Janumet - იანუმეტი 50მგ/850მგ 56 ტაბლეტი

სავაჭრო დასახელება: იანუმეტი
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: სიტაგლიპტინი + მეტფორმინი.
აღწერა
ტაბლეტები 50მგ/500მგ: ორმხრივად ამოზნექილი კაფსულის ფორმის ღია ვარდისფერი
ტაბლეტები, გრავირებით `575” ერთ მხარეზე, მეორეზე მხარეზე სუფთა.
ტაბლეტები 50მგ/850მგ: ორმხრივად ამოზნექილი კაფსულის ფორმის ვარდისფერი
ტაბლეტები, გრავირებით `515” ერთ მხარეზე და მეორე მხარეზე სუფთა.
ტაბლეტები 50მგ/1000მგ: ორმხრივად ამოზნექილი კაფსულის ფორმის წითელი ფერის
ტაბლეტები, გრავირებით `577” ერთ მხარეზე და მეორე მხარეზე სუფთა.
შემადგენლობა
1 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს სიტაგლიპტონის ფოსფატს, რაც
ექვივალენტურია 50მგ თავისუფალი სიტაგლიპტინის ფუძის და 500მგ, 850მგ ან 1000მგ
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდს.
დამხმარე ნივთიერება: მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლივინილპიროლიდონი;
ნატრიუმის სტეარილფუმარატი; ნატრიუმის ლაურილსულფატი; გასუფთავებული წყალი.
ტაბლეტის გარსი (ოპადრაი II 85 D94203 ვარდისფერი დოზირებისათვის 50მგ/500მგ;
ოპადრაი II 85 F94182 ვარდისფერი დოზირებისათვის 50მგ/850მგ; ოპადრაი II85 F15464
წითელი დოზირებისათვის 50მგ/1 000მგ) შეიცავს: პილივინილის სპირტს, ტიტანის
დიოქსიდს, მაკროგოლს (პოლიეთილენგლიკოლი) 3350, ტალკი, შავი რკინის ოქსიდი,
წითელი რკინის ოქსიდი.
გამოშვების ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
პრეპარატების კომბინაცია, რომლებიც ამცირებენ სისხლში გლუკოზის დონეს,
პერორალური გამოყენების. ათქ კოდი A10BD07.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
იანუმეტი არის ორი ჰიპიგლიკემიური პრეპარატების კომბინაცია მოქმედების
ურთიერთდამატებითი მექანიზმით, რომელიც დანიშნულია 2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით
დაავადებულ პაციენტებში გლიკემიის კონტროლის გაუმჯობესებისათვის:
სიტაგლიპტინის ფოსფატი, დიპეპტიდილპეპტიდაზას 4 ინჰიბიტორი (დპპ-4) და
მეთფორმინის ჰიდროქლორიდი - ბიგუანიდების კლასის წარმომადგენლის.
სიტაგლიპტინის ფოსფატი - ეს აქტიურია პერორალური გამოყენებისას, არის ძლიერი,
მაღალსელექციური დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4 ფერმენტის ინჰიბიტორი 2 ტიპის
დიაბეტის სამკურნალოდ. დპპ-4 - ეს არის პრეპარატების კლასი, რომელიც მოქმედებს,
როგორც ინკრეტინების გამაძლიერებელი. დპპ-4 ფერმენტის ინჰიბირების გზით
სიტაგლიპტინი ზრდის ორი აქტიური ინკრეტინული ჰორმონის დონეს- გლუკაგონის
მსგავსი პეპტიდი 1 (გმპ-1) და გლუკოზადამოკიდებული ინსულინოტროპული
პოლიპეპტიდის (გიპ). ინკრეტინები წარმოადგენს ენდოგენური სისტემის ნაწილს,
რომლებიც მონაწილეობენ გლუკოზის ჰომეოსტაზას ფიზიოლოგიურ რეგულაციაში.
როდესაც სისხლში გლუკოზის კონცენტრაცია ნორმალურია ან მომატებულია, გმპ-1 და
გიპ ზრდიან ინსულინის სინთეზს და კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა-უჯრედებიდან მის
გამოთავისუფლებას. გმპ-1 ასევე ამცირებს კუჭქვეშა ჯირკვლის ალფა-უჯრედებით
გლუკაგონის სეკრეციას, რომლის დროსაც იწვევს ღვიძლით გლუკოზის გამომუშავების
შემცირებას. თუ გლუკოზის დონე ნაკლებია, ინსულინის გამოთავისუფლება არ
ძლიერდება და არითრგუნება გლუკაგონის სეკრეცია. სიტაგლიპტინი არის დპპ-4-ის
2
ფერმენტის ძლიერი და მაღალსელექციური ინჰიბიტორი და არ ახდენს
ახლომონათესავე დპპ-8 ან დპპ-9 ფერმენტების ინჰიბირებას თერაპიული
კონცენტრაციისას. სიტაგლიპტინი ქიმიური სტრუქტურის და ფარმაკოლოგიური
მოქმედების მიხედვით განსხვავდება გმპ-1 ანალოგის, ინსულინის,
სულფონილშარდოვანას ან მეგლიტინიდების, ბიგუანიდების, რეცეპტორების
აგონისტების, პეროქსიმა პროლიფერატორით გააქტიურებული (PPAღγ), ალფაგლიკოსიდაზას
და ამილინის ანალოგების მოქმედებისაგან. ჯნმრთელი მოხალისეების
ორდღიანი კვლევებში მხოლოდ სიტაგლიპტინის გამოყენებისას გაიზარდა აქტიური გმპ-
1 კონცენტრაციები, ხოლო მხოლოდ მეტფორმინის გამოყენებისას გაიზარდა აქტიური
გმპ-1 და საერთო კონცენტრაციები იგივე დონეზე. სიტაგლიპტინის და მეტფორმინის
ერთდროული გამოყენება ახდენს ადიტიურ მოქმედებას აქტიური გმპ-1 კონცენტრაციაზე.
