Veracol - ვერაკოლი 1გ საინექციო ფლაკონი

ვერაკოლი
ცეფტრიაქსონი 1 გ/ფლაკონი
ფხვნილი და გამხსნელი საინექციო ხსნარისათვის

1.სამკურნალო საშუალების აღწერა
1.1. დასახელება:
ვერაკოლი

1.2. თვისობრივი შემადგენლობა:
აქტიური ინგრედიენტი: ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის ტრისესქვიჰიდრატი. დამხმარე საშუალებები: არ არის.

1.3. ფარმაცევტული ფორმა:
ფხვნილი და გამხსნელი საინექციო ხსნარისათვის

1.4. აქტიური ინგრედიენტის შემცველობა:
1 გ ვერაკოლის ყოველი ფლაკონი შეიცავს 1.193 გ ცეფტრიაქსონის ნატრიუმის ტრისესქვიჰიდრატს, რაც 1 გ ცეფტრიაქსონის ექვივალენტურია.

1.5. აღწერა-შეფუთვა
პრეპარატი წარმოდგენილია შუშის ფლაკონებში და თან ახლავს გამხსნელის ამპულა.

1.6. ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ცეფალოსპორინები და მონათესავე ნივთიერებები.
ათქ კოდი: ჟ01DD04

2. რა უნდა იცოდეთ ექიმის მიერ თქვენთვის დანიშნული პრეპარატის შესახებ

2.1. ზოგადი ინფორმაცია:
მის ბაქტერიულ მოქმედებას განაპირობებს მისი უნარი მოახდინოს ბაქტერიული უჯრედოვანი კედლის სინთეზის ინჰიბირება. ინ ვიტრო ცეფტრიაქსონი მოქმედებს გრამ-დადებითი და გრამ-უარყოფითი მიკროორგანიზმების ფართო სპექტრის წინააღმდეგ. ცეფტრიაქსონს გააჩნია სტაბილურობის მაღალი ხარისხი გრამ-დადებითი და გრამ-უარყოფითი ბაქტერიების ბეტა-ლაქტამაზების, პენიცილინაზებისა და ცეფალოსპორინების არსებობისას. ცეფტრიაქსონი ჩვეულებრივ აქტიურია შემდეგი მიკრობების წინააღმდეგ ინ ვიტრო ისე, როგორც კლინიკური ინფექციებისას (იხ. “ჩვენებები”).

გრამდადებითი აერობები:
შტაპჰყლოცოცცუს აურეუს (მეთიცილინის მიმართ მგრძნობიარე), შტაპჰყლოცოცცი ცოაგულასე-ნეგატიური, შტრეპტოცოცცუს პყოგენეს (ბეტა-ჰემოლიტური, A ჯგუფი), შტრეპტოცოცცუს აგალაცტიაე (ბეტა-ჰემოლიზური, B ჯგუფი), შტრეპტოცოცცი ბეტა-ჰემოლიზური (რომლებიც არ მიეკუთვნებიან A ან B ჯგუფს), შტრეპტოცოცცუს ვირიდანს, შტრეპტოცოცცუს პნეუმონია. შენიშვნა: მეთიცილინ-რეზისტენტული ყველა სტაფილოკოკური სახეობები, ასევე რეზისტენტული არიან ცეფალოსპორინების, მათ შორის ცეფტრიაქსონის მიმართ. ზოგადად, Eნტეროცოცცუ ფაეცალის, Eნტეროცოცცუს ფაეციუმ და Lისტერია მონოცყტოგენეს არიან რეზისტენტული.

გრამუარყოფითი აერობები:
Aვინეტობაცტერ ტწოფფი, Aინეტობაცტერ ანიტრატუს (ძირითადად A. ბაუმანიი)*, Aერომონას ჰყდროპჰილია, Aლცალიგენეს ფაეცალის, Aლცალიგენეს ოდორანს, Aლცალიგენეს (ცონგენერ) ბაქტერიები, Bორრელია ბურგდორფერი, ჩაპნოცყტოპჰაგა სპპ., ჩიტობაცტერ დივერსუს (ჩ. ამალონატიცუს-ის ჩათვლით), ჩიტობაცტერ ფრეუნდიი*, Eსცჰერიცჰია ცოლი, Eნტერობაცტერ ცლოაცაე*, Eნტერობაცტერ აეროგენეს*, Eნტერობაცტერ სპპ. (სხვა)*, Hაემოპჰილუს დუცრეყი, Hაემოპჰილუს ინფლუენზა, Hაემოპჰილუს პარაინფლუენზაე, Hაფნია ალვეი, Kლებსიელლა ოხყტოცა, Kლებსიელლა პნეუმონია**, Mორახელლა ცატარრჰალის (ადრე Bრანჰამელლა ცატარრჰალის), Mორახელლა ოსლოენის, Mორახელლა სპპ. (სხვა), Mორგანელლა მორგანიი, Nეისსერია გონორრჰოეაე, Nეისსერია მენინგიტიდეს, Pასტეურელლა მულტოციდა, Pლესიომონას სჰიგელლოიდეს, Pროტეუს მირაბილის, Pროტეუს პენნერი*, Pროტეუს ვულგარის, Pსეუდომონას ცეპაცია, Pსეუდომონას ფლუორესცენს, Pსეუდომონას სპპ. (სხვა)*, Pროვიდენტია რეტტგერი, Pროვიდენტია სპპ. (სხვა), შალმონელლა ტყპჰი, შალმონელლა სპპ. (არატიფოიდური), შერრატია მარცესცენს, შერრატია სპპ. (სხვა), შჰიგელლა სპპ., Vიბრიო სპპ., Yერსინია ენტეროცოლიტიცა, Yერსინია სპპ. (სხვა).
 * ზოგიერთი იზოლირებული შტამი რეზისტენტულია ცეფტრიაქსონის მიმართ, ქრომოსომდაშიფრული ბეტალაქტამაზების წარმოების გამო. 
** ზოგიერთი იზოლირებული შტამი რეზისტენტულია ბეტალაქტამაზების ფართო სპექტრის წარმოების გამო, რომელთა გადატანაც ხდება პლაზმიდით.

