Tiopental - თიოპენტალ 1გ

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება

თიოპენტალი

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება

თიოპენტალ ნატრიუმი

წამლის ფორმა

ვენაში შესაყვანი ხსნარის დასამზადებელი ფხვნილი .

შემადგენლობა

1 ფლაკონი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება : თიოპენტალ ნატრიუმი 0.5 გ ან 1.0 გ შესაბამისად .

აღწერილობა

მოყვითალო - მოთეთრო კრისტალური ჰიგროსკოპული ფხვნილი .

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

არაინჰალაციური ზოგადი ანესთეზიის საშუალება .

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოდინამიკა

ულტრახანმოკლე მოქმედების არაინჰალაციური ზოგადი ანესთეზიის საშუალება , თიობარბიტურის მჟავასწარმოებული , გააჩნია გამოხატული საძილე , მცირე მიომარელაქსირებელი და სუსტიტკივილგამაყუჩებელი აქტივობა . ანელებს გაემ ( გამა - ამინო - ერბოს მჟავა ) – დამოკიდებული არხებისგახსნის დროს თავის ტვინის ნეირონების პოსტსინაფსურ მემბრანაზე , ახანგრძლივებს ქლორის იონებისნერვულ უჯრედს შიგნით მოხვედრის დროს და იწვევს მემბრანის ჰიპერპოლარიზებას . თრგუნავსამინომჟავების ( ასპარტატი და გლუტამატი ) ამგზნებ მოქმედებას . დიდი დოზებით , უშუალოდ გაემ -რეცეპტორების გააქტივებით , ახდენს გაემ - მასტიმულირებელ მოქმედებას .

გააჩნია კრუნჩხვების საწინააღმდეგო აქტივობა , ნეირონების გაღიზიანების ზღურბლის გაზრდით დათავის ტვინში კრუნჩხვითი იმპულსების გავლისა და გავრცელების ბლოკირებით .

ხელს უწყობს მიორელაქსაციას , პოლისინაფსური რეფლექსების დათრგუნვით და ზურგის ტვინისნეირონებში მათი გადაცემის შენელებით .

ამცირებს მეტაბოლური პროცესების ინტენსივობას თავის ტვინში , და მის მიერ გლუკოზისა და ჟანგბადისუტილიზებას .

პრეპარატისათვის ასევე დამახასიათებელია ქალასშიდა წნევის დაქვეითება , რომელიც , სავარაუდოდგანპირობებულია თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევისა და სისხლის მოცულობის შემცირებით თავისტვინის სისხლძარღვების რეზისტენტობის გაზრდის ფონზე .

ვენაში შეყვანის შემდეგ 30-40 წამში ვითარდება ძილის მდგომარეობა , რომლის სიღრმე შეიძლებაგაიზარდოს შემდეგი 40 წამის განმავლობაში . ზოგადი ანესთეზია გრძელდება 5-10 წუთი . ამას მოსდევსპოსტნარკოზული ძილის მდგომარეობა 10-30 წუთის ხანგრძლივობით . ზოგადი ანესთეზიის სასარგებლოდრო ( მანიპულაციების ჩატარების დრო ) 5-8 წუთს შეადგენს , ხასიათდება ხანმოკლეობით ( ერთჯერადიდოზის შეყავნის შემდეგ ზოგადი ანსთეზია გრძელდება 10-30 წუთი ) და გაღვიძებით სუსტი ძილიანობითადა რეტროგრადული ამნეზიით .

ზოგადი ანესთეზიის ქირურგიული სტადია ხასიათდება მყესებისა და რქოვანას რეფლექსების შემცირებითან გაქრობით , გუგების მცირე შევიწროვებით ( ან ნორმალური ზომებით ), თვალის კაკლების უმოძრაო ან„ მოცურავე “ მდგომარეობით , ყელის მუსკულატურის მოდუნებით , სუნთქვის სიღრმის შემცირებით დაარტერიული წნევის ( აწ ) დაწევით . ზოგადი ანესთეზიიდან გამოსვლისას ტკივილგამაყუჩებელიმოქმედება წყდება ავადმყოფის გამოფხიზლებასთან ერთად . განმეორებითი შეყვანისას მოქმედებახანგრძლივდება ( კუმულირებს ).