სიტაგლიპტინი, მაგრამ არა მეტფორმინი, ზრდის აქტიური გიპ კონცენტრაციას.
საერთო ჯამში, სიტაგლიპტინი აუმჯობესებს გლიკემიურ ცონტროლს, როდესაც
გამოიყენება როგორც მონოთერაპიის სახით ან კომბინაციაში.
კლინიკურ კვლევებში სიტაგლიპტინმა მონოთერაპიის სახით გააუმჯობესა გლიკემიური
კონტროლი ჰემოგლობინის დონის Aლც (HბA1ც) და ასევე უზმოზე და საკვების მიღების
შემდეგ გლუკოზის მნიშვნელოვანი შემცირებით. სისხლის პლაზმაში გლუკოზის დონის
შემცირება აღინიშნა მესამე კვირას (დროის პირველი საწყისი წერტილი, როდესაც
ჩატარდა სისხლში გლუკოზის დონის განსაზღვრა უზმოზე). ჰიპოგლიკემიის
გამოვლენის დაკვირვებული სიხშირე პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ
სიტაგლიპტინებით მკურნალობას პლაცებოს ანალოგიური იყო. სხეულის მასა არ
მომატებულა სიტაგლიპტინით მკურნალობისას საწყის მაჩვენებლებთან შედარებით.
აღინიშნა გაუმჯობესება ბეტა-უჯრედების ფუნქციის სუროგატულ მარკერებთან
შედარებით, მათ შორის HOMA-β (ჰემოსტაზა-β შეფასების მოდელი), პროინსულინის
ინსულინის მიმართ და ბეტა -უჯრედების რეაქტიულობის მაჩვენებლების
ურთიერთშეფარდება საკვების ტოლერანტობის ტესტში სინჯების კერძოდ აღებისას.
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი
მეტფორმინი არის ბიგუანიდი ანტიჰიპერგლიკემიური მოქმედებით, რომელიც ამცირებს
სისხლის პლაზმაში გლუკოზის როგორც ბაზალურ დონეს, ასევე საკვების მიღების
შემდეგაც. პრეპარატი არ ახდენს ინსულინის სეკრეციის სტიმულირებას და ამიტომ არ
იწვევს ჰიპოგლიკემიას.
მეტფორმინმა შესაძლოა იმოქმედოს სამი მექანიზმით:
- ამცირებს ღვიძლში გლუკოზის გამომუშავებას გლუკონეოგენეზის და
გლიკოგენოლიზის ინჰიბრების გზით.
- მოქმედებს კუნთის ქსოვილში, ინსულინის მიმართ მგრძნობელობის ზომიერი
გაძლიერების გზით, პერიფერიულ ქსოვილში გლუკოზის მიტაცების და უტილიზაციის
გაუმჯობესებით.
- მოქმედებს ნაწლავში გლუკოზის შენელებული აბსორბციის გზით.
მეტფორმინი ახდენს უჯრედის შიგნით გლიკოგენის სინთეზის სტიმულირებას
გლიკოგენ-სინთეზზე ზემოქმედების გზით. მეტფორმინი აძლიერებს გლუკოზის
სპეციფიური ტიპის მემბრანული გადამტანების ტრანსპორტირების უნარს (GLUთ-1 და
GLUთ-4). ადამიანში, პრეპარატის გლიკემიაზე ზემოქმედების მიუხედავად, მეტფორმინი
ახდენს დადებით მოქმედებას ლიპიდების მეტაბოლიზმზე. თერაპიულ დოზებში
გამოყენებისას კონტროლირებულ და ხანგრძლივ კლინიკურ კვლევებში გამოვლინდა:
მეტფორმინი ამცირებს საერთო ქოლესტერინის, ლპნპ ქოლესტერინის და
ტრიგლიცერიდების დონეს.
