Januvia - იანუვია 100მგ 28 ტაბლეტი

სავაჭრო დასახელება : იანუვია

საერთაშორისო არადაპატენტებული დასახელება : სიტაგლიპტინი

სამკურნალო ფორმა : შემოგარსული ტაბლეტები

შემადგენლობა :

1 შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს სიტაგლიპტინ ფოსფატის ჰიდრატს 25 მგ , 50 მგ , 100 მგსიტაგლიპტინის ექვივალენტურად.  

დამხმარე ნივთიერებები : მიკროკრისტალური ცელულოზა ; კალციუმის ჰიდროფოსფატიდაუქუცმაცებელი ; ნატრიუმის კროსკარმელოზა; მაგნიუმის სტეარატი; ნატრიუმის სტეარილფუმარატი.

ტაბლეტის გარსი ( ოპადრაი II: ვარდისფერი 85 F97191 25 მგ - იანი დოზირებისათვის ; ღია - ყავისფერი85 F 17498 50 მგ - იანი დოზირებისათვის ; ყავისფერი 85 F 17438 100 მგ - იანი დოზირებისათვის )შეიცავს პოლივინილის სპირტს , ტიტანის დიოქსიდს , მაკროგოლს ( პოლიეთილენგლიკოლი ) 3350,ტალკი , რკინის ოქსიდი ყვითელი , რკინის ოქსიდი წითელი.

აღწერილობა

100 მგ - იანი ტაბლეტები:

მრგვალი ორმხრივად ამოზნექილი ყავისფერი ფერის ტაბლეტები , დაფარული აპკოვანი გარსითგრავირებით “227” ერთ მხარეს , ხოლო მეორე მხარეს გლუვი ზედაპირით.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4- ის ინჰიბიტორი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

იანუვია (სიტაგლიპტინი ) აქტიურია პერორალური მიღებისას . იგი ფერმენტ დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4-ის მაღალ სელექტიურ ინჰიბიტორს წარმოადგენს , რომელიც მე -2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტისსამკურნალოდ არის განკუთვნილი . ქიმიური სტრუქტურითა და ფარმაკოლოგიური მოქმედებითსიტაგლიპტინი განსხვავდება შემდეგი ნივთიერებებისაგან : გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდ -1- ის ანალოგები, ინსულინი ,   სულფონილშარდოვანა , ბიგუანიდები , პეროქსისომების პროლიფერატებითაქტივირებული გამა - რეცეპტორების აგონისტები ( PPARγ ), ალფა - გლიკოზიდაზას ინჰიბიტორები ,ამილინის ანალოგები . დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4- ის ინჰიბირებით , სიტაგლიპტინი ზრდისინკრიტინების გვარის ორ ცნობილ ჰორმონს : გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდ -1 და გლუკოზო -დამოკიდებული ინსულინოტროპული პეპტიდი . ინკრიტინების გვარის ჰორმონები სეკრეტირდებიანნაწლავში დღის განმავლობაში , მათი დონე საკვების მიღების საპასუხოდ მატულობს . ინკრიტინები ,გლუკოზის ჰომეოსტაზის რეგულაცის შინაგანი ფიზიოლოგიური სისტემის ნაწილს   წარმოადგენენ .სისხლის გლუკოზის ნორმალური ან მომატებული დონის დროს ინკრიტინების გვარის ჰორმონები ხელსუწყობენ ინსულინის სინთეზის , და ასევე კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა - უჯრედებით მისი სეკრეციისგაზრდას ციკლურ ამფ - თან ასოცირებული უჯრედშიდა სასიგნალო მექანიზმების ხარჯზე .   

გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდ -1 ასევე ხელს უწყობს კუჭქვეშა ჯირკვლის ალფა - უჯრედებით გლუკაგონისმომატებული სეკრეციის დათრგუნვას . გლუკაგონის კონცენტრაციის დაქვეითება ინსულინის მომატებისფონზე ხელს უწყობს ღვიძლის მიერ გლუკოზის პროდუქციის შემცირებას , რაც საბოლოო ჯამშიგლიკემიის შემცირებას იწვევს.  