შენიშვნა: ზემოხსენებული მიკროორგანიზმების მრავალი შტამი, რომლებიც მრავალჯერადად რეზისტენტულია სხვა ანტიბიოტიკებისადმი, მაგ. ამინო- და ურეიდ-პენიცილინები, უფრო ძველი ცეფალოსპორინები და ამინოგლიკოზიდები მგრძნობიარეა ცეფტრიაქსონის მიმართ. ტრეპონემა პალლიდუმ მგრძნობიარეა ინ ვიტრო და საცდელ ცხოველებში. კლინიკური კვლევა აჩვენებს პირველადი და მეორადი სიფილისის კარგ პასუხს ცეფტრიაქსონით მკურნალობაზე. P. აერუგინოსა-ს კლინიკური იზოლირებული შტამები რეზისტენტულია ცეფტრიაქსონის მიმართ, მცირე გამონაკლისების გარდა. 

ანაერობული ბაქტერიები: Bაცტეროიდეს სპპ., ჩლოსტრიდიუმ სპპ. (გარდა ჩ. პერფრინგენს-ის ჯგუფისა), Fუსობაცტერიუმ ნუცლეატუმ, Fუსობაცტერიუმ სპპ. (სხვა), Gაფფკია ანაერობიცა (ადრე Pეპტოცოცცუს), Pეპტოსტრეპტოცოცცუს სპპ. 

*ზოგიერთი იზოლირებული შტამი რეზისტენტულია ცეფტრიაქსონის მიმართ, ბეტალაქტამაზების წარმოების გამო. 

შენიშვნა: ბეტალაქტამაზას მრავალი შტამი, რომლებიც აპროდუცირებენ ბაქტეროიდეს სპპ-ს (ძირითადად B. Fრაგილის) რეზისტენტულია. ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცლე რეზისტენტულია. ცეფტრიაქსონისადმი მგრეძნობელობა შეიძლება განისაზღვროს დიფუზიის მეთოდის გამოყენებით მგრძნობელობის დისკზე ან დილუციის მეთოდით აგარში ან წვენში, კლინიკური ლაბორატორიების სტანდარტიზაციის ეროვნული კომიტეტის მიერ დადგენილი მგრძნობელობის ტესტირების სტანდარტიზებული მეთოდების მიხედვით, რომლის მიერ გამოცემულია შემდეგი განმარტებითი კრიტერიუმები:

სხვადასხვა მიკროორგანიზმების მგრძნობელობა უნდა დადასტურდეს ცეფტრიაქსონის მგრძნობელობის ფირფიტებით მხოლოდ მაშინ, როდესაც დამტკიცებულია ინ ვიტრო მგრძნობელობა. იმ შემთხვევებში, როდესაც ვერ ხერხდება ზემოთ მოცემული კრიტერიუმების გამოყენება, შესაძლებელია სხვა სტანდარტიზებული პროცედურებისა და კრიტერიუმების გამოყენება (მაგ. DIN, Iშჩ-ით და სხვ.).

2.2 თერაპიული ჩვენებები:
ვერაკოლის მიმართ მგრძნობიარე პათოგენებით გამოწვეული ინფექციები: სეფსისი, მენინგიტის, ლაიმის დაავადება, ცნს-ის, გულისა და სახსრების, მუცლის ღრუს ინფექციები (პერიტონიტი, ბილიარული და გასტროინტესტინალური ტრაქტების ინფექციები), ძვლების, სახსრების, რბილი ქსოვილების, კანისა და ჭრილობების ინფექციები, ინფექციები დაცვის მექანიზმების დარღვევის მქონე პაციენტებში ანტიბიოტიკების სხვა ჯგუფებთან კომბინაციაში, როგორიცაა მაგალითად ამინოგლიკოზიდები, თირკმლისა და საშარდე ტრაქტის ინფექციები, რესპირატორული ტრაქტის ინფექციები, განსაკუთრებით პნევმონია, ყურის, ცხივირისა და ყელის ინფექციები, სასქესო ორგანოების ინფექციები, მათ შორის გონორეა, პრეოპერაციული დაცვა, იმ შემთხვევაში, თუ  ჰოსპიტალური შტამების რეზისტენტობა პირველი და მეორე თაობის ცეფალოსპორინებისადმი დადასტურებულია კლინიკური ანალიზებით. 

2.3. უკუჩვენებები
ვერაკოლი უკუნაჩვენებია ანტიბიოტიკების ცეფალოსპორინების კლასის  მიმართ დადასტურებული ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებში. პენიცილინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტები შეიძლება ასევე ალერგიული იყვნენ ცეფალოსპორინებისადმი. ცეფტრიაქსონი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ მომატებული მგრძნობელობის რეაქცია ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკის ჯგუფის მიმართ. ცეფტრიაქსონი არ გამოიყენება სიყვითლის მქონე ახალშობილებში ან დღენაკლულ ჩვილებში. ინ ვიტრო გამოკვლევები აჩვენებს, რომ ცეფტრიაქსონმა შეიძლება გამოდევნოს ბილირუბინი შრატისმიერი ალბუმინიდან და გამოიწვიოს ბილირუბინული ენცეფალოპათია.

