კრესტორი 5მგ 28 ტაბლეტი

სავაჭრო სახელწოდება: კრესტორი

საერთაშორისო არაპატენტირებული სახელწოდება: როზუვასტატინი

წამლის ფორმა: აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები

შედგენილობა

თითოეული აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:

აქტიური ნივთიერება: 5მგ როზუვასტატინი, კალციუმის როზუვასტატინის სახით

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი 93.08მგ, მიკროკრისტალური ცელულოზა 31.02მგ, კროსპოვიდონი 7.50მგ, მაგნიუმის სტეარატი 1.88მგ;

ტაბლეტის გარსის შემადგენლობაში შედის: ლაქტოზას მონოჰიდრატი 1.80მგ, ჰიპრომელოზა 1.26მგ, ტრიაცეტინი (გლიცერინის ტრიაცეტატი) 0.36მგ, ტიტანის დიოქსიდი 0.90მგ, საღებავი რკინის ყვითელი ოქსიდი 0.18მგ.

წამლის აღწერა

5მგ ტაბლეტი: მრგვალი, ორმხრივ ამოზნექილი, ყვითელი, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები ცალმხრივი გრავირებით “ZD4522 5”.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ჰიპოლიპიდემიური საშუალება – HMG COA-რედუქტაზას ინჰიბიტორი

ფარმაკოლოგიური თვისბები

მოქმედების მექანიზმი

როზუვასტატინი წარმოადგენს  სელექტიურ, HMG COA-რედუქტაზას კონკურნტულ ინჰიბიტორს, ფერმენტის, რომელიც 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ კოფერმენტ A-ს გარდაქმნის ქოლესტერინის წინამორბედ მევალონის მჟავად. როზუვასტატინის მოქმედების სამიზნე ორგანოა ღვიძლი, სადაც ხდება ქოლესტერინის სინთეზი და დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კატაბოლიზმი. როზუვასატინი  ზრდის დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების “ღვიძლისმიერი” რეცეპტორების რიცხვს უჯრედის გარსზე, რითაც იზრდება დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების მიტაცება და კატაბოლიზმი, რასაც თავის მხრივ მივყავართ ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების სინთეზის ინჰიბირებამდე. აღნიშნულის გამო მცირდება დაბალი და ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების საერთო რაოდენობა.

ფარმაკოდინამიკა

კრესტორი ამცირებს ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებს, საერთო ქოლესტერინს, ზრდის ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების შემცველობას, ასევე ამცირებს აპოლიპოპროტეინ B-ს (აპო-B), ქოლესტერინ-არა-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების, ქოლესტერინ-ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების შემცველობას და ზრდის აპოლიპოპროტეინ A-I-ს დონეს (აპო-A-I) (იხ. ცხრილი 1, 2), ამცირებს ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები/ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების, საერთო ქოლესტერინი/ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების და ქოლესტერინ-არა-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები/ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებისა და აპო-B/ აპო- A-I-ს თანაფარდობას.

თერაპიული ეფექტი ვლინდება კრესტორი-ს მიღებიდან ერთი კვირის განმავლობაში, ორი კვირის შემდეგ აღწევს – მაქსიმალური ეფექტის 90%. მაქსიმალური თერაპიული ეფექტი მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან მე-4 კვირას და ნარჩუნდება რეგულარული მიღებისას.

ცხრილი 1. დოზა-დამოკიდებული ეფექტი პირველადი ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში (ტიპი IIა და IIბ ფრედრიქსონის მიხედვით) (საშუალო კორექტირებული პროცენტული ცვლილება საწყის მნიშვნელობასთან შედარებით).

ცხრილი 2. დოზა-დამოკიდებული ეფექტი ჰიპერტრიგლიცერიდემიის მქონე პაციენტებში (ტიპი IIბ და IV ფრედრიქსონის მიხედვით) (საშუალო კორექტირებული პროცენტული ცვლილება

საწყის მნიშვნელობასთან შედარებით)

კლინიკური  ეფექტურობა

კრესტორი ეფექტურია ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე ზრდასრულ პაციენტებში ჰიპერტრიგლიცერიდემიით ან მის გარეშე, რასის, სქესის და ასაკის მიუხედავად, შაქრიანი დიაბეტისა და ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტების ჩათვლით.  

ფრედრიქსონის მიხედვით IIა და IIბ ტიპის ჰიპერქოლესტერინემიის (საწყისი საშუალო კონცენტრაცია ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების დაახლოებით 4.8მმოლ/ლ) მქონე პაციენტების 80%-ში 10მგ დოზით პრეპარატის მიღების ფონზე ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაცია 3მმოლ/ლ-ზე დაბალ მაჩვენებელს აღწევს.

ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კრესტორს 40-80მგ დოზით, აღინიშნება ლიპიდური პროფილის დადებითი დინამიკა (435 პაციენტზე ჩატარებული კვლევა). სადღეღამისო დოზის 40მგ-ზე ტიტრიტებით (12 კვირის განმვლობაში) აღინიშნება ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციის 53%-ით შემცირება. პაციენტთა 33%-ში მიიღწევა ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციის 3მმოლ/ლ-ზე დაბალი მაჩვენებელი.

ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე პაციენტებში, რომლების კრესტორს იღებდნენ 20მგ და 40მგ, ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციის საშუალო შემცირება 22%-ია.

პაციენტებში ჰიპერტრიგლიცერიდემიით ტრიგლიცერიდების საწყისი დოზით 273-დან 817მგ/დლ, რომლებიც ირებენ კრესტორს დოზით 5მგ-დან 40მგ-მდე დღეში 6 კვირის განმავლობაში, მნიშვნელოვნად მცირდებოდა ტრიგლიცერიდების კონცენტრაცია სისხლში (იხ. ცხრილი 2).

ადიტიური ეფექტი აღინიშნება ფენოფიბრატთან კომბინაციისას ტრიგლიცერიდების შემცველობის მიმართ და ლიპიდების შემამცირებელი დოზის ნიკოტინის მჟავასთან კომბინაციისას ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების მიმართ (იხ. ასევე  ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”).

