ტეგრეტოლი 200მგ 24 ტაბლეტი

მოკლე ინფორმაცია პროდუქტის შესახებ

სამკურნალო საშუალების დასახელება
ტეგრეტოლი® 200 მგ ტაბლეტი

რაოდენობრივი და თვისობრივი შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება

კარბამაზეპინი 200 მგ

დამხმარე ნივთიერებები

მოდიფიცირებული ნიკელი ZSB-10 (ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა) 10 მგ იხილეთ დამხმარე ნივთიერებები 6.1-ში.

წამლის ფორმა
ტაბლეტი

ტეგრეტოლის ტაბლეტები არის თეთრი, მრგვალი, ბრტყელი, ტაბლეტები, დაცერებული კიდეებით, გრავირებით ერთ მხარეს "CG" და მეორე მხარეს "G/K".

კლინიკური თავისებურებანი
4.1. თერაპიული ჩვენებები

ეპილეფსია რთული ან მარტივი პარციალური გულყრები (გონების დაკარგვით ან მის გარეშე) მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე.

გენერალიზებული ტონურ-კლონური გულყრები, გულყრების შერეული ფორმები.

ტეგრეტოლი განკუთვნილია როგორც მონოთერაპიისთვის, ასევე კომბინირებული თერაპიისთვის.

ტეგრეტოლი ჩვეულებრივ არაეფექტურია აბსანს გულყრების (petit mal) და მიოკლონური გულყრების დროს. (იხ. პუნქტი 4.4 სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას)

დამხმარე თერაპია მწვავე მანიის და ბიპოლარული აფექტური აშლილობის რეციდივების თავიდან ასაცილებლად და შესამცირებლად.
ალკოჰოლური აბსტინენტური (ალკოჰოლის მოცილების) სინდრომი.
იდიოპათიური ტრიგემინალური ნევრალგია და სამწვერა ნერვის ნევრალგია გაფანტული სკლეროზის გამო (ტიპიური ან ატიპიური). გლოსოფარინქსის იდიოპათიური ნევრალგია.
მტკივნეული დიაბეტური ნეიროპათია.
ცენტრალური უშაქრო დიაბეტი. ნეიროჰორმონალური წარმოშობის პოლიურია და პოლიდიფსია.
4.2. დოზირება და მიღების წესი

დოზირება/გამოყენების სიხშირე და ხანგრძლივობა

ტეგრეტოლის ტაბლეტები მიიღება მცირე რაოდენობით წყალთან ერთად ჭამის დროს, ჭამის შემდეგ ან კვებათა შორის.

ეპილეფსია შეძლებისდაგვარად, ტეგრეტოლი გამოიყენება მონოთერაპიის სახით.

მკურნალობა უნდა დაიწყოს დაბალი დოზით და შემდეგ თანდათან გაიზარდოს ოპტიმალური ეფექტის მიღწევამდე.

კარბამაზეპინის დოზა უნდა დარეგულირდეს ინდივიდუალურად, პაციენტის საჭიროებების შესაბამისად, რათა უზრუნველყოფილი იყოს კრუნჩხვების ადექვატური კონტროლი. პლაზმური დონის განსაზღვრა დაგეხმარებათ ოპტიმალური დოზის განსაზღვრაში. ეპილეფსიის მკურნალობისას კარბამაზეპინის დოზა ჩვეულებრივ მოითხოვს კარბამაზეპინის საერთო პლაზმურ კონცენტრაციას დაახლოებით 4-დან 12 მკგ/მლ-მდე (17-დან 50 მიკრომოლ/ლ) (იხ. ოუნქტი „განსაკუთრებული გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები“).

ანტიეპილეფსიურ თერაპიაზე მყოფ პაციენტს ტეგრეტოლის დანიშვნისას, ეს უნდა გაკეთდეს თანდათანობით სხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებებით მკურნალობის გაგრძელებისას ან საჭიროების შემთხვევაში დაარეგულიროთ წინა პრეპარატის დოზა (იხ. პუნქტი 4.5. ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები და პუნქტი 5.2 ფარმაკოკინეტიკური თვისებები).

ზოგადი სამიზნე ჯგუფი/მოზრდილები

მკურნალობა იწყება 100-200 მგ 1-2-ჯერ დღეში. შემდეგ დოზა თანდათან უნდა გაიზარდოს (ჩვეულებრივ 400 მგ 2-3-ჯერ დღეში) ოპტიმალური პასუხის მიღწევამდე. ზოგიერთი პაციენტისთვის 1600 მგ ან 2000 მგ დღეში შეიძლება საკმარისი იყოს.

სამწვერა ნერვის ნევრალგია

საწყისი დოზა 200-400 მგ დღეში თანდათან უნდა გაიზარდოს ტკივილის ჩაცხრობამდე (ჩვეულებრივ 200 მგ 3-4-ჯერ დღეში), შემდეგ თანდათან შემცირდეს უმცირესი შემანარჩუნებელი დოზის მიღწევამდე. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზაა 1200 მგ/დღეში. ტკივილის შემსუბუქების მიღწევის შემდეგ უნდა მოხდეს თერაპიის თანდათანობით შეწყვეტის მცდელობა ახალი შეტევის დაწყებამდე.

წამალთან ურთიერთქმედების და ანტიეპილეფსიური საშუალებების სხვადასხვა ფარმაკოკინეტიკის გამო, ხანდაზმულ პაციენტებში ტეგრეტოლის დოზა სიფრთხილით უნდა შეირჩეს.