ფარმაკოკინეტიკა

ვენაში შეყვანისას სწრაფად აღწევს თავის ტვინში , ჩონჩხის კუნთებში , თირკმელებში , ღვიძლსა დაცხიმოვან ქსოვილში . მაქსიმალური კონცენტრაციის ( TC_max ) მიღწევის პერიოდი – 30 წამისგანმავლობაში ( ტვინი ), 15-30 წუთი ( კუნთები ). პრეპარატის კონცენტრაცია ცხიმოვან დეპოში 6-12- ჯერაღემატება პლაზმაში არსებულს . განაწილების მოცულობა – 1.7-2.5 ლ / კგ , ორსულობის დროს – 4.1 ლ /კგ , პაციენტებში ჭარბი წონით – 7.9 ლ / კგ . შეერთება პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხიშეადგენს – 76-86%.

თავიდან პრეპარატი ორგანოებში მიეწოდება სისხლის ინტენსიური დინებით ( თავის ტვინი , გული ,ღვიძლი , ფილტვები ), შემდეგ სწრაფად ნაწილდება კუნთოვან ქსოვილში . პლაზმაში კონცენტრაციასა დაკუნთოვან ქსოვილში კონცენტრაციას შორის წონასწორობა მიიღწევა ინექციის შემდეგ 15-30 წუთისგანმავლობაში . იმის გამო , რომ ცხიმოვანი ქსოვილი ცუდად მარაგდება სისხლით , პლაზმაშიკონცენტრაციასა და ცხიმოვან ქსოვილში კონცენტრაციას შორის წონასწორობა მიიღწევა 1.5-2.5 საათისგანმავლობაში . აღწევს პლაცენტურ ბარიერში და სეკრეტირდება დედის რძეში . თიოპენტალისმაქსიმალური კონცენტრაცია ჭიპლარში მიიღწევა ვენაში შეყვანიდან 2-3 წუთში . დედის რძეშითიოპენტალის კონცენტრაცია მისი მაღალი დოზების გამოყენების დროსაც კი დაბალია .

მეტაბოლიზდება ძირითადად ღვიძლში არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით , შეყვანილი დოზის 3-5% დესულფიდირდება პენტობარბიტალამდე , რომელიც ასევე წარმოადგენს საანესთეზიო საშუალებას .პრეპარატის უმნიშვნელო ნაწილი ინაქტივირდება თირკმელებსა და თავის ტვინში .

ცხიმოვანი ქსოვილიდან გამოყოფა ზღუდავს თიოპენტალის ელიმინაციის დროს . ერთჯერადიინტრავენური დოზის ნახევარგამოყოფის პერიოდი ( T1/2 ) 3-8 საათს შეადგენს .

T1/2 განაწილების ფაზაში – 5-9 წთ - ია ხოლო , ელიმინაციის ფაზაში – 3-8 სთ ( შესაძლებელიაგახანგრძლივება 10-12 სთ - მდე ; ორსულობის დროს – 26.1 სთ - მდე , პაციენტებში ჭარბი წონით – 27.85სთ - მდე ), ბავშვებში – 6.1 სთ . კლირენსი – 1.6-4.3 მლ / კგ / წთ , ორსულობის დროს – 286 მლ / წთ .გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით გორგლოვანი ფილტრაციის გზით . განმეორებითი შეყვანისასკუმულირდება ( დაკავშირებულია ცხიმოვან ქსოვილში დაგროვებასთან ).