კვლევაში METEOR 45-70 წლამდე ასაკის 984 პაციენტის მონაწილეობით გულის იშემიური დაავადების განვითარების დაბალი რისკით (10 წლიანი რისკი ფრამინგემის შკალით 10%-ზე ნაკლები), ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების საშუალო კონცენტრაციით 4მმოლ/ლ (154.5მგ/დლ) და სუბკლინიკური ათეროსკლეროზით (რომელიც ფასდებოდა საძილე არტერიის კო “ინტიმა-მედია”კომპლექსის სისქით) შესწავლილ იქნა როზუვასტატინის ზემოქმედება “ინტიმა-მედია” კომპლექსის სისქეზე. პაციენტები იღებდნენ 40მგ როზუვასტატინს დღე/ღამეში ან პლაცებოს 2 წლის განმავლობაში. როზუვასტატინით თერაპია მნიშვნელოვნად ამცირებდა “ინტიმა-მედია” კომპლექსის მაქსიმალურ სისქეს საძილე არტერიის 12 სეგმენტში პლაცებოსთან მიმართებაში სხვაობით 0.0145მმ/წელი (95% სარწმუნოების ინტერვალი 0.0196-0.0093; р < 0,001). როზუვასტატინის ჯგუფში აღინიშნა “ინტიმა-მედია” კომპლექსის მაქსიმალური შემცირება 0.0014მმ/წელი-ით (0.12%/წელი (არასარწმუნო მაჩვენებელი) საწყის მაჩვენებელთან შედარებით, მაშინ როცა პლაცებო ჯგუფში იგივე მაჩვენებელი გაიზარდა 0.0131მმ/წელი-თ (1.12%/წელი (р < 0,001). პირდაპირი კავშირი “ინტიმა-მედია” კომპლექსის სისქესა და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების რისკის შემცირებას შორის დღემდე დადგენილი არ იყო. კვლევა METEOR ჩატარდა პაციენტებში გულის იშემიური დაავადების დაბალი რისკით, რომლებისთვისაც 40მგ როზუვასტატინი რეკომენდებული არ არის. 40მგ როზუვასტატინი უნდა დაენიშნოს პაციენტს გამოხატული ჰიპერქოლესტერინემიითა და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების მაღალი რისკით.

17802 პაციენტზე ჩატარებული კვლევა JUPITER-ის შედეგების მიხედვით (სტატინების გამოყენების დასაბუთება პირველადი პროფილაქტიკისთვის: როზუვასტატინის შეფასების ინტერვენციული კვლევა) როზუვასტატინი მნიშვნელოვნად ამცირებს გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გართულებების რისკს (252 პლაცებო ჯგუფში 142 როზუვასტატინის ჯგუფთან შედარებით) (р < 0,001) ფარდობითი რისკის 44%-ით შემცირებით. თერაპიის ეფექტურობა აღინიშნა პრეპარატის გამოყენებიდან 6 თვის შემდეგ. აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი 48%-იანი შემცირება კომბინირებული კრიტერიუმის, რომელიც მოიცავს გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებით გამოწვეულ სიკვდილს, ინსულტს და მიოკარდიუმის ინფარქტს (რისკების ფარდობა: 0.52, 95%, სარწმუნოების ინტერვალი 0.40-0.68, р < 0,001), 54%-ით შემცირდა მიოკარდიუმის ფატალური და არაფატალური ინფარქტი (რისკების ფარდობა: 0.46, 95%, სარწმუნოების ინტერვალი 0.30-0.70, р) და 48%-ით ფატალური და არაფატალური ინსულტი. საერთო სიკვდილიანობა შემცირდა 20%-ით როზუვასტატინის ჯგუფში (რისკების ფარდობა: 0.80, 95%, სარწმუნოების ინტერვალი 0.67-0.97, р = 0,02). უსაფრთოების პროფილი პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ 20მგ როზუვასტატინს მთლიანობაში ემთხვევა პლაცებოს ჯგუფის უსაფრთხოების პროფილს.

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია და განაწილება

როზუვასტატინის მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია მიიღწევა მიღებიდან  დაახლოებით 5სთ-ს შემდეგ. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა დაახლოებით 20%-ია. როზუვასტატინი მეტაბოლიზდება უპირატესად ღვიძლში, რომელიც ქოლესტერინისა და ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების სინთეზის ძირითადი ორგანოა. როზუვასტატინის განაწილების მოცულობა დაახლოებით 134ლ-ა. მიღებული დოზის დაახლოებით 90% უკავშირდება პლაზმის ცილებს, ძირითადად ალბუმინს.

მეტაბოლიზმი

განიცდის შეზღუდულ მეტაბოლიზმს (დაახლოებით 10%). როზუვასტატინი ციტოქრომ Р450 ფერმენტული სისტემის არაპროფილური სუბსტრატია.  ძირითადი ფერმენტი, რომელიც მის მეტაბოლიზმში მონაწილეობს CYP2C9 იზოფერმენტია. იზოფერმენტი CYP2С19, CYP3А4 და CYP2D6 მეტაბოლიზმში მონაწილეობას ნაკლებად ღებულობს.

 როზუვასტატინის ძირითადი გამოვლენილი მეტაბოლიტებია N- დესმეთილროზუვასტატინი და ლაქტონური მეტაბოლიტები. N- დესმეთილროზუვასტატინი დაახლოებით 50%-ით ნაკლებ აქტიურია, ვიდრე როზუვასტატინი, ლაქტონური მეტაბოლიტები არააქტიურია. ფარმაკოლოგიური აქტივობის 90% მოცირკულირე ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას ინჰიბირების სახით ხორციელდება როზუვასტატინის მიერ, დანარჩენი – მისი მეტაბოლიტებით.

გამოყოფა

მიღებული დოზის 90% გამოიყოფა შეუცვლელი სახით ნაწლავებიდან (აბსორბირებული და არააბსორბირებული როზუვასტატინის ჩათვლით). დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა თირკმელებით. პლაზმური ნახევრადგამოყოფის პერიოდი (Т _½) დაახლოებით 19სთ-ია. ნახევრადდაშლის პერიოდი არაა დამოკიდებული დოზის გაზრდასთან. საშუალო გეომეტრიული პლაზმური კლირენსი დაახლოებით 50ლ/სთ-ია (ვარიაციის კოეფიციენტი 21.7%). როგორც ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორებისას, როზუვასტატინის “ღვიძლისმიერი” მიტაცების პროცესში ჩართულია ქოლესტერინის მემბრანული გადამტანი, რომელიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს როზუვასტატინის ღვიძლისმიერ ელიმინაციაში.

სწორხაზოვნება

როზუვასტატინის სისტემური ექპოზიცია იზრდება დოზის პროპორციულად. ყოველდღიური მიღებისას ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები არ იცვლება.

პაციენტთა განსაკუთრებული პოპულაციები. ასაკი და სქესი

სქესი და ასაკი როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკაზე კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს.

