთი, მაგრამ არაუმეტეს ოთხი დაავადების მოდიფიცირებული ანტირევმატული საშუალებებით (DMARDs). შეფასდა n234 ზრდასრული პაციენტი. ენბრელი 10 მგ ან 25 მგ ან პლაცებო შეყვანილი იყო კანქვეშ კვირაში ორჯერ ზედიზედ 6 თვის განმავლობაში. ამ კონტროლირებადი კვლევის შედეგები გამოიხატა, როგორც რევმატოიდული ართრიტის პროცენტული გაუმჯობესება რევმატოლოგიის ამერიკული კოლეჯის (ACR) პასუხის კრიტერიუმების გამოყენებით.

ენბრელით ნამკურნალებ პაციენტებს ჰქონდათ უფრო მაღალი ACR 20 და 50 პასუხი 3 და 6 თვეზე, ვიდრე პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ პლაცებოთი (ACR 20: Enbrel 62% და 59% 3 და 6 თვეში, პლაცებო 23% და 11%, შესაბამისად; ACR 50: Enbrel 41% და 40%, პლაცებო 8% და 5% 3 და 6 თვეში, შესაბამისად; ენბრელი პლაცებოს წინააღმდეგ ყველა დროის მომენტში ACR 20 და ACR 50 პასუხებისთვის p<0.01).

სუბიექტების დაახლოებით 15%-მა, რომლებიც იღებდნენ Enbrel-ს, მიაღწიეს ACR 70 პასუხს 3 თვეში და 6 თვეში, პლაცებოს ჯგუფში 5%-ზე ნაკლებთან შედარებით. კლინიკური პასუხები პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ენბრელს, ჩვეულებრივ ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან 1-2 კვირაში და თითქმის ყოველთვის რეაგირებს 3 თვეში. დაფიქსირდა დოზის პასუხის პროპორციულობა; 10 მგ-ით მიღწეული ეფექტურობა არის 25 მგ-სა და პლაცებოს შორის. ენბრელი მნიშვნელოვნად უკეთესი იყო პლაცებოზე, როგორც ACR კრიტერიუმებზე, ასევე რევმატოიდული ართრიტის დაავადების აქტივობის სხვა ზომებში, რომლებიც არ შედის ACR პასუხის კრიტერიუმებში, როგორიცაა დილის სიმტკიცე. ჯანმრთელობის შეფასების კითხვარი (HAQ) ტარდებოდა კვარტალურად მთელი კვლევის განმავლობაში, რომელიც მოიცავდა ფუნქციის, აქტივობის, ფსიქიკური ჯანმრთელობის, ზოგადი ჯანმრთელობისა და ართრიტთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის მდგომარეობის დაკარგვის ქვე-დომენებს. ყველა HAQ მნიშვნელობა გაუმჯობესდა 3 და 6 თვეში პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს კონტროლთან შედარებით.

ართრიტის სიმპტომები ჩვეულებრივ ბრუნდება ენბრელის მიღების შეწყვეტიდან ერთი თვის განმავლობაში. ღია ეტიკეტირების კვლევების შედეგებზე დაყრდნობით, მკურნალობის შეწყვეტამ 24 თვემდე, რასაც მოჰყვა ენბრელის ხელახალი დანერგვა, იწვევდა იმ პაციენტების პასუხებს, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს მკურნალობის შეწყვეტის გარეშე. ღია ეტიკეტირების გაფართოების კვლევებში, მდგრადი პასუხები დაფიქსირდა 10 წლამდე, როდესაც პაციენტები იღებდნენ ენბრელს შეწყვეტის გარეშე.

ენბრელის ეფექტურობა შეადარეს მეთოტრექსატს რანდომიზებულ, აქტიურ კონტროლირებად კვლევაში, ბრმა რენტგენოგრაფიული შეფასებების გამოყენებით, როგორც პირველადი საბოლოო წერტილი 632 ზრდასრულ პაციენტში აქტიური რევმატოიდული ართრიტით (დაავადების ხანგრძლივობა

ამ კვლევაში სტრუქტურული სახსრის დაზიანება შეფასდა რადიოგრაფიულად და გამოიხატა როგორც ცვლილება Total Sharp Score (TSS), რომლის კომპონენტებია ეროზიის მაჩვენებელი და სახსრის სივრცის შევიწროება (JSN). ხელის/მაჯის და ფეხის რენტგენოგრაფია შეფასებული იყო საწყის ეტაპზე, 6, 12 და 24 თვეში. ენბრელის 10 მგ დოზას თანმიმდევრულად ნაკლები გავლენა ჰქონდა სტრუქტურულ დაზიანებაზე 25 მგ დოზასთან შედარებით. ენბრელი 25 მგ მნიშვნელოვნად აღემატებოდა მეთოტრექსატს ეროზიის ქულების მიხედვით 12 და 24 თვეში. განსხვავებები TSS-სა და JSN-ში მეტოტრექსატსა და ენბრელ 25 მგ-ს შორის არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი. შედეგები ნაჩვენებია ქვემოთ მოცემულ სურათში.

რენტგენოგრაფიული პროგრესი: ენბრელისა და მეთოტრექსატის შედარება პაციენტებში RA

სხვა აქტიურ კონტროლირებად, ორმაგად ბრმა, რანდომიზებულ კვლევაში; აქტიური რევმატოიდული ართრიტის მქონე 682 ზრდასრულ პაციენტში, რომლებიც არ პასუხობდნენ ადეკვატურად მინიმუმ 1 DMARD-ზე მეტოტრექსატის გარდა 6 თვიდან 20 წლამდე (საშუალო 5 წელი), მხოლოდ ენბრელი (25 მგ კვირაში ორჯერ), მარტო მეთოტრექსატი (კვირაში 7-ჯერ), 5-დან 20 მგ-მდე, მედიანური დოზა 20 მგ) და ენბრელის და მეთოტრექსატის ერთდროული კომბინაცია შედარებული იყო კლინიკურ ეფექტურობაზე, უსაფრთხოებაზე და რენტგენოგრაფიულ პროგრესირებაზე.

პაციენტებს ჯგუფში, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს მეთოტრექსატთან კომბინაციაში, მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა ACR 20, ACR 50, ACR 70 პასუხები და DAS და HAQ ქულები ორივე კვირაში 24 და 52, ვიდრე პაციენტები თითოეულ მონოთერაპიის ჯგუფში (შედეგები ნაჩვენებია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში). მნიშვნელოვანი უპირატესობები ასევე დაფიქსირდა 24 თვის შემდეგ ენბრელისთვის მეთოტრექსატთან კომბინაციაში ენბრელის მონოთერაპიასთან და მეტოტრექსატის მონოთერაპიასთან შედარებით.

 

მნიშვნელოვანი უპირატესობები ასევე დაფიქსირდა 24 თვის შემდეგ ენბრელისთვის მეთოტრექსატთან კომბინაციაში ენბრელის მონოთერაპიასთან და მეთოტრექსატის მონოთერაპიასთან შედარებით. ანალოგიურად, ენბრელის მონოთერაპიის მნიშვნელოვანი უპირატესობები მეთოტრექსატის მონოთერაპიასთან შედარებით ასევე დაფიქსირდა 24 თვის შემდეგ.