გამოყენების ჩვენებები

• ზოგადი ანესთეზია ხანმოკლე ქირურგიული ჩარევების დროს ;
• ნარკოზში შესაყვანად და საბაზისო ზოგადი ანესთეზია ( ანალგეზიურისა და მიორელაქსაცირი საშუალებების შემდგომი შეყვანით );
• კრუნჩხვითი მდგომარეობების კუპირება , რომლებიც ვლინდება საინჰალაციო ნარკოზის დროს ან მის შემდეგ ;
• დიდი ეპილეფსიური შეტევების კუპირება ( grand mal ), ეპილეფსიური სტატუსი ;
• თავის ტვინის ჰიპოქსიის პროფილაქტიკა ( სისხლის ხელოვნური მიმოქცევის , კაროტიდული ენდარტერექტომიის და თავის ტვინის სისხლძარღვებზენეიროქირურგიული ოპერაციების დროს );
• ნარკოანალიზი და ნარკოსინთეზი ფსიქიატრიაში .

უკუჩვენებები

• ჰიპერმგრძნობელობა თიოპენტალის ან სხვა ბარბიტურატების მიმართ ;
• მწვავე ინტოქსიკაცია ალკოჰოლით , საძილე საშუალებებით , ნარკოტიკული ანალგეზიურებით და ზოგადი ანესთეზიის საშუალებებით ;
• ზოგადი ანესთეზიისათვის უკუნაჩვენები დაავადებები , ასთმური სტატუსი , შოკი , ავთვისებიანი ჰიპერტონია ;
• პორფირია , მწვავე ხანგამოშვებითის ჩათვლით ( მ . შ . ანამნეზში ავადმყოფს ან მის უახლოეს ნათესავებს ).

სიფრთხილე

თირკმლის და / ან ღვიძლის უკმარისობა , შაქრიანი დიაბეტი , ადიპოზიტაზი , კახექსია , თირკმელზედაჯირკვლების უკმარისობა , მიქსედემა , ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადება , ბრონქულიასთმა , გულ - სისხლძარღვთა მძიმე უკმარისობა , მიოკარდის შეკუმშვის ფუნქციის გამოხატულიდარღვევები , გულ - სისხლძარღვთა დაავადებები , არტერიული ჰიპოტენზია , კოლაფსი , ჰიპოვოლემია ,ჭარბი პრემედიკაცია , მიასთენია , მიოტონია , კუნთების დისტროფია , სეფსისი , ყელ - ცხვირისანთებითი დაავადებები , ცხელების მდგომარეობები , ანემია , ბავშვთა ასაკი .

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში თიოპენტალის გამოყენება შეიძლება იმ შემთხვევაში , თუსავარაუდო სარგებელი დედისათვის აღემატება პოტენციურ რისკს ნაყოფი ან ჩვილისათვის . ლაქტაციისპერიოდში თიოპენტალის გამოყენებისას აუცილებელია ბავშვის კვებისაგან თავის შეკავება პრეპარატისშეყვანიდან 24 სთ განმავლობაში .

გამოყენების წესი და დოზები

მხოლოდ ვენაში შეყვანისათვის .

პრეპარატი შეჰყავთ ნელა , რათა არ მოხდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება და კოლაფსისგანვითარება .

თიოპენტალის დოზა შეირჩევა ინდივიდუალურად პაციენტის სხეულის წონის , თანმხლები დაავადებებისგათვალისწინებით . შეყვანამდე ტარდება პრემედიკაცია ატროპინით ან მეტაცინით .

მოზრდილებში ზოგად ანსთეზიაში შესაყვანად დოზა ჩვეულებრივ შეაგდენს 200-400 მგ - ს (50-100 მგინტერვალებით 30-40 წმ ან ერთჯერადად გამოანგარიშებით 3-5 მგ / სხეულის წონის კგ ). თიოპენტალისმიმართ ინდივიდუალური მგრძნობელობის შესაფასებლად ძირითადი დოზის შეყვანამდე უნდა მოხდესსასინჯი დოზის 25-75 მგ შეყვანა შემდგომი დაკვირვებით 60 წამის განმავლიბაში . ანესთეზიისშესანარჩუნებლად – 50-100 მგ . საშუალო დოზა ხანმოკლე ოპერაციებისათვის 400-800 მგ შეადგენს .

მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 1 გ ( კუმულაციის რისკი ).

კრუნჩხვების კუპირებისათვის ვენაში შეჰყავთ 75-125 მგ თიოპენტალი 10 წთ განმავლობაში . განმეორებითიკრუნჩხვების დროს ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების შეყვანის ფონზე – 125-250 მგ .

ნარკოანალიზი და ნარკოსინთეზი : 100 მგ ვენაში 1 წთ განმავლობაში . პაციენტმა უკუთვლით ნელა უნდადაითვალოს დაწყებული 100- დან . თიოპენატალის შეყვანა უნდა შეწყდეს მაშინ , როდესაც პაციენტიჩაძინებას იწყებს . პაციენტები უნდა იმყოფებოდენენ გაბრუებულ მდგომარეობაში და ჰქონდეთშეკითხვებზე პასუხის გაცემის უნარი .

ბავშვებში ზოგადი ანესთეზიისათვის თიოპენტალი შეჰყავთ ერთჯერადად გამოანგარიშებით 3-5 მგ /სხეულის წონის კგ ( ვენაში ნელა 3-5 წთ განმავლობაში ); ბავშვებში სხეულის წონით 30-50 კგ –გამოანგარიშებით 4-5 მგ / კგ . შემანარჩუნებელი დოზა 25-50 მგ .

წინასწარი პრემედიკაციის გარეშე საინჰალაციო ნარკოზის ჩატარების წინ პრეპარატი გამოიყენება შემდეგიდოზირებით : ახალშობილები – 3-4 მგ / კგ , 1-12 თვის ასაკის ბავშვები – 5-8 მგ / კგ , 1-12 წლის ბავშვები– 5-6 მგ / კგ .

პაციენტებში თირკმელების დარღვეული ფუნქციით ( კრეატინინის კლირენსი 10 მლ / წთ - ზე ნაკლები )შეიყვანება საშუალო დოზის 75%.

ხსნარების მომზადება

პრეპარატი გამოიყენება 2.5-5% ხსნარის სახით საინექციო წყალში , რომელიც უშუალოდ გამოყენების წინმზადდება . ხსნარები აბსოლუტურად გამჭვირვალე უნდა იყოს .

2%- ზე ნაკლები კონცენტრაციის ხსნარის გამოყენებისას შესაძლებელია ჰემოლიზის განვითარება ( სწრაფიშეყვანისას ).

კონცენტრაციები კლინიკური გამოყენებისათვის შემდეგნაირად გამოითვლება :

გვერდითი ეფექტები

ალერგიული რეაქციები : კანის ჰიპერემია , გამონაყარი კანზე და ქავილი ; იშვიათად – ანაფილაქსიურიშოკი , ჰემოლიზური ანემია თირკმელების ფუნქციის დარღვევით ( წელის , ფეხებისა და კუჭის ტკივილი ,ღებინება , გულისრევა , უმადობა , უჩვეულო სისუსტე , სიცხე , კანის მკრთალი ფერი ).

გულ - სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ : არტერიული წნევის დაწევა , ტაქიკარდია , არითმია , სწრაფადშეყვანისას შესაძლებელია კოლაფსის განვითარება .

სუნთქვის სისტემის მხრივ : ხველა , ცემინება , ბრონქული ლორწოვანას ჰიპერსეკრეცია , ლარინგოსპაზმი ,ბრონქოსპაზმი , ფილტვების ჰიპოვენტილაცია ; სწრაფად შეყვანისას შესაძლებელია სუნთქვის ცენტრისდათრგუნვა და აპნოე .