ალკოჰოლური აბსტინენციის სინდრომი

საშუალო დოზა შეადგენს 200 მგ 3-ჯერ დღეში. მძიმე შემთხვევებში ეს დოზა შეიძლება გაიზარდოს პირველ დღეებში (მაგ. 400 მგ 3-ჯერ დღეში). ალკოჰოლის მოხსნასთან დაკავშირებული მძიმე სიმპტომების მკურნალობის დაწყებისას ტეგრეტოლი უნდა დაინიშნოს სედატიურ-საძილე საშუალებებთან ერთად (მაგ., კლომეთიაზოლი, ქლორდიაზეპოქსიდი). მწვავე ფაზის გავლის შემდეგ მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს მხოლოდ ტეგრეტოლით.

ცენტრალური უშაქრო დიაბეტი

საშუალო დოზა მოზრდილებში არის 200 მგ 2-3-ჯერ დღეში.

ბავშვებში დოზა უნდა შემცირდეს ბავშვის ასაკისა და სხეულის წონის პროპორციულად.

მტკივნეული დიაბეტური ნეიროპათია

საშუალო დოზა შეადგენს 200 მგ 2-4-ჯერ დღეში.

მწვავე მანიის და ბიპოლარული ემოციური აშლილობების შემანარჩუნებელი თერაპია

დოზის დიაპაზონი შეადგენს 400-1600 მგ დღეში. ჩვეულებრივი დოზაა 400-600 მგ გაყოფილი 2-3-ჯერ დღეში. მწვავე მანიის მკურნალობისას დოზა უნდა გაიზარდოს რაც შეიძლება მალე. პირიქით, რეკომენდებულია დოზის თანდათან გაზრდა ბიპოლარული აშლილობების შემანარჩუნებელი მკურნალობისას ოპტიმალური ტოლერანტობის მისაღწევად.

მიღების წესი

პრეპარატი განკუთვნილია პერორალური გამოყენებისთვის.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობა

პაციენტებში ღვიძლის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევით კარბამაზეპინის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ ინფორმაცია არ არსებობს.

ბავშვები

4 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში საწყისი დოზაა 20-60 მგ დღეში. რეკომენდებულია 20-60 მგ-ით გაზრდა ყოველ მეორე დღეს. 4 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვებში მკურნალობა შეიძლება დაიწყოს 100 მგ დღეში, დოზის გაზრდით 100 მგ-ით კვირაში ერთხელ. 10-20 მგ კგ სხეულის მასაზე დღეში;

0–1 წელი: 100–200 მგ/დღეში.
1-5 წელი: 200-400 მგ/დღეში
6–10 წელი: 400–600 მგ/დღეში.
11–15 წელი: 600–1000 მგ/დღეში.
>15 წელი: 800-1200 მგ/დღეში (იგივე დოზა მოზრდილებში)
მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა

6 წლამდე: 35 მგ/კგ/დღეში.
6-15 წელი: 1000 მგ/დღეში
15 წელზე მეტი: 1200 მგ/დღეში.
ეს რაოდენობა მიიცემა დღეში გაყოფილი დოზებით.

ხანდაზმულები

სხვადასხვა ანტიეპილეფსიური საშუალებების წამლების ურთიერთქმედების და ფარმაკოკინეტიკის მიხედვით, ხანდაზმულ პაციენტებში ტეგრეტოლის დოზა ფრთხილად უნდა განისაზღვროს.

4.3. უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა კარბამაზეპინის ან სტრუქტურულად მსგავსი პრეპარატების (მაგ. ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების) მიმართ.
ატრიოვენტრიკულური ბლოკის მქონე პაციენტები
წარსულში ძვლის ტვინის დათრგუნვის მქონე პაციენტები
წარსულში ღვიძლის პორფირიის მქონე პაციენტები. (მაგ., მწვავე წყვეტილი პორფირია, ჭრელი პორფირია, კანის გვიანი პორფირია)
არ არის რეკომენდებული ტეგრეტოლის კომბინირებული გამოყენება MAO (მონოამინ ოქსიდაზას) ინჰიბიტორებთან. (იხ. პუნქტი 4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).
4.4. სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ტეგრეტოლი უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. ტეგრეტოლი უნდა დაინიშნოს პაციენტებში გულის, ღვიძლის ან თირკმელების უკმარისობის ანამნეზით, გვერდითი ჰემატოლოგიური რეაქციებით სხვა სამკურნალო საშუალებებზე ან ტეგრეტოლით მკურნალობის პერიოდული წყვეტით სარგებელი-რისკის ფრთხილ ანალიზისა და საგულდაგულო მონიტორინგის ქვეშ.

ჰემატოლოგიური ეფექტები

აღწერილია აპლასტიკური ანემია და აგრანულოციტოზი, რომლებიც დაკავშირებულია ტეგრეტოლის გამოყენებასთან, თუმცა ამ დაავადებების ძალიან დაბალი სიხშირის გამო, რთულია ტეგრეტოლის რისკის მნიშვნელოვანი შეფასების გაკეთება. რისკის თანაფარდობა არანამკურნალევ პოპულაციაში შეფასებულია დაახლოებით 4,7 მილიონზე წელიწადში აგრანულოციტოზისთვის და 2 მილიონზე წელიწადში აპლასტიკური ანემიისთვის.

