Tenzifon - ტენზიფონი 1.5მგ 30 ტაბლეტი

გამოყენების ინსტრუქცია
ტენზიფონი
Tenzifon
--------------------------------------------------
სამკურნალო საშუალების დასახელება

სავაჭრო დასახელება: ტენზიფონი

საერთაშორისო არაპატენტირებული ან ჯგუფური დასახელება: ინდაპამიდი

წამლის ფორმა: პროლონგირებული მოქმედების, აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

შემადგენლობა: აპკიანი გარსით დაფარული 1 ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: ინდაპამიდი 1,5 მგ;
დამხმარე ნივთიერებები: ჰიპრომელოზა (ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა) 17 მგ; კოლიდონი შღ 7,5 მგ, მათ შორის: [პოლივინილაცეტატი 6 მგ, პოვიდონი 1,425 მგ, ნატრიუმის ლაურილსულფატი 0,06 მგ, სილიციუმის დიოქსიდი კოლოიდური უწყლო 0,015 მგ]; კოპოვიდონი 6,6 მგ; სილიციუმის დიოქსიდი კოლოიდური უწყლო 1,2 მგ; ლაქტოზის მონოჰიდრატი (რძის შაქარი) 69,9 მგ; მაგნიუმის სტეარატი 1,3 მგ; ცელულოზა მიკროკრისტალური 25 მგ.
დამხმარე ნივთიერება აპკიანი გარსის მისაღებად: ოპადრაი II თეთრი 4 მგ, მათ შორის: [პოლივინილის სპირტი 1,6 მგ; მაკროგოლი (პოლიეთილენგლიკოლი 3350) 0,808 მგ; ტალკი 0,592; ტიტანის დიოქსიდი 1 მგ].

აღწერა
აპკიანი გარსით დაფარული თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის, მრგვალი, ორმხრივამობურცული ტაბლეტები.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: დიურეზული საშუალებები, სულფონამიდები.
ათქ კოდი: C03BA11.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ინდაპამიდი – სულფონამიდის წარმოებული, ფარმაკოლოგიური თვისებებით ახლოსაა თიაზიდურ დიურეზულებთან (ნატრიუმის იონების რეაბსორბციის დარღვევა ჰენლეს მარყუჟის კორტიკულ სეგმენტში). ზრდის თირკმელებით ნატრიუმის, ქლორისა იონებისა და ნაკლები ხარისხით კალიუმისა და მაგნიუმის იონების გამოყოფას, რასაც თან ახლავს დიურეზის მომატება და ჰიპოტენზური ეფექტი. ჰიპოტენზური ეფექტი შენარჩუნებულია 24 საათის განმავლობაში ერთჯერადი მიღების ფონზე, ამასთან აღინიშნება დიურეზის ზომიერი გაძლიერება.
ანტიჰიპერტენზული აქტივობა დაკავშირებულია მაგისტრალური არტერიების ელასტიური თვისებების გაუმჯობესებასთან, არტერიული და საერთო პერიფერიული სისხლძარღვოვანი წინააღმდეგობის შემცირებასთან. ინდაპამიდი ამცირებს მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიას. თიაზიდური და თიაზიდმსგავსი დიურეზულები, განსაზღვრული დოზის შემთხვევაში, აღწევენ პლატო თერაპიულ ეფექტს, მაშინ, როდესაც გვერდითი ეფექტების სიხშირე აგრძელებს ზრდას პრეპარატის დოზის შემდგომი გაზრდისას. ამიტომ, ნუ გაზრდით პრეპარატის დოზას, თუ რეკომენდებული დოზის მიღებისას მიღწეული არ არის თერაპიული ეფექტი.
ინდაპამიდი არ მოქმედებს სისხლის პლაზმაში ლიპიდების (ტრიგლიცერიდების, დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების, მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების) შემცველობაზე; გავლენას არ ახდენს ნახშირწყლების ცვლის მაჩვენებლებზე, მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში.

ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად და სრულად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; ბიოშეღწევადობა მაღალია (93%). საკვების მიღება რამდენიმედ ანელებს აბსორბციის სიჩქარეს, მაგრამ არ მოქმედებს შეწოვილი ნივთიერების რაოდენობაზე. სისხლის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა ერთჯერადი დოზის შიგნით მიღებიდან 12 საათის შემდეგ. განმეორებითი მიღებისას პრეპარატის სისხლის პლაზმაში კონცენტრაციის მერყეობა მცირდება ორი დოზის მიღებას შორის ინტერვალში.
განაწილება
კავშირი სისხლის ცილებთან – 79%. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 14-24 საათს (საშუალოდ - 18 საათს). გადის ჰისტოჰემატურ ბარიერს (მ.შ. პლაცენტურს), გამოიყოფა დედის რძეში. წონასწორული კონცენტრაცია მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 7 დღის შემდეგ. განმეორებითი მიღებისას კუმულაცია არ აღინიშნება.
მეტაბოლიზმი
ინდაპამიდი გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით, ძირითადად თირკმელებით (70%), და ნაწლავებით (22%).
პაციენტები, რომლებიც მიეკუთვნებიან მაღალი რისკის ჯგუფს
თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება.

ჩვენებები გამოყენებაზე
- არტერიული ჰიპერტენზია.

უკუჩვენებები
- გაზრდილი მგრძნობელობა ინდაპამიდის, სულფონამიდის წარმოებულების ან მისი ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
- თირკმლის უკმარისობის მძიმე ფორმა (კრეატინინის კლირენსი 30 მ.წთ-ზე ნაკლები);
- ღვიძლის ენცეფალოპათია ან ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
- ჰიპოკალიემია;
- ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი;
- 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის);
- იმ პრეპარატების ერთდროული მიღება, რომლებიც ზრდიან Qთ ინტერვალს;
- ლაქტოზას დეფიციტი, ლაქტოზის აუტანლობა, გლუკოზურ-გალაქტოზური მალაბსორბცია.

სიფრთხილით
სიფრთხილით გამოიყენება ღვიძლის და/ან თირკმლის ფუნქციის, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევებისას, ჰიპერპარათირეოზის დროს, პაციენტებში ეკგ-ზე გაზრდილი Qთ ინტერვალით ან ვინც ღებულობს კომბნირებულ თერაპიას, შაქრიანი დიაბეტის დროს დეკომპენსაციის სტადიაში, ჰიპერურიკემიისას (განსაკუთრებით, როდესაც მას ახლავს პოდაგრა და ურატული ნეფროლითიაზი).

გამოყენება ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში
როგორც წესი, ორსულობის დროს დიურეზული პრეპარატები არ გამოიყენება.
არ შეიძლება ამ პრეპარატების გამოყენება ორსულობის დროს ფიზიოლოგიური შეშუპების სამკურნალოდ, ვინაიდან მათ შეიძლება გამოიწვიონ ფეტოპლაცენტური იშემია და ნაყოფის განვითარების დარღვევა.
ინდაპამიდი გამოიყოფა დედის რძესთან. თუ პრეპარატ ტენზიფონით მკურნალობა აუცილებელია ლაქტაციის პერიოდში, მაშინ ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს.

გამოყენების წესი და დოზები
შიგნით, 1 ტაბლეტი დღე-ღამეში, სასურველია დილით. ტაბლეტი გადაყლაპეთ მთლიანად, არ დაღეჭოთ, მიაყოლეთ წყალი.
დოზის გაზრდა არ იწვევს ანტიჰიპერტენზიურ მოქმედებას, მაგრამ აძლიერებს დიურეტიკულ ეფექტს.
ხანდაზმული პაციენტები.
ხანდაზმულ პაციენტებში უნდა გაკონტროლდეს კრეატინინის პლაზმური კონცენტრაცია ასაკის, სხეულის მასისა და სქესის გათვალისწინებით.
ტენზიფონის გამოყენება შესაძლებელია ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ თირკმლის ნორმალური ფუნქცია ან უმნიშვნელო დარღვევა.