სისლხში გლუკოზის დაბალი კონცენტრაციის დროს ინკრიტინების ზემოთ ჩამოთვლილი ეფექტებიინსულინის გადმოსროლასა და გლუკაგონის სეკრეციის შემცირებაზე არ აღინიშნება . გლუკაგონის მსგავსიპეპტიდ -1 და გლუკოზო - დამოკიდებული ინსულინოტროპული პეპტიდი ჰიპოგლიკემიის საპასუხოდგლუკაგონის გადმოსროლაზე ზეგავლენას არ ახდენენ . ფიზიოლოგიურ პირობებში ინკრიტინებისაქტივობა დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4- ის ფერმენტით შემოიფარგლება , რომელიც სწრაფად ახდენსინკრიტინების ჰიდროლიზს არააქტიური პროდუქტების წარმოქმნით .

სიტაგლიპტინი ხელს უშლის ფერმენტ დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4- ით ინკრიტინების ჰიდროლიზს ,რითაც მატულობს გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდ -1 ( გმს -1) და გლუკოზო - დამოკიდებულიინსულინოტროპული პეპტიდის ( გიპ ) პლაზმური კონცენტრაციები . ინკრიტინების დონის მომატებით ,სიტაგლიპტინი ზრდის ინსულინის გლუკოზა - დამოკიდებულ გადმოსროლას დ ახელს უწყობსგლუკაგონის სეკრეციის შემცირებას . პაციენტებში მე -2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით ჰიპერგლიკემიითინსულინისა და გლუკაგონის სეკრეციის ეს ცვლილებები იწვევენ გლიკოზირებული ჰემოგლობინისHbA1C – ს დონისა და გლუკოზის პლაზმური კონცენტრაციას შემცირებას , რომელიც უზმოზე დადატვირთვის შემდეგ დგინდება .

პაციენტებში მე -2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით პრეპარატ იანუვიის ერთი დოზის მიღება იწვევს ფერმენტდპპ -4- ის აქტივობის ინჰიბირებას 24 საათის განმავლობაში , რაც თავის მხრივ იწვევს გმპ -1 და გიპმოცირკულირე ინკრიტინების დონის 2-3- ჯერ მომატებას , ინსულინისა და C- პეპტიდის პლაზმურიკონცენტრაციების გაზრდას , სისხლის პლაზმაში გლუკაგონის კონცენტრაციის შემცირებას , უზმოზეგლიკემიის შემცირებას , და ასევე გლიკემიის შემცირებას გლუკოზით დატვითვის ან კვებითიდატვირთვის შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკა

სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკა ყოველმხრივ დახასიათებულია ჯანმრთელ პირებსა და პაციენტებში  მე -2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით . ჯანმრთელ პირებში სიტაგლიპტინის 100 მგ პერორალურად მიღებისშემდეგ აღინიშნება პრეპარატის სწრაფი აბსორბცია მაქსიმალური კონცენტრაციის ( C_max ) მიღწევითმიღების მომენტიდან 1- დან 4 საათამდე ინტერვალში . “ კონცენტრაცია - დროს ” მრუდის ქვეშ ( AUC )ფართობი მატულობს დოზის პროპორციულად და ჯანმრთელ პირებში 100 მგ მიღებისას შეადგენს 8,52 μМх სთ ,   C_max შეადგენდა 950 nM, ნახევრად დაშლის პერიოდი კი – 12,4 საათს . 100 მგ პრეპარატისმომდევნო დოზის მიღების შემდეგ პირველი დოზის მიღებიდან წონასწორობის მდგომარეობის მიღწევისასსიტაგლიპტინის პლაზმური AUC დაახლოებით 14%- ით მატულობდა . სიტაგლიპტინის AUC- ისვარიაციის ინტრა და ინტერ - სუბიექტური კოეფიციენტები უმნიშვნელო იყო .