ანალიზში, სადაც ყველა პაციენტი, ვინც რაიმე მიზეზით გამოტოვა კვლევა ჩაითვალა, რომ პროგრესირებდა, პროგრესირების გარეშე პაციენტების წილი (TSS ცვლილება 0.5) 24 თვეზე უფრო მაღალი იყო ენბრელში მეტოტრექსატთან კომბინაციაში, ვიდრე მხოლოდ ენბრელთან შედარებით. და მხოლოდ მეტოტრექსატის ჯგუფები (62%, შესაბამისად). 50% და 36%; p<0.05). განსხვავება მხოლოდ ენბრელსა და მარტო მეთოტრექსატს შორის ასევე მნიშვნელოვანი იყო (p<0.05). კვლევაში, პაციენტების პროპორციები, რომლებმაც დაასრულეს 24 თვიანი მკურნალობა და პროგრესი არ განიცადა, იყო შესაბამისად 78%, 70% და 61%.

ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებადმა კვლევამ 420 პაციენტში აქტიური რევმატოიდული ართრიტით შეაფასა ენბრელის 50 მგ-ის უსაფრთხოება და ეფექტურობა კვირაში ერთხელ (ორი 25 მგ SC ინექცია). ამ კვლევაში 53 პაციენტმა მიიღო პლაცებო, 214 პაციენტმა მიიღო ენბრელი 50 მგ კვირაში ერთხელ და 153 პაციენტი იღებდა ენბრელს 25 მგ კვირაში ორჯერ. ენბრელის მკურნალობის ორივე რეჟიმის უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის პროფილები მსგავსი იყო მე-8 კვირაში RA-ს ნიშნებისა და სიმპტომების თვალსაზრისით.

მე-16 კვირის მონაცემებმა არ აჩვენა მსგავსება (არაარასრულფასოვნება) მკურნალობის ორ რეჟიმს შორის.

ფსორიაზული ართრიტის მქონე ზრდასრული პაციენტები

ენბრელის ეფექტურობა შეფასებული იყო რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში 205 პაციენტში ფსორიაზული ართრიტით. პაციენტები არიან 18-70 წლის და აღენიშნებათ აქტიური ფსორიაზული ართრიტის შემდეგი ფორმებიდან ერთ-ერთი მაინც (3 შეშუპებული სახსარი და 3 მტკივნეული სახსარი): (1) დისტალური ინტერფალანგეალური (DIP) ჩართულობა; (2) პოლიარტიკულური ართრიტი (რევმატოიდული კვანძების არარსებობა და ფსორიაზის არსებობა); (3) დასახიჩრებელი ართრიტი; (4) ასიმეტრიული ფსორიაზული ართრიტი ან (5) სპონდილიტის მსგავსი ანკილოზი. პაციენტებს ასევე აღენიშნებოდათ დაფების ფსორიაზი, რომელიც ხასიათდება 2 სმ დიამეტრის სამიზნე დაზიანებად. პაციენტებს ადრე იღებდნენ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები (86%), DMARD (80%) და კორტიკოსტეროიდები (24%). პაციენტებს, რომლებიც უკვე მკურნალობდნენ მეტოტრექსატით (სტაბილური 2 თვის განმავლობაში) შეძლეს მეტოტრექსატით თერაპიის გაგრძელება 25 მგ/კვირაში ფიქსირებული დოზით. ენბრელი 25 მგ SC კვირაში ორჯერ 6 თვის განმავლობაში (რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში დოზირების კვლევების საფუძველზე) ან პლაცებო იყო შეყვანილი. ორმაგად ბრმა კვლევის დასასრულს პაციენტებმა შეძლეს შესულიყვნენ ღია ეტიკეტირების გაფართოებულ კვლევაში, რომელიც სულ 2 წელი გაგრძელდა.

კლინიკური პასუხები გამოისახებოდა, როგორც პაციენტების პროცენტული მაჩვენებელი, რომლებმაც მიაღწიეს ACR 20, 50 და 70 პასუხს და პაციენტების პროპორცია, რომლებიც მიაღწიეს გაუმჯობესებას ფსორიაზული ართრიტის რეაგირების კრიტერიუმებში (PsARC). შედეგები შეჯამებულია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში.

ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტებს შორის, რომლებმაც მიიღეს ენბრელი, კლინიკური პასუხები აშკარა იყო პირველი ვიზიტის დროს (4 კვირა) და შენარჩუნდა მკურნალობის 6 თვის განმავლობაში. ენბრელი მნიშვნელოვნად უკეთესი იყო, ვიდრე პლაცებო, დაავადების აქტივობის ყველა საზომში (p<0.001) და პასუხები მსგავსი იყო მეტოტრექსატით თანმხლები თერაპიის დროს ან მის გარეშე. ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტებში ცხოვრების ხარისხი შეფასდა ყველა დროის მომენტში ფუნქციის დაკარგვის HAQ ინდექსის გამოყენებით. ფუნქციის ინდექსის დაკარგვის ქულა მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა, ვიდრე პლაცებო პაციენტებში ფსორიაზული ართრიტით, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით ყველა დროის მომენტში (p<0.001).

რენტგენოგრაფიული ცვლილებები შეფასებული იყო ფსორიაზული ართრიტის კვლევაში. ხელების და მაჯების რენტგენოგრაფია გადაღებულია საწყის ეტაპზე და 6, 12 და 24 თვეში. მოდიფიცირებული TSS 12 თვის განმავლობაში წარმოდგენილია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში. ანალიზში, სადაც ყველა პაციენტი, ვინც გამოტოვა კვლევა რაიმე მიზეზით, ჩაითვალა პროგრესირებულად, პროგრესირების გარეშე პაციენტების წილი (TSS ცვლილება 0.5) 12 თვეზე მეტი იყო ენბრელის ჯგუფში პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით (73% და 47%, შესაბამისად; p0.001). ენბრელის ეფექტი რენტგენოგრაფიულ პროგრესირებაზე შენარჩუნებული იყო პაციენტებში, რომლებმაც განაგრძეს მკურნალობა მეორე წლის განმავლობაში. პერიფერიული სახსრის დაზიანების შენელება დაფიქსირდა პაციენტებში პოლიარტიკულური სიმეტრიული სახსრის ჩართულობით.

ენბრელ თერაპიამ გამოიწვია ფიზიკური ფუნქციის გაუმჯობესება ორმაგად ბრმა პერიოდში და ეს სარგებელი შენარჩუნდა გრძელვადიან თერაპიაზე, რომელიც გაგრძელდა 2 წლამდე.

არ არსებობს საკმარისი მტკიცებულება ენბრელის ეფექტურობის შესახებ პაციენტებში მაანკილოზებელი სპონდილიტის მსგავსი და მუტილანური ტიპის ართრიტის ფსორიაზული ართროპათიით, შესწავლილი პაციენტების მცირე რაოდენობის გამო.

არ ჩატარებულა კვლევები ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტებში 50 მგ დოზით კვირაში ერთხელ. ამ პაციენტთა პოპულაციაში კვირაში ერთხელ დოზის მტკიცებულება ეფუძნება მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტებში ჩატარებულ კვლევებს.