ვერაკოლი უკუნაჩვენებია:
• დღენაკლულ ახალშობილებში 41 კვირის კორექტირებულ ასაკამდე (ჩასახვის კვირას+სიცოცხლის კვირა)
• სრულ ვადაში დაბადებულ ახალშობილებში (28 დღის ასაკამდე).
- სიყვითლით, ან რომლებიც არიან ჰიპოალბუმინემიური ან აციდოზური, ვინაიდან ასეთი მდგომარეობებისას მოსალოდნელია ბილირუბინის შეკავშირების დარღვევა
- თუ ისინი საჭიროებენ (ან მოსალოდნელია, რომ დასჭირდეთ) ი.ვ. კალციუმით მკურნალობა ან კალციუმის შემცველი ინფუზიები, ცეფტრიაქსონი-კალციუმის დალექვის რისკი გამო (იხ. ნაწილები 2.4 და 2.8).
ლიდოკაინის უკუჩვენები უნდა გამოირიცხოს ცეფტრიაქსონის კუნთში ინექციამდე, როდესაც ლიდოკაინი გამოიყენება გამხსნელის სახით. 

2.4 სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას:
2.4.1 ზოგადი: როგორც სხვა ცეფალოსპორინების შემთხვევაში, ფატალური ანაფილაქსური რეაქციების შემთხვევები დაფიქსირდა იმ პაციენტებშიც კი, რომლებსაც დადასტურებული არ ჰქონდათ ალერგია. ვერაკოლის ყოველი გრამი შეიცავს დაახლოებით 3.6 მმოლ ნატრიუმს, რაც გათვალისწინებული უნდა იყოს იმ პაციენტებში, რომლებშიც კონტროლდება საკვებში ნატრიუმის რაოდენობა. ავტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია გამოვლინდა იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ცეფალოსპორინებს ცეფტრიაქსონის ჩათვლით. მოზრდილებისა და ბავშვების მკურნალობისას აღინიშნა ჰემოლიზური ანემიის მძიმე შემთხვევები, ფატალური შემთხვევების ჩათვლით. თუ ცეფტრიაქსონით მკურნალობისას პაციენტს განუვითარდა ანემია, ცეფალოსპორინინდუცირებული ანემიის შესაძლებლობა გამოკვლეული უნდა იყოს და ცეფტრიაქსონის მიღება უნდა შეწყდეს გამომწვევის დადგენამდე. ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეა აღინიშნა თითქმის ყველა ანტიბაქტერიული საშუალების, მათ შორის ვერაკოლის გამოყენებისას და სიმძიმის მხრივ შეიძლება იყოს საშუალო დიარეიდან ფატალურ კოლიტამდე. ანტიბაქტერიული საშუალებებით მკურნალობა ცვლის ნაწლავების ნორმალურ ფლორას, რაც იწვევს ჩ. დიფფიცლე-ს ჭარბ ზრდას. კ.დიფფიცილე წარმოქმნის A და B ტოქსინებს, რომლებიც ხელს უწყობენ ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეის განვითარებას. კ. დიფფიცილე-ს შტამებით პროდუცირებული ტოქსინი იწვევს მომატებულ ავადობასა და სიკვდილიანობას, ვინაიდან ეს ინფექციები შეიძლება რეზისტენტული იყოს ანტიმიკრობული თერაპიისადმი და შეიძლება საჭირო გახდეს კოლექტომია. ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეა გათვალისწინებული უნდა იყოს ყველა იმ პაციენტში, რომლებსაც ანტიბიოტიკის გამოყენების შემდეგ აღენიშნება დიარეა. აუცილებელია ზედმიწევნითი სამედიცინო ისტორია, ვინაიდან ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეა ვითარდება ანტიბაქტერიული საშუალებების მიღებიდან ორ თვემდე პერიოდში. თუ არსებობს ეჭვი ან დადასტურებულია ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-სთან ასოცირებული დიარეა, მიმდინარე ანტიბიოტიკის გამოყენება, რომელიც მიმართული არ არის კ. დიფფიცილე-ს წინააღმდეგ, შეიძლება შეწყდეს. კლინიკური ჩვენების მიხედვით უნდა ჩატარდეს სათანადო სითხისა და ელექტროლიტების მართვა, პროტეინების დამატება, კ.დიფფიცილეს ანტიბიოტიკით მკურნალობა და ქირურგიული შეფასება. როგორც სხვა ანტიმიკრობული ფაქტორების შემთხვევაში, შეიძლება განვითარდეს რეზისტენტული მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ხელახალი ინფექციები. ნაღვლის ბუშტის ულტრაბგერითი გამოკვლევისას აღინიშნა ჩრდილები, რაც შეცდომით განიმარტება, როგორც კენჭები. ეს ჩვეულებრივ ხდება რეკომენდებულზე მაღალი დოზების გამოყენებისას. ეს ჩრდილები წარმოადგენს ცეფტრიაქსონის მიერ წარმოქმნილი კალციუმის მარილის დანალექებს, რაც გადის ცეფტრიაქსონით მკურნალობის დასრულების ან შეწყვეტის შემდეგ. ამ მონაცემების კორელაცია სიმპტომებთან იშვიათად ხდება. ამგვარი სიმტომების განვითარებისას ნაჩვენებია კონსერვატიული არაქირურგიული მართვა. ასეთ შემთხვევებში ცეფტრიაქსონით მკურნალობის შეწყვეტის ან გაგრძელების შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს პაციენტის ექიმი. 