გვერდითი მოქმედება
უმრავლესობა გვერდით რეაქციებს გააჩნიათ დოზადამოკიდებული ხასიათი.
საჭმლის მონელების სისტემის მხრივ: გულისრევა, ანორექსია, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის სიმშრალე, გასტრალგია, ღებინება, დიარეა, გაუვალობა, მუცლის ტკივილი, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია, ჰეპატიტი, “ღვიძლის” ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება, პანკრეატიტი.
სისხლის წარმოქმნის სისტემის მხრივ: ჰიპერურიკემია, ჰიპერგლიკემია, ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპომაგნიემია, ჰიპერკალციემია, შარდოვანას აზოტის მომატება სისხლის პლაზმაში, ჰიპერკრეატინინემია, გლუკოზურია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, აპლაზიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია.
ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ანგიონევროზული შეშუპება, ჭინჭრისციება, კანის ქავილი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ჰემორაგიული ვასკულიტი.
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: ასთენია, ნევროზულობა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ვერტიგო, უძილობა, დეპრესია, გაზრდილი დაღლილობა, ზოგადი სისუსტე, უქეიფობა, კუნთების სპაზმი, პარესთეზიები, დაძაბულობა, გაღიზიანება, შფოთი.
სუნთქვის სისტემის მხრივ: ხველება, ფარინგიტი, სინუსიტი, რინიტი.
გულსისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულყრა, აწ-ის გამოხატული დაქვეითება, ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე (ეკგ) (დამახასიათებელი ჰიპოკალიემიისთვის), ეკგ-ზე Qთ ინტერვალის გახანგრძლივება, არითმია, “პირუეტი”-ს ტიპის არითმია, გულისცემის შეგრძნება.
შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: ხშირი ინფექციები, ნიქტურია, პოლიურია, თირკმლის უკმარისობა.
სხვა: სისტემული წითელი მგლურას მიმდინარეობის გამწვავება, ფოტოსენსიბილაციის რეაქცია.