ზრდასრული პაციენტები მაანკილოზებელი სპონდილიტით

ენბრელის ეფექტურობა შეფასებული იყო 3 რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა კვლევაში, რომლებიც ადარებდნენ ენბრელის 25 მგ კვირაში ორჯერ პლაცებოს. სულ ჩართული იყო 401 პაციენტი, რომელთაგან 203 მკურნალობდა Enbrel-ით. ამ კვლევებიდან ყველაზე დიდში (n=277) შეფასებული იყო 18-70 წლის პაციენტები აქტიური მაანკილოზებელი სპონდილიტით. აქტიური AS; განისაზღვრება, როგორც ვიზუალური ანალოგური სკალის (VAS) ქულა 30 დილის სიხისტის საშუალო ხანგრძლივობისა და სიმძიმისთვის, VAS ქულით 30 შემდეგი 3 პარამეტრიდან მინიმუმ ორისთვის: პაციენტის გლობალური შეფასება, საშუალო VAS ქულები ღამის და სრული ზურგის ტკივილისთვის. და აბაზანის მაანკილოზებელი სპონდილიტის ფუნქციური საშუალო 10 შეკითხვა ინდექსში (BASFI). პაციენტებს, რომლებიც იღებდნენ DMARD-ებს, არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს ან კორტიკოსტეროიდებს, შეძლეს ამ პრეპარატების გაგრძელება სტაბილური დოზებით. პაციენტები, რომელთა ხერხემალი მთლიანად ანკილოზირებული იყო, გამორიცხული იყვნენ კვლევისგან. 138 პაციენტმა მიიღო 25 მგ ენბრელი (რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში დოზის დადგენის კვლევებზე დაყრდნობით) ან პლაცებო კანქვეშ კვირაში ორჯერ 6 თვის განმავლობაში.

ეფექტურობის პირველადი საზომი (ASAS 20) არის 20%-იანი გაუმჯობესება 4 ASAS კრიტერიუმიდან მინიმუმ 3-ში (პაციენტის გლობალური შეფასება, ზურგის ტკივილი, BASFI და ანთება) და სხვა კრიტერიუმებში გაუარესების გარეშე. იგივე კრიტერიუმები იქნა გამოყენებული, როგორც 50% და 70% გაუმჯობესება ASAS 50 და 70 პასუხებში, შესაბამისად.

 

პლაცებოსთან შედარებით, ენბრელთან მკურნალობამ გამოიწვია ASAS 20, ASAS 50 და ASAS 70 გაუმჯობესება მკურნალობის დაწყებიდან 2 კვირის შემდეგ.

მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტების პასუხები პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში

მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტებს შორის, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს, კლინიკური პასუხები აშკარა იყო პირველი ვიზიტის დროს (2 კვირა) და შენარჩუნებული იყო მკურნალობის 6 თვის განმავლობაში. პასუხები მსგავსი იყო პაციენტებში დამატებითი თერაპიის დროს ან მის გარეშე საწყის ეტაპზე.

მსგავსი დასკვნები იქნა მიღებული მაანკილოზებელი სპონდილიტის 2 მცირე კვლევაში.

მეოთხე კვლევა, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებადი კვლევა, რომელშიც მონაწილეობდა 356 პაციენტი აქტიური მაანკილოზებელი სპონდილიტით, შეადარა ენბრელი 50 მგ კვირაში ერთხელ 25 მგ ენბრელის უსაფრთხოება და ეფექტურობა კვირაში ორჯერ. 50 მგ კვირაში ერთხელ და 25 მგ კვირაში ორჯერ სქემების უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის პროფილები მსგავსი იყო.

არარადიოგრაფიული ღერძული სპონდილოართრიტის მქონე მოზრდილები

კვლევა 1

 

Enbrel-ის ეფექტურობა პაციენტებში არარადიოგრაფიული ღერძული სპონდილოართრიტით (nr-AxSpA); ის შეფასდა 12 კვირიან, რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში. კვლევაში, შეფასებული იქნა 215 ზრდასრული (შეცვლილი ITT განზრახული მკურნალობა) აქტიური nr-AxSpA (18-49 წლის) პაციენტი, რომლებიც აკმაყოფილებდნენ ASAS კლასიფიკაციის კრიტერიუმებს ღერძული სპონდილოართრიტისთვის, მაგრამ არ აკმაყოფილებდნენ AS-ის შეცვლილ ნიუ-იორკის კრიტერიუმებს. პაციენტებს ასევე უნდა ჰქონოდათ არაადეკვატური პასუხი ან შეუწყნარებლობა ორი ან მეტი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების მიმართ. ორმაგად ბრმა პერიოდის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ ენბრელს 50 მგ ან პლაცებოს კვირაში ერთხელ 12 კვირის განმავლობაში. ეფექტურობის პირველადი საზომი (ASAS 40); 40% გაუმჯობესება ოთხი ASAS კრიტერიუმიდან მინიმუმ სამში და დანარჩენ ერთ კრიტერიუმში არ გაუარესება. ორმაგად ბრმა პერიოდი; მოჰყვა ღია ეტიკეტირების პერიოდს, რომელშიც ყველა პაციენტი იღებდა 50 მგ ენბრელს ყოველკვირეულად დამატებით 92 კვირამდე. საკრალური სახსრისა და ხერხემლის MRI შედეგები გამოკვლეული იყო ანთების შესაფასებლად საწყის ეტაპზე და 12 და 104 კვირაში.

Enbrel-ით მკურნალობამ გამოიწვია სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება ASAS 40, ASAS 20 და ASAS 5/6 პლაცებოსთან შედარებით. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება დაფიქსირდა ASAS ნაწილობრივი რემისიის და BASDAI 50-ისთვის. მე-12 კვირის შედეგები ნაჩვენებია ქვემოთ მოცემულ ცხრილში.

 

პაციენტებს, რომლებმაც მიიღეს ენბრელი მე-12 კვირაში, ჰქონდათ სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება SPARCC (კანადის სპონდილოართრიტის კვლევის კონსორციუმი) საკრალური სახსრისთვის, რომელიც გაზომილია MRI-ით. მორგებული საშუალო ცვლილება საწყისიდან იყო 3.8 (n=95) ენბრელით ნამკურნალევ პაციენტებში და 0.8 (n=105) პლაცებოთი ნამკურნალევ პაციენტებში (p<0.001). საშუალო ცვლილება საწყისიდან MRI-ით გაზომილი SPARCC ქულაში ყველა პაციენტისთვის, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით 104 კვირაში იყო 4.64 (n=153) საკრალური სახსრისთვის და 1.40 (n=154) ხერხემლისთვის.

 

ენბრელი; BASFI (აბაზანის ანკილოზური სპონდილიტის ფუნქციური ინდექსი) აჩვენა სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი გაუმჯობესება საწყისიდან მე-12 კვირამდე პლაცებოსთან შედარებით ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული ცხოვრების ხარისხისა და ფიზიკური ფუნქციების უმეტესობის შეფასებებში, მათ შორის EuroQol 5D ზოგადი ჯანმრთელობის მდგომარეობის ქულა და SF-36 ფიზიკური კომპონენტის ქულა. .