ურთიერთქმედება კალციუმის შემცველ პროდუქტებთან:
ცნობილია 1 თვეზე ნაკლები ასაკის ახალშობილებში ფილტვებსა და თირკმელებში კალციუმ-ცეფტრიაქსონის დანალექებით გამოწვეული ფატალური რეაქციების შემთხვევების შესახებ. მინიმუმ ერთი მათგანი იღებდა ცეფტრიაქსონსა და კალციუმს სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა ინტრავენური ხაზებით. არსებული მეცნიერული მონაცემებით, არ არსებობს ცნობები დადასტურებული ინტრავასკულარული დანალექების შესახებ პაციენტებში, გარდა ახალშობილებისა, რომლებიც მკურნალობდნენ კალციუმის შემცველი ხსნარებით ან სხვა რომელიმე კალციუმის შემცველი პრეპარატით. ინ ვიტრო გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ახალშობილებში არსებობს სხვა ასაკობრივ ჯგუფთან შედარებით უფრო მაღალია ცეფტრიაქსონ-კალციუმის დალექვის რისკი. ნებისმიერი ასაკის პაციენტებში არ უნდა მოხდეს ცეფტრიაქსონის შერევა ან კალციუმის შემცველ ი.ვ. ხსნარებთან იმავდროულად შეყვანა სხვადასხვა საინფუზიო ხაზებით ან სხვადასხვა საინფუზიო ადგილებითაც კი. მიუხედავად ამისა, 28 დღეზე მეტი ასაკის პაციენტებში ცეფტრიაქსონისა და კალციუმის შემცველი ხსნარების შეყვანა შეიძლება ერთმანეთის მიყოლებით, თუ გამოიყენება საინფუზიო ხაზები სხვადასხვ ადგილას ან თუ საინფუზიო ხაზები გამოიცვლება ან გამოირეცხება კარგად ჩვეულებრივი მარილხსნარით დანალექების თავიდან ასაცილებლად. იმ პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ უწყვეტ ინფუზიას კალციუმის შემცველი თPN ხსნარებით, ჯანდაცვის სპეციალისტებმა უნდა გაითვალისწინონ ისეთი ალტერნატიული ანტიბაქტერიული მკურნალობის გამოყენება, რომელსაც თან არ ახლავს ნალექის წარმოქმნის რისკი. თუ ცეფტრიაქსონის გამოყენება აუცილებელია იმ პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ უწყვეტ კვებას, თPN ხსნარები და ცეფტრიაქსონი შეიძლება გამოყენებული იყოს ერთდროულად, თუმცა სხვადასხვა საინფუზიო ხაზებით სხვადასხვა ადგილებში. ალტერნატიულად, თPN ხსნარების ინფუზირება უნდა შეწყდეს ცეფტრიაქსონის ინფუზირების პერიოდში და უნდა მოხდეს ხსნარებს შორის ხაზების გამორეცხვა (იხ. ნაწილები 2.3, 2.4, 2.8). პანკრეატიტის შემთხვევები, სავარაუდოდ ბილიარული ობსტრუქციის ეტიოლოგიის, იშვიათად აღინიშნა ვერაკოლით მკურნალობაზე მყოფ პაციენტებში. პაციენტთა უმრავლესობას ჰქონდა ბილიარული სტაზისა და ბილიარული ნალექის რისკ-ფაქტორები, მაგ. ძირითადი თერაპიის წინ, მძიმე ავადმყოფობა და სრული პარენტერალური კვება. გამორიცხული არ არის ვერაკოლთან დაკავშირებული ბილიარული ნალექის გამომწვევის ან კოფაქტორის როლი.  თირკმლის და ღვიძლის მძიმე უკმარისობისას დოზა უნდა შემცირდეს მოცემული რეკომენდაციების მიხედვით.

2.4.2 ხანდაზმულები:
არ არსებობს განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები ხანდაზმული პაციენტებისათვის.

2.4.3 ორსულობა:
ცეფტრიაქსონი კვეთს პლაცენტის ბარიერს. ორსულობის პერიოდში პრეპარატის უსაფრთხოება დასაბუთებული არ არის. ცხოველებში რეპროდუქციის ტოქსიკოლოგიურმა გამოკვლევებმა არ აჩვენა ემბრიოტოქსიკურობის, ტერატოგენეზის ნიშნები ან რაიმე სხვა ეფექტები ორივე სქესის ფერტილურობის მხრივ, აგრთვე დაბადებაზე ან პერი- და პოსტნატალურ განვითარებაზე ზემოქმედების შესახებ. მაიმუნებში არ გამოვლენილა ემბრიოტოქსიკურობა ან ტერატოგენეზი.

2.4.4 ლაქტაცია:
ცეფტრიაქსონი მცირე კონცენტრაციებით გადადის ადამიანის დედის რძეში. რეკომენდებულია ვერაკოლის მეძუძურ დედებში სიფრთხილით გამოყენება. 

2.4.5 ბავშვები:
ცეფტრიაქსონის უსაფრთხოება და ეფექტიანობა ახალშობილებში, ჩვილებსა და ბავშვებში დოკუმენტურად დამტკიცებულია და აღწერილია ნაწილში “დოზირება და მიღების წესი”. შესაბამისმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ცეფტრიაქსონმა, როგორც ზოგიერთმა სხვა ცეფალოსპორინმა შეიძლება გამოდევნოს ბილირუბინი შრატისმიერი ალბუმინიდან. ცეფტრიაქსონი არ გამოიყენება იმ ახალშობილებში, განსაკუთრებით დღენაკლულებში, რომლებშიც მაღალია ბილირუბინული ენცეფალოპათიის განვითარების რისკი (იხ. ნწილი 2.3). ხანგრძლივი მკურნალობისას რეგულარულად უნდა ჩატარდეს სისხლის ანალიზები. ლიდოკაინის გამხსნელის სახით გამოყენებისას ცეფტრიაქსონის ხსნარები გამოყენებული უნდა იყოს მხოლოდ ინტრამუსკულარული ინექციის სახით.

2.4.6 ეფექტები ავტომობილებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:
ვინაიდან ვერაკოლი ზოგჯერ იწვევს თავბრუსხვევას, შეიძლება დაირღვეს ავტომობილებისა და მექანიზმების მართვის უნარი.

2.4.7 განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები დამხმარე საშუალებების შემთხვევაში: 
ვერაკოლი არ მიიღოთ, თუ ხართ ალერგიული მისი რომელიმე ინგრედიენტის მიმართ.