ეთნიკური ჯგუფები

მონგოლოიდური რასის პაციენტებში (იაპონელები, ჩინელები, ფილიპინელები, ვიეტნამელები, კორეელები) ფარმაკოლოგიურმა კვლევებმა აჩვენა როზუვასტატინის AUC მედიანასა (მრუდქვეშა ფართობი “კონცენტრაცია-დრო”) და მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციის  (C_max) ორჯერ ზრდა ევროპეოიდებთან შედარებით; ინდუსებში AUC მედიანა და C_max 1.3- ჯერ მეტია. 

ფარმაკოკინეტიკური ანალიზის მიხედვით ევროპეოიდებსა და ნეგროიდებს შორის კლინიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა არ იქნა გამოვლენილი.

თირკმლის უკმარისობა

პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის უკმარისობით როზუვასტატინის ან N-დესმეთილროზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაცია არ იცვლება. თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი (კკ) ‹30მლ/წთ) როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაცია 3-ჯერ, ხოლო N-დესმეთილროზუვასტატინის – 9-ჯერ მეტია ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაცია 50%-ით მეტია ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით.

ღვიძლის უკმარისობა

პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობის სხვადასხვა ხარისხით ჩაილდ-პიუს შკალის მიხედვით 7 და ნაკლები ქულით როზუვასტატინის ნახევრადგამოყოფის პერიოდის ზრდა არ გამოვლენილა. ორ პაციენტში  ჩაილდ-პიუს შკალის მიხედვით 8 და 9 ქულით აღინიშნა ნახევრადდაშლის პერიოდის 2-ჯერ ზრდა. ჩაილდ-პიუს მიხედვით 9 ქულაზე მეტი სიმძიმისას  როზუვასტატინის გამოყენების პრაქტიკა არ არსებობს.

გენეტიკური პოლიმორფიზმი

ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას ინჰიბიტორები, მათ შორის კრესტორი, უკავშირდებიან ტრანსპორტულ ცილებს OATP1B1 (ჰეპატოციტების მიერ სტატინების მიტაცებაში მონაწილე ორგანული ანიონების ტრანსპორტის პოლიპეპტიდი) და BCRP (ეფლუქსური ტრანსპორტერი). გენოტიპ SLCO1B1 (OATP1B1) c.521CC  და  ABCG2 (BCRP) c.421AA- ის მტარებლებს აღენიშნებათ AUC ექსპოზიციის ზრდა 1.6 და 2.4-ჯერ, შესაბამისად, SLCO1B1 c.521TT და ABCG2 c.421CC-ის მტარებლებთან შედარებით.

ჩვენებები

• პირველადი ჰიპერქოლესტერინემია ფრედრიქსონით (ტიპი IIა, ოჯახური ჰეტეროზიგოტური ჰიპერქოლესტერინემიის ჩათვლით) ან შერეული ჰიპერქოლესტერინემია (ტიპი IIბ) დიეტასთან ერთად დამატების სახით, როცა დიეტა და სხვა არამედიკამენტოზური საშუალებები (მაგ.ფიზიკური ვარჯიშები, სხეულის მასის შემცირება) არასაკმარისია.
• ოჯახური ჰომოზიგოტუეი ჰიპერქოლესტერინემია დიეტასთან და სხვა ლიპოდდამაქვეითებელ თერაპიასთან (მაგ. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების აფერეზი) ერთად დამატების დახით ან იმ შემთხვევაში, როცა აღნიშნული თერაპია არასაკმარისად ეფექტურია.
• ტრიგლიცერიდემია (ტიპი IV ფრედრიქსონის მიხედვით) დიეტასთან ერთად დამატების სახით.
• ათეროსკლეროზის პროგრესირების შემცირებისთვის დიეტასთან ერთად დამატების სახით პაციენტებში, რომლებისთვისაც ნაჩვენებია საერთო ქოლესტერინისა და ქოლესტერინ-დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების კონცენტრაციის შემამცირებელი თერაპია.
• ძირითადი გულ-სისხლძართვთა გართულებების (ინსულტი, ინფარქტი, არტერიული რევასკულარიზაცია) პირველადი პროფილაქტიკა ზრდასრულ პაციენტებში გიდ-ის კლინიკური ნიშნების გარეშე, მაგრამ მისი განვითარების გაზრდილი რისკით (50 წელზე მეტი ასაკი მამაკაცებში, 60 წლის ზევით – ქალებში, C-რეაქტიული ცილის მაღალი კონცენტრაცია (≥ 2მგ/ლ), მინიმუმ ერთი დამატებითი რისკ-ფაქტორის არსებობისას, როგორიცაა არტერიული ჰიპერტენზია, ქოლესტერინ-მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების დაბალი კონცენტრაცია, თამბაქოს მოხმარება, გიდ-ის ადრეული განვითარების ოჯახური ანამნეზი).

უკუჩვენებები

• როზუვასტატინისა და პრეპარატის შემადგენელი ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა
• ლაქტოზის აუტანლობა, ლაქტაზის დეფიციტი ან გლუკოზო-გალაქტოზური მალაბსორბცია (პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზას)
• 18 წლამდე ასაკი
• ღვიძლის დაავადებები აქტიურ ფაზაში, შრატისმიერი ტრანსამინაზების აქტივობის მდგრადი მატება და ტრანსამინაზების აქტივობის ნებისმიერი მატება (ნორმის ზედა ზღვარზე 3-ჯერ მეტად)
• თირკმლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა (კკ 30მკ/წთზე ნაკლები)
• მიოპათია
• ციკლოსპორინის ერთდროული მიღება
• ქალებში; ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი, კონტრაცეფციის ადექვატური მეთოდის არ არსებობა
• მიოტოქსიური გართულებების მიმართ მიდრეკილი პაციენტები

სიფრთხილით ინიშნება

მიოპათია/რაბდომიოლიზის განვითარების რისკი – თირკმლის უკმარისობა, ჰიპოთირეოზი, კუნთების დაავადების პირადი ან ოჯახური ანამნეზი და სხვა

ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას ინფიბიტორების ან ფიბრატების მიღებისას კუნთოვანი ტოქსიურობის ანამნეზი; ალკოჰოლის გადაჭარბებით მოხმარება; 65 წლის ზევით ასაკი; მდგომარეობები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს როზუვასტატინის პლაზმური კონენტრაციის მატება; მონგოლოიდური რასა;

ფიბრატებითან ერთდროული დანიშვნა (იხ.ნაწილი “ფარმაკოკინეტიკა”); ღვიძლის დაავადებები ანამნეზში, სეფსისი, არტერიული ჰიპოტენზია; ფართო ქირურგიული ჩარევები; ტრავმები; მძიმე მეტაბოლური, ენდოკრინული ან ელექტროლიტური დარღვევები ან არაკონტროლირებული კრუნჩხვითი შეტევები. 

ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი

კრესტორი უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოში.

რეპროდუქციული ასაკის ქალები კონტრაცეფციის ადექვატურ მეთოდებს უნდა იყენებდნენ.

რამდენადაც ქოლესტერინი და ქოლესტერინის ბიოსინთეზის სხვა პროდუქტები საჭიროა ნაყოფის განვითარებისთვის, ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას ინჰიბირების პოტენციური რისკი აჭარბებს პრეპარატის გამოყენების სარგებელს ორსულებში.

პრეპარატით თერაპიის პერიოდში ორსულობის დადგომისას უნდა შეწყდეს მისი მიღება.

დედის რძეში როზუვასტატინის გამოყოფის მონაცემები არ არსებობა, რის გამოც, ძუძუთი კვების პერიოდში მისი მიღება უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”).

მიღების წესი და დოზები

მიიღება შიგნით წყალთან ერთად, არ უნდა დაიღეჭოს და დაიფხვნას, იყლაპება მთლიანად. ინიშნება დღე/ღამის ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.

პრეპარატ კრესტორით თერაპიის დაწყებამდე პაციენტმა უნდა დაიცვას სტანდარტული ჰიპოქოლესტერინემიული დიეტა და გააგრძელოს ის მკურნალობის პერიოდში. დოზა ირჩევა ინდივიდუალურად თერაპიული მიზნიდან და ეფექტიდან გამომდინარე ლიპიდების სამიზნე რეკომენდებული კონცენტრაციების გათვალისწინებით.

რეკომენდებული საწყისი დოზა დამწყები ან ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  სხვა ინჰიბირებიდან როზუვასტატინით თერაპიაზე გადმოყვანისას უნდა შეადგენდეს 5მგ ან 10მგ-ს 1-ჯერ დღეში. საწყისი დოზის შერჩევისას საჭიროა ქოლესტერინის შემცველობის ინდივიდუალური მაჩვენებლისა და გულ-სისხლძარღვთა გართულებების შესაძლო რისკის გათვალისწინება, ასევე აუცილებელია გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის შეფასება. აუცილებლობისას დოზის გაზრდა შესაძლებელია 4 კვირის შემდეგ (იხ. ნაწილი “ფარმაკოდინამიკა”).

40მგ-ის მიღებისას გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკის გამო დაბალი დოზების მიღებასთან შედარებით (იხ. ნაწილი “გვერდითი მოვლენები”), 40მგ-მდე დოზის გაზრდა რეკონემდებულზე მაღალი საწყისი დოზით 4 კვირიანი მკურნალობის შემდეგ, შეიძლება მხოლოდ ჰიპერქოლესტერინემიის მაღალი ხარისხისა და გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გართულებების მაღალის რისკის მქონე (განსაკუთრებით ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიისას) პაციენტებში, რომლებშიც 20მგ-ის მიღებით ვერ იქნა მიღწეული სასურველი შედეგი და იქნებიან სპეციალისტის დაკვირვების ქვეშ (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”). რეკომენდებულია განსაკუთრებული გულდასმით დაკვირვება პაციენტებზე, რომლებიც იღებენ პრეპარატს დოზით 40მგ. 40მგ-ის დანიშვნა არაა რეკომენდებული პაციენტებში, რომლებსაც ადრე არ მიუმართავთ სპეციალისტისთვის. კრესტორით 2-4 კვირიანი თერაპიის და/ან დოზის მომატებისას აუცელებელია ლიპიდური ცვლის მაჩვენებლების კონტროლი (აუცილებლობისას საჭიროა დოზის კორექცია).

ხანდაზმული პაციენტები

ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის უკმარისობით დოზის კორექცია საჭირო არ არის. პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კკ 30მკ/წთ-ზე ნაკლები) პრეპარატ კრესტორის დანიშვნა უკუნაჩვენებია. უკუნაჩვენებია 40მგ-ის დანიშვნა თირკმლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობის (კკ 30-60მკ/წთ-ზე ნაკლები) მქონე პაციენტებში (იხ. ნაწილი  “განსაკუთრებული  მითითებები” და “ფარმაკოდინამიკა”).  თირკმლის საშუალო სიმძიმის უკმარისობის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია საწყისი დოზა 5მგ.

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტები

ღვიძლის დაავადებები აქტიურ ფაზაში კრესტორის მიღების უკუჩვენებაა (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”).

განსაკუთრებული პოპულაციები. ეთნიკური ჯგუფები

გენეტიკური პოლიმორფიზმი

გენოტიპ SLCO1B1 (OATP1B1) c.521CC  და  ABCG2 (BCRP) c.421AA- ის მტარებლებში დაფიქსირდა AUC ექსპოზიციის ზრდა SLCO1B1 c.521TT და ABCG2 c.421CC-ის მტარებლებთან შედარებით. c.521CC  და  c.421AA გენების მქონე პაციენტებში კრესტორის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა 20მგ-ა (იხ. ნაწილი “ფარმაკოკინეტიკა”, “განსაკუთრებული მითითებები” და “სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება”).

მიოპათიისადმი მიდრეკილი პაციენტები

პრეპარატის 40მგ დოზის დანიშვნა უკუნაჩვენებია პაციენტებში ისეთი ფაქტორებით, რომლებიც მიუთითებენ მიოპათიისადმი მიდრეკილების არსებობას (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”). 10მგ და 20მგ-ის დანიშვნისას საჭიროებისას რეკომენდებული საწყისი დოზა ასეთი პაციენტებისთვის 5მგ-ა (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”).

თანმხლები თერაპია

როზუვასტატინი უკავშირდება სხვადასხვა სახის ცილა-გადამტანს (კერძოდ, OATP1B1  და BCRP). პრეპარატ კრესტორის ისეთ საშუალებებთან ერთად დანიშვნისას (როგორიცაა ციკლოსპორინი, აივ-პროტეაზის ზოგიერთი ინჰიბიტორი, რიტონავირისა და ატაზანავირის, ლიპონავირისა და/ან ტიპრანავირის კომბინაციის ჩათვლით), რომლებიც ზრდიან როზუვასტატინის პლაზმურ კონცენტრაციას გადამტან ცილებთან კავშირის გამო, შესაძლებელია გაიზარდოს მიოპათიის რისკი (რაბდომიოლიზის ჩათვლით) (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები” და “სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება”). საჭიროა ასეთი პრეპარატების  კრესტორთან ერთად დანიშვნამდე მათი გამოყენების ინსტრუქციის გაცნობა. ასეთ შემთხვევებში საჭიროა ალტერნატიული თერაპიის სარგებელის შეფასება ან პრეპარატ კრესტორის მიღების დროებით შეწყვეტა. თუ ზემოთ აღნიშნული საშუალებების დანიშვნა აუცილებელია, საჭიროა კრესტორით თანმხლები თერაპიის რისკისა და სარგებელის შეფასება და დოზის შემცირების განხილვა. (იხ. ნაწილი “სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება”).