ფარმაკოკინეტიკა
იანუმეტი
ბიოექვივალენტურობის კვლევებმა ჯანმრთელი მოხალისეების მონაწილეობით
გამოავლიდეს, რომ პრეპარატი იანუმეტი (სიტაგლიპტინი/მეტფორმინის
ჰიდროქლორიდი), კომბინირებული ტაბლეტები არის სიტაგლიპრონოს ფოსფარის
ერთდროული მიღების და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდისის როგორც ცალკე ტაბლეტი
ბიოექვივალენტური.
3
შემდეგი მონაცემები ასახავენ პრეპარატ იანუმეტში შემავალი მოქმედი ნივთიერების
ფარმაკოკინეტიკურ თვისებებს
სიტაგლიპტინის ფოსფატი
აბსორბცია
ჯანმრთელ პაციენტებში 100 მგ დოზის პერორალური მიღების შემდეგ, სიტაგლიპტინი
სწრადაფ აბსორბირდება, სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევით
(მედიან თმახ) დოზის მიღებიდან 1-4 საათის შემდეგ, სიტაგლიპტინის AUჩ საშუალო
მაჩვენებელი სისხლის პლაზმაში 8,52 მკმოლ*სთ, ჩმახ 950 ნმოლი. სიტაგლიპტინის
აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს დაახლოებით 87%. რამდენადაც ცხიმების
მაღალი შემცველობის საკვების და სიტაგლიპტინის ერთდროული მიღება არ ახდენს
ზეგავლენას პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკაზე, შესაძლოა სიტაგლიპტინის გამოყენება
საკვებისაგან დამოუკიდებლად.
სიტაგლიპტინის AUჩ მაჩვენებელი სისხლის პლაზმაში ზრდის დოზას
პროპორციულობას. დოზის პროპორციულობა არ არის დადგენილიბ ჩმახ და ჩ24სთ
მაჩვენებლისათვის (ჩმახ გაიზარდა უფრო გამოხატულად, დოზის
პროპორციულობასთან შედარებით, ხოლო ჩ24სთ გაიზარდა ნაკლებად გამოხატულად,
ვიდრე დოზის პროპორციულად.
განაწილება
განაწილების საშუალო მოცულობა თანამარ მდგომარეობისას ვენაში სიტაგლიპტინის
100მგ დოზის ერთჯერადი შეყვანისას ჯანმრთელ მოხალისაეებში შეადგენდა
დაახლოებით 198 ლიტრს. სიტაგლიპტინის ფრაქცია, უკუდაკავშირებულია სისხლის
პლაზმის ცილებთან, - დაბალია (38%).
მეტაბოლიზმი
სიტაგლიპტინი გამოიყოფა უპირატესად უცვლელი ფორმით შარდში, ხოლო
მეტაბოლიზმი უმნიშვნელოა. სიტაგლიპტინის დაახლოებით 79% გამოიყოფა შარდში
უცვლელი სახით.
14ჩ-აღნიშნული სიტაგლიპტინის პერორალური გამოყენების შემდეგ რადიოაქტიური
პრეპარატის დაახლოებით 16% გამოყოფილი იქნა სიტაგლიპტინის მეტაბოლიტების
სახით. აღმოჩენილი იქნა 6 მეტაბოლიტის შედეგობრივი დონეები, რომლებიც, როგორც
მოსალოდნელია არ მონაწილეობდნენ სიტაგლიპტინის პლაზმურ დპპ-4 ინჰიბიტორულ
აქტივობაში. ინ ვიტრო კვლევებში გამოვლინდა, რომ ძირითადი ფერმენტი რომელიც
პასუხს აგებს სიტაგლიპტინის ორგანულ მეტაბოლიზმზე არის ჩYP3A4 , ჩYP2ჩ8-ს
მონაწილეობით.
ინ ვიტრო მონაცემები აჩვენებენ, რომ სიტაგლიპტინი არ არის ჩYP იზოფერმენტების
ჩYP3A4, 2ჩ8, 2ჩ9, 2D6, 1A2, 2ჩ19 ან 2B6 ინჰიბიტორი და არ არის ჩYP3A4 და ჩYP1A2
ინჰიბიტორი.
გამოყოფა
ჯანმრთელ მოხალისეებში 14ჩ-აღნიშნული სიტაგლიპტინის პერორალური გამოყენების
შემდეგ რადიოაქტიური პრეპარატის დაახლოებით 100% გამოიყოფა განავლით (13%) და
შარდში (87%) პრეპარატის მიღების შემდეგ 1 კვირის განმავლობაში.
ნახევრადგამოყოფის ტ1/2 ხილული საბოლოო პერიოდი 100 მგ სიტაგლიპტინის
პერორალური მიღების შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 12,4 საათს. სიტაგლიპტინი
გროვდება მხოლოდ მინიმალური რადენობით მრავალჯერადი გამოყენებისას. თირკმლის
კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 350მლ/წთ.
სიტაგლიპტინის გამოყოფა ხორციელდება, უმთავრესად თირკმელებით გამოყოფის გზით
აქტიური არხისმიერი სეკრეციის მექანიზმით. სიტაგლიპტინი არის სუბსტრატი
ადამიანის მესამე ტიპის ორგანული ანიონების გადატანისათვის (ჰOAთ-3), რომელიც
შეიძლება ჩართული იყს სიტაგლიპტინის თირმელებით გამოყოფის პროცესში. ჰOAთ-3 -
ის კლინიკური მნიშვნელობაა სიტაგლიპტინის ტრანსპორტში არ არის დადგენილი.