კლინიკური პასუხები nr-AxSpA პაციენტებში, რომლებიც იღებენ Enbrel-ს; აშკარა იყო პირველი ვიზიტის დროს (2 კვირა) და გაგრძელდა მკურნალობის 2 წლის განმავლობაში. ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული ცხოვრების ხარისხისა და ფიზიკური ფუნქციის გაუმჯობესება ასევე გაგრძელდა მკურნალობის 2 წლის განმავლობაში. 2 წლის მონაცემებმა არ აჩვენა რაიმე ახალი უსაფრთხოების აღმოჩენა. 104 კვირაში, 8 პაციენტმა მიაღწია ორმხრივ 2 ხარისხის ქულას ზურგის რენტგენის მიხედვით, ნიუ-იორკის შეცვლილი კრიტერიუმების მიხედვით ღერძული სპონდილოართროპათიისთვის.

კვლევა 2

Ეს ნაშრომი; ეს არის მულტიცენტრული, ღია ეტიკეტირების, ფაზის 4, 3 პერიოდის კვლევა Enbrel-ის შეწყვეტისა და მკურნალობის ხელახალი დაწყების შესაფასებლად აქტიური nr-AxSpa პაციენტებში, რომლებმაც მიაღწიეს ადექვატურ პასუხს ენბრელის თერაპიის 24 კვირის შემდეგ (არააქტიური დაავადება ანკილოზური სპონდილიტი დაავადების აქტივობის ქულა (ASDAS)). C-რეაქტიული ცილა (CRP) განისაზღვრება როგორც 1.3-ზე ნაკლები).

დადებითი MRI (მაგნიტურ ტომოგრაფიის აქტიური ანთება, რომელიც ძალიან მიუთითებს SpA-სთან ასოცირებულ საკროლიიტზე) და/ან დადებითი hsCRP (მაღალი მგრძნობელობა), რომელიც აკმაყოფილებს ASAS (სპონდილოართრიტის საერთაშორისო კომიტეტის შეფასება) კლასიფიკაციის კრიტერიუმებს ღერძული სპონდილოართრიტისთვის (მაგრამ არა ნიუ-იორკის შეცვლილი კრიტერიუმები AS-სთვის). ) 209 ზრდასრული პაციენტი აქტიური nr-AxSpa (18-დან 49 წლამდე) აქტიური სიმპტომებით განსაზღვრული, როგორც C-რეაქტიული პროტეინი [hsCRP]> 3 მგ/ლ) და ASDAS CRP 2.1-ზე მეტი ან ტოლი სკრინინგის ვიზიტზე, მიიღო 50 მგ. ენბრელი ყოველკვირეულად 24 კვირის განმავლობაში ღია ეტიკეტირების პერიოდში 1 და სტაბილური NSAID ოპტიმალურად ტოლერანტული დოზით ფონური ანთების საწინააღმდეგო ეფექტისთვის. პაციენტებს ასევე უნდა აჩვენონ არაადეკვატური რეაქცია ან შეუწყნარებლობა ორი ან მეტი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალების მიმართ.

24 კვირაში 119-მა (57%) პაციენტმა მიაღწია არააქტიურ დაავადებას და შევიდა მე-2 პერიოდში, 40-კვირიანი შეწყვეტის პერიოდში, როდესაც მათ შეწყვიტეს Enbrel, მაგრამ განაგრძეს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები. ეფექტურობის პირველადი საზომი არის გამწვავების შემთხვევა (განსაზღვრულია როგორც ASDAS ერითროციტების დალექვის სიხშირე (ESR) 2.1-ზე მეტი ან ტოლი) ენბრელის შეწყვეტიდან 40 კვირის განმავლობაში. გამწვავების მქონე პაციენტები განმეორებით მკურნალობენ ენბრელით 50 მგ კვირაში 12 კვირის განმავლობაში (პერიოდი 3).

მე-12 პერიოდში, ერთი ან მეტი გამწვავების მქონე პაციენტების წილი გაიზარდა 22%-დან (25/112) მე-4 კვირაში 67%-მდე (77/115) 40 კვირაში. საშუალოდ, პაციენტების 75%-ს (86/115) განიცდიდა გამწვავება ნებისმიერ დროს ენბრელის შეწყვეტიდან 40 კვირის განმავლობაში.

კვლევის 2-ის პირველადი მეორადი მიზანი იყო გამწვავების ხანგრძლივობის შეფასება ენბრელის მიღების შეწყვეტის შემდეგ და ასევე გამწვავების ხანგრძლივობის შედარება 1 კვლევაში იმ პაციენტებთან, რომლებიც აკმაყოფილებდნენ შეწყვეტის მოთხოვნებს და განაგრძობდნენ ენბრელ თერაპიას.

ენბრელის მიღების შეწყვეტის შემდეგ გამწვავების საშუალო დრო იყო 16 კვირა (95% CI: 13-24 კვირა). პაციენტების 25%-ზე ნაკლებს 1 კვლევაში, რომლებმაც არ შეწყვიტეს თერაპია, განუვითარდა 40 კვირის ექვივალენტური გამწვავება 2 კვლევის პერიოდში. შედარებით სუბიექტებთან, რომლებმაც შეწყვიტეს ენბრელი თერაპია (კვლევა 2) და სუბიექტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ უწყვეტ თერაპიას ეტანერცეპტით (კვლევა 1, p<0.0001), გამწვავების ხანგრძლივობა სტატისტიკურად მნიშვნელოვნად მოკლე იყო.

87 პაციენტიდან, რომლებიც შევიდნენ მე-3 პერიოდში და ხელახლა მკურნალობდნენ ენბრელით 50 მგ კვირაში 12 კვირის განმავლობაში, 62% (54/87) იყო არააქტიური სუბიექტების 50%-თან 5 კვირის განმავლობაში (95% CI: 4-8 კვირა) მიაღწია დაავადებას.

ზრდასრული პაციენტები ფოლაქოვანი ფსორიაზით

პაციენტები, რომლებიც არ რეაგირებენ მკურნალობაზე სამიზნე პოპულაციაში, როგორც ეს განსაზღვრულია ENBREL განყოფილებაში 4.1; რეკომენდებულია პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ ადექვატურ დოზებს საკმარისად დიდი ხნის განმავლობაში, რათა შეფასდეს პასუხი არაადეკვატური პასუხით (PASI

ენბრელის ეფექტურობა სხვა სისტემურ მკურნალობასთან შედარებით ზომიერი და მძიმე ფსორიაზის მქონე პაციენტებში (რომელიც პასუხობს სხვა სისტემურ მკურნალობას) არ არის შეფასებული პირდაპირი შედარებითი კვლევებით. ამის ნაცვლად, ენბრელის უსაფრთხოება და ეფექტურობა შეფასდა ოთხ რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში. ეფექტურობის პირველადი საბოლოო წერტილი ამ ოთხივე კვლევაში იყო პაციენტების პროპორცია თითოეულ სამკურნალო ჯგუფში, რომლებმაც მიაღწიეს PASI 75-ის პასუხს (ანუ ფსორიაზის არეალის და სიმძიმის ინდექსის ქულებით მინიმუმ 75% გაუმჯობესება) 12 კვირაში.