გვერდითი მოვლენები

კრესტორის მიღებისას გამოვლენილი გვერდითი ეფექტები უნმიშვნელოა და თავისთავად ლაგდება. როგორც ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, გვერდითი ეფექტების გამოვლენის სიხშირე ძირითადად დოზა-დამოკიდებულია.

არასასურველი ეფექტების გამოვლენის სიხშირე შემდეგნაირადაა წარმოდგენილი:

ხშირად (> 1/100, < 1/10); საშუალო სიხშირით (> 1/1000, < 1/100); იშვიათად (> 1/10000, < 1/1000); ძალიან იშვიათად (< 1/10000), დაუზუსტებელი სიხშირით (არსებული მონაცემებით შეუძლებელია დათვლა).

იმუნური სისტემა

იშვიათად: მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები, ანგიონევროზული შეშუპების ჩათვლით

ენდოკრინული სისტემა

ხშირად: შაქრიანი დიაბეტი ტიპი II

ცენტრალური ნერვული სისტემისის მხრივ:

ხშირად: თავის ტკივილი, თავბრუ

საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ:

ხშირად: ყაბზობა, გულისრევა, ტკივილი მუცლის არეში

იშვიათად: პანკრეატიტი

კანის საფარველი მხრივ:

საშუალო სიხშირით: ქავილი, გამონაყარი, ჭინჭრის ციება

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ:

ხშირად: მიალგია

იშვიათად: მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით), რაბდომიოლიზი

სხვა

ხშირად: ასთენიური სინდრომი

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ

პაციენტებს, რომლებიც იღებენ კრესტორს შესაძლოა გამოუვლინდეთ პროტეინურია. შარდში ცილის რაოდენობის ცვლილება (არ არსებობიდან ++ ან მეტით) ვლინდება პაციენტთა 1%-ში, რომლებიც იღებენ 10-20მგ დოზას და დაახლოებით პაციენტთა 3%-ში, 40მგ-ის მიღებისას. პრეპარატის 20მგ დოზით მიღებისას შარდში ცილის უმნიშვნელო ცვლილება ვლინდება. უმეტეს შემთხვევაში პროტეინურია მცირდება ან ლაგდება თერაპიის პროცესში და არ მიუთითებს თირკმლის დაავადების პროგრესირებაზე.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ:

კრესტორის მიღებისას (ყველა დოზირებით), განსაკუთრებით 20მგ-ზე მეტი დოზით, არსებობს საყრდენ-მამოძრავებელ სისტემაზე მოქმედების მონაცემები: მიალგია, მიოპათია (მიოზიტის ჩათვლით), იშვიათ შემთხვევებში – რაბდომიოლიზი თირკმლის მწვავე უკმარისობით ან მის გარეშე. კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობის დოზა-დამოკიდებული მატება ვლინდება უმნიშვნელო რაოდენობის პაციენტებში.  აღნიშნული უმეტეს შემთხვევაში უმნიშვნელო, უსიმპტომო და დროებითი იყო. კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობის მატებისას (ზედა ზღვრულ ნორმაზე 5-ჯერ მეტი) როზუვასტატინით თერაპია უნდა შეწყდეს (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”).

ღვიძლის მხრივ

როზუვასტატინის გამოყენებისას პაციენტთა უმნიშვნელო რაოდენობაში ვლინდება “ღვიძლისმიერი” ტრანსამინაზების აქტივობის დოზადამოკიდებული მატება. აღნიშნული უმეტეს შემთხვევაში უმნიშვნელო, უსიმპტომო და დროებითი იყო.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები

კრესტორის მიღებისას ვლინდება ლაბორატორიული მაჩვენებლების შემდეგი ცვლილებები: გლუკოზის, ბილირუბინის, ფუძე ფოსფატაზის კონცენტრაციისა და გამა-გლუტამიტრანსპეპტიდაზის აქტივობისმატება, ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციათა დარღვევა.

პოსტმარკეტინგული გამოყენება

პრეპარატ კრესტორის პოსტმარკეტინგული გამოყენებისას აღინიშნა შემდეგი გვერდითი მოვლენები:

სისხლმბადი სისტემის მხრივ

დაუზუსტებელი სიხშირით: თრომბოციტოპენია

საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ

ძალიან იშვიათად: სიყვითლე, ჰეპატიტი

იშვიათად: “ღვიძლის”ტრანსამინაზების მატება

დაუზუსტებელი სიხშირით: დიარეა

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ

ძალიან იშვიათად: ართრალგია

დაუზუსტებელი სიხშირით: იმუნო-გაშუალებული ნეკროზული მიოპათია

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ

ძალიან იშვიათად: მეხსიერების დაკარგვა ან გაუარესება

დაუზუსტებელი სიხშირით: პერიფერიული ნეიროპათია

სასუნთქი სისტემის მხრივ

დაუზუსტებელი სიხშირით: ხველა, ქოშინი

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ

ძალიან იშვიათად: ჰემატურია

კანისა და კანქვეშა ცხიმოვანი საფარველის მხრივ

დაუზუსტებელი სიხშირით: სტივენს-ჯონსის სინდრომი

რეპროდუქტიული სისტემისა და სარძევე ჯირკვლის მხრივ

დაუზუსტებელი სიხშირით: გინეკომასტია

სხვა

დაუზუსტებელი სიხშირით: პერიფერიული შეშუპება

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას აღინიშნა შემდეგი გვერდითი ეფექტები:

დეპრესია, ძილის დარღვევა, უძილობისა და”კოშმარული” სიზმრების ჩათვლით, სექსუალური დისფუნქცია, ჰიპერგლიკემია, გლიკოზილირებული ჰემოგლობინის კონცენტრაციის მატება. არსებობს ცნობები ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების განვითერების ერთეული შემთხვევების შესახებ, განსაკუთრებით პრეპარატების ხანგრძლივი გამოყენებისას (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”).