სიტაგლიპტინი ასევე არის რ-გლიკოპროტეინის სუბსტრატი, რომელიც ასევე შესაძლოა
მონაწილეობდეს სიტაგლიპტინის თირკმელებით გ
მოყოფის პროცესში. მაგრამ ციკლოსპორინი, რომელიც არის რ-გლიკოპროტეინის
ინჰიბიტორი, არ ამცირებდა სიტაგლიპტინის თირკმლის კლირენსს. სიტაგლიპტინი არ
არის სუბტრატი Oჩთ2 ან OAთI ან PEPთ1/2 გადამტანებისათვის. ინ ვიტრო სიტაგლიპტინი
არ აინჰიბირებს OAთ3 (Iჩ50=160მკM) ან რ-გლიკოპროტეინის (250მკმოლ-მდე)
შუამავლობით ტრანსპორტს სისხლის პლაზმაში თერაპიული მნიშვნელობის
4
კონცენტრაციისას. კლინიკურ კვლევებში სიტაგლიპტინმა გამოავლინა უმნიშვნელო
ზემოქმედება დიგოქსინის კონცენტრაციაზე სისხლის პლაზმაში, იმაზე მინიშნებით,
რომ სიტაგლიპტინი შესაძლოა იყოს რ-გლიკოპროტეინის სუსტი ინჰიბიტორი.
მახასიათებლები პაციენტებში
სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკა მთლიანობაში ჯანმრთელ პაციენტებში და
პაციენტებში 2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით ანალოგიური იყო.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევები
ღია კვლევები ერთჯერადი დოზის გამოყენებით ჩატარდა სიტაგლიპტინის
შემცირებული დოზის (50მგ) ფარმაკოკინეტიკის შესწავლის მიზნით პაციენტებში
სხვადასხვა სირთულის თირკმლის ფუნქციის ქრონიკული დარღვევით ჯანმრთელი
მოხალისეების კონტროლირებულ ჯგუფთან შედარებით. კვლევებში ასევე
მონაწილეობდნენ პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, რომლებიც
კლასიფიცირდებოდნენ მსუბუქი (50-დან <80მლ/წთ), ზომიერი (30-დან <50-მლ.წთ-მდე) და
რთულ (30 მლ/წთ-ზე ნაკლები) ფორმის კრეატინინის კლირენსის მაჩვენებლების
მიხედვით, ასევე პაცენტები თირკმლის დაავადების ტერმინალური სტადიით,
რომლებთაც უტარდებოდათ ჰემოდიალიზიპაციენტებში თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი
ფორმის დარღვევით არ აღინიშნა სისხლის პლაზმაში სიტაგლიპტინის კონცენტრაციის
კლინიკურად მნიშვნელოვანი გაზრდა ჯანმრთელი მოხალისეების კონტროლირებულ
ჯგუფთან შედარებით. სიტაგლიპტინის AUჩ გაზრდა სისხლის პლაზმაში დაახლოებით
2 ჯერ აღინიშნა თირკმლის ფუნქციის ზომიერი დარღვევის მქონე პაციენტებში, და
აღინიშნა სიტაგლიპტინის AUჩ გაზრდა სისხლის პლაზმაში დაახლოებით 4-ჯერ
პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის რთული დარღვევის მქონე პაციენტებში, ასევე
პაციენტებში თირკმლის დაავადების ტერმინალური სტადიით, რომლებთაც უტარდებათ
ჰემოდიალიზი ჯანმრთელი მოხალისეების კონტროლირებად ჯგუფთან შედარებით.
სიტაგლიპტინი ნებისმიერ ხარისხში გამოიყოფა ჰემოდიალიზით (13,5% 3-4 საათიანი
დიალიზის სეანსისას, დაწყებული პრეპარატის მიღებიდან 4 საათის შემდეგ).
სიტაგლიპტინი არ არის რეკომენდებული თირკმლის ფუნქციის ზომიერი და რთული
დარღვევის მქონე პაციენტებში გამოყენებისათვის, ასევე პაციენტებში თირკმლის
დაავადების ტერმინალური სტადიით, რომლებთაც უტარდებათ ჰემოდიალიზი, ვინაიდან
პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება ასეთ პაციენტებში ძალიან შეზღუდულია.
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა
არ არსებობს სიტაგლიპტინის დოზის კორექციის აუცილებლობა ღვიძლის ფუნქციის
მსუბუქი ან ზომიერი სირთულის დარღვევის მქონე პაციენტებში (სკალის მიხედვით). არ არსებობს პრეპარატის გამოყენების კლინიკური გამოცდილება
პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის რთული ფორმის დარღვევით (9 ბალზე მეტი ჩაილდ
პიუს სკალით). მაგრამ იმის შედეგად, რომ სიტაგლიპტინი გამოიყოფა, უმთავრესად
თირკმელებით, არ არის მოსალოდნელი საპირისპირო ურთიერთზემოქმედება
სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტკაზე ღვიძლის ფუნქციის რთული დარღვევებიას.