კვლევა 1 იყო 2 ფაზის კვლევა 18 წლის პაციენტებში აქტიური, მაგრამ კლინიკურად სტაბილური დაფების ფსორიაზით, რომელიც მოიცავს სხეულის ზედაპირის 10%-ს. 112 პაციენტი იყო რანდომიზირებული, რათა მიეღოთ ენბრელი 25 მგ კვირაში ორჯერ (n=57) ან პლაცებო (n=55) 24 კვირის განმავლობაში.

მე-2 კვლევამ შეაფასა 652 პაციენტი ქრონიკული დაფქული ფსორიაზით, იგივე ჩართვის კრიტერიუმების გამოყენებით, როგორც კვლევა 1 და დაამატა მინიმალური PASI ქულა 10 სკრინინგზე. ენბრელი შეყვანილი იყო დოზით 25 მგ კვირაში ერთხელ, 25 მგ კვირაში ორჯერ, ან 50 მგ კვირაში ორჯერ ზედიზედ 6 თვის განმავლობაში. ორმაგად ბრმა მკურნალობის პერიოდის პირველი 12 კვირის განმავლობაში პაციენტები იღებდნენ პლაცებოს ან ენბრელის ზემოაღნიშნული სამი დოზიდან ერთს. მკურნალობის 12 კვირის შემდეგ, პაციენტებმა პლაცებოს ჯგუფში დაიწყეს ბრმა ენბრელით თერაპია (25 მგ კვირაში ორჯერ); პაციენტები აქტიური მკურნალობის ჯგუფებში აგრძელებდნენ საწყისი რანდომიზებული დოზით 24 კვირამდე.

მე-3 კვლევამ შეაფასა 583 პაციენტი და გამოიყენა იგივე ჩართვის კრიტერიუმები, როგორც კვლევა 2. პაციენტები ამ კვლევაში იღებდნენ ან 25 მგ ან 50 მგ ენბრელს კვირაში ორჯერ 12 კვირის განმავლობაში, შემდეგ კი ყველა პაციენტი იღებდა ღია ენბრელ 25 მგ ორჯერ კვირაში დამატებით 24 კვირა.

მე-4 კვლევამ შეაფასა 142 პაციენტი, იგივე ჩართვის კრიტერიუმების გამოყენებით, როგორც კვლევები 2 და 3. ამ კვლევაში პაციენტებმა მიიღეს 50 მგ ენბრელი კვირაში ერთხელ 12 კვირის განმავლობაში ან პლაცებო, რასაც მოჰყვა ღია 50 მგ ენბრელი კვირაში ერთხელ დამატებითი 12 კვირის განმავლობაში.

1 კვლევაში, ენბრელით ნამკურნალებ ჯგუფში პაციენტთა მნიშვნელოვნად უფრო მეტმა წილმა (30%) მიაღწია PASI 75 პასუხს მე-12 კვირაში პლაცებოთი ნამკურნალებ ჯგუფთან შედარებით (2%) (p<0.0001). 24 კვირაში ენბრელის მკურნალობის ჯგუფში პაციენტების 56%-მა მიაღწია PASI 75 პასუხს, შედარებით 5%-ს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ პლაცებოთი. მე-2, მე-3 და მე-4 კვლევების მნიშვნელოვანი დასკვნები ნაჩვენებია ქვემოთ.

*p 0.0001, პლაცებოსთან შედარებით

ა. 2 და 4 კვლევებში, სტატისტიკური შედარება პლაცებოსთან არ განხორციელებულა 24 კვირაში, რადგან საწყის პლაცებო ჯგუფმა დაიწყო Enbrel 25 მგ BIW ან 50 მგ ერთხელ კვირაში მე-13 კვირიდან 24 კვირამდე.

ბ. დერმატოლოგის სტატიკური გლობალური შეფასება. სუფთა ან თითქმის სუფთა განისაზღვრება, როგორც 0 ან 1 0-დან 5-მდე მასშტაბით

დაფნის ფსორიაზის მქონე პაციენტებს შორის, რომლებმაც მიიღეს ენბრელი, მნიშვნელოვანი პასუხები პლაცებოსთან შედარებით აშკარა იყო პირველი ვიზიტის დროს (2 კვირა) და შენარჩუნდა მკურნალობის 24 კვირის განმავლობაში.

კვლევა 2 მოიცავდა წამლისგან თავისუფალ პერიოდს, რომელშიც პაციენტები, რომლებმაც მიაღწიეს PASI პასუხი მინიმუმ 50%-ს, დაკვირვებულნი იყვნენ მკურნალობის შეწყვეტიდან 24 კვირაში. პაციენტებს აკვირდებოდნენ მკურნალობისგან თავისუფალ პერიოდში (PASI დაწყების 150%) და რეციდივი (განსაზღვრულია, როგორც საწყის და 24 კვირას შორის მიღწეული შეხორცების მინიმუმ ნახევრის დაკარგვა). წამლისგან თავისუფალი პერიოდის განმავლობაში, ფსორიაზის სიმპტომები თანდათან ხელახლა ჩნდებოდა, დაავადების რეციდივის საშუალო დრო 3 თვეა. არ დაფიქსირებულა სერიოზული გვერდითი მოვლენები, რომლებიც დაკავშირებულია დაავადების გამწვავებასთან და ფსორიაზთან. არსებობს მტკიცებულება, რომელიც მხარს უჭერს ენბრელთან განმეორებით მკურნალობის სარგებელს პაციენტებში, რომლებიც თავდაპირველად რეაგირებენ მკურნალობაზე.

მე-3 კვლევაში, პაციენტთა უმრავლესობამ (77%), რომლებიც თავდაპირველად რანდომიზირებულნი იყვნენ 50 მგ-მდე კვირაში ორჯერ და რომელთა ენბრელის დოზა შემცირდა 25 მგ-მდე კვირაში ორჯერ მე-12 კვირას, შეინარჩუნა PASI 75 პასუხი 36 კვირამდე. PASI 75 პასუხი პაციენტების იღებდა 25 მგ კვირაში ორჯერ მთელი კვლევის განმავლობაში აგრძელებდა გაუმჯობესებას 12 და 36 კვირებს შორის.

მე-4 კვლევაში, PASI 75-ით დაავადებულთა პროპორცია მე-12 კვირაში ენბრელით ნამკურნალებ ჯგუფში (38%) უფრო მაღალი იყო, ვიდრე პლაცებოთი ნამკურნალევ ჯგუფში (2%) (p<0.0001). ეფექტურობის პასუხები კვლავ იზრდებოდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ 50 მგ კვირაში ერთხელ მთელი კვლევის განმავლობაში, პაციენტების 71%-მა მიაღწია PASI 75 პასუხს 24 კვირაში.

გრძელვადიან (34 თვიან) ღია კვლევებში, რომლებშიც ენბრელი იღებდა შეუფერხებლად, კლინიკური პასუხები შენარჩუნებული იყო და უსაფრთხოება მოკლევადიანი კვლევების მსგავსი იყო.

კლინიკური კვლევების მონაცემების ანალიზმა არ გამოავლინა დაავადების საწყისი მახასიათებელი, რომელიც დაეხმარებოდა კლინიცისტებს დოზის ყველაზე შესაფერისი ვარიანტის დადგენაში (წყვეტილი ან უწყვეტი). შესაბამისად, წყვეტილი ან უწყვეტი თერაპიის ჩატარების არჩევანი უნდა ეფუძნებოდეს ექიმის გადაწყვეტილებას და პაციენტის ინდივიდუალურ საჭიროებებს.