ნერვული სისტემის მხრივ : თავის ტკივილი , კუნთების კრთომა , ეპილეფსიური შეტევები ,თავბრუსხვევა , მოძრაობის შენელება , ატაქსია , ანტეროგრადული ამნეზია , ძილიანობა ოპერაციისშემდგომ პერიოდში , შფოთვა ( განსაკუთრებით ტკივილებისას ოპერაციის შემდგომ პერიოდში ),ცთომილი ნერვის ტონუსის მომატება ; იშვიათად - ოპერაციის შემდგომი დელირიუმი ( ზურგის ტკივილი, შფოთვა , გონების დაბინდვა , აგზნებულობა , ჰალუცინაციები , მოუსვენრობა , “ მოუსვენარიკიდურების ” სინდრომი ), სხივის ნერვის დამბლა .

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ : ჰიპერსალივაცია , სლოკინი , ღებინება , აბდომინალურიტკივილები ოპერაციის შემდგომ პერიოდში , იშვიათად – გულისრევა .

ადგილობრივი რეაქციები : ვენაში შეყვანისას – ტკივილის შეგრძნება შეყვანის ადგილას ,თრომბოფლებიტი ( პრეპარატის მაღალი კონცენტრაციით ხსნარების შეყვანა ), სისხლძარღვოვანი სპაზმიდა თრომბოზი შეყვანის ადგილას , ქსოვილების გაღიზიანება ინექციის ადგილას ( ჰიპერემია და კანისაქერცვლა ), ნეკროზი .

ჭარბი დოზა

სიმპტომები : ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა , კრუნჩხვები , კუნთების ჰიპერრეაქტიულობა, სუნთქვის დათრგუნვა აპნოემდეც კი , ლარინგოსპაზმი , წყალ - ელექტროლიზური ცვლის დარღვევები ,არტერიული წნევის გამოხატული დაწევა , ტაქიკარდია , ნარკოზის შემდგომი დელირიუმი . ძალიანმაღალი დოზისას : ფილტვების შეშუპება , ცირკულატორული კოლაფსი , გულის გაჩერება .

მკურნალობა . ანტიდოტი – ბემეგრიდი . სუნთქვის გაჩერებისას – ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია (ფხვ ), 100% ჟანგბადი ; ლარინგოსპაზმის დროს – მიორელაქსაციურები და 100% ჟანგბადი წნევის ქვეშ ;კოლაფსის ან არტერიული წნევის გამოხატული დაწევისას – პლაზმის ჩამანაცვლებადი ხსნარები ,ვაზოპრესორული პრეპარატების და / ან დადებითი ინოტროპული მოქმედების მქონე პრეპარატების შეყვანა. კრუნჩხვების დროს – დიაზეპამის ან ფენიტოინის ვენაში შეყვანა ; მათი არაეფექტურობის დროს – ფხვდა მიორელაქსაციურები .

თიოპენტალის ელიმინაციის დაჩქარება შეიძლება ფორსირებული დიურეზის , პერიტონეალური ანჰემოდიალიზის მეშვეობით .

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

თიოპენტალი აქვეითებს გლუკოკორტიკოსტეროიდების , ჰორმონული კონტრაცეპტივების , არაპირდაპირიანტიკოაგულანტების , გრიზეოფულვინის , ფენილბუტაზონის , ფენაზონის , ფენიტოინის აქტივობას ;აძლიერებს მეთოტრექსატის მოქმედებას . ავლენს ანტაგონიზმს ბემეგრიდთან .

აძლიერებს იმ სამკურნალო საშუალებების ეფექტს , რომლებიც ხელს უწყობენ ჰიპოთერმიის განვითარებას.

მოქმედების ურთიერთგაძლიერება ვლინდება ეთანოლთან , ტრანკვილიზატორებთან ,ნეიროლეფსიურებთან , ანტიჰისტამინურ პრეპარატებთან და ცნს - ს დამთრგუნველი სხვა სამკურნალოსაშუალებებთან ერთად გამოყენებისას . თიოპენტალის მოქმედება ძლიერდება და ხანგრძლივდებავალპროას მჟავასთან და მაო - ს ინჰიბიტორებთან .

ოპიოიდური ანალგეზიურები ამცირებენ თიოპენტალის ანალგეზიური მოქმედების ძალას .