აბსორბცია

სიტაგლიპტინის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 87%- ს შეადგენს. ვინაიდან პრეპარატიანუვიისა და ცხიმიანი საკვების ერთობლივი მიღება ფარმაკოკინეტიკაზე ზეგავლენას არ ახდენს, მაშინ პრეპარატ იანუვიის დანიშვნა შესაძლებელია საკვების მიღებისაგან დამოუკიდებლად

განაწილება

ჯანმრთელ მოხალისეებში 100 მგ სიტაგლიპტინის ერთჯერადი დოზის შემდეგ წონასწორობისმდგომარეობაში განაწილების საშუალო მოცულობა დაახლოებით 198 ლ - ს შეადგენს . სიტაგლიპტინისპლაზმურ ცილებთან შეკავშირების ფრაქცია შედარებით დაბალია და 38%- ს შეადგენს .

მეტაბოლიზმი

სიტაგლიპტინის დაახლოებით 79% ექსკრეტირდება შეუვლელი სახით შარდთან ერთად . მეტაბოლიზდებაორგანიზმში მოხვედრილი პრეპარატის მხოლოდ უმნიშვნელო ნაწილი .

14C- მონიშნული სიტაგლიპტინის შეყვანის შემდეგ რადიოაქტიური პრეპარატის დაახლოებით 16%გამოიყო მისი მეტაბოლიტების სახით . აღინიშნებოდა სიტაგლიპტინის 6 მეტაბოლიტის კვალი ,სავარადუოდ დპპ -4- მაინჰიბირებელი აქტივობის გარეშე . In vitro კვლევებში გამოვლინდა , რომპირველადი ფერმენტი , რომელიც მონაწილეობას ღებულობს სიტაგლიპტინის შეზღუდულ მეტაბოლიზმში, არის CYP3A4, CYP2C8- ის მონაწილეობით.

გამოყოფა

ჯანმრთელ მოხალისეებში 14C- მონიშნული სიტაგლიპტინის შეყვანის შემდეგ შეყვანილი პრეპარატისდაახლოებით 100% გამოიყოფოდა : 13% ნაწლავებიდან , 87% თირკმლებით – პრეპარატის მიღებიდანერთი კვირის განმავლობაში . სიტაგლიპტინის ნახევრად დაშლი პერიოდი 100 მგ პერორალური მიღებისასდაახლოებით 12,4 საათს შეადგენს ; თირკმლის კლირენსი დაახლოებით 350 მლ / წთ - ს შეადგენს .

სიტაგლიპტინის გამოყოფა ხორციელდება თირკმლოვანი ექსკრეციის გზით მილაკოვანი აქტიურისეკრეციის მექანიზმით . სიტაგლიპტინი სუბსტრატია მესამე ტიპის ადამიანის ( hOAT-3 ) ორგანულიანიონების ტრანსპორტიორებისათვის , რომელიც ალბათ ჩართულია თირკმლების მიერ სიტაგლიპტინისგამოყოფის პროცესში . hOAT-3 კლინიკური მონაწილეობა სიტაგლიპტინის ტრანსპორტში არ შესწავლილა. სიტაგლიპტინი ასევე p- გლიკოპროტეინის სუბსტრატია , რომელიც ასევე მონაწილეობს სიტაგლიპტინისთირკმლოვანი ელიმინაციის პროცესში . მიუხედავად ამისა , ციკლოსპორინი , p- გლიკოპროტეინისინჰიბიტორი სიტაგლიპტინის თირკმლოვან კლირენსს არ ამცირებდა .