ზოგჯერ ტეგრეტოლის გამოყენებასთან დაკავშირებით ხდება თრომბოციტების ან ლეიკოციტების რაოდენობის დროებითი ან მუდმივი შემცირება. თუმცა, უმეტეს შემთხვევაში, ეს ეფექტები გარდამავალი იყო და არ განიხილება აპლასტიკური ანემიის ან აგრანულოციტოზის დაწყების ნიშნად. მიუხედავად ამისა, თერაპიის დაწყებამდე უნდა ჩატარდეს და გაგრძელდეს პერიოდულად სისხლის საერთო ანალიზი, თრომბოციტების, შესაძლოა რეტიკულოციტების და შრატის რკინის ჩათვლით.

თუ მკურნალობის დროს შეინიშნება ლეიკოციტებისა ან თრომბოციტების აბსოლიტურად დაბალი ან შემცირებული რაოდენობა, საჭიროა პაციენტის და სისხლის ანალიზის ფრთხილი მონიტორინგი. ძვლის ტვინის დათრგუნვის გამოხატული ნიშნების გამოვლენისას, ტეგრეტოლის მიღება უნდა შეწყდეს.

პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებულები შესაძლო ჰემატოლოგიური პრობლემის ადრეული ტოქსიკური ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ, როგორიცაა ცხელება, ყელის ტკივილი, გამონაყარი, პირის ღრუს წყლულები, მარტივი სისხლჩაქცევები, პეტექია ან ჰემორაგიული პურპურა, ასევე დერმატოლოგიური ან ღვიძლის რეაქციების სიმპტომები და აღნიშნული სიმპტომების გამოვლენისას სასწრაფოდ უნდა მიმართონ სამედიცინო დახმარებას.

მძიმე დერმატოლოგიური ეფექტები

ძალიან იშვიათად, ტეგრეტოლის გამოყენებისას დაფიქსირდა სერიოზული დერმატოლოგიური რეაქციები, მათ შორის ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN; ასევე ცნობილია როგორც ლაიელის სინდრომი) და სტივენ-ჯონსონის სინდრომი (SSD). ვინაიდან სერიოზული დერმატოლოგიური რეაქციები შეიძლება იყოს სიცოცხლისთვის საშიში და გამოიწვიოს სიკვდილი, პაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ ჰოსპიტალიზაცია. SJS/TEN-ის შემთხვევების უმეტესობა ხდება ტეგრეტოლით თერაპიის პირველი რამდენიმე თვის განმავლობაში. დადგენილია, რომ ეს რეაქციები ვლინდება 10000 ახალ მომხმარებელში 1-6-ში უპირატესად ევროპეოიდური დასახლებით.

აქ ჩამოთვლილი ალელური სიხშირეები ასახავს ქრომოსომების პროცენტს კონკრეტულ პოპულაციაში, რომლებიც ატარებენ ამ ალელს, რაც იმას ნიშნავს, რომ პაციენტების პროცენტი, რომლებიც ატარებენ ალელის ასლს მათი ორი ქრომოსომიდან მინიმუმ ერთზე („გადამზიდავი სიხშირე“) დაახლოებით ორჯერ მეტია. მაღალია როგორც ალელი. ამიტომ, რისკის ქვეშ მყოფი პაციენტების პროცენტი დაახლოებით ორჯერ აღემატება ალელის სიხშირეს.

თუ გაქვთ კანის მძიმე რეაქციები, როგორიცაა; (სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ლაიელის სინდრომი/TEN), თუ საეჭვო ნიშნები და სიმპტომები გამოჩნდება, ტეგრეტოლით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და განიხილოს მკურნალობის ალტერნატიული მეთოდები.

ფარმაკოდინამიკა

არსებობს მზარდი მტკიცებულება, რომ სხვადასხვა HLA ალელები თამაშობენ როლს პაციენტებში იმუნური შუამავლობით გამოწვეული გვერდითი რეაქციებისადმი მიდრეკილებაში.

კავშირი HLA-A*3101-თან

ადამიანის ლეიკოციტური ანტიგენი (HLA)-A* 3101 შეიძლება იყოს კანის გვერდითი რეაქციების რისკის ფაქტორი, როგორიცაა SJS, TEN, DRESS, AGEP და მაკულოპაპულური გამონაყარი. იაპონური და ჩრდილოეთ ევროპის პოპულაციებში გენომის დონის რეტროსპექტულმა კვლევებმა აჩვენა კავშირი კანის მძიმე რეაქციებს (SSc, TEN, DRESS, AGEP და მაკულოპაპულური გამონაყარი) დაკავშირებულ კარბამაზეპინის გამოყენებასთან და ამ პაციენტებში HLA-A*3101 ალელის არსებობას შორის.

HLA-A*3101 ალელის სიხშირე ფართოდ განსხვავდება ეთნიკურ პოპულაციაში, სიხშირე 2-5% ევროპულ პოპულაციაში და 10% იაპონიაში. ამ ალელის სიხშირე შეფასებულია 5%-ზე ნაკლებ პოპულაციაში ავსტრალიაში, აზიაში, აფრიკასა და ჩრდილოეთ ამერიკაში. არის გამონაკლისები, სადაც სიხშირე 5%-დან 12%-მდეა. გავრცელება შეფასებულია 15%-ად გარკვეული ეთნიკური ჯგუფებისთვის სამხრეთ ამერიკაში (არგენტინა და ბრაზილია), ჩრდილოეთ ამერიკაში (ამერიკელი ნავახო და მექსიკელი სანორ სერი) და სამხრეთ ინდოეთი (ტამილნადი) და 10%-დან 15%-მდე სხვა ჯგუფებისთვის. ძირძველი ხალხები იმავე რეგიონებში.