2.5 ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ან სუბსტანციებთან:
ვერაკოლის მაღალი დოზებისა და ძლიერი დიურეტიკების (ფუროსემიდის) ერთდროული მიღებისას არ გამოვლენილა თირკმლის ფუნქციის დარღვევა. არ არსებობს მონაცემები, რომ ცეფტრიაქსონი ზრდის ამინოგლიკოზიდების თირკმლისმიერ ტოქსიკურობას. დისულფირამის მსგავსი მოქმედება არ გამოვლენილა ცეფტრიაქსონის შემდეგ ალკოჰოლის მიღების შემდეგ. ვერაკოლი არ შეიცავს N-მეთილთიოტეტრაზოლს, რომელიც შესაძლოა ასოცირებული იყოს ეთანოლის შესაძლო აუტანლობასთან და ზოგიერთი სხვა ცეფალოსპორინის სისხლდენის პრობლემებთან. ცეფტრიაქსონის ელიმინაციას არ ცვლის პრობენეციდი. ინ ვიტრო გამოკვლევისას კონკურენტული მოქმედებები აღინიშნა ქლორამფენიკოლისა და ცეფტრიაქსონის კომბინირებით. კალციუმის შემცველი გამხსნელები (მაგ. რინგერის ხსნარი ან ჰარტმანის ხსნარი) არ გამოიყენება ცეფტრიაქსონის ფლაკონების გასაზავებლად ან გახსნილი ფლაკონის შემდგომი გაზავებისათვის ი.ვ. შეყვანისათვის, ვინაიდან შეიძლება წარმოიქმნას ნალექი. ცეფტრიაქსონი-კალციუმის ნალექი შეიძლება აგრეთვე წარმოიქმნას ცეფტრიაქსონის შერევისას კალციუმის შემცველ ხსნარებთან ერთსადაიმავე ი.ვ. შესაყვან ხაზებში. ვერაკოლი არ მიიღება კალციუმის შემცევლ ი.ვ. ხსნარებთან, მათ შორის უწყვეტ კალციუმის შემცველ ინფუზიებთან ერთად, როგორიცაა პარენტერალური საკვები Y-ადგილის მეშვეობით. მიუხედავად ამისა, ახალშობილების გარდა, ყველა სხვა პაციენტში შეიძლება ვერაკოლისა და კალციუმის შემცველი ხსნარების ერთმანეთის მიყოლებით შეყვანა, თუ მოხდება საინფუზიო ხსნარების შეთავსებადი სითხის გამორეცხვა ინფუზიებს შორის. მოზრდილებსა და ახალშობილებში ჭიპლარის სისხლიდან აღებული პლაზმის გამოყენებით ჩატარებული ინ ვიტრო გამოკვლევებისას გამოვლინდა, რომ ახალშობილებში უფრო მაღალია ცეფტრიაქსონი-კალციუმის ნალექის წარმოქმნის რისკი. ლიტერატურული ცნობების მიხედვით, ცეფტრიაქსონი შეთავსებადი არ არის ამსაკრინთან, ვანკომიცინთან, ფლუკონაზოლთან და ამინოგლიკოზიდებთან და უნდა მოხდეს მათი შეყვანა ერთსადაიმავე საინფუზიო ხაზით. ცეფტრიაქსონმა შეიძლება უარყოფითი გავლენა მოახდინოს პერორალურ ჰორმონულ კონტრაცეპტივებზე. შესაბამისად, სასურველია დამატებითი (არაჰორმონული) კონტრაცეფციული ზომების მიღება მკურნალობის დროს და მკურნალობის დასრულებიდან ერთი თვის განმავლობაში.

2.6 დოზირება და მიღების წესი
რეკომენდებული დოზირება:
მოზრდილები და ბავშვები 12 წლის ასაკიდან: 
სტანდარტული თერაპიული დოზა არის ვერაკოლის 1-2 გ დღეში ერთხელ (ყოველ 24 საათში). მძიმე ინფექციებისას ან საშუალოდ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციებისას რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 4 გ-მდე, დაყოფილი 2 დოზად.

მკურნალობის ხანგრძლივობა:
მკურნალობის ხანგრძლივობა განისაზღვრება დაავადების მიმდინარეობის მიხედვით. როგორც ანტიმიკრობული თერაპიის შემთხვევაში ზოგადად, ცეფტრიაქსონის მიღება უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 48-72 საათის განმავლობაში მას შემდეგ, რაც პაციენტი გახდება აფებრილური ან მიიღწევა ბაქტერიული ერადიკაცია.

კომბინირებული მკურნალობა:
ინ ვიტრო სინერგიული მოქმედება ცეფტრიაქსონსა და ამინოგლიკოზიდებს შორის აღინიშნა მრავალი გრამნეგატიური მიკროორგანიზმის წინააღმდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ კომბინაციის სინერგიული ეფექტის შეფასება ყოველთვის არ არის შესაძლებელი, ის გათვალისწინებული უნდა იყოს მძიმე, სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციებისას. მათი ფიზიკური შეუთავსებლობის გამო, ამ ორი პრეპარატის მიღება უნდა მოხდეს ცალ-ცალკე, რეკომენდაციის მიხედვით. 

მიღების წესი
როგორც წესი, რეკომენდებულია ახლად მომზადებული ხსნარების გამოყენება. ვერაკოლის ხსნარები ინარჩუნებენ ფიზიკურ და ქიმიურ სტაბილურობას 6 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე (ან 24 საათი 2-80ჩ-ზე). ხსნარების ფერი შეიძლება იყოს ღია ან მუქი ყვითელი ფერის გაზავების შემდეგ მათი კონცენტრაციებისა და შენახვის ხანგრძლივობის მიხედვით. მიუხედავად ამისა, ფერის ცვალებადობა გავლენას არ ახდენს პრეპარატის სიძლიერეზე ან უსაფრთხოებაზე.