ხანდაზმული ასაკი
არ არსებობს პრეპარატის დოზის კორექციის აუცილებლობა ასაკის შესაბამისად.
პაციენტის ასაკი არ ახდენს კლინიკურად მნიშვნელოვან მოქმედებას სიტაგლიპტინის
ფარმაკოკინეტიკაზე პოპულაციური ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის მონაცემებიდან
გამომდინარე, ფაზა I და ფაზა II. ხანდაზმულ პაციენტებში (65-80წელი) სიტაგლიპტინის
კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეადგენდა დაახლოებით 19%-ით მაღალს, ვიდრე
ახალგაზრდა პაციენტებში.
ბავშვები
გამოკვლევები სიტაგლიპტინის ბავშვებში გამოყენების შესახებ არ ჩატარებულა.
პაციენტთა სხვა მახასიათებლები
არ არსებობს პრეპარატის დოზის კორექციის აუცილებლობა სქესის, რასის ან
სხეულის მასის ინდექსის მიხედვით. ეს ახასიათებლები არ ახდენდნენ კლინიკურად
მნიშვნელოვან ზეგავლენას სიტაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაზე, რაც დაფუძნებულია
ფაზა I ფარმაკოკინეტიკური მონაცემების კომპლექსურ ანალიზზე და პოპილაციური
ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის ფაზა I და ფაზა II მონაცემებზე.
5
მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი
აბსორბცია
მეტფორმინის პერორალური გამოყენების შემდეგ ტმახ მიიღწევა 2,5 საათის შემდეგ.
მეტფორმინის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა, 500 მგ ტაბლეტების ფორმით, შეადგენდა
დაახლ. 50-60 % ჯანმრთელ მოხალისეებში. პერორალური დოზის მიღების შემდეგ
არააბსორბირებული ფრაქცია, რომელიც გამოიყოფა განავლით შეადგენდა 20-30%.
პერორალური მიღების შემდეგ მეტფორმინის აბსორბცია არის გაჯერებული და
არასრული. გაკეთდა მოსაზრება, რომ მეტფორმინის აბსორბციის ფარმაკოკინეტიკა
არის არახაზოვანი. მეტფორმინის ჩვეულებრივი დოზის და დოზირების რეჟიმის
გამოყენებისას გაწონასწორებულ მდგომარეობაში კონცენტრაციები მიიღწევა 24-48
საათის განმავლობაში და როგორც წესი 1მკგ/მლ-ზე დაბალია. კონტროლირებულ
კლინიკურ კვლევებში მეტფორმინის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში
(ჩმახ) არ აღემატებოდა 4 მკგ/მლ, მაქსიმალური დოზის გამოყენებისაც კი. საკვები
ამცირებს და ოდნავ ანელებს მეტფორმინის შეწოვის ხარისხს. 850მგ დოზის
გამოყენებისას აღინიშნა სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციის შემცირება
40%, AUჩ შემცირება - 25% და დროის პროლონგაცია სისხლის პლაზმაში
მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევამდე - 35 წუთით. ასეთი შემცირების კლინიკური
მნიშვნელობა უცნობია.
განაწილება
სისხლის პლაზმის ცილებთან კავშირი უცნობია. მეტფორმინი ნაწილდება
ერიტროციტებში. სისხლში მაქსიმალური კონცენტრაცია დაბალია, ვიდრე პლაზმაში და
მიიღწევა დაახლოებით ერთიდაიგივე დროის პერიოდში. ერიტროციტები უფრო მეტად
არის განაწილების მეორადი კომპონენტი. საშუალო მაჩვენებელი Vდ ვარირებს 63-276ლ.
მეტაბოლიზმი
მეტფორმინი გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდში. ადამიანში მეტაბოლიტები არ
აღინიშნება.
გამოყოფა
მეტფორმინის თირკმლის კლირენსი შეადგენს >400მლ/წთ, რაც მიანიშნებს იმაზე, რომ
მეტფორმინი გამოიყოფა გორგლისებრი ფილტრაციის და ტუბულარული სეკრეციის
გზით. პერორალური მიღების შემდეგ ნახევრად გამოყოფის ხილული საბოლოო
პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 6,5 სთ-ს. თირკმლის ფუნქციის დარღვევისას
თირკმლის კლირენსი მცირდება კრეატინის პროპორციულად, და ამგვარად
ნახევრადგამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივდება, რაც იწვევს სისხლის პლაზმაში
მეტფორმინის დონის მომატებას.
გამოყენების ჩვენებები
პაციენტებისათვის 2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტით.