ანტისხეულები ენბრელის მიმართ

ეტანერცეპტის მიმართ ანტისხეულები გამოვლინდა ზოგიერთი სუბიექტის შრატში, რომლებიც მკურნალობდნენ ეტანერცეპტით.

ყველა ეს ანტისხეული არ არის ნეიტრალიზებული და ჩვეულებრივ გარდამავალია. როგორც ჩანს, არ არსებობს კავშირი ანტისხეულების განვითარებასა და კლინიკურ პასუხს ან გვერდით მოვლენებს შორის.

ეტანერცეპტის საწინააღმდეგო ანტისხეულების კუმულაციური მაჩვენებელი სუბიექტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ 12 თვემდე ეტანერცეპტის დამტკიცებული დოზებით კლინიკურ კვლევებში; რევმატოიდული ართრიტის შემთხვევების 6%, ფსორიაზული ართრიტის შემთხვევების 7,5%, მაანკილოზებელი სპონდილიტის შემთხვევების 2%, ფსორიაზის შემთხვევების 7%, პედიატრიული ფსორიაზის შემთხვევების 9,7% და არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტის შემთხვევების 4,8%.

იმ შემთხვევების წილი, რომლებმაც განავითარეს ეტანერცეპტის ანტისხეულები გრძელვადიან კვლევებში (3,5 წლამდე) დროთა განმავლობაში გაიზარდა, როგორც მოსალოდნელი იყო. თუმცა, თითოეულ შეფასების წერტილში გამოვლენილი ანტისხეულების სიხშირე ჩვეულებრივ რევმატოიდული ართრიტის და ფსორიაზის შემთხვევების 7%-ზე ნაკლებია მათი გარდამავალი ხასიათის გამო. ფსორიაზის ხანგრძლივ კვლევაში, რომელშიც პაციენტები იღებდნენ 50 მგ კვირაში ორჯერ 96 კვირის განმავლობაში, ანტისხეულების სიხშირე დაფიქსირდა თითოეულ შეფასების წერტილში იყო დაახლოებით 9%.

პედიატრიული მოსახლეობა

პედიატრიული პაციენტები JIA

ენბრელის უსაფრთხოება და ეფექტურობა შეფასდა ორნაწილიან კვლევაში 69 ბავშვში პოლიარტიკულარული არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტით სხვადასხვა ტიპის არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტით (პოლიართრიტი, ოლიგოართრიტი, სისტემური დასაწყისი). ჩართული იყო 4-დან 17 წლამდე ასაკის ზომიერი და მძიმე აქტიური პოლიარტიკულური არასრულწლოვანი იდიოპათიური ართრიტის მქონე პაციენტები, რეფრაქტერული ან მეტოტრექსატის მიმართ შეუწყნარებლები; პაციენტები აგრძელებდნენ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების და/ან პრედნიზონის ფიქსირებული დოზების მიღებას (

კვლევის 1 ნაწილში, 69 პაციენტიდან 51-მა (74%) აჩვენა კლინიკური პასუხი და გაგრძელდა მე-2 ნაწილში. მეორე ეპიზოდში, 25 პაციენტიდან 6 (24%), რომლებიც განაგრძობდნენ ენბრელს, განუვითარდათ დაავადების გამწვავება, 20-თან შედარებით. 26 (77%) პაციენტიდან, რომლებმაც მიიღეს პლაცებო (p=0.007). მედიანური დრო მეორე ეპიზოდის დაწყებიდან გამწვავებამდე იყო 116 დღე პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს და 28 დღე პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს. პაციენტებიდან, რომლებმაც მიაღწიეს კლინიკურ პასუხს 90 დღეში და პროგრესირდნენ კვლევის მე-2 ნაწილამდე, ზოგიერთმა პაციენტმა, რომლებიც იღებდნენ ენბრელს, განაგრძობდნენ გაუმჯობესებას მე-3 თვიდან მე-7 თვემდე, ხოლო გაუმჯობესება არ დაფიქსირებულა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს.

ღია უსაფრთხოების გაფართოებულ კვლევაში, 58 პედიატრიულ პაციენტს (4 წლის ასაკიდან ზემოაღნიშნული კვლევა) განაგრძობდა ენბრელის გამოყენებას 10 წლამდე. არ დაფიქსირებულა სერიოზული გვერდითი მოვლენებისა და მძიმე ინფექციების სიხშირის ზრდა ხანგრძლივი გამოყენებისას.

ენბრელის მონოთერაპიის გრძელვადიანი უსაფრთხოება (n=103), ენბრელი პლუს მეთოტრექსატი (n=294) ან მეთოტრექსატის მონოთერაპიის (n=197) გრძელვადიანი უსაფრთხოება შეფასებული იყო 2-დან 18 წლამდე ასაკის 594 ბავშვის რეესტრში, იუვენილური იდიოპათიური ართრიტით, 39 რომლებიც 2-დან 3 წლამდე იყვნენ. საერთო ჯამში, ინფექციები უფრო ხშირად დაფიქსირდა (3.8% წინააღმდეგ 2%) პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ენბრელით მხოლოდ მეთოტრექსატთან შედარებით, და ეტანერცეპტის გამოყენებასთან დაკავშირებული ინფექციები უფრო მძიმე იყო.

სხვა ღია ეტიკეტირების, ერთი ხელის კვლევაში, 60 პაციენტი ფართო ოლიგოართრიტით (15 პაციენტი 2-დან 4 წლამდე, 23 პაციენტი 5-დან 11 წლამდე, 22 პაციენტი 12-დან 17 წლამდე), 38 პაციენტი ენთეზიტთან დაკავშირებული ართრიტით ( 12-დან 17 წლამდე) და 29 ფსორიაზული ართრიტის მქონე პაციენტს (12-დან 17 წლამდე ასაკის) მკურნალობდნენ დოზით 0.8 მგ/კგ (მაქსიმუმ 50 მგ თითო დოზაზე) შეყვანილი კვირაში ერთხელ 12 კვირის განმავლობაში. თითოეულ JIA ქვეტიპში, პაციენტების უმრავლესობა აკმაყოფილებდა ACR Pedi 30 კრიტერიუმებს და აჩვენა კლინიკური გაუმჯობესება მეორად საბოლოო წერტილებში, როგორიცაა ნაზი სახსრების რაოდენობა და ექიმის გლობალური შეფასებები. უსაფრთხოების პროფილი შეესაბამება სხვა JIA კვლევებში დაფიქსირებულს.

არ ჩატარებულა კვლევები ენბრელით თერაპიის გაგრძელების ეფექტების შესაფასებლად იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ JIA, რომლებსაც არ უპასუხეს ენბრელი თერაპიის დაწყებიდან 3 თვის განმავლობაში. ასევე, არ ჩატარებულა კვლევები ენბრელის რეკომენდებული დოზის შეწყვეტის ან შემცირების ეფექტის შესაფასებლად JIA-ს მქონე პაციენტებში ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ.