დოზის გადაჭარბება
ინდაპამიდი 40 მგ-მდე დოზითაც კი, ე.ი. თერაპიულ დოზაზე 27-ჯერ მეტი, არ ახდენს ტოქსიკურ მოქმედებას.
პრეპარატით მწვავე მოწამვლის ნიშნები, პირველ რიგში, დაკავშირებულია წყალ-ელექტროლითური ბალანსის დაღვევასთან (ჰიპონატრიემია, ჰიპოკალიემია). კლინიკური სიმპტომების დოზის გადაჭარბებიდან შეიძლება აღინიშნოს გულისრევა, ღებინება, არტერიული წნევის დაქვეითება, კრუნჩხვები, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, გონების დაბინდვა, პოლიურია ან ოლიგურია, რომელიც იწვევს ანურიას (ჰიპოვოლემიის შედეგად).
მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, და/ან აქტივირებული ნახშირის მიღება წყალ-ელექტროლითური ბალანსის შემდგომი აღდგენით. სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან
არარეკომენდებული კომბინაციები
- ლითიუმის პრეპარატები
ინდაპამიდისა და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება აღინიშნოს სისხლის პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის გაზრდა მისი ექსკრეციის შემცირების შედეგად, რომელსაც ახლავს დოზის გადაჭარბების ნიშნების გამოვლენა. საჭიროებისას, დიურეტიკული პრეპარატები შეიძლება დაინიშნოს ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად, ამასთან ზედმიწევნით უნდა შეირჩეს პრეპარატების დოზა, სისხლის პლაზმაში ლითიუმის შემცველობის მუდმივი კონტროლით.
კომბინაციები, რომლებიც მოითხოვენ განსაკუთრებულ სიფრთხილეს
- პრეპარატები, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ “პირუეტი”-ს ტიპის არითმია
- IA კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები (ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი);
- III კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები (ამიოდარინი, დეფეტილიდი, იბუტილიდი), სოტალოლი;
- ზოგიერთი ნეიროლეპსურები: ფენოტიაზინი (ქლორპომაზინი, ციამემაზინი, ლევომეპრომაზინი, თიორიდაზინი, ტრიფტორპერაზინი), ბენზამიდები (ამისულპრიდი, სულპირიდი, სულტოპრიდი, ტიაპრიდი), ბუტიროფენონი (დროპერიდოლი, გალოპერიდოლი);
- სხვა: ბეპრიდილი, ცისაპრიდი, დიფემანილი, ერითრომიცინი (ი/ვ), გალოფანტრინი, მიზოლასტინი, პენტამიდინი, სპარფლოქსაცინი, ვოქსაფლოქსაცინი, ასტემიზოლი, ვინკამინი (ი/ვ).
პარკუჭების არითმიის რისკის გაზრდა, განსაკუთრებით “პირუეტი”-ს ტიპის არითმიები (რისკის ფაქტორი - ჰიპოკალიემია).
უნდა განისაზღვროს სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობა და, საჭიროების შემთხვევაში, დაკორექტირდეს ინდაპამიდითა და ზემოთ აღნიშნული პრეპარატებით კომბინირებული თერაპიის დაწყებამდე. აუცილებელია პაციენტის კლინიკური მდგომარეობის კონტროლი, სისხლის პლაზმის ელექტროლიტების, ეკგ-ს მაჩვენებლების შემცველობის კონტროლი.
პაციენტებს ჰიპოგლიკემიით უნდა დაენიშნოთ პრეპარატები, რომლებიც არ იწვევს “პირუეტი”-ს ტიპის არითმიას.
- არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (სისტემური გამოყენებისას), ციკლოოქსიგენაზა-2 (ცოგ) სელექტური ინჰიბიტორების ჩათვლით, სალიცილატების მაღალი დოზები (> 3 გ/დღე-ღამეში)
შესაძლებელია ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის შემცირება. სითხის მნიშვნელოვანი დაკარგვისას შეიძლება განვითარდეს ღვიძლის მწვავე უკმარისობა (გორგლოვანი ფილტრაციის დაქვეითების შედეგად). პაციენტებს ესაჭიროებათ სითხის დაკარგვის კომპენსირება და მკურნალობის დასაწყისში თირკმლის ფუნქციის ხშირი კონტროლი.
- ანჰიოტენზინგადამქცევი ფერმენტების (აგფ) ინჰიბიტორები
აგფ ინჰიბიტორების გამოყენებას, სისხლში ნატრიუმის იონების დაბალი შემცველობის მქონე პაციენტებში (განსაკუთრებით თირკმლის არტერიის სტენოზის მქონე პაციენტებში), ახლავს უეცარი არტერიული ჰიპოტენზიის და/ან თირკმლის მწვავე უკმარისობის რისკი.
პაციენტებს არტერიული ჰიპერტენზიით და, დიურეტიკების მიღების შედეგად შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის იონების დაქვეითებული შემცველობით, ესაჭიროებათ:
- აგფ ინჰიბიტორით მკურნალობის დაწყებამდე 3 დღით ადრე შეწყვიტონ დიურეტიკების მიღება. შემდგომში, საჭიროებისამებრ, დიურეზულების მიღება შეიძლება განახლდეს;