ტესტირება HLA-A*3101 ალელის არსებობაზე ტეგრეტოლით მკურნალობამდე უნდა ჩატარდეს გენეტიკური რისკის ჯგუფების პაციენტებში (მაგ., იაპონელები და კავკასიელები, ადგილობრივი ამერიკელები, ლათინოამერიკელები, სამხრეთ ინდოელები, არაბები). HLA-A*3101-დადებით პაციენტებში ტეგრეტოლით მკურნალობა თავიდან უნდა იქნას აცილებული, თუ სარგებელი აშკარად არ აღემატება რისკს. ზოგადად, სკრინინგი არ არის რეკომენდებული ტეგრეტოლის ამჟამინდელი მომხმარებლებისთვის, რადგან SJS/TEN, AGEP, DRESS და მაკულოპაპულური გამონაყარის რისკი ზოგადად შემოიფარგლება თერაპიის პირველი რამდენიმე თვის განმავლობაში, მიუხედავად HLA-A*3101 სტატუსისა.

ასოციაცია HLA-B*1502-თან

ნაპოვნია ძლიერი კორელაცია კარბამაზეპინთან ასოცირებულ SJS/TEN კანის რეაქციებსა და ადამიანის ლეიკოციტური ანტიგენის (HLA)-B*1502 ალელს შორის. HLA-B*1502 ალელის გავრცელება, რომელიც დაბალია კავკასიელებში, აფრიკელებში, ადგილობრივ ამერიკელებსა და ლათინოამერიკელებში მაღალია აზიის ზოგიერთ ქვეყანაში (მაგ., ტაივანი, მალაიზია და ფილიპინები). ამ ალელის ტესტირება უნდა ჩაითვალოს ტეგრეტოლით თერაპიის დაწყებამდე პაციენტებში, რომლებიც მიეკუთვნებიან ამ პოპულაციას, რომლებსაც აქვთ გენეტიკური რისკი მათი შთამომავლებისთვის. ტეგრეტოლის გამოყენება ასევე თავიდან უნდა იქნას აცილებული პაციენტებში, რომლებსაც დადებითი ტესტირება აქვთ HLA-B*1052 ალელზე, თუ სარგებელი აშკარად არ აღემატება რისკს.

მოხალისეთა იდენტიფიკაცია, რომლებიც ატარებენ HLA-B*1502 ალელს და ამ მოხალისეებში კარბამაზეპინით მკურნალობის შეწყვეტა ნაჩვენებია, რომ ამცირებს კარბამაზეპინით გამოწვეული SJS/TEN-ის სიხშირეს.

გენეტიკური სკრინინგის შეზღუდვა

გენეტიკური სკრინინგის შედეგები არასოდეს უნდა იქნას გამოყენებული, როგორც სათანადო კლინიკური სიფხიზლისა და პაციენტის მონიტორინგის შემცვლელი. ბევრ HLA-B*1502 დადებით აზიელ პაციენტს, რომლებიც მკურნალობენ ტეგრეტოლით, არ უვითარდებათ SJS/TEN, ხოლო HLA-B*1502 ნეგატიური ნებისმიერი ეროვნების პაციენტს შეიძლება კვლავ განუვითარდეს SJS/TEN. ანალოგიურად, ბევრ HLA-A*3101-დადებით პაციენტს, რომლებიც მკურნალობენ ტეგრეტოლით, არ განუვითარდებათ SJS, TEN, DRESS, AGEP ან მაკულოპაპულური გამონაყარი, ხოლო ნებისმიერი ეროვნების HLA-A*3101-უარყოფით პაციენტებს შეიძლება კვლავ განუვითარდეთ კანის მძიმე გვერდითი მოვლენები. რეაქციები. სხვა შესაძლო ფაქტორების როლი ამ მძიმე კანის გვერდითი რეაქციების განვითარებაში (მაგ., ანტიეპილეფსიური პრეპარატის დოზა, მკურნალობის რეჟიმის დაცვა, თანმხლები მედიკამენტები, თანმხლები დაავადებები და დერმატოლოგიური დაკვირვების დონე) და SJS/TEN-ის ავადობა არ შესწავლილა.

თუ საჭიროა ტესტი HLA-B*1502 ალელის არსებობის დასადგენად, რეკომენდებულია მაღალი გარჩევადობის "HLA-B*1502 გენოტიპირება". ტესტის შედეგი დადებითია, თუ აღმოჩენილია ერთი ან ორივე HLA-B*1502 ალელი და უარყოფითია, თუ არ არის ნაპოვნი HLAB*1502 ალელი. ანალოგიურად, თუ ტესტირებაა საჭირო HLA-A*3101 ალელის არსებობის გამოსავლენად, რეკომენდებულია "მაღალი გარჩევადობის HLA-A*3101 გენოტიპირება". ტესტის შედეგი დადებითია, თუ აღმოჩენილია ერთი ან ორი HLA-A*3101 ალელი და უარყოფითი, თუ არ არის ნაპოვნი HLA-A*3101 ალელი.