პედიატრიული პაციენტები დაფების ფსორიაზით

ენბრელის ეფექტურობა შეფასებული იყო რანდომიზებულ, ორმაგად ბრმა, პლაცებოზე კონტროლირებად კვლევაში 4-დან 17 წლამდე ასაკის 211 პედიატრიულ პაციენტში ზომიერი და მძიმე დაფების ფსორიაზით (განსაზღვრულია როგორც sPGA ქულა 3 და PASI 12, რომელიც მოიცავს სხეულის ზედაპირის 10%-ს. ფართობი). დასაშვები პაციენტები იყვნენ ფოტოთერაპიის ან სისტემური თერაპიის ანამნეზში ან ადგილობრივი თერაპიის არაადექვატური კონტროლის მქონე პაციენტები.

პაციენტები იღებდნენ ენბრელს 0.8 მგ/კგ (50 მგ-მდე) ან პლაცებოს კვირაში ერთხელ 12 კვირის განმავლობაში. მე-12 კვირაში, დადებითი ეფექტურობის პასუხი (მაგ. PASI 75) დაფიქსირდა უფრო მეტ პაციენტში, რომლებიც რანდომიზებულნი იყვნენ ენბრელის მკურნალობაზე, ვიდრე პლაცებოზე რანდომიზებულ პაციენტებში.

12-კვირიანი ორმაგად ბრმა მკურნალობის პერიოდის შემდეგ, ყველა პაციენტმა მიიღო ენბრელი 0.8 მგ/კგ (50 მგ-მდე) კვირაში ერთხელ დამატებითი 24 კვირის განმავლობაში. ღია ეტიკეტირების პერიოდში დაფიქსირებული პასუხები მსგავსი იყო ორმაგად ბრმა პერიოდში დაფიქსირებული პასუხების.

რანდომიზებული მკურნალობის შეწყვეტის პერიოდში დაავადების რეციდივი (PASI 75 პასუხის დაკარგვა) უფრო ხშირი იყო პლაცებოდან ენბრელზე რანდომიზებულ ჯგუფში, ვიდრე პლაცებოდან ენბრელზე რანდომიზებულ ჯგუფში. პასუხი შენარჩუნებული იყო 48 კვირის განმავლობაში, როდესაც გაგრძელდა წამლის თერაპია.

ენბრელის 0.8 მგ/კგ (50 მგ-მდე) კვირაში ერთხელ გრძელვადიანი უსაფრთხოება და ეფექტურობა შეფასებული იყო 181 პედიატრიულ პაციენტში დაფნის ფსორიაზის მქონე ღია ეტიკეტირების კვლევაში 2 წლის განმავლობაში ზემოთ აღწერილი 48-კვირიანი კვლევის შემდეგ. . ენბრელთან გრძელვადიანი გამოცდილება ზოგადად იყო თავდაპირველი 48-კვირიანი კვლევის მსგავსი და არ გამოავლინა რაიმე ახალი უსაფრთხოების აღმოჩენა.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

ზოგადი მახასიათებლები

ეთანერცეპტის შრატის მნიშვნელობები განისაზღვრა ფერმენტთან დაკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზის (ELISA) მეთოდით, რომელსაც შეუძლია აღმოაჩინოს ELISA-რეაქტიული დეგრადაციის პროდუქტები, ისევე როგორც ძირითადი ნაერთი.

აბსორბცია

ეტანერცეპტი ნელა შეიწოვება კანქვეშა (s.c) ინექციის შემდეგ, მაქსიმალურ კონცენტრაციას აღწევს ერთჯერადი დოზის მიღებიდან 48 საათის განმავლობაში. მისი აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა არის 76%. მოსალოდნელი წონასწორობის კონცენტრაციები კვირაში ორჯერ დოზით ორჯერ აღემატება ერთჯერადი დოზის დროს. როდესაც ენბრელის ერთჯერადი 25 მგ დოზა შეყვანილი იქნა SC ჯანმრთელ მოხალისეებზე, შრატის საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია იყო 1.65±0.66 მგ/მლ და მრუდის ქვეშ არსებული ფართობი იყო 235±96.6 მგ.სთ/მლ.

შრატში საშუალო კონცენტრაციის პროფილები წონასწორულ მდგომარეობაში Cmax 2.4 მგ/ლ და 2.6 მგ/დღეში რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში მიიღეს 50 მგ ენბრელი კვირაში ერთხელ (n=21) და 25 მგ ენბრელი კვირაში ორჯერ (n=16), შესაბამისად. ეს იყო 1.2 მგ/ლ და 1.4 მგ/ლ Cmin-ისთვის და 297 მგ-სთ/ლ და 316 მგ-სთ/ლ ნაწილობრივი AUC-სთვის. ჯანმრთელ მოხალისეებში ღია ეტიკეტირების, ერთჯერადი დოზის, ორი მკურნალობის კროსვორდი კვლევაში, ეტანერცეპტის ერთჯერადი 50 მგ/მლ ინექცია ბიოექვივალენტური იყო ორ ერთდროულ 25 მგ/მლ ინექციასთან.

პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური ანალიზში მაანკილოზებელი სპონდილიტის მქონე პაციენტებში, ეტანერცეპტის სტაბილური AUC იყო 466 მკგ.სთ/მლ და 474 მკგ.სთ/მლ ენბრელისთვის 50 მგ კვირაში ერთხელ (N=154) და ენბრელისთვის 25 მგ კვირაში ორჯერ (N= 148), შესაბამისად.

დისტრიბუცია

ეტანერცეპტის კონცენტრაცია-დროის მრუდის ასახსნელად საჭიროა ბიექსპონენციალური მრუდი. ეტანერცეპტის განაწილების ცენტრალური მოცულობა არის 7,6 ლ, ხოლო წონასწორობის დროს განაწილების მოცულობა 10,4 ლ.

ბიოტრანსფორმაცია

არ არის მოხსენებული ფარმაკოკინეტიკური კვლევები, რომლებიც იკვლევენ ეტანერცეპტის მეტაბოლიზმს. მას შემდეგ, რაც ეტანერცეპტი დაუკავშირდება TNF-ს, ითვლება, რომ ნაერთი მეტაბოლიზდება პეპტიდური და ამინომჟავების გზით, ან ამინომჟავების გადამუშავებით, ან ნაღვლისა და შარდის გამოყოფით.

გამოყოფა

ეტანერცეპტი ნელ-ნელა გამოიყოფა ორგანიზმიდან. ნახევარგამოყოფის პერიოდი დაახლოებით 70 საათია. რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში კლირენსი არის 0,066 ლიტრი/სთ, რაც უფრო დაბალია ვიდრე ჯანმრთელ ადამიანებში 0,11 ლიტრი/საათში კლირენსი. ენბრელის ფარმაკოკინეტიკა მსგავსია პაციენტებში რევმატოიდული ართრიტით, მაანკილოზებელი სპონდილიტით და დაფების ფსორიაზით. არ არსებობს მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური განსხვავებები მამაკაცებსა და ქალებს შორის.

წრფივობა/არაწრფივობა

დოზის პროპორციულობა არ არის შეფასებული, მაგრამ არ არის კლირენსის მნიშვნელოვანი გაჯერება დოზის დიაპაზონში.