კეტამინი ზრდის არტერიული წნევის დაწევის და სუნთქვის გაძნელების რისკს . დიაზოქსიდი ზრდისარტერიული წნევის დაწევის რისკს .

მაგნიუმის სულფატთან ( პარენტერალური შეყავნისათვის ) ერთად გამოყენებისას ძლიერდება ცნს - ზედამთრგუნველი მოქმედება , ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან და დიურეზულებთან ერთად – ძლიერდებაჰიპოტენზიური მოქმედება .

თიოპენტალი ფარმაცევტულად შეუთავსებადია ( არ შეიძლება ერთ შპრიცში შერევა ) ანტიბიოტიკებთან (ამიკაცინი , ბენზილპენიცილინი , ცეფალოსპორინები ), ნარკოტიკულ ანალგეზიურებთან ( კოდეინი ,მორფინი ), ეფედრინთან , მიორელაქსაციურებთან ( სუქსამეთონიუმი , ტუბოკურარინი ),ტრანკვილიზატორებთან , ფენოთიაზინთან , ეპინეფრინთან , ასკორბინის მჟავასთან , დიპირიდამოლთან ,ქლორპრომაზინთან , კეტამინთან , ატროპინთან , სკოპოლამინთან და ტუბოკურარინის ქლორიდთან .

ქიმიურად შეუთავსებადია pH დაბალი მნიშვნელობის მქონე ხსნარებთან და დამჟანგველებთან .

მილაკოვანი სეკრეციის მაბლოკირებელი სამკურნალო საშუალებები ( პრობენეციდი ), და H 1 –ჰისტამინბლოკატორები აძლიერებენ მის ეფექტს , ამინოფილინი , ანალეფსიურები ზოგიერთიანტიდეპრესიული – საშუალებები კი ასუსტებენ .

დიაზოქსიდი ზრდის არტერიული წნევის დაქვეითების რისკს .

განსაკუთრებული მითითებები

გამოიყენება მხოლოდ სპეციალიზირებული განყოფილების პირობებში ანესთეზიოლოგ -რეანიმატოლოგების მიერ , გულის მუშაობის შემანარჩუნებელი , სასუნთქი გზების გამტარობისშემანარჩუნებელი საშუალებების და ფხვ - ის ჩატარების შესაძლებლობის არსებობისას .გასათვალისწინებელია , რომ საჭირო სიღრმისა და ხანგრძლივობის ანესთეზიის მიღწევა და შენარჩუნებადამოკიდებულია პრეპარატის რაოდენობაზე და ავადმყოფის ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე მისმიმართ .

პრემედიკაცია უნდა ჩატარდეს ზოგადმიღებული ნებისმიერი საშუალებით , ფენოთიაზინისწარმოებულების გარდა .

ზედა სასუნთქი გზების ანთებისას ნაჩვენებია ზედა სასუნთქი გზების გამტარობის უზრუნველყოფა ,ტრაქეის ინტუბაციამდეც კი .

უნდა შემცირდეს დოზა ავადმყოფებში , რომლებიც იღებენ დიგოქსინს , დიურეზულებს , ავადმყოფებში ,რომლებიც პრემედიკაციის სახით იღებდნენ მორფინს , ასევე ატროპინის , დიაზეპამის შეყვანის შემდეგ .ჭარბ წონიან ავადმყოფებში , ასევე პაციენტებში , რომლებმაც ზოგადი ანესთეზია გადაიტანეს უახლოესი36 სთ განმავლობაში , ანესთეზიის საჭირო სიღრმის მისაღწევად შესაძლოა საკმარისი იყოს თიოპენტალისუფრო დაბალი დოზები . ხანგრძლივი ანესთეზიის დროს , როდესაც თიოპენტალ ნატრიუმითგამოწვეული საძილე ეფექტი შენარჩუნდება ხანგრძლივი მოქმედების საანესთეზიოების და / ანსაინჰალაციო საანესთეზიოების ვენაში შეყვანით , კუმულაციური ეფექტის საშიშროების გამო თიოპენტალნატრიუმის დოზა 1 გ - ს არ უნდა აღემატებოდეს .