სხვა დერმატოლოგიური რეაქციები

ასევე შეიძლება განვითარდეს კანის მსუბუქი რეაქციები, როგორიცაა იზოლირებული მაკულარული ან მაკულოპაპულური ეგზანთემა, რომლებიც ძირითადად გარდამავალი და უვნებელია; ისინი ქრება მკურნალობის გაგრძელებით ან დოზის შემცირებიდან რამდენიმე დღეში ან კვირაში. თუმცა, ვინაიდან უფრო სერიოზული კანის რეაქციების ადრეული ნიშნები შეიძლება ძნელად გამოირჩეოდეს მსუბუქი და გარდამავალი რეაქციებისგან, საჭიროა პაციენტის ფრთხილი მონიტორინგი და პრეპარატის დაუყოვნებელი შეწყვეტა, თუ რეაქცია გაუარესდება გამოყენების გაგრძელებით.

აღმოჩნდა, რომ HLA-A*3101 ალელი ასოცირდება კარბამაზეპინზე ნაკლებად მძიმე კანის გვერდით რეაქციებთან და შეუძლია იწინასწარმეტყველოს ისეთი რეაქციები, როგორიცაა კარბამაზეპინით გამოწვეული ანტიკონვულსიური ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომი ან არამძიმე გამონაყარი (მაკულოპაპულური გამონაყარი). თუმცა, HLA-B*1502 ალელი არ იქნა ნაპოვნი ამ რეაქციების პროგნოზირებისთვის.

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია

ტეგრეტოლმა შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, მათ შორის ცხელება, გამონაყარი, ლიმფადენოპათია, ეოზინოფილია ვისცერალური ჩართულობით და წამალთან დაკავშირებული გამონაყარი (DRESS). სხვა ორგანოები (მაგ., ფილტვები, თირკმელები, პანკრეასი, მიოკარდიუმი, მსხვილი ნაწლავი) ასევე შეიძლება დაზიანდეს (იხ. პუნქტი 4.8 გვერდითი მოვლენები).

გამოვლინდა, რომ HLA-A*3101 ალელი ასოცირდება ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომთან, მათ შორის მაკულოპაპულურ გამონაყართან.

პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები კარბამაზეპინზე, უნდა იყვნენ ინფორმირებული, რომ ასეთი პაციენტების დაახლოებით 25-30% შეიძლება განიცადოს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები ოქსკარბაზეპინზე (ტრილეპტალი).

კარბამაზეპინსა და ფენიტოინს შორის შეიძლება განვითარდეს ჯვარედინი ჰიპერმგრძნობელობა.

როგორც წესი, როდესაც გამოჩნდება ნიშნები და სიმპტომები, რომლებიც მიუთითებენ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებზე, ტეგრეტოლი დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

გულყრები ტეგრეტოლი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში შერეული გულყრებით, ტიპიური ან ატიპიური აბსანსების ჩათვლით. ვინაიდან ამ შემთხვევებში ტეგრეტოლმა შეიძლება გაზარდოს გულყრები. გულყრების გამწვავების შემთხვევაში ტეგრეტოლი უნდა შეწყდეს.

ღვიძლის ფუნქცია კერძოდ, პაციენტებში ღვიძლის დაავადების ანამნეზში და ხანდაზმულ პაციენტებში, ღვიძლის ფუნქცია თავდაპირველად უნდა განისაზღვროს და პერიოდული შემოწმება უნდა მოხდეს ტეგრეტოლით მკურნალობის დროს. ტეგრეტოლის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის ან ღვიძლის აქტიური დაავადების პროგრესირების შემთხვევაში.

თირკმლის ფუნქცია რეკომენდებულია პირველადი და პერიოდული შარდის ანალიზი და სისხლში შარდოვანას აზოტის განსაზღვრა.

ჰიპონატრიემია ცნობილია, რომ კარბამაზეპინის გამოყენება იწვევს ჰიპონატრიემიას. პაციენტებში ადრე არსებული თირკმლის უკმარისობით, რომლებიც დაკავშირებულია ნატრიუმის დაბალ დონესთან, ან პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ნატრიუმის დამაქვეითებელ საშუალებებს (მაგ., შარდმდენები, ანტიჰისტამინების არაადექვატური სეკრეციის გამომწვევი პრეპარატები), შრატში ნატრიუმის დონე უნდა გაიზომოს კარბამაზეპინით თერაპიის დაწყებამდე. შრატში ნატრიუმის დონე უნდა გაიზომოს დაახლოებით ორი კვირის შემდეგ, შემდეგ კი ყოველთვიურად მკურნალობის პირველი სამი თვის განმავლობაში, ან საჭიროებისამებრ. ეს რისკ-ფაქტორები შეიძლება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყოს ხანდაზმულ პაციენტებში. თუ შეინიშნება ჰიპონატრიემია, წყლის შეზღუდვა მნიშვნელოვანი კომპენსატორული ღონისძიებაა კლინიკური ჩვენებისას.

ჰიპოთირეოზი კარბამაზეპინმა შეიძლება შეამციროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების კონცენტრაცია სისხლის შრატში ჰიპოთირეოზის მქონე პაციენტებში ფერმენტების ინდუქციის გამო, რაც მოითხოვს ფარისებრი ჯირკვლის ჩანაცვლებითი თერაპიის დოზის გაზრდას. ამიტომ რეკომენდებულია ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მონიტორინგი ფარისებრი ჯირკვლის ჩანაცვლებითი თერაპიის დოზის კორექტირებისთვის.