ფარმაკოკინეტიკა პაციენტთა სხვადასხვა ჯგუფში

პაციენტები თირკმლის უკმარისობით

პრეპარატ იანუვიის ღია კვლევა დოზით 50 მგ დღეში , ჩატარდა მისი ფარმაკოკინეტიკის შესწავლისმიზნნით პაციენტებში სხვადასხვა სიმძიმის თირკმლის ქრონიკული უკმარისობით . კვლევაში მონაწილეპაციენტები გაყოფილი იყვნენ თირკმლის მსუბუქი ( კრეატინინის კლირენსი 50- დან 80 მლ / წთ - მდე ),ზომიერი ( კრეატინინის კლირენსი 30- დან 50 მლ / წთ - მდე ) და მძიმე უკმარისობის ( კრეატინინისკლირენსი 30 მლ / წთ - ზე ნაკლები ) ჯგუფებად , და ასევე პაციენტები თირკმლების პათოლოგიისტერმინალური სტადიით , რომლებიც დიალიზს საჭიროებენ .

პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი უკმარისობით , პლაზმაში სიტაგლიპტინის კონცენტრაციის კლინიკურადმნიშვნელოვანი ცვლილება ჯანმრთელ მოხალისეთა საკონტროლო ჯგუფთან შედარებით არ აღინიშნებოდა.

სიტაგლიპტინის AUC - ის დაახლოებით ორჯერ მომატება საკონტროლო ჯგუფთან შედარებითაღინიშნებოდა პაციენტებში თირკმლის ზომიერი უკმარისობით , AUC დაახლოებით ოთხჯერ იზრდებოდაპაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით , და ასევე პაციენტებში თირკმლების პათოლოგიისტერმინალური სტადიით საკონტროლო ჯგუფთან შედარებით . სიტაგლიპტინი უმნიშვნელოდგამოიდევნება ცირკულაციიდან ჰემოდიალიზის საშუალებით : დიალიზის 3-4 საათიანი სეანსის დროსორგანიზმიდან გამოიყოფოდა დოზის მხოლოდ 13,5%.

ამრიგად , პაციენტებში თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობით სისხლის პლაზმაში პრეპარატისთერაპიული კონცენტრაციის მისაღწევად ( იგივე , რაც პაციენტებისათვის თირკმლის ნორმალურიფუნქციით ) საჭიროა დოზირების კორექცია ( იხ . გამოყენების მეთოდები და დოზირება ).

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით

პაციენტებში ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით (7-9 ბალი ჩაილ - პიუს შკალით ) 100 მგ - ის ერთხელმიღების შემდეგ სიტაგლიპტინის საშუალო AUC და C_max იზრდება დაახლოებით 21% და 13%- ითშესაბამისად . ამრიგად , ღვიძლის ზომიერი უკმარისობის დროს პრეპარატის დოზირება კორექციას არსაჭიროებს .

პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით (9 ბალზე მეტი ჩაილდ - პიუს შკალით ) სიტაგლიპტინისგამოყენების შესახებ კლინიკური მონაცემები არ არსებობს . თუმცა იმის გამო , რომ პრეპარატიპირევალადად თირკმლებით გამოიყოფა , პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით სიტაგლიპტინისფარმაკოკინეტიკის შეცვლა მოსალოდნელი არ არის .

ხანდაზმული პაციენტები

სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებზე პაციენტთა ასაკი კლინიკურად მნიშვნელოვანზეგავლენას არ ახდენს . ახალგაზრდა პაციენტებთან შედარებით ხანდაზმულ პაციენტებში (65-80 წელი )სიტაგლიპტინის კონცენტრაცია დაახლოებით 19%- ით უფრო მაღალია . ასაკთან მიმართებაში პრეპარატისდოზა კორექციას არ საჭიროებს .

ჩვენებები

მონოთერაპია

პრეპარატი იანუვია გამოიყენება დიეტისა და ფიზიკური დატვირთვის დამატების სახით პაციენტებში მე -2ტიპის შაქრიანი დიაბეტით გლიკემიის კონტროლის გასაუმჯობესებლად .  