იანუმეტი ნაჩვენებია როგორც დიეტის და ფიზიკური რეჟიმის დამატება გლიკემიის
კონტროლის გასაუმჯობესებლად პაციენტებში, რომლებშიც არ არის მიღწეული
ადეკვატური კონტროლი მეტფორმინით მონოთერაპიის ფონზე მაქსიკალურ ასატან
დოზისას, ასევე პაციენტებში, რომლებიც უკვე იტარებენ სიტაგლიპტინისა და
მეტფორმინის კომბინირებულ მკურნალობას. იანუმეტი ნაჩვენებია კომბინაციაში
სულფონილშარდოვანას წარმოებულებთან (სამი პრეპარატის კომბინაცია) როგორც
დამატება დიეტაზე და ფიზიკური დატვირთვის რეჟიმზე პაციენტებში, რომლებშიც არ
არის მიღწეული ადეკვატური კონტროლი მაქსიმალურ ასატან დოზებში მეტფორმინით
და სულფონილშარდოვანას მკურნალობისას.
იანუმეტი ნაჩვენებია გამა-რეცეპტორების აგონისტებთან, აქტივირებულ პროლიფერატორ
პეროქსისთან (PPAღ-γ) (მაგალითად, თიაზოლიდინდიონთან) (სამი პრეპარატის
კომბინაცია) კომბინაციაში, როგორც დამატება დიეტაზე და ფიზიკური დატვირთვის
რეჟიმისას, რომლებშიც ვერ მიიღწევა ადეკვატური კონტროლი მეტფორმინის და PPAღ-γ
აგონისტის მაქსიმალურ ასატანი დოზებით თერაპიისას. იანუმეტი ასევე ნაჩვენებია
ინსულინთან კომბინაციაში (სამი პრეპარატის კომბინაცია) როგორც დამატება დიეტაზე
და ფიზიკური დატვირთვის რეჟიმზე გლიკემიის კონტროლის გაუმჯობესებისათვის
პაციენტებში, რომლებშიც ინსულინ სტაბილური დოზით და მეტფორმინი ვერ
უზრუნველყოფენ გლიკემიის ადეკვატურ კონტროლს.
6
გამოყენების წესი და დოზირება
დოზირება
პრეპარატი იანუმეტით ანტიჰიპერგლიკემიური მკურნალობისას დოზა უნდა იქნეს
შერჩეული ინდივიდუალურად, მკურნალობის მიმდინარე სქემიდან, ეფექტურობიდან და
პაციენტის ამტანობიდან გამომდინარე, რომლის დროსაც არ მოხდება მაქსიმალური
რეკომენდებული დღიური დოზის 100 მგ სიტაგლიპტინის გადაჭარბება.
პაციენტებისათვის, რომლებშიც ვერ მიიღწევა მეტფორმინით მაქსიმალური ასატანი
დოზით მონოთერაპიისას ადეკვატური კონტროლი
პრეპარატი იანუმეტის რეკომენდებულმა საწყისმა დოზამ პაციენტებში, რომლებშიც ვერ
მიიღწევა ადეკვატური კონტროლი მეტფორმინით მონოთერაპიისას უზრუნველყოფილი
უნდა იყოს სიტაგლიპტინის დოზა 50მგ 2 ჯერ დღეში (საერთო დღიური დოზა 100მგ)
პლუს მეტფორმინის მიმდინარე დოზა.
პაციენტებისათვის, რომლებიც იღებენ სიტაგლიპტინისა და მეტფორმინის კომბინაციას
სიტაგლიპტინით და მეტფორმინით კომბინირებული მკურნალობიდან გადასვლისას
პრეპარატი იანუმეტის დოზა უნდა იყოს სიტაგლიპტინისა და მეტფორმინის
გამოყენებული დოზის ექვივალენტური.
პაციენტებისათვის, რომლებშიც ვერ მიიღწევა ადეკვატური კონტროლი ორი
პრეპარატით - მეტფორმინის მაქსიმალური ასატანი დოზით და
სულფონილშარდოვანათი კომბინირებული თერაპიისას
იანუმეტის დოზა უნდა უზრუნველყოფდეს სიტაგლიპტინის დოზას 50მგ 2 ჯერ დღეში
(საერთო დოზა 100მგ) და მეტფორმინის დოზას, რომელიც შეესაბამება უკვე
გამოყენებულ დოზას. თუ იანუმეტი გამოიყენება სულფონილშარდოვანასთან
კომბინაციაში, შესაძლოა აუცილებელი გახდეს სულფონილშარდოვანას უფრო დაბალი
დოზის გამოყენება ჰიპოგლიკემიის გამოვლენის რისკის შემცირებისათვის.
პაციენტებისათვის, რომლებშიც არ არის მიღწეული ადეკვატური კონტროლი ორი
პრეპარატით - მეტფორმინით მაქსიმალური ასატანი დოზით და PPAღ-γ აგონისტებით
კომბინირებული თერაპიისას
იანუმეტის დოზა უნდა უზრუნველყოფდეს სიტაგლიპტინის დოზას 50მგ 2 ჯერ დღეში
(საერთო დღიური დოზა 100მგ) და მეტფორმინის დოზას, რომელიც შეესაბამება უკვე
გამოყენებულ დოზას.