დოზის გადაჭარბება

რამდენიმე დღე/ღამური დოზის ერთდროული მიღებისას  როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები არ იცვლება. როზუვასტატინის დოზის გადაჭარბებისას სპეციფიკური მკურნალობა არ არსებობს. ასეთ შემთხვევაში რეკომენდებულია სიმპტომური თერაპია და სიცოცხლისთვის მნიშვნელოვანი ორგანოებისა და სისტემების ფუნქციათა შენარჩუნებისკენ მიმართული ღონისძიებები. აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციათა და კრეატინფოსფოკინაზის დონის კონტროლი. ნაკლებსავარაუდოა ჰემოდიალიზის ეფექტურობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

როზუვასტატინზე სხვა წამლების ერთდროული გამოყენების გავლენა

ტრანსპორტული ცილების ინჰიბიტორები: როზუვასტატინი უკავშირდება ზოგიერთ ტრანსპორტულ ცილას, კერძოდ OATP1B1  და BCRP-ს.

როზუვასტატინი უკავშირდება სხვადასხვა სახის ცილა-გადამტანს (კერძოდ, OATP1B1  და BCRP). ამ ტრანსპორტული ცილების ინჰიბიტორების როზუვასტატინთან ერთად გამოყენებისას, შესაძლოა გაიზარდოს ამ უკანასკნელის პლაზმური კონცენტრაცია და მოიმატოს მიოპათიის განვითარების რისკმა (იხ. ცხრილი 3, ნაწილი “ მიღების წესი და დოზები” და “განსაკუთრებული მითითებები”).

ციკლოსპორინი: ციკლოსპორინის და როზუვასტატინის ერთდროული მიღებისას როზუვასტატინის AUC 7-ჯერ მეტი იყო ზრდასრულ მოხალისეებში იგივე მაჩვენებელზე (იხ. ცხრილი 3). არ მოქმედებს ციკლოსპორინის პლაზმურ კონცენტრაციაზე. კრესტორი უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ციკლოსპორინს (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”).

ადამიანის იმუნოდეფიციტური ვირუსის (აივ) პროტეაზას ინჰიბიტორები: მიუხედავად იმისა, რომ ურთიერთქმედების ზუსტი მექანიზმი დადგენილი არ არის, აივ პროტეზის ინჰიბიტორებისა და როზუვასტატინის ერთდროულ მიღებას მივყავართ როზუვასტატინის ექსპოზიციის მატებამდე (იხ. ცხრილი 3). ფარმაკოკინეტიკური კვლევის მიხედვით 20მგ როზუვასტატინის ორი ინჰიბიტორის შემცველ (400მგ ლოპინავირი/100მგ რიტონავირი) კომბინირებულ პრეპარატთან ერთად დანიშვნისას ჯანმრთელ პაციენტებში დაახლოებით 2-ჯერ და 5-ჯერ იზრდებოდა როზუვასტატინის AUC_(0-24)  და C_max , შესაბამისად. ამიტომ, როზუვასტატინისა და აივ პროტეაზის ერთდროული დანიშვნა რეკომენდებული არ არის (იხ. ნაწილი “მიღების წესი და დოზები”, “განსაკუტრებული მითითებები”, ცხრილი 3).

გემფიბროზილი და სხვა ჰიპოლიპიდემიური საშუალებები: როზუვასტატინისა და გემფიბროზილის ერთდროულ გამოყენებას მივყავართ როზუვასტატინის მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაციისა და AUC-ს 2-ჯერ მომატებამდე (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”.  სპეციფიური ურთიერთქმედებების მონაცემებზე დაყრდნობით, მოსალოდნელი არაა ფამაკოკინეტიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ფენოფიბრატთან, შესაძლებელია ფარმაკოდინამიური ურთიერთქმედება.

გემფიბროზილი, ფენოფიბრატი, სხვა ფიბრატები და ნიკოტინის მჟავის ლიპიდდამაქვეითებელი დოზა ზრდიან მიოპათიის განვითარების რისკს ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენებისას, შესაძლოა იმის გამო, რომ ისინი მონოთერაპიისასაც იწვევენ მიოპათიას (იხ. ნაწილი “განსაკუთრებული მითითებები”). გემფიბროზილთან, ფიბრატებთან და ნიკოტინის მჟავის ლიპიდდამაქვეითებელ დოზასთან (1გ –ზე მეტი დღე/ღამეში) ერთად როზუვასტატინის გამოყენებისას, რეკომენდებულია, ამ უკანასკნელის 5მგ დოზა, 40მგ დანიშვნა უკუნაჩვენებია ფიბრატებთან ერთად (იხ. ნაწილი “უკუჩვენებები”, “მიღების წესი და დოზები”, “განსაკუთრებული მითითებები”).

ეზეტიმიბი: 10მგ კრესტორის და 10მგ ეზეტიმიბის ერთდროულ გამოყენებას თან ახლდა როზუვასტატინის AUC-ს მატება ჰიპერქოლესტერინემიის მქონე განვითარების რისკის ზრდას ფარმაკოდინამიკური ურთიერთქმედების გამო.

ანტაციდები: როზუვასტატინისა და მაგნიუმისა და ალუმინის ჰიდროქსიდის შემცველი ანტაციდების სუსპენზიის ერთდროული გამოყენებას მივყავართ როზუვასტატინის პლაზმური კონცენტრაციის 50%-ით შემცირებამდე. აღნიშნული ეფექტი ნაკლებად ვლინდება ანტაციდების როზუვასტატინის მიღებიდან 2სთ-ის შემდეგ გამოყენებისას. ასეთი ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა შესწავლილი არ არის.  

ერითრომიცინი: ერითრომიცინისა და როზუვასტატინის ერთდროულ მიღებას მივყავართ როზუვასტატინის AUC-ს 20%-ითა და C_max 30%-ით შემცირებამდე. აღნიშნული ურთიერთქმედება შესაძლოა ვლინდება ერითრომიცინის მიერ ნაწლავთა მოტორიკის გაზრდის ფონზე.  

ციტოქრომ P450- ს იზოფერმენტები:  in vivo და in vitro კვლევების შედეგებმა აჩვენა, რომ როზუვასტატინი ციტოქრომ P450-ს იზოფერმენტების არც ინჰიბიტორია და არც ინდუქტორი. ამას გარდა, როზუვასტატინი ამ ფერმენტების სუსტი სუბსტრატია. ამიტომ, არ არის მოსალოდნელი როზუვასტატინის ურთიერთქმედება სხვა საშუალებებთან ციტოქრომ P450-ს იზოფერმენტების მონაწილწობით მეტაბოლიზმის დონეზე. როზუვასტატინის ფლუკონაზოლთან (CYP2C9 და CYP3A4 იზოფერმენტების ინჰიბიტორი) და კეტოკონაზოლთან (CYP2A6 და CYP3A4 იზოფერმენტების ინჰიბიტორი) კლინიკურდ მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ ვლინდება. 