კომბინირებული თერაპია

პრეპარატი იანუვია ასევე გამოიყენება პაციენტებში მე -2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით გლიკემიისკონტროლის გასაუმჯობესებლად კომბინაციაში მეტფორმინთან ან PPARγ აგონისტებთან ( მაგალითად ,თიაზოლიდინდიონთან ), როდესაც დიეტა და ფიზიკური დატვირთვა ზემოთ ჩამოთვლილისაშუალებებით   მონოთერაპიასთან ერთად არ იწვევენ გლიკემიის ადექვატურ კონტროლს .

უკუჩვენებები

-          ჰიპერმგრძნობელო პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ ;

-          ორსულობა , ძუძუთი კვება ;

-          I ტიპის შაქრიანი დიაბეტი ;

-          დიაბეტური კეტოაციდოზი .

 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში პრეპარატ იანუვიის გამოყენების შესახებ მონაცემები არ არსებობს .ამრიგად , პაციენტების აღნიშნულ კატეგორიაში პრეპარატ იანუვიის გამოყენება რეკომენდებული არ არის .

სიფრთხილით

თირკმლის უკმარისობა

პრეპარატ იანუვიის დოზირების კორექცია საჭიროა პაციენტებში თირკმლის ზომიერი ან მძიმეუკმარისობით , ასევე პაციენტებში თირკმლის პათოლოგიის ტერმინალური სტადიით , რომლებიცჰემოდიალიზს საჭიროებენ ( იხ . გამოყენების მეთოდები და დოზები ).

ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს გამოყენება

პრეპარატ იანუვიის კონტროლირებული კვლევები ორსულებში არ ჩატარებულა , შესაბამისად ორსულებშიპრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოების შესახებ მონაცემები არ არსებობს . პრეპარატი იანუვიასგამოყენება ორსულობის დროს სხვა პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების მსგავსადრეკომენდებული არ არის . სიტაგლიპტინის რძეში ექსკრეციის შესახებ მონაცემები არ არსებობს .შესაბამისად , პრეპარატი იანუვია ლაქტაციის დროს არ ინიშნება .

გამოყენების მეთოდები და დოზები

პრეპარატ იანუვიის რეკომენდებული დოზირება არის 100 მგ ერთხელ დღეში მონოთერაპიის სახით ანკომბინაციაში მეტფორმინთან ან PPAR γ აგონისტებთან ( მაგალითად , თიაზოლიდინდიონთან ).

იანუვიის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე .

იმ შემთხვევაში , თუ პაციენტმა გამოტოვა პრეპარატ იანუვიის მიღება , მან გახსენებისთანავე რაცშეიძლება სწრაფად უნდა მიიღოს გამოტოვებული დოზა . პრეპარატ იანუვიის ორმაგი დოზის მიღებადაუშვებელია .

პაციენტები თირკმლის უკმარისობით

პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი უკმარისობით ( კრეატინინის კლირენსი ≥50 მლ / წთ , დაახლოებითშეესაბამება პლაზმის კრეატინინის დონეს   ≤ 1,7 მგ / დლ - ს მამაკაცებში და ≤ 1,5 მგ - დლ - ს ქალებში )პრეპარატ იანუვიის დოზირება კორეაქციას არ საჭიროებს .

პაციენტებისათვის თირკმლის ზომიერი უკმარისობით ( კრეატინინის კლირენსი ≥30 მლ / წთ , მაგრამ 1,7 მგ / დლ - ს , მაგრამ   ≤ 3 მგ /დლ - ს მამაკაცებში და > 1,5 მგ / დლ - ს , მაგრამ   ≤ 2,5 მგ - დლ - ს ქალებში ) პრეპარატ იანუვიისდოზა არის 50 მგ დღეში ერთხელ .

პაციენტებისათვის თირკმლის მძიმე უკმარისობით ( კრეატინინის კლირენსი 3 მგ / დლ - ს , მამაკაცებში და > 2,5 მგ / დლ - ს ქალებში ),ასევე პაციენტებისათვის თირკმლის პათოლოგიის ტერმინალური სტადიით , რომლებიც ჰემოდიალიზსსაჭიროებენ , პრეპარატ იანუვიის დოზა არის 25 მგ დღეში ერთხელ . პრეპარატ იანუვიის მიღება შეიძლებაჰემოდიალიზის პროცედურის განრიგისაგან დამოუკიდებლად .    