პაციენტებისათვის, რომლებშიც არ მიიღწევა ადეკვატური კონტროლი ორი პრეპარატით
- ინსულინით და მეტფორმინის მაქსიმალური ასატანი დოზით კომბინირებული
თერაპიისას
პრეპარატი იანუმეტის დოზა უნდა უზრუნველყოფდეს სიტაგლიპტინის დოზას 50 მგ
2ჯერ (საერთო დღიური დოზა 100მგ) და მეტფორმინის დოზა, რომელიც შეესაბამება
უკვე გამოყენებულ დოზას. პრეპარატი იანუმეტის გამოყენებისას ინსულინთან
კომბინაციაში შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინის დოზის შემცირება ჰიპოგილკემიის
განვითარების რისკის შემცირების მიზნით.
მეტფორმინის სხვადასხვა დოზის უზრუნველყოფის მიზნით პრეპარატი იანუმეტი
გაიცემა დოზირებით 50 მგ სიტაგლიპტინი და 850მგ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი ან 1
000მგ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი.
ყველა პაციენტმა უნდა განაგრძოს დიეტა დღის განმავლობაში ნახშირწყლების
მიღების ადეკვატური განაწილებით. პაციენტებმა სხეულის ჭარბი წონით უნდა
განაგრძონ დაბალკალორიული დიეტის დაცვა.
ცაკლეული ჯგუფები
თირკმლის ფუნქციის დარღვევა
იანუმეტის დანიშვნა არ შეიძლება პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის ზომიერი ან
რთული დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი <60მლ/წთ).
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა
იანუმეტის დანიშვნა არ შეიძლება ღვიძლისი ფუნქციის დარღვევებისას
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები
რადგან მეტფორმინი და სიტაგლიპტინი გამოიყოფა თირკმელებით, პრეპარატი
იანუმეტის გამოყენება უნდა მოხდეს სიფრთხილით ხანდაზმული ასაკის პაციენეტებში.
აუცილებლად უნდა შემოწმდეს თირკმლის ფუნქცია ლაქტაციდოზის პრევენციის
მიზნით, რომელიც დაკავშირებულია მეტფორმინის გამოყენებასთან, განსაკუთრებით
ხანდაზმულებში. არსებობს შეზღუდული მონაცემები სიტაგლიპტინის უსაფრთხო
7
გამოყენების შესახებ 75 წელზე ზემოთ ასაკის პაციენტებში, ამიტომ პრეპარატი
გამოიყენება სიფრთხილით.
ბავშვები
იანუმეტი არ არის რეკომენდებული 18წლამდე ასაკის ბავშვებში ამ პოპულაციაში
უსაფრთხო და ეფექტური გამოყენების შესახებ მონაცემების არ არსებობის გამო.
გამოყენების წესი
იანუმეტი გამოიყენება 2 ჯერ დღეში, ჭამის დროს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ
გვერდითი რეაქციების გამოვლენის რისკის შემცირების მიზნით, რაც დაკავშირებულია
მეტფორმინის გამოყენებასთან.
გვერდითი მოქმედებები
პრეპარატი იანუმეტის ტაბლეტებით მკურნალობის კლინიკური კვლევები არ
ჩატარებულა, მაგრამ პრეპარატი იანუმეტის და სიტაგლიპტინისა და მეტფორმინის
ერთდროული კომბინაციის ბიოექვივალენტურობა დადასტურებულია.
სიტაგლიპტინი და მეტფორმინი
გვერდითი რეაქციები, რომლებიც დაკავშირებულია პრეპარატის გამოყენებასთან და
უფრო ხშირად ვლინდება, ვიდრე პლაცებოს გამოყენებისას (>0.2% და სხვაობით
>1პაციენტში), ასევე პაციენტებში რომლებიც იღებდნენ სიტაგლიპტინს მეტფორმინთან
კომბინაციაში ორმაგ ბრმა კვლევებში, ჩამოთვლილია ქვემოთ როგორც MედDღA-ს
უპირატესი ტერმინები სისტემ-ორგანული კლანის და აბსოლუტური სიხშირის (ცხრილი
1) მიხედვით.
სიხშირე განისაზღვრება შემდეგნაირად: ძალიან ხშირად (>1/10); ხშირად (>1/100დან
<1/10მდე); არახშირი (>1/1000დან <1/1000); იშვიათად (>1/10000დან M<1/1000მდე); ძალიან
იშვიათად (<1/10 000).
ცხრილი 1. გვერდითი მოქმედებების სიხშირე, რომლებიც აღინიშნა პლაცებო
კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში და პოსტმარკეტინგულ პერიოდში.