18 წლამდე ასაკის ბავშვებში ვენაში ნაკადად შეყვანის შემთხვევაში აუცილებელია პაციენტისმდგომარეობის კონტროლი სუნთქვის დათრგუნვის სიმპტომების , ჰემოლიზის , არტერიული წნევისდაქვეითების დროულად გამოვლენის მიზნით .

შეიძლება მიორელაქსიურებთან ერთად გამოყენება ფხვ - ს ჩატარების პირობით .

ავადმყოფებში გამოხატული ალკოჰოლური და ნარკოტიკული დამოკიდებულებით ძნელია ზოგადიანესთეზიის მიღწევა თიოპენტალის იზოლირებულად გამოყენებისას და შესაძლოა საჭირო გახდესდამატებითი საშუალებები ზოგადი ანსთეზიის მისაღწევად .

არტერიაში შემთხვევით შეყვანა იწვევს სისხლძარღვის მყისიერ სპაზმს , რასაც თან ახლავს სისხლისმიმოქცევის დარღვევა ინექციის ადგილის დისტალურად ( შესაძლებელია ძირითადი სისხლძარღვისთრომბოზი ნეკროზის , განგრენის შემდგომი განვითარებით ). მისი პირველი ნიშანი ცნობიერების მქონეპაციენტებში : ჩივილები წვის შეგრძნებაზე , რომელიც ვრცელდება არტერიის მიმართულებით ; ზოგადიანესთეზიის მდგომარეობაში მყოფ პაციენტებში პირველი სიმპტომები – ტრანზიტული გაფერმკრთალება ,ლაქოვანი ციანოზი ან კანის მუქი შეფერილობა .

მკურნალობა : უნდა შეწყდეს შეყვანა , შეჰყავთ არტერიაში დაზიანების ადგილას ჰეპარინის ხსნარიშემდგომი ანტიკოაგულაციური თერაპიით ; გლუკოკორტიკოსტეროიდის ხსნარი შემდგომი სისტემურითერაპიით ; უნდა ჩატარდეს სისტემური ბლოკადა ან მხარის ნერვული წნულის ბლოკადა ( პროკაინისარტერიაში შეყვანა ).

ქსოვილების ქიმიური დაზიანების დროს ( დაკავშირებულია ხსნარის pH მაღალ მნიშვნელობასთან (10-11)ხსნარის კანქვეშ მოხვედრის შემთხვევაში , ინფილტრატის სწრაფად გაწოვის მიზნით შეჰყავთადგილობრივი საანესთეზიო და მიმართავენ ადგილობრივ შეთბობას ( ადგილობრივი სისხლის მიმოქცევისაქტივირება ). ექსტრავაზაციის ნიშანია – კანქვეშა შეშუპება .

ზეგავლენა მექანიზმების ტარებისა და მართვის უნარზე

ამბოლატორიული გამოყენების შემდეგ ავადმყოფები ქუჩაში უნდა გამოვიდნენ მხოლოდ თანმხლებპირებთან ერთად და 24 საათის განმავლობაში დაიცვან სიფრთხილე ავტოტრანსპორტის მართვის დაპოტენციურად საშიში საქმიანობისას , რომლებიც საჭიროებენ ყურადღების მაღალ კონცენტრირებასა დაფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფეს .

გამოშვების ფორმა

0.5 გ ან 1.0 გ ვენაში შესაყვანი საინექციო ფხვნილი ფლაკონებში ; 25 ან 50 ფლაკონი გამოყენებისინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში ( შეფუთვები სტაციონარებისათვის ).

შენახვის პირობები

სინათლისგან დაცულ ადგილას არა უმეტეს 25⁰ C ტემპერატურაზე .

ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას .

ვარგისიანობის ვადა

4 წელი .

ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ გამოყენება არ შეიძლება .

გაცემის პირობები

მხოლოდ სტაციონარის პირობებში გამოყენებისათვის .