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით

პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით პრეპარატ იანუვიის დოზირება კორექციას არსაჭიროებს . პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით პრეპარატი შესწავლილი არ არის.

ხანდაზმულები

ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატ იანუვიის დოზირება კორეაქციას არ საჭიროებს .

გვერდითი მოვლენები

პრეპარატ იანუვია კარგი ამტანობით ხასიათდება , როგორც მონოთერაპიის სახით , ასევე კომბინაციაშისხვა ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან . კლინიკურ კვლევებში გვერდითი მოვლენების განვითარებისსაერთო სიხშირე , ასევე გვერდითი მოვლენების გამო პრეპარატის მოხსნის სიხშირე , იგივე იყო რაცპლაცებოს გამოყენებისას .

გვედითი მოვლენები , რომლებიც პრეპარატ იანუვიას გამოყენებისაგან დამოუკიდებლად გვხვდებადოზით 100 მგ და 200 მგ დღეში , თუმცა უფრო ხშირია , ვიდრე პლაცებოს გამოყენების დროს ,სიხშირით ≥ 3%: ზედა სასუნთქი გზების ინფექცია ( იანუვია 100 მგ – 6,8%, იანუვია 200 მგ – 6,1%,პლაცებო – 6,7%), ნაზოფარინგიტი ( იანუვია 100 მგ – 4,5%, იანუვია 200 მგ – 4,4%, პლაცებო – 3,3%),თავის ტკივილი ( იანუვია 100 მგ – 3,6%, იანუვია 200 მგ – 3,9%, პლაცებო – 3,6%), ფაღარათი ( იანუვია100 მგ – 3,0%, იანუვია 200 მგ – 2.6%, პლაცებო – 2.3%), ართრალგია ( იანუვია 100 მგ – 2,1%, იანუვია 200მგ – 3,3%, პლაცებო – 1,8%).

ჰიპოგლიკემიის განვითარების საერთო სიხშირე პაციენტებში , რომლებიც ღებულობენ პრეპარატ იანუვიას, იგივე იყო რაც პლაცებოს გამოყენებისას ( იანუვია 100 მგ – 2,1%, იანუვია 200 მგ – 0,9%, პლაცებო – 0,9%).

კუჭ - ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ზოგიერთი გვერდითი მოვლენის განვითარების სიხშირე პრეპარატიანუვიის ორივე დოზირების გამოყენებისას იგივე იყო რაც პლაცებოს გამოყენების დროს , გარდა უფროხშირი გულისრევისა პრეპარატ იანუვიის მიღებისას დოზით 200 მგ დღეში : ტკივილი მუცელში ( იანუვია100 მგ – 2,3%, იანუვია 200 მგ – 1,3%, პლაცებო – 2,1%), გულისრევა ( იანუვია 100 მგ – 1,4%, იანუვია 200მგ – 2,9%, პლაცებო – 0,6%), ღებინება ( იანუვია 100 მგ – 0,8%, იანუვია 200 მგ – 0,7%, პლაცებო – 0,9%),ფაღარათი ( იანუვია 100 მგ – 3,0%, იანუვია 200 მგ – 2,6%, პლაცებო – 2,3%).

ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებები

პაციენტებში , რომლებიც ღებულობენ პრეპარატ იანუვიას დოზით 100 და 200 მგ დღეში , პრეპარატისკლინიკური გამოკვლევების ანალიზმა უჩვენა შარდმჟავას უმნიშვნელო მომატება ( დაახლოებით 0,2 მგ /დლ პლაცებოსთან შედარებით , საშუალო დონე 5-5,5 მგ / დლ ). პოდაგრის განვითარების შემთხვევებირეგისტრირებული არ არის .