გვერდითი რეაქცია გვერდითი რეაქციის სიხშირე მკურნალობის სქემის შესაბამისად
სიტაგლ
იპტინი
მეტფორ
მინთან
ერთად
სიტაგლიპტინ
ი
მეტფორმინთა
ნ და
სულფონილ-
შარდოვანასთ
ან ერთად
სიტაგლიპტინი
მეტფორმინთან
და PPAღყ
აგონისტთან
ერთად
(როსიგლიტაზონ
ი)
სიტაგლიპრი
ნი
მეტფორმინთ
ან და
ინსულინთან
ერთად
დროის წერტილი 24 კვირა 24 კვირა 18 კვირა 24 კვირა
ინფექციები და ინვაზიები
კანის სოკოვანი
ინფექციები
არახშირად*
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრივ
ჰიპერმგრძნობელობის
რეაქციები, მათ შორის
ანაფილაქსიური რეაქციები **
სიხშირე არ არის ცნობილი
დარღვევები მეტაბოლიზმისა და კვების მხრივ
ჰიპოგლიკემია *** ძალიან
ხშირი
ხშირი ძალიან
ხშირი
დარღვევები ნერვული სისტემის მხრივ
თავის ტკივილი ხშირი არახშირი
ძილიანობა არახშირ
ი
დარღვევები რესპირატორული სისტემის, მკერდის უჯრედის და მედიასტინუმის მხრივ
ხველა ხშირი*
დარღვევები კუჭ-ნაწლავის მხრივ
დიარეა არახშირ
ი
ხშირი
8
ღებინება ხშირი
ყაბზობა ხშირი
ტკივილი მუცლის
ზედა ნაწილში
არახშირ
ი
ღებინება სიხშირე
უცნობია
**
სიხშირე
უცნობია**
ხშირი სიხშირე
უცნობია **
პირის სიმშრილე არახშირი
მწვავე
პანკრეატიტი**
სიხშირე უცნობია
პანკრეატიტი
ფატალური და
არაფატალური,
ჰემორაგიული და
ნეკროტიზირებადი*
*
სიხშირე უცნობია
დარღვევები კანისა და კანქვეშა უჯრედისის მხრივ
ანგიონევროზული
შეშუპება **
სიხშირე უცნობია
გამონაყარი ** სიხშირე უცნობია
ჭინჭრის
ცხელება**
სიხშირე უცნობია
კანის ვასკულიტი
**
სიხშირე უცნობია
კანის
ექსფოლიატური
მდგომარეობა**,
მათ შორის
სტივენს-ჯონსის
სინდრომი
სიხშირე უცნობია
დარღვევები ჩონჩხ-კუნთოვანი სისტემის და შემაერთებელი ქსოვილის მხრივ
ართრალგია** სიხშირე უცნობია
მიალგია** სიხშირე უცნობია
ზურგის ტკივილი** სიხშირე უცნობია
ტკივილი
კიდურებში**
სიხშირე უცნობია
დარღვევები თირკმლისა და შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ
თირკმელების
ფუნქციის
გაუარესება**
სიხშირე უცნობია
თირკმლის მწვავე
უკმარისობა **
სიხშირე უცნობია
ზოგადი ხასიათის დარღვევები და დაკავშირებული პრეპარატის გამოყენების მეთოდთად
პერიფერიული
შეშუპება
ხშირი*
კვლევები
სისხლში
გლუკოზის დოზის
შემცირება
არახშირ
ი
*აღინიშნა ანალიზის ჩატარებისას 54-ე დღეს.
** გვერდითი რეაქციები აღინიშნა პოსტმარკეტინგული დაკვირვების პერიოდში
*** კლინიკურ კვლევებში მონოთერაპიისას სიტაგლიპტინით და სიტაგლიპტინის
კომბინირებისას მეტფორმინთან ერთად ან მეტფორმინთან და PPAღყ-აგონისტთან,
ჰიპოგლიკემიის გამოვლენის სიხშირე სიტაგლიპტინის გამოყენებისას ანალოგიური იყო
პაციენტებში გამოვლენილი სიხშირის, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს.
9
დამატებითი ინფორმაცია ყოველი ცაკლეული მოქმედი ნივთიერების შესახებ, რომელიც
შედის ფიქსირებული დოზირებული კომბინაციის შემადგენლობაში
სიტაგლიპტინი
სიტაგლიპტინით მონოთერაპიის კვლევებში 100მგ 1ჯერ დღეში დოზირებით
პლაცებოსთან შედარებით გვერდითი რეაქციების სახით გამოვლინდა თავის ტკივილი,
ჰიპოგლიკემია, ყაბზობა და თავბრუსხვევა.
ამ პაციენტების მინიმუმ 5%-ს გვერდითი რეაქციები (მიზეზ-შედეგობრივი კავშირისაგან
დამოუკიდებლად) მოიცავდნენ რესპირატორული ტრაქტის ზედა ნაწილის ინფექციებს
და ნაზოფარინგიტს. გარდა ამისა, არახშირად გამოვლინდა ოსტეოართრიტი და
კიდურების ტკივილი (სიხშირე არაუმეტეს 0,5% სიტაგლიპტინის გამოყენებისას, ვიდრე
საკონტროლო ჯგუფში).
კლინიკ