ურთიერთქმედებაზე არ ჩატარებულა. ისევე როგორც სხვა სტატინების გამოყენებისას, მიღებულია რაბდომიოლიზის განვითარების პოსტმარკეტინგული ცნობები  მათი ერთდროული გამოყენებისას. საჭიროა  პაციენტთა გულდასმით დაკვირვება. აუცილებლობისას შესაძლებელია როზუვასტატინის მიღების დროებითი შეწყვეტა.

ურთიერთქმედება სამურნალო საშუალებებთან, რომლებიც იწვევენ როზუვასტატინის დოზის კორექციას (იხ. ცხრილი 3)

კრესტორის დოზის კორექტირება ხდება ისეთ საშუალებებთან ერთად აუცილებელი გამოყენებისას, რომლებიც იწვევენ როზუვასტატინის მიმართ ექსპოზიციას. საჭიროა ასეთი პრეპარატების  კრესტორთან ერთად დანიშვნამდე მათი გამოყენების ინსტრუქციის გაცნობა. თუ ექსპოზიცია მოსალოდნელია 2-ჯერ მეტად, კრესტორის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 5მგ-ს. ასევე, საჭიროა მაქსიმალური დღე/ღამური დოზის კორექტირება, რომ მოსალოდნელი ექსპოზიცია არ აჭარბებდეს იგივე მაჩვენებელს 40მგ-ისთვის სხვა წამლებთან ერთად დანიშვნის გარეშე. მაგალითად, კრესტორის მაქსიმალური დღე/ღამური დოზა გემფიბროზილთან ერთად გამოყენებისას 20მგ-ია (ექსპოზიციის ზრდა 1.9-ჯერ), რიტონავირი/ატაზანავირი – 10მგ (ექსპოზიციის ზრდა 3.1-ჯერ).

ცხრილი 3. თანმხლები თერაპიის გავლენა როზუვასტატინის მიმართ ექსპოზიციაზე (AUC, მონაცემები ნაჩვენებია კლების მიხედვით) – გამოქვეყნებული კლინიკური კვლევების შედეგები

როზუვასტატინის გავლენა სხვა პრეპარატებზე

ვიტამინ K-ს ანტაგონისტები: როზუვასტატინით თერაპიის დაწყებამ ან მისი დოზის ზრდამ ვიტამინ K-ს ანტაგონისტებთან ერთად (მაგ, ვარფარინი) შესაძლოა გამოიწვიოს საერთაშორისო ნორმალიზებული ფარდობის (INR) მატება. როზუვასტატინის მოხსნამ ან დოზის შემცირებამ – საერთაშორისო ნორმალიზებული ფარდობის შემცირება. ასეთ შემთხვევაში საჭიროა საერთაშორისო ნორმალიზებული ფარდობის კონტროლი.   

პერორალური კონტრაცეპტივები/ჰორმონოშენაცვლებითი თერაპია: როზუვასტატინის პერორალურ კონტრცეპტივებთან ერთდროული გამოყენება ზრდის ეთინილესტრადიოლისა და ნორგესტრელი AUC-ს 26% და 34%-ით, შესაბამისად. პლაზმური კონცენტრაციის ასეთი ზრდა გათვალისეინებული უნდა იქნას პერორალური კონტრაცეპტივის დოზის შერჩევისას. კრესტორის და ჰორმონჩანაცვლებითი თერაპიის ერთდროული გამოყენების ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები არ არსებობს, შესაბამისად, არ შეიძლება გამოვრიცხოთ ზემოთ აღნიშნულის ანალოგიური ეფექტის განვითარება მათი ერთდროული გამოყენებისას. თუმცა, მსგავსი კომბინაცია, ფართოდ გამოიყენებოდა კლინიკური კვლევებისას და პაციენტები კარგად იტანდნენ მას.

სხვა სამკურნალო საშუალებები: როზუვასტატინის დიგოქსინთან კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება მოსალოდნელი არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები

თირკმელებთან დაკავშირებული ეფექტები

პაციენტებში, რომლებიც კრესტორს  იღებენ მაღალი დოზით (ძირითადად 40მგ), აღინიშნებოდა მილაკოვანი პროტეიმურია, რომელიც უმეტეს შემთხვევაში ტრანზიტორულ ხასიათს ატარებდა. ასეთი პროტეინურია არ ადასტურებდა თირკმელების მწვავე დაავადების განვითარებას ან არსებულის პროგრესირებას. პაციენტებში, რომლებიც პრეპარატს იღებენ დოზით 40მგ, რეკომენდებულია მკურნალობისას თირკმლის ფუნქციათა კონტროლი.

საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის მხრივ

კრესტორის მიღებისას (ყველა დოზირებით), განსაკუთრებით 20მგ-ზე მეტის მიღებისას, აღინიშნა საყრდენ-მამოძრავებელ აპარატზე გავლენა: მიალგია, მიოპათია, იშვიათ შემთხვევაში რაბდომიოლიზი.

კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობის განსაზღვრა

კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობა არ უნდა განისაზღვროს ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის ან მისი მატების სხვა მიზეზების არსებობის პირობებში, რომ თავიდან ავიცილოთ მიღებული შედეგის არასწორი ინტერპრეტაცია. იმ შემთხვევაში თუ კრეატინფოსფოკინაზის საწყისი აქტივობა მნიშვნელოვნადაა მომატებული (ზედა ზრვრულ ნორმაზე 5-ჯერ მეტი), საჭიროა 5-7 დღეში განმეორებითი ტესტის ჩატარება. განმოერებითი ტესტის იგივე მაჩვენებლის შემთვევაში მკურნალობის დაწყება რეკომენდებული არ არის.

თერაპიის დაწყებამდე

კრესტორის დანიშვნისას, ისევე როგორც ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო პაციენტებში მიოპათია/რაბდომიოლიზის რისკით (იხ. ნაწილი “სიფრთხილით გამოიყენება”), აუცილებელია რისკისა და შესაძლო სარგებელის შედარება და პაციენტზე კლინიკური დაკვირვება.