ინტრამუსკულარული ინექცია: 
ვერაკოლის 1 გ უნდა განზავდეს 3.5 მლ 1%-იან ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდის საინექციო ხსნარში. ხსნარის შეყვანა უნდა მოხდეს ღრმა ინტრამუსკულარული ინექციით. 1 გ-ზე მეტი დოზა უნდა დაიყოს და ინექცირდეს ერთზე მეტ ადგილას. ლიდოკაინის ხსნარების ვენაში შეყვანა არ შეიძლება.

ინტრავენური ინექცია:
1 გ ვერაკოლი უნდა განზავდეს 10 მლ საინექციო წყალში. ინექციის შეყვანა უნდა მოხდეს მინიმუმ 2-4 წუთის განმავლობაში. 

ინტრავენური ინფუზია:
ინფუზია უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 30 წუთი. ინტრავენური ინფუზიისათვის 2 გ ვერაკოლი უნდა განზავდეს 40 მლ ერთ-ერთ შემდეგ საინფუზიო ხსნარში, კალციუმის გარეშე: ნატრიუმის ქლორიდის 0.9%, ნატრიუმის ქლორიდის 0.45% + გლუკოზას 2.5% ხსნარი, გლუკოზა 5%, გლუკოზა 10%, 6%-იანი დექსტრანი 5%-იან გლუკოზაში, ჰიდროქსიეთილსახამებელი 6-10%, საინექციო წყალი. ცეფტრიაქსონის ხსნარები არ უნდა განზავდეს სხვა ანტიმიკრობული საშუალებების შემცველი ხსნარებით ან სხვა ხსნარებით, გარდა ზემოთ მოცემული ხსნარებისა, ვინაიდან შეიძლება აღინიშნოს შეუთავსებლობა.

კალციუმის შემცველი გამაზავებლები:
კალციუმის შემცველი გამაზავებლები, (მაგ. რინგერის ხსნარი ან ჰარტმანის ხსნარი) არ გამოიყენება ცეფტრიაქსონის ფლაკონების გასახსნელად ან გახსნილი ფლაკონის შემდგომი განზავებისათვის ი.ვ. გზით შესაყვანად, ვინაიდან შეიძლება წარმოიქმნას ნალექი. ცეფტრიაქსონი-კალციუმის ნალექი შეიძლება ასევე წარმოიქმნას ცეფტრიაქსონის შერევისას კალციუმის შემცველ ხსნარებთან ერთიდაიგივე ი.ვ. ხაზში. ამდენად, ცეფტრიაქსონისა და კალციუმის შემცველი ხსნარების შერევა ან შეყვანა ერთდროულად არ უნდა მოხდეს (იხ. ნაწილები 2.3, 2.4).

დოზის ცვლილებები:
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა:
ღვიძლის დაზიანების მქონე პაციენტებში არ არსებობს დოზის შემცირების საჭიროება, თუ ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული არ არის.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა:
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში აუცილებელი არ არის ვერაკოლის დოზის შემცირება, თუ ღვიძლის ფუნქცია დარღვეული არ არის. მხოლოდ თირკმლის მძიმე უკმარისობისას (კრეატინინის კლირენსი <10 მლ წუთში) სადღეღამისო დოზა უნდა შეიზღუდოს 2 გ-მდე ან უფრო ნაკლებამდე. თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევისას, რასაც თან ახლავს ღვიძლის უკმარისობა, ვერაკოლის პლაზმური კონცენტრაცია უნდა განისაზღვროს რეგულარული ინტერვალებით და უნდა მოხდეს დოზის კორექცია. დიალიზზე მყოფ პაციენტებში საჭირო არ არის დამატებითი დოზა დიალიზის შემდეგ. აუცილებელია შრატისმიერი კონცენტრაციების მონიტორინგი იმის დასადგენად, აუცილებელია თუ არა დოზის კორექცია, ვინაიდან ამ პაციენტებში ელიმინაციის სიჩქარე შეიძლება შემცირდეს.

ხანდაზმულები:
დოზის კორექცია საჭირო არ არის ხანდაზმულ პაციენტებში.

ბავშვები:
ახალშობილები, ჩვილები და 12 წლამდე ასაკის ბავშვები:
რეკომენდებულია შემდეგი დოზირების რეჟიმები დღეში ერთხელ მიღებისათვის:
14 დღემდე ასაკის ახალშობილები: 
სადღეღამისო დოზა 20-50 მგ/კგ სხეულის წონაზე, არა უმეტეს 50 მგ/კგ. დოზის კორექცია დღენაკლული ახალშობილებისათვის საჭირო არ არის. ცეფტრიაქსონი უკუნაჩვენებია ახალშობილებში (<28 დღე), თუ ისინი საჭიროებენ (ან მოსალოდნელია, რომ საჭირო გახდეს) მკურნალობა კალციუმის შემცველი ინფუზიებით, მათ შორის უწყვეტი კალციუმის შემცველი ინფუზია, როგორიცაა პარენტერალური კვება, ცეფტრიაქსონი-ნატრიუმის დალექვის რისკის გამო (იხ. ნაწილი 2.3).
ახალშობილები, ჩვილები და ბავშვები (15 დღიდან 12 წლამდე წლამდე ასაკის):
სადღეღამისო დოზა 20-80 მგ/კგ სხეულის წონაზე. 50 კგ ან მეტი სხეულის წონის მქონე ბავშვებისათვის, გამოიყენება ჩვეულებრივი დოზა მოზრდილებისათვის. 50 მგ/კგ ან მეტი დოზები შეიყვანება ნელი ინტრავენური ინფუზიით მინიმუმ 30 წუთის განმავლობაში.