აღინიშნებოდა საერთო ტუტე ფოსფატაზის კონცენტრაციის უმნიშვნელო შემცირება ( დაახლოებით 5 სე /ლ - ით პლაცებოსთან შედარებით , საერთო დონე 56-62 სე / ლ ), რაც ნაწილობრივ ტუტე ფოსფატაზისძვლის ფრაქციის უმნიშვნელო შემცირებასთან არის დაკავშირებული.

აღინიშნებოდა ლეიკოციტების რაოდენობის უმნიშვნელო მომატება ( დაახლოებით 200/ მკლ - ითპლაცებოსთან შედარებით , საშუალო დონე 6600/ მკლ ), რაც განპირობებული იყო ნეიტროფილებისრაოდენობის მომატებით . ეს მოვლენები აღინიშნებოდა გამოკვლევათა უმრავლესობაში , თუმცა არაყველაში .

ზემოთ აღნიშნული ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებები კლინიკურად უმნიშვნელოა.

პრეპარატ იანუვიით მკურნალობის დროს , სასიცოცხლო მაჩვენებლებისა და ეკგ - ს ( QT ინტერვალისჩათვლით ) კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ აღინიშნებოდა .

ჭარბი დოზირება

ჯანმრთელ მოხალისეებში ჩატარებული კლინიკური გამოკვლევების დროს , პრეპარატ იანუვიის 800 მგ -იანი ერთჯერადი დოზა კარგად აიტანებოდა . დოზით 800 მგ დღეში პრეპარატ იანუვიის ერთ - ერთიგამოკვლევისას აღინიშნებოდა QT ინტერვალის კლინიკურად უმნიშვნელო მინიმალური ცვლილებები .დღეში 800 მგ - ზე მეტი დოზა ადამიანებში არ შესწავლილა .

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში საჭიროა სტანდარტული შემანარჩუნებელი ღონისძიებების გატარება :არააბსორბირებული პრეპარატის მოცილება კუჭ - ნაწლავის ტრაქტიდან , სასიცოცხლო მაჩვენებლებისმონიტორინგი , ეკგ - ს ჩათვლით , ასევე საჭიროების შემთხვევაში შემანარჩუნებელი თერაპიის დანიშვნა .

სიტაგლიპტინი სუსტად დიალიზდება . კლინიკურ კვლევებში , დიალიზის 3-4 საათიანი სეანსისგანმავლობაში , ორგანიზმიდან დოზის მხოლოდ 13,5% გამოიყოფოდა . პროლონგირებული დიალიზისდანიშვნა შეიძლება მხოლოდ კლინიკური საჭიროების შემთხვევაში . სიტაგლიპტინის პერიტონეალურიდიალიზის ეფექტურობის შესახებ მონაცემები არ მოიპოვება .

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედების შემსწავლელი კლინიკური კვლევების დროს ,სიტაგლიპტინი კლინიკურად მნიშვნელოვან ზეგავლენას არ ახდენდა შემდეგი პრეპარატებისფარმაკოკინეტიკაზე : მეტფორმინი , როზიგლიტაზონი , გლიბენკლამიდი , სიმვასტატინი , ვარფარინი ,პერორალური კონტრაცეპტივები . ამ მონაცემებზე დაყრდნობით , სიტაგლიპტინი არ აინჰიბირებს CYPიზოენზიმებს CYP3A4, 2C8 ან 2C9. In vitro კვლევებით მიღებულ მონაცემებზე დაყრდნობით ,სიტაგლიპტინი ასევე სავარაუდოდ არ აინჰიბირებს CYP2D6, 1A2, 2C19 ან 2B6- ს , და ასევე არასტიმულირებს CYP3A4- ს .