ანტიქოლინერგული ეფექტები

ტეგრეტოლი ავლენს ზომიერ ანტიქოლინერგულ აქტივობას, ამიტომ პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ მომატებული თვალშიდა წნევა, უნდა იყვნენ დაკვირვების ქვეშ მკურნალობის დროს (იხ. პუნქტი 4.8. გვერდითი მოვლენები).

ფსიქიკური ეფექტები

ხანდაზმულ პაციენტებში გასათვალისწინებელია ლატენტური ფსიქოზის, დაბნეულობის ან აგზნების გააქტიურების შესაძლებლობა.

სუიციდალური აზრები და ქცევა

სუიციდალური აზრები და ქცევა დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ანტიეპილეფსიური საშუალებებით მრავალი ჩვენებით. ანტიეპილეფსიური საშუალებების რანდომიზებულმა პლაცებო- კონტროლირებულმა მეტა-ანალიზმა აჩვენა პაციენტებში სუიციდალური აზრებისა და ქცევის დაბალი გაზრდილი რისკი. ამ რისკის მექანიზმი უცნობია.

სუიციდური აზრები და ქცევა აღინიშნა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ამ პრეპარატს. ამიტომ პაციენტები უნდა იყვნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ სუიციდური აზრებისა და ქცევის გამო. სუიციდალური აზრებისა და ქცევის განვითარებისას, პაციენტს და მის ახლობლებს უნდა მიეცეთ რჩევა, მიმართონ სამედიცინო დახმარებას.

ენდოკრინოლოგიური ეფექტები

ტეგრეტოლის მიღებისას დაფიქსირდა სისხლდენის შემთხვევები ქალებში, რომლებიც იყენებდნენ პერორალურ კონტრაცეპტივებს. ტეგრეტოლმა შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს პერორალური კონტრაცეპტივების უსაფრთხოებაზე და რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებს უნდა მიეცეთ რჩევა, გამოიყენონ ჩასახვის საწინააღმდეგო ალტერნატიული ფორმები ტეგრეტოლის მიღებისას.

პლაზმური დონის შემოწმება

მიუხედავად იმისა, რომ კორელაცია კარბამაზეპინის დოზასა და პლაზმურ დონეს შორის კლინიკურ ეფექტურობითა და ტოლერანტობით საკმაოდ მცირეა, პლაზმური დონის მონიტორინგი შეიძლება სასარგებლო იყოს შემდეგ სიტუაციებში: გულყრების სიხშირის შესამჩნევი მატება/პაციენტის მიერ მკურნალობის რეჟიმის დაცვის დადასტურება; ორსულობა; ბავშვების ან მოზარდების მკურნალობა; მალაბსორბციის ეჭვი; ეჭვი ტოქსიურობაზე რამდენიმე პრეპარატის გამოყენებისას (იხ. პუნქტი 4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები).

დოზის შემცირება და პრეპარატის მოხსნა

ვინაიდან ტეგრეტოლის უეცარმა შეწყვეტამ შეიძლება გააძლიეროს გულყრები, კარბამაზეპინი თანდათან უნდა შეწყდეს 6 თვის განმავლობაში. თუ საჭიროა ტეგრეტოლით თერაპიის უეცარი შეწყვეტა, ახალ ანტიეპილეფსიურ საშუალებებზე გადასვლა უნდა განხორციელდეს შესაბამისი პრეპარატის გამოყენების ფონზე (მაგალითად, ინტრავენური ან რექტალური დიაზეპამი ან ინტრავენური ფენიტოინი).

ურთიერთქმედებები

CYP3A4 ინჰიბიტორების ან ეპოქსიდის ჰიდროლაზას ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ კარბამაზეპინთან შეიძლება გამოიწვიოს არასასურველი რეაქციები (კარბამაზეპინის ან კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდის პლაზმური დონის მომატება). ტეგრეტოლის დონე უნდა დარეგულირდეს შესაბამისად ან/და გაკონტროლდეს მისი პლაზმური დონე.

CYP3A4 ინდუქტორების კარბამაზეპინთან ერთდროული გამოყენება ამცირებს კარბამაზეპინის პლაზმურ კონცენტრაციას და მის თერაპიულ ეფექტს, ხოლო CYP3A4 ინდუქტორის შეწყვეტამ შეიძლება გაზარდოს კარბამაზეპინის პლაზმური კონცენტრაცია. შესაძლოა საჭირო გახდეს ტეგრეტოლის დოზის კორექტირება.

ვინაიდან კარბამაზეპინი არის CYP3A4 და სხვა ფაზის I და II ფაზის ფერმენტული სისტემების ძლიერი ინდუქტორი ღვიძლში, მას შეუძლია შეამციროს თანმხლები პრეპარატების პლაზმური კონცენტრაციები, რომლებიც ძირითადად მეტაბოლიზდება CYP3A4-ით, რაც იწვევს მათ მეტაბოლიზმის ინდუქციას (იხ. პუნქტი „გვერდითი მოვლენები და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები“).