- აგფ ინჰიბიტორების თერაპიის დაწყება დაბალი დოზებით მისი შემდგომი თანდათანობითი გაზრდით, საჭიროების შემთხვევაში.
გულის ქრონიკული უკმარისობისას აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობა უნდა დაიწყოს დაბალი დოზებით, დიურეზულების დოზების წინასწარი შესაძლო შემცირებით.
ყველა შემთხვევაში აგფ ინჰიბიტორების მიღების პირველ კვირაში პაციენტებს აუცილებლად უნდა გაუკონტროლდეთ თირკმლის ფუნქცია (კრეატინინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში).
- სხვა პრეპარატები, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ ჰიპოკალიემია: ამფოტერიცინი B (ი/ვ), გლუკო- და მინერალკორტიკოსტეროიდები (სისტემური მიღებისას), ტეტრაკაზაქტიდი, საფაღარათო საშუალებები, ნაწლავთა მოტორიკის მასტიმულირებლები
ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკის გაზრდა (ადიტიური ეფექტი).
საჭიროა სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის რეგულარული კონტროლი, აუცილებლობის შემთხვევაში - კორექცია. განსაკუთრებული ყურადღება მიექცეს პაციენტებს, რომლებიც ერთდროულად ღებულობენ გულის გლიკოზიდებს.
რეკომენდებულია იმ საფაღარათო საშუალებების მიღება, რომლებიც არ სტიმულირებენ ნაწლავთა მოტორიკას.
- ბაკლოფენი
აღინიშნება ჰიპოტენზური ეფექტის გაძლიერება. პაციენტებმა უნდა მოახდინონ დაკარგული სიხთის კომპენსირება, და, მკურნალობის დასაწყისში, ხშირად აკონტროლონ თირკმლის ფუნქცია.
- გულის გლიკოზიდები
ჰიპოგლიკემია აძლიერებს გულის გლიკოზიდების ტოქხიკურ მოქმედებას. ინდაპამიდისა და გულის გლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას უნდა გაკონტროლდეს კალიუმის შემცველობა სისხლის პლაზმაში, ეკგ-ს მაჩვენებლები, და, საჭიროებისას, დაკორექტირდეს თერაპია.
საყურადღებო პრეპარატების კომბინაციები
- კალიუმშემნახველი დიურეზულები (ამილორიდი, სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი)
ინდაპამიდითა და კალიუმშემნახველი დიურეზულებით კომბინირებული თერაპია მიზანშეწონილია ზოგიერთ პაციენტში, მაგრამ ამასთან არ გმოირიცხება ჰიპოკალიემიის (განსაკუთრებით შაქრიანი დიაბეტისა და თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში) ან ჰიპერკალიემიის განვითარების შესაძლებლობა.
აუცილებელია გაკონტროლდეს სისხლში კალიუმის შემცველობა, ეკგ მაჩვენებლები და, საჭიროებისას, თერაპიის კორექტირება.
- მეტფორმინი
თირკმლის ფუნქციური უკმარისობა, რომელიც შეიძლება წარმოიშვას დიურეზულების ფონზე, განსაკუთრებით მარყუჟოვან დიურეზულ საშუალებებთან, მეტფორმინის ერთდროული გამოყენებისას ზრდის ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკს.
მეტფორმინი არ უნდა დაინიშნოს, თუ კრეატინინის კონცენტრაცია აღემატება 15 მგ/ლ (135 მკმოლ/ლ) მამაკაცებში და 12 მგ/ლ (110 მკმოლ/ლ) ქალებში.
- იოდშემცველი კონტრასტული ნივთიერებები
ორგანიზმის გაუწყლოვანება დიურეზული პრეპარატების მიღების ფონზე ზრდის თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარების რისკს, განსაკუთრებით იოდშემცველი კონტრასტული ნივთიერებების მაღალი დოზებით მიღებისას.
იოდშემცველი კონტრასტული ნივთიერებების გამოყენების წინ უნდა მოხდეს პაციენტების მიერ სითხის დაკარგვის კომპენსირება.
- ტრიციკლიური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოზური საშუალებები (ნეიროლეპტიკები)
ამ ჯგუფის პრეპარატები აძლიერებენ ინდაპამიდის ანტიჰიპერტენზიურ მოქმედებას და ზრდიან ორთოსტატიური ჰიპოტენზიის რისკს (ადიტიურ ეფექტს).
- კალციუმის მარილები
ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპერკალციემიის განვითარება თირკმელებით კალციუმის იონების გამოყოფის დაქვეითების შედეგად.
- ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი
შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაციის გაზრდა ცირკულირებადი ციკლოსპორინის კონცნეტრაციის ცვლილების გარეშე, სითხისა და ნატრიუმის იონების ნორმალური შემცველობის დროსაც კი.
- კორტიკოსტეროიდული პრეპარატები, ტეტრაკოზაქტიდი (სისტემური გამოყენებისას)
ჰიპოტენზიური მოქმედების დაქვეითება (სითხისა და ნატრიუმის იონების შეკავება კორტიკოსტეროიდების მოქმედების შედეგად).