მახასიათებლები პაციენტებში

თირკმლის უკმარისობა

მიუხედავად იმისა, რომ რადიოაქტიური ექსკრეცია გამოვლინდა შარდში, როდესაც პაციენტებს და მოხალისეებს ეტანერცეპტი შეჰყავდათ, ეტანერცეპტის დოზის დაგროვება არ გამოვლენილა თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს. თირკმლის უკმარისობისას დოზის სპეციალური კორექცია საჭირო არ არის.

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის მწვავე უკმარისობის დროს ეტანერცეპტის მომატებული კონცენტრაცია არ არის გამოვლენილი. ღვიძლის უკმარისობისას დოზის სპეციალური კორექცია საჭირო არ არის.

გერიატრიული მოსახლეობა

შესწავლილი იყო ეტანერცეპტის შრატში კონცენტრაციების პოპულაციის ფარმაკოკინეტიკური ანალიზში ხანდაზმული ასაკის ეფექტი. ეტანერცეპტის კლირენსი და მოცულობა მსგავსი იყო 65-87 წლის პაციენტებსა და 65 წელზე უმცროს პაციენტებს შორის.

პედიატრიული მოსახლეობა

პედიატრიული პაციენტები JIA

პოლიარტიკულური არასრულწლოვანთა იდიოპათიური ართრიტის კვლევაში ენბრელთან ერთად, 69 პაციენტს (4-17 წლის) მიიღეს 0.4 მგ ენბრელი/კგ კვირაში ორჯერ 3 თვის განმავლობაში. შრატში კონცენტრაციის პროფილები მსგავსი იყო მოზრდილებში რევმატოიდული ართრიტის მქონე პაციენტებში. კლირენსი ყველაზე ახალგაზრდა ასაკობრივ ჯგუფში (4 წელი) შემცირდა უფროს ბავშვებთან (12 წელი) და მოზრდილებთან შედარებით (გაზრდილი კლირენსი წონის მიხედვით ნორმალიზებისას). დოზის სიმულაცია ვარაუდობს, რომ უფროს ბავშვებში (10-17 წლის) შრატში დონე უფროსებთან ახლოს იქნება, მაშინ როცა უმცროსი ბავშვები განიცდიან მნიშვნელოვნად დაბალ დონეს.

პედიატრიული პაციენტები დაფების ფსორიაზით

პედიატრიული ფსორიაზის მქონე პაციენტებში (4-17 წლის ასაკი) მიიღეს 0.8 მგ/კგ (მაქსიმუმ 50 მგ კვირაში) ერთხელ კვირაში 48 კვირამდე. შრატში საშუალო კონცენტრაციები მერყეობს 1.6-დან 2.1 მკგ/მლ-მდე მე-12, 24 და 48 კვირაში. შრატში კონცენტრაციები მსგავსი იყო იმ პაციენტებში, რომლებსაც აწუხებდათ JIA (იღებდნენ ეტანერცეპტს 0.4 მგ/კგ კვირაში ორჯერ, 50 მგ მაქსიმალურ დოზამდე კვირა). შრატში ეს კონცენტრაციები მსგავსი იყო მოზრდილებში დაფქული ფსორიაზის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ეტანერცეპტს 25 მგ კვირაში ორჯერ.

5.3. პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

დოზის შემზღუდველი ან სამიზნე ორგანოების ტოქსიკურობა არ გამოვლენილა ენბრელთან ტოქსიკოლოგიურ კვლევებში. ენბრელი არ არის გენოტოქსიკური in vitro და in vivo კვლევების შედეგების საფუძველზე. მღრღნელებში განეიტრალებელი ანტისხეულების განვითარების გამო, სტანდარტული ნაყოფიერების და პოსტნატალური ტოქსიკურობის შეფასებები არ შეიძლება ჩატარდეს კანცეროგენურობის კვლევებით.

ენბრელს არ გამოუწვევია ლეტალობა ან ტოქსიკურობის შესამჩნევი ნიშნები თაგვებში და ვირთხებში 2000 მგ/კგ კანქვეშა ან ერთჯერადი 1000 მგ/კგ ინტრავენური დოზის შემდეგ. ენბრელის კანქვეშა შეყვანა დოზით (15 მგ/კგ), რომელიც აძლევდა AUC-ზე დაფუძნებულ შრატში კონცენტრაციას 27-ჯერ მეტს, არ აჩვენა დოზის შეზღუდვა ან სამიზნე ორგანოს ტოქსიკურობა.

ფარმაცევტული თვისებები
6.1. დამხმარე ნივთიერებები

საქაროზა
ნატრიუმის ქლორიდი
L-არგინინის ჰიდროქლორიდი
ნატრიუმის ფოსფატის მონობაზური დიჰიდრატი
ნატრიუმის ფოსფატის ორფუძიანი დიჰიდრატი
საინექციო წყალი
6.2. შეუთავსებლობა

ვინაიდან შეუთავსებლობის კვლევები არ ჩატარებულა, ეს პროდუქტი არ უნდა იყოს შერეული სხვა სამკურნალო საშუალებებთან.

6.3. შენახვის ვადა

ენბრელის შენახვის ვადა 30 თვეა 2-8°C ტემპერატურაზე.

6.4. განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები შენახვისას

ენბრელი უნდა ინახებოდეს 2-8°C ტემპერატურაზე (მაცივარში). არ უნდა იყოს გაყინული.

ენბრელი შეიძლება ინახებოდეს ერთხელ 4 კვირამდე 25°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე, მაგრამ არ უნდა ინახებოდეს მაცივარში. თუ მაცივრიდან ამოღებული პროდუქტი არ გამოიყენება 4 კვირის განმავლობაში, ის უნდა გადააგდოთ.

შეინახეთ ინჟექტორები თავდაპირველ ყუთში სინათლისგან დასაცავად.

6.5. შეფუთვა და შიგთავი

გამჭვირვალე I ტიპის მინის შპრიცი უჟანგავი ფოლადის ნემსით, ნატურალური რეზინის ნემსის დამცავი და პლასტმასის ტუმბო. ENBREL მიეწოდება 4, 8 ან 24 წინასწარ შევსებული შპრიცის შეფუთვაში და 4, 8 ან 24 ალკოჰოლური ბალიშებით. ნემსის დამცავი შეიცავს ბუნებრივ რეზინას (ლატექსი) (იხ. თავი 4.4).

6.6. ადამიანის მოხმარებისთვის განკუთვნილი სამკურნალო პროდუქტის ნარჩენების განადგურება და სხვა განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები

ინექციამდე, ერთჯერადი ენბრელის წინასწარ შევსებული შპრიცი ნებადართულია მიაღწიოს ოთახის ტემპერატურას (დაახლოებით 15-30 წუთი). ამ დროს ნემსის დამცავი არ უნდა მოიხსნას. ხსნარი უნდა იყოს გამჭვირვალე ან ოდნავ ოპალესცენტური, უფერო ყვითელი ან ღია ყავისფერი და შეიძლება შეიცავდეს მცირე გამჭვირვალე ან თეთრ ცილის ნაწილაკებს.

გამოუყენებელი პროდუქტები ან ნარჩენები უნდა განადგურდეს "სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის დებულების" და "შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის დებულების" შესაბამისად.