რეპროდუქციული ასაკის პაციენტები უნდა გააფრთხილონ, რომ ტეგრეტოლის ერთდროულმა გამოყენებამ ჰორმონალურ კონტრაცეპტივებთან შეიძლება გამოიწვიოს ამ ტიპის კონტრაცეპტივების არაეფექტურობა (იხ. პუნქტი 4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმებთან და პუნქტი 4.6. ორსულობა და ლაქტაცია). რეკომენდებულია კონტრაცეფციის ჰორმონალური მეთოდები.

ეს პრეპარატი შეიცავს 1 მმოლ-ზე ნაკლებ ნატრიუმს (23 მგ) თითო ტაბლეტზე; ანუ არსებითად არ შეიცავს ნატრიუმს.

4.5. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ციტოქრომი P450 3A4 (CYP3A4) არის ძირითადი ფერმენტი, რომელიც აკატალიზებს აქტიური კარბამაზეპინი-10-11 ეპოქსიდის მეტაბოლიტის წარმოქმნას. CYP3A4 ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი რეაქციები პლაზმაში კარბამაზეპინის კონცენტრაციის გაზრდის გამო. CYP3A4 ინდუქტორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს კარბამაზეპინის მეტაბოლიზმის სიჩქარე, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის შრატში კარბამაზეპინის დონის დაქვეითება და თერაპიული ეფექტის დაქვეითება. ანალოგიურად, CYP3A4 ინდუქტორის მოხსნამ შეიძლება შეამციროს კარბამაზეპინის მეტაბოლიზმის სიჩქარე, რაც გამოიწვევს პლაზმაში კარბამაზეპინის დონის მატებას.

კარბამაზეპინი არის CYP3A4-ის და სხვა I და II ფაზის ფერმენტული სისტემების ძლიერი ინდუქტორი ღვიძლში და, შესაბამისად, შეუძლია შეამციროს თანმხლები პრეპარატების პლაზმური კონცენტრაციები, განსაკუთრებით მათ, ვინც მეტაბოლიზდება CYP3A4-ით, მათი მეტაბოლიზმის ინდუქციით.

ადამიანის მიკროსომული ეპოქსიდის ჰიდროლაზა იდენტიფიცირებულია, როგორც ფერმენტი, რომელიც პასუხისმგებელია კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდიდან 10,11-ტრანსდიოლის წარმოებულების წარმოქმნაზე. ადამიანის მიკროსომური ეპოქსიდის ჰიდროლაზას ინჰიბიტორების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს კარბამაზეპინის 10,11 ეპოქსიდის პლაზმური კონცენტრაციის მომატება.

ურთიერთქმედება, რომელიც იწვევს უკუჩვენებებს

არ არის რეკომენდებული ტეგრეტოლის ერთდროული გამოყენება მონოამინ ოქსიდაზას ინჰიბიტორებთან (MAOI); მაო-ს მიღება უნდა შეწყდეს ტეგრეტოლის მიღებამდე სულ მცირე 2 კვირით ადრე, ან კიდევ უფრო მეტხანს, თუ ამის საშუალებას კლინიკური მდგომარეობა იძლევა (იხ.პუნქტი 4.3. უკუჩვენებები)

ნაერთები, რომლებიც ზრდის კარბამაზეპინის პლაზმურ დონეს

ვინაიდან კარბამაზეპინის მომატებულმა დონემ პლაზმაში შეიძლება გამოიწვიოს არასასურველი ეფექტები (როგორიცაა ძილიანობა, ატაქსია, მხედველობის გაორება), ტეგრეტოლის დოზა უნდა დარეგულირდეს სიტუაციიდან გამომდინარე ან/და პლაზმური დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს შემდეგ ნაერთებთან ერთდროული გამოყენებისას.

ანალგეტიკები, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები: დესტროპროპოქსიფენი, იბუპროფენი.
ანდროგენები: დანაზოლი
ანტიბიოტიკები: მაკროლიდური ანტიბიოტიკები (მაგ. ერითრომიცინი, ტროლეანდომიცინი, ჯოსამიცინი, კლარითრომიცინი, ციპროფლოქსაცინი)
ანტიდეპრესანტები: ვილოქსაზინი, ფლუოქსეტინი, ფლუვოქსამინი, შესაძლოა დეზიპრამინი, ნეფაზოდონი, ტრაზოდონი, პაროქსეტინი
ანტიეპილეფსიური საშუალებები: სტირიპენტოლი, ვიგაბატრინი
სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები: აზოლები (მაგ. იტრაკონაზოლი, კეტოკონაზოლი, ფლუკონაზოლი, ვორიკონაზოლი). ალტერნატიული კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებები შეიძლება რეკომენდებული იყოს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ვორიკონაზოლს ან იტრაკონაზოლს.
ანტიჰისტამინური პრეპარატები: ტერფენადინი, ლორატადინი.
ნეიროლეპტიკური საშუალებები: ოლანზაპინი
ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო საშუალებები: იზონიაზიდი
ანტივირუსული საშუალებები: პროტეაზას ინჰიბიტორები, რომლებიც გამოიყენება აივ-ის სამკურნალოდ (მაგ. რიტონავირი).
კარბოანჰიდრაზას ინჰიბიტორები: აცეტაზოლამიდი
გულ-სისხლძარღვთა სამკურნალო საშუალებები: ვერაპამილი, დილთიაზემი.
კუჭ-ნაწლავის პრეპარატები: შესაძლოა ციმეტიდინი, ომეპრაზოლი.
მიორელაქსანტები: ოქსიბუტინინი, დანტროლენი
თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები: ტიკლოპიდინი.
სხვა ურთიერთქმედება: გრეიფრუტის წვენი, ნიკოტინამიდი (მხოლოდ მაღალი დოზებით).
ნაერთები, რომლებიც ზრდიან აქტიური მეტაბოლიტის კარბამაზეპინი-10,11-ეპოქსიდის პლაზმურ დონეს