თერაპიისას

საჭიროა პაციენტის  ინფორმირება, რომ დაუყოვნებლივ უნდა აცნობოს ექიმს კუნთების ტკივილის, სისუსტისა და სპაზმების გამოვლენისას, განსაკუთრებით, თუ თან ახლავს საერთო სისუსტე და ცხელება. ასეთ პაციენტებში აუცილებელია კრეატინფოსფიკინაზის აქტივობის განსაზღვრა. თერაპია უნდა შეწყდეს, თუ გამოვლინდა მისი აქტივობის მნიშვნელოვანი მატება (ზედა ზღვრულ ნორმაზე 5-ჯერ მეტი) ან კუნთოვანი სიმპტომების მკვეთრად გამოვლენისას დისკომფორტის გაჩენისთ (მიუხედავად იმისა მომატებულია თუ არა კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობა ზედა ზღვრულ ნორმაზე 5-ჯერ). თუ სიმპტომები ალაგდა და კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობის მაჩვენებელი დაუბრუნდა ნორმას, რეკომენდებულია კრესტორის და/ან კოენზიმA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორის დანიშვნა ნაკლები დოზით და პაციენტზე გულდასმით დაკვირვება.

კრეატინფოსფოკინაზის რუტინული კონტროლი სიმპტომთა არ არსებობისას მიზანშეწონილი არ არის. დაფიქსირებულია იმუნო-გაშუალებული ნეკროზული მიოპათიის ძალიან იშვიათი შემთვევები, კლინიკური გამოვლინებით: პროქსიმალური კუნთების მდგრადი სისუსტე და კრეატინფოსფოკინაზის აქტივობის მატება სისხლის პლაზმაში  სტატინებით (მათ შორის, როზუვასტატინით) მკურნალობის ან მათი მირების შეწყვეტის შემდეგ. შესაძლოა, საჭირო გახდეს კუნთოვანი და ნერვული სისტემის დამატებითი გამოკვლევების ჩატარება, ასევე იმუნოდეპრესიული საშუალებებით თერაპია.

კრესტორის  მიღებისას თანმხლებ თერაპიასთან ერთად ჩონჩხის კუნთებზე მოქმედების სიმპტომები არ გამოვლენიალა. თუმცა,  არის ცნობები მიოზიტისა და მიოპათიის განვითარების შესახებ ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას ფიბრინის მჟავასთან (გემფიბროზილის ჩათვლით), ციკლოსპირინთან, ნიკოტინის მჟავის ლიპიდდამაქვეითებელი დოზასთან (1გ-ზე მეტი დღე/ღამეში), აზოლურ სოკოსსაწინააღმდეგო საშუალებებთან, აივ პროტეაზის ინჰიბიტორებთან და მაკროლიდებთან ერთად მიღებისას. გემფიბროზილი ზრდის მიოპათიის განვითარების რისკს ზოგიერთ ჰმგ კოენზიმA-რედუქტაზას  ინჰიბიტორთან ერთდროული დანიშვნისას. ამგვარად, კრესტორის მიღება გემფიბროზილთან ერთად რეკომენდებული არ არის. კრესტორის ფიბრატებთან ან ნიკოტინის მჟავის ლიპიდდამაქვეიტებელ დოზებთან ერთდროული დანიშვნისას საჭიროა რისკისა და სარგებელის სიფრთხილით შეფასება. 40მგ კრესტორის ფიბრატებთან ერთად გამოყენება უკუნაჩვენებია (იხ. ნაწილი “სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება”, “ უკუჩვენებები”).

კრესტორის მიღების დაწყებიდან და/ან დოზის მომატებიდან 2-4 კვირაში აუცილებელია ლიპიდური ცვლის მაჩვენებლების კონტროლი (აუცილებლობისას დოზის კორექცია).

ღვიძლი

რეკომენდებულია ღვიძლის ფუნქციათა კონტროლი თერაპიის დაწყებამდე და დაწყებიდან 3 თვის შემდეგ. კრესტორის მიღება უნდა შეწყდეს ან დოზა შემცირდეს თუ “ღვიძლის” ტრანსამინაზების აქტივობა სისხლის პლაზმაში 3-ჯერ აჭარბებს ზედა ზღვრულ ნორმას.

ჰიპოთირეოზისა და ნეფროტოქსიური სინდრომის ფონზე განვითარებული ჰიპერქოლესტერინემიისას ძირითადი დაავადების მკურნალობა უნდა ჩატარდეს კრესტორის მიღებამდე.

განსაკუთებული პოპულაციები. ეთნიკური ჯგუფები

როზუვასტატინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შესწავლამ სხვადასხვა ეთნიკურ ჯგუფებში გამოავლინა მისი სისტემური კონცენტრაციის მატება იაპონელებსა და ჩინელებში ევროპეიდელებთან შედარებით. (იხ. ნაწილი “მიღების წესი და დოდები” და “ფარმაკოკინეტიკა”).

აივ პროტეაზის ინჰიბიტორები

პრეპარატის ერთდროული გამოყენება აივ პროტეაზის ინჰიბიტორებთან რეკომენდებული არ არის (იხ. ნაწილი “სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება”).

ლაქტოზა

პრეპარატი არ ინიშნება ლაქტოზის უკმარისობის, გალაქტოზის აუტანლობისა და გლუკოზო-გალაქტოზური მალაბსორბციის მქონე პაციენტებში.

ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება

ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას (განსაკუთრებით ხანგრძლივი მიღებისას), აღინიშნა ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების განვითარების ერთეული შემთხვევები. დაავადების განვიათარების ნიშნებია ქოშინი, არაპროდუქტიული ხველა და საერთო მდგომარეობის გაუარესება (სისუსტე, წონის დაქვეითება და ცხელება). ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების განვითარების ეჭვის მიტანისას აუცილებელია სტატინებით თერაპიის შეწყვეტა.   

შაქრიანი დიაბეტი ტიპი II

პაციენტებში გლუკოზის კონცენტრაციით 5.6-6.9მმოლ/ლ კრესტორით თერაპია ასოცირდებოდა II ტიპის შაქრიანი დიაბეტის განვითარების მომატებულ რისკთან.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე

კრესტორის  სატრანსპორტო საშუალებებსა და მექანიზმების მართვის უნარზე ზემოქმედების შეფასების კვლევები არ ჩატარებულა. ავტომობილის მართვისას ან სამუშაოს შესრულებისას, რომელიც ყურადღების კონცენტირებას მოითხოვს, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა (თერაპიისას შესაძლოა გამოვლინდეს თავბრუ).

გამოშვების ფორმა

5მგ, გარსით დაფარული ტაბლეტები

14 ტაბლეტი  პვქ/ალუმინის ბლისტერზე, 2 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში პირველი გახსნის კონტროლით.  

შენახვის პირობები

ინახება არა უმეტეს 30ºC ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისობის ვადა

3 წელი. არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის პირობები:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი -  II, გაიცემა ფორმა N3  რეცეპტით