განსაკუთრებული მითითებები
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევები
თიაზიდისა და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულების გამოყენებისას პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევებით, შესაძლებელია ღვიძლის ენცეფალოპათიის განვითარება, განსაკუთრებით წყალელექტროლიტური ბალანსის დარღვევის შემთხვევაში. ამ შემთხვევაში დიურეტიკების მიღება უნდა შეწყდეს.
ფოტომგრძნობელობის რეაქცია
თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეტიკების მიღების ფონზე არსებობს ცნობები ფოტომგრძნობელობის რეაქციების განვითარების შემთხვევების შესახებ (იხ. “მსგავსი მოქმედება”). პრეპარატის მიღების ფონზე ფოტომგრძნობელობის რეაქციის განვითარების შემთხვევაში, უნდა შეწყდეს მკურნალობა. დიურეზულებით თერაპიის გაგრძელების საჭიროებისას, რეკომენდებულია კანის საფარის დაცვა მზის სხივების ზემოქმედებისგან ან ხელოვნური ულტრაიისფერი სხივებისგან.
წყალელექტროლითური ბალანსი
- სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის იონების შემცველობა
მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის იონების შემცველობის განსაზღვრა. ყველა დიურეზულმა პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპონატრიემია, რომელიც ზოგჯერ იწვევს ძალზედ მძიმე შედეგს. საჭიროა ნატრიუმის იონების შემცველობის რეგულარული კონტროლი, ვინაიდან თავდაპირველად სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის შემცველობის შემცირება შეიძლება და არ ახლავს პათოლოგიური სიპტომების გამოჩენა. ნატრიუმის იონების შემცველობის ხშირი კონტროლი ნაჩვენებია ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებისთვის, და ხანდაზმული პაციენტებისთვის (იხ. ნაწილი “გვერდითი მოქმედებები” და “დოზის გადაჭარბება”).
- სისხლის პლაზმაში კალიუმის იონების შემცველობა
თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულებით თერაპიისას ძირითადი რისკი მდგომარეობს სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის მკვეთრი შემცირებაში და ჰიპოკალიემიის განვითარებაში. საჭიროა თავიდან იქნას აცილებული ჰიპოკალიემიის განვითარების რისკი (< 3,4 მმოლ/ლ) შემდეგი კატეგორიის პაციენტებში: ხანდაზმული ასაკის, დასუსტებული ან სხვა ანტიარითმიული პრეპარატებისა და პრეპარატების, რომლებსაც შეუძლიათ Qთ ინტერვალის გაზრდა, კომბინირებული მედაკამენტოზური თერაპიის მქონე პაციენტებში, ღვიძლის ციროზის, პერიფერიული შეშუპებების ან ასციტის, გულის იშემიური დაავადების, გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში. ჰიპოგლიკემია ამ პაციენტებში აძლიერებს გულის გლიკოზიდების ტოქსიკურ მოქმედებას და არითმიის განვითარების რისკს. გარდა მაგისა, მაღალი რისკის ჯგუფს მიეკუთვნებიან პაციენტები, რომელსაც გააჩნიათ გაზრდილი Qთ ინტერვალი, ამასთან არ გააჩნია მნიშვნელობა, ეს გაზრდა გამოწვეულია თანდაყოლილი მიზეზებით თუ სამკურნალო საშუალებების მოქმედებით.
ჰიპოკალიემია, ისევე როგორც ბრადიკარდია, წარმოადგენს მდგომარეობას, რომელიც ხელს უწყობს მძიმე არითმიების განვითარებას და, განსაკუთრებით, “პირუეტი”-ს ტიპის არითმიების განვითარებას, რომლებიც შეიძლება ლეტალურად დამთავრდეს. ყველა ზემოთ აღწერილ შემთხვევაში, საჭიროა სისხლის პლაზმაში კალიუმის იონების შემცველობის რეგულარული კონტროლი. სისხლში კალიუმის იონების შემცველობის პირველი გაზომვა უნდა ჩატარდეს მკურნალობის დაწყებიდან პირველი კვირის განმავლობაში. ჰიპოგლიკემიის გამოვლენისას უნდა დაინიშნოს შესაბამისი მკურნალობა.
- სისხლის პლაზმაში კალციუმის შემცველობა
უნდა გავითვალისწინოთ, რომ თიაზიდებსა და თიაზიდის მსგავს დიურეზულებს შეუძლიათ შეამცირონ თირკმელებით კალციუმის იონების გამოყოფა, ამით სისხლის პლაზმაში კალციუმის იონების უმნიშვნელო და დროებითი მომატებით. გამოხატული ჰიპერკალცინემია შეიძლება იყოს ჰიპერპარათირეოზის შედეგი, რომელიც არ იყო ადრე დიაგნოსტირებული.
უნდა აღინიშნო დიურეზული პრეპარატების მიღება პარაფარისებრი ჯირკვლების ფუნქციის გამოკვლევის წინ.
- სისხლის პლაზმაში გლუკოზის შემცველობა
საჭიროა სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის კონტროლი შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის არსებობისას.
შარდმჟავა
პოდაგრით დაავადებულ პაციენტებს ეზრდებათ შეტევების წარმოშობის სიხშირე ან მწვავდება პოდაგრის მიმდინარეობა.
დიურეტიკული პრეპარატები და თირკმლის ფუნქცია
თიაზიდური და თიაზიდის მსგავსი დიურეზულები სრულიად ეფექტურია მხოლოდ პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის ნორმალური ან უმნიშვნელო დარღვევით (სისხლის პლაზმაში კრეატინინის კონცენტრაცია მოზრდილებში 25 მგ/ლ-ზე ან 220 მკმოლ/ლ-ზე დაბალია). ხანდაზმულ პაციენტებში სისხლის პლაზმაში კრეატინინის ნორმალური კონცენტრაცია გამოითვლება ასაკის, სხეულის მასისა და სქესის გათვალისწინებით.
უნდა გავითვალისწინოთ, რომ მკურნალობის დასაწყისში პაციენტებს შეიძლება აღენიშნოთ გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარის შემცირება, რომელიც განპირობებულია დიურეზული პრეპარატების ფონზე სითხისა და ნატრიუმის იონების დაკარგვით გამოწვეული ჰიპოვოლემიით. როგორც შედეგი, სისხლის პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს შარდოვანასა და კრეატინინის კონცენტრაცია. თუ თირკმლის ფუნქცია არ არის დარღვეული, თირკმლის ასეთი დროებითი უკმარისობა, როგორც წესი, გამავალია შედეგების გარეშე, მაგრამ თირკმლის უკვე არსებული უკმარისობისას - პაციენტის მდგომარეობა შეიძლება გაუარესდეს.
სპორტსმენები
პრეპარატ ტენზიფონის შემადგენლობაში შემავალმა აქტიურმა ნივთიერებამ შეიძლება მოგვცეს დადებითი შედეგი სპორტსმენებში დოპინგ-კონტროლის ჩატარებისას.