მენინგიტი:
ბაქტერიული მენინგიტის მკურნალობა ახალშობილებსა და ბავშვებში იწყება დოზებით 100 მგ/კგ სხეულის წონაზე, თუმცა არ უნდა აღემატებოდეს დღეში 4 გ-ს. ამის შემდეგ შეიყვანება საერთო სადღეღამისო დოზა 100 მგ/კგ (მაქსიმუმ 4 გ-მდე დღეში დაყოფილი 2 დოზად). როგორც კი დადგინდება გამომწვევი მიკროორგანიზმი და განისაზღვრება მისი მგრძნობელობა ცეფტრიაქსონისადმი, შეიძლება გამოყენებული დოზის შესაბამისად შემცირება. მკურნალობის მინიმალური ხანგრძლივობა ეფექტის მისაღწევად არის: Nეისსერია მენინგიტიდის: 4 დღე, Hაემოპჰილუს ინფლუენზაე: 6 დღე, შტრეპტოცოცცუს პნეუმონიაე: 7 დღე. მიუხედავად ამისა, მკურნალობის ხანგრძლივობა არის 7-14 დღე გამომწვევი მიკროორგანიზმის მიხედვით. 

ლაიმის ბორელიოზი:
დოზა არის 50 მგ/კგ მაქსიმუმ 2 გ-მდე ბავშვებში და მოზრდილებში და მიიღება დღეში ერთხელ 14 დღის განმავლობაში.

გონორეა:
გონორეის სამკურნალოდ (ორივე იმ შტამის წინააღმდეგ, რომლებიც აპროდუცირებენ პენიცილინაზას და რომლებიც არ აპროდუცირებენ პენიცილინაზას) რეკომენდებულია 250 მგ ვერაკოლის დოზა კუნთში ერთჯერადად. 

ოპერაციის წინა პროფილაქტიკა: 
1-2 გ ვერაკოლის ერთჯერადი დოზა ინფექციის რისკის მიხედვით შეიყვანება ოპერაციამდე 30-90 წუთით ადრე. კოლორექტალური ქირურგიისას საკმაოდ ეფექტური აღმოჩნდა ვერაკოლის შეყვანა 5-ნიტრომიდაზოლთან (მაგ. ორნიდაზოლი) ერთად ან მის გარეშე. 

2.7 ჭარბი დოზა – მკურნალობა:
ჭარბი დოზის მიღებისას შეიძლება განვითარდეს გულისრევა, ღებინება, დიარეა. პრეპარატის კონცენტრაცია არ მცირდება ჰემოდილიაზით ან პერიტონული დიალიზით. არ არსებობს სპეციფიკური ანტიდოტი. მკურნალობა უნდა იყოს სიმპტომური.

2.8 არასასურველი ეფექტები
არასასურველი ეფექტები ჩვეულებრივ არის მსუბუქი და ხანმოკლე. ვერაკოლის გამოყენებისას აღინიშნა შემდეგი გვერდითი ეფექტები, რომლებიც არის შექცევადი სპონტანურად ან პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. 
არასასურველი ეფექტები სისტემების მიხედვით:
კუჭ-ნაწლავური ჩივილები (შემთხვევათა დაახლოებით 2%): ხშირი თხევადი განავალი ან დიარეა, გულისრევა, ღებინება, სტომატიტი და გლოსიტი. 

ჰემატოლოგიური ცვლილებები (დაახლოებით 2%):
ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, გრანულოციტოპენია, ჰემოლიზური ანემია, თრომბოციტოპენია. აღინიშნა გრანულოციტოპენიის ცალკეული შემთხვევები უცნობი სიხშირით, რომელთა უმრავლესობაც განვითარდა თერაპიის 10 დღის შემდეგ 20 გ ან უფრო მაღალი საერთო დოზების მიღებისას.

კანის რეაქციები (დაახლოებით 1%): 
ეგზანთემა, ალერგიული დერმატიტი, ქავილი, ჭინჭრის გამონაყარი, შეშუპება. აღინიშნა სერიოზული კანის რეაქციების ცალკეული შემთხვევები უცნობი სიხშირით: პოლიმორფული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ლაიელის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