სიტაგლიპტინთან ერთად გამოყენებისას აღინიშნებოდა დიგოქსინის AUC (11%) და საშუალო C_max(18%) – ის მცირე მომატება . ეს მომატება კლინიკურად უმნიშვნელოა . მათი ერთობლივად გამოყენებისდროს დიგოქსინის და არც პრეპარატ იანუვიის დოზის შეცვლა რეკომენდებული არ არის .

პრეპარატ იანუვიის 100 მგ პერორალური ერთჯერადი დოზისა და p- გლიკოპროტეინის ძლიერიინჰიბიტორის , ციკლოსპორინის 600 მგ ერთჯერადი პერორალური დოზის ერთობლივი გამოყენებისასაღინიშნებოდა პრეპარატ იანუვიის AUC – ისა და C_max – ის მომატება 29% და 68%- ით შესაბამისად .სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლების აღნიშნული ცვლილებები კლინიკურადუმნიშვნელოა . ციკლოსპორინთან და p- გლიკოპროტეინის სხვა ინჰიბიტორებთან ( მაგალითად ,კეტოკონაზოლთან ) ერთობლივი გამოყენებისას პრეპარატ იანუვიის დოზის შეცვლა რეკომენდებული არარის .  

პაციენტებისა და ჯანმრთელი მოხალისეების ( N=858 ) პოპულაციურმა ფარმაკოკინეტიკურმა ანალიზმა ,თანმხლები პრეპარატების ფართო სპექტრზე ( N=83, დაახლოებით ნახევარი გამოიყოფა თირკმლებით ),ამ ნივთიერებების რაიმე კლინიკურად მნიშვნელოვანი ეფექტი სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაზე არგამოავლინა .    

განსაკუთრებული მითითებანი

ჰიპოგლიკემია

პრეპარატ იანუვიის კლინიკურ კვლევებში , როგორც მონოთერაპიის დროს , ისევე მეტფორმინთან ანპიოგლიტაზონთან კომბინირებული თერაპიისას , პრეპარატ იანუვიის გამოყენებისას ჰიპოგლიკემიისგანვითარების სიხშირე იგივე იყო , რაც პლაცებოს დროს . პრეპარატ იანუვიის გამოყენება კომბინაციაშიპრეპარატებთან , რომლებსაც შეუძლიათ ჰიპოგლიკემიის გამოწვევა ( ინსულინი , სულფონიშარდოვანასწარმოებულები ) არ გამოკვლეულა .

ხანდაზმულ პაციენტებში გამოყენება

კლინიკურ კვლევებში პრეპარატ იანუვიის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ხანდაზმულებში (409 პაციენტი ,≥ 65 წელი ), იგივე იყო , რაც 65 წლამდე ასაკის პაციენტებში . ასაკთან მიმართებაში დოზა კორექციას არსაჭიროებს . ხანდაზმულები უფრო მიდრეკილნი არიან თირკმლის უკმარისობის განვითარების მიმართ .შესაბამისად , ისევე როგორც სხვა ასაკობრივ ჯგუფში , პაციენტებში თირკმლის გამოხატულიუკმარისობით აუცილებელია დოზის კორექცია ( იხ . გამოყენების მეთოდები და დოზები ).

ავტომობილის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზეგავლენა

ავტომობილის მართვის უნარზე , პრეპარატ იანუვიის ზეგავლენის შემსწავლელი კვლევები არჩატარებულა . მიუხედავად ამისა , პრეპარატ იანუვიის უარყოფითი ზეგავლენა ავტომობილის მართვისათუ რთულ მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე მოსალოდნელი არ არის .

გამოშვების ფორმა

14 ტაბლეტი პვქ / ალ ბლისტერში . 1, 2, 4, 6 ან 7 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში გამოყენებისინსტრუქციასთან ერთად .

შენახვის პირობები

შეინახეთ არა უმეტეს 30⁰ C ტემპერატურის პირობებში .

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას .

ვარგისიანობის ვადა 2 წელი .

ნუ გამოიყენებთ შეფუთვაზე აღნიშნული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ .

აფთიაქიდან გაცემის პირობები რეცეპტით .