გავლენა სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვის უნარზე
პრეპარატ ტენზიფონის შემადგენლობაში შემავალი ნივთიერებები არ იწვევს ფსიქომოტორული რეაქციების დარღვევას. თუმცა, ზოგიერთ პაციენტს არტერიული წნევის დაწევის პასუხად, შეიძლება განუვითარდეთ სხვადასხვა ინდივიდუალური რეაქციები, განსაკუთრებით თერაპიის დასაწყისში ან არსებულ თერაპიაზე სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების დამატებისას. ამ შემთხვევაში, შეიძლება დაქვეითდეს ავტოტრანსპორტის ან სხვა მექანიზმების მართვის უნარი.

გამოშვების ფორმა
პროლონგირებული მოქმედების აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 1,5 მგ.
30 ტაბლეტი კონტურულ უჯრედოვან პოლივინილქლორიდისა და ალუმინის დაბეჭდილ ლაქით დაფარულ ფოლგის შეფუთვაში.
1 კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა 30 ტაბლეტით გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად თავსდება მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები
მშრალ, სინათლისგან დაცულ ადგილას, ტემპერატურაზე 250ჩ.
შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა
2 წელი.
არ გამოიყენოთ ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

გაცემის წესი: ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით.

მწარმოებელი
დსს “კანონფარმა პროდაქშნ”
რუსეთი, 141100, მოსკოვის ოლქი, ქ. შიოლკოვო, ზარენაიას ქ. ს. 105.
ტელ.: (495) 797-99-54, ფაქსი: (495) 797-96-63.
www.canonpharma.ru
სარეგისტრაციო მოწმობის მფლობელი
დსს “კანონფარმა პროდაქშნ”, რუსეთი.
საქართველოს ტერიტორიაზე პროდუქციის ხარისხის თაობაზე მომხმარებლებისგან პრეტენზიების მიმღები ორგანიზაციის მისამართი
შპს “ნიუ ფარმ გრუპი”
საქართველო, ქ. თბილისი, ვაკე-საბურთალოს რაიონი, დ. აღმაშენებლის ხეივანი მე-12 კმ, კორ. 2, ბ. 43.
ტელ./ფაქსი: +995(32) 210 88 18.