სხვა იშვიათი გვერდითი ეფექტები:
თავის ტკივილი და თავბრუსხვევა, ღვიძლისმიერი ფერმენტების მომატება, ნაღვლის ბუშტში ნალექები, ოლიგურია, შრატისმიერი კრეატინინის მომატება, სასქესო ტრაქტის მიკოზი, ცხელება, კანკალი და ანაფილაქსური ან ანაფილაქტოიდური რეაქციები, მაგ. ბრონქოსპაზმი. იშვითად, მძიმე და ზოგჯერ ფატალური არასასურველი რეაქციები აღინიშნა დღენაკლულ და სრულ ვადაში დაბადებულ ახალშობილებში (<28 დღე), რომლებიც მკურნალობდნენ ინტრავენური ცეფტრიაქსონით და კალციუმით. ცეფტრიაქსონი-კალციუმის მარილის ნალექები აღინიშნა ფილტვებსა და თირკმელებში სიკვდილის შემდგომ. ახალშობილებში ნალექების მაღალი რისკი გამოწვეულია სისხლის დაბალი მოცულობით და ცეფტრიაქსონის უფრო ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდით, მოზრდილებისაგან განსხვავებით (იხ. ნაწილები 2.3 და 2.8). შეიძლება აღინიშნოს ცეფტრიაქსონის მიმართ არამგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით (კანდიდა, სხვა სოკოები ან რეზისტენტული მიკროორგანიზმები) გამოწვეული სუპერინფექციები. ფსევდომემბრანული კოლიტი არის იშვიათი არასასურველი ეფექტი, გამოწვეული ჩლოსტრიდიუმ დიფფიცილე-ს მიერ ცეფტრიაქსონით მკურნალობის პერიოდში. ამიტომ, დაავადების შესაძლებლობა გათვალისწინებული უნდა იყოს იმ პაციენტებში, რომლებშიც ანტიბაქტერიული საშუალების გამოყენების შემდეგ აღინიშნება დიარეა. აღინიშნა ცეფტრიაქსონი კალციუმის მარილის ნალექის დაგროვება ნაღვლის ბუშტში, ძირითადად იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ რეკომენდებულ სტანდარტულ დოზაზე მაღალ დოზებს. ბავშვებში ჩატარებული გამოკვლევებისას გამოვლინდა ნალექების წარმოშობის შემთხვევები ინტრავენური შეყვანისას, ზოგიერთ კვლევაში 30%-ზე ზემოთ. შემთხვევების რაოდენობა ნაკლებია ნელი ინფუზირებისას (20-30 წუთი). ეს ეფექტი ჩვეულებრივ არის ასიმპტომური, მაგრამ იშვიათ შემთხვევებში, ნალექებს თან ახლდა ისეთი კლინიკური სიმპტომები, როგორიცაა ტკივილი, გულისრევა და ღებინება. ასეთ შემთხვევებში რეკომენდებულია სიმპტომატური მკურნალობა. ნალექი ჩვეულებრივ შექცევადია ცეფტრიაქსონის მიღების შეწყვეტისას. ფსევდომემბრანული ენტეროკოლიტი და კოაგულაციური დარღვევები განვითარდა ძალიან იშვიათად. პრეპარატის დალექვა თირკმლისმიერ მილაკებში იშვიათად გამოვლინდა, უპირატესად 3 წლის ზემოთ ასაკის ბავშვებში, რომლებიც იღებდნენ ან მაღალ სადღეღამისო დოზებს (>80 მგ/კგ/დღეში) ან 10 მგ-ზე მაღალ საერთო დოზებს და მათ ჰქონდათ სხვა რისკ-ფაქტორები (სითხის შემცირება). ეს ფაქტი შეიძლება იყოს სიმპტომატური ან არასიმპტომატური; ამან შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა და შექცევადია ვერაკოლის შეწყვეტის შემდეგ. 
ადგილობრივი გვერდითი ეფექტები:
იშვიათად, ი.ვ. შეყვანის შემდეგ განვითარდა ფლებიტის რეაქციები, რომლის პრევენციაც შესაძლებელია სუბსტანციის ნელი (ორი ან ოთხი წუთი) ინექცირებით. ი.მ. ინექცია ლიდოკაინის ხსნარის გარეშე მტკივნეულია.

ლაბორატორიული ანალიზების შედეგები:
დარღვევები ლაბორატორიულ ანალიზებში:
ვერაკოლის მიღებისას კუმბსის ანალიზმა იშვიათად შეიძლება აჩვენოს ცრუ დადებითი შედეგი. ვერაკოლი, როგორც სხვა ანტიბიოტიკები, იწვევენ ცრუ დადებით შედეგებს გალაქტოზემიის ანალიზებში. ასევე, შარდში გლუკოზის იდენტიფიკაციის არაფერმენტულმა მეთოდებმა შეიძლება გამოიწვიონ ცრუ დადებითი შედეგები. ამის გამო, ცეფტრიაქსონით მკურნალობის პერიოდში შარდში გლუკოზის იდენტიფიკაცია უნდა ჩატარდეს ფერმენტული მეთოდების გამოყენებით.

2.9. რა უნდა იცოდეთ, თუ გამოტოვეთ დოზა:
თუ გამოტოვეთ დოზა, დაუყოვნებლივ უთხარით ექიმს, რომელიც მოგცემთ რჩევას მკურნალობის გაგრძელების შესახებ.

2.10 ვარგისიანობის ვადა:
პრეპარატი არ გამოიყენება ეტიკეტზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ. ვარგისიანობის ვადა ეხება მითითებული თვის ბოლო დღეს.

2.11. სპეციალური გაფრთხილებები პრეპარატის გამოყენების შესახებ
პრეპარატი შეინახეთ ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.
არ შეინახოთ 250ჩ-ზე მაღალ ტემპერატურაზე.

3. ზოგადი ინფორმაცია პრეპარატების რაციონალური გამოყენების შესახებ
- ეს პრეპარატი დაგენიშნათ თქვენ ექიმის მიერ კონკრეტული სამედიცინო მდგომარეობის გამო. არ გადასცეთ ის სხვა პირებს და არ გამოიყენოთ ის ნებისმეირი სხვა მდგომარეობისათვის ექიმთან კონსულტაციის გარეშე. 
- ამ პრეპარატით მკურნალობისას რაიმე პრობლემის წარმოშობის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ დაუკავშირდით თქვენს ექიმს ან ფარმაცევტს.
- ამ პრეპარატთან ან თქვენს სამედიცინო მდგომარეობასთან დაკავშირებით კითხვების არსებობისას, მიმართეთ თქვენს ექიმს. 
- იმისათვის, რომ პრეპარატის გამოყენება იყოს უსაფრთხო და ეფექტური, მიიღეთ მითითებების შესაბამისად.
- თქვენი ჯანმრთელობის დასაცავად და უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად, ყურადღებით წაიკითხეთ ყველა მითითება.
- ეს პრეპარატი არ შეინახოთ სააბაზანოში, ვინაიდან სიცხემ და ტენიანობამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს პრეპარატზე და ზიანი მაიყენოს თქვენს ჯანმრთელობას.
- ნუ შეინახავთ ისეთ პრეპარატებს, რომლებიც აღარ გჭირდებათ ან რომელთა ვარგისიანობის ვადაც ამოწურულია.

4. გაცემის წესი:
ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

5. შეფუთვა:
1 გ ფხვნილი ი.მ. საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონი #1 + გამხსნელი (1% 3.5 მლ ლიდოკაინი) ამპულა #1