ვინაიდან კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდის მომატებულმა პლაზმურმა დონემ შეიძლება გამოიწვიოს არასასურველი რეაქციები (მაგ. თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ატაქსია, დიპლოპია), ტეგრეტოლის დოზა უნდა დარეგულირდეს შესაბამისად ან/და პლაზმური დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს ქვემოთ აღწერილ ნივთიერებებთან ერთად გამოყენებისას:

ლოქსაპინი, ქეთიაპინი, პრიმიდონი, პროგაბიდი, ვალპროის მჟავა, ვალნოქტამიდი და ვალპრომიდი აღინიშნა, რომ ზრდიან აქტიური მეტაბოლიტის კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდის კონცენტრაციას.
ნაერთები, რომლებიც ამცირებენ კარბამაზეპინის პლაზმურ დონეს

ტეგრეტოლის დოზა უნდა დარეგულირდეს ინდივიდუალურად და/ან მისი პლაზმური დონის მონიტორინგი უნდა მოხდეს შემდეგ ნაერთებთან ერთად მიღებისას.

ანტიეპილეფსიური საშუალებები: ფენობარბიტალი, ფენიტოინი (ფენიტოინით ინტოქსიკაციის თავიდან ასაცილებლად და კარბამაზეპინის სუბთერაპიული კონცენტრაციების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია ფენიტოინის პლაზმური კონცენტრაციის გაზრდა 13 მკგ/მლ-მდე კარბამაზეპინის მკურნალობაში დამატებამდე) და ფოსფენიტოინი, პრიმიდონი, მეტსუქსიმიდი, ფელბამატი, ოქსკარლიბაზი. თუმცა ასევე ურთიერთგამომრიცხავი ინფორმაციას კლონაზეპამზე,
კიბოს საწინააღმდეგო პრეპარატები: ცისპლატინი ან დოქსორუბიცინი.
ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო საშუალებები: რიფამპიცინი
ბრონქოდილატატორები ან ასთმის საწინააღმდეგო საშუალებები: თეოფილინი, ამინოფილინი
დერმატოლოგიური პრეპარატები: იზოტრეტინოინი
სხვა ურთიერთქმედება: კრაზანას შემცველი მცენარეული პრეპარატები (Hypericum perforatum).
ტეგრეტოლის მოქმედება თანმხლები ნაერთების პლაზმურ დონეებზე

კარბამაზეპინმა შეიძლება შეამციროს გარკვეული პრეპარატების პლაზმური დონეები ან შეამციროს ან თუნდაც აღმოფხვრას მათი ეფექტურობა. წამლები, რომელთა დოზის კორექცია შეიძლება საჭირო გახდეს კლინიკური მოთხოვნების შესაბამისად:

ანალგეტიკები, ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები: ბუპრენორფინი, მეტადონი, პარაცეტამოლი (კარბამაზეპინი და ხანგრძლივი მოქმედების პარაცეტამოლი).
(აცეტამინოფენი) შეიძლება ასოცირებული იყოს ჰეპატოტოქსიურობასთან), ფენაზონი (ანტიპირინი), ტრამადოლი

ანტიბიოტიკები: დოქსიციკლინი, რიფაბუტინი.
ანტიკოაგულანტები: პერორალური ანტიკოაგულანტები (ვარფარინი, ფენპროკუმონი, დიკუმაროლი, აცენოკუმაროლი)
ანტიდეპრესანტები: ბუპროპიონი, ციტალოპრამი, მიანსერინი, ნეფაზოდონი, სერტრალინი, ტრაზოდონი, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები (მაგ., იმიპრამინი, ამიტრიპტილინი, ნორტრიპტილინი, კლომიპრამინი)
ღებინების საწინააღმდეგო საშუალება: აპრეპიტანტი
ეპილეფსიის საწინააღმდეგო საშუალებები: კლობაზამი, კლონაზეპამი, ეთოსუქსიმიდი, პრიმიდონი, ვალპროის მჟავა, ფელბამატი, ლამოტრიჯინი, ოქსკარბაზეპინი, ტიაგაბინი, ტოპირამატი, ზონისამიდი.
ფენიტოინის ინტოქსიკაციისა და კარბამაზეპინის სუბთერაპიული კონცენტრაციების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია ფენიტოინის პლაზმური კონცენტრაციის 13 მკგ/მლ-მდე მიყვანა კარბამაზეპინის თერაპიაში დამატებამდე.
იშვიათ შემთხვევებში აღინიშნა მეფენიტოინის პლაზმური დონის მატება.

სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები: იტრაკონაზოლი, ვორიკონაზოლი. ალტერნატიული კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებები შეიძლება რეკომენდებული იყოს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ვორიკონაზოლს ან იტრაკონაზოლს.
ანტიჰელმინთები: პრაზიკვანტელი, ალბენდაზოლი.
კიბოს საწინააღმდეგო საშუალებები: იმატინიბი, ციკლოფოსფამიდი, ლაპატინიბი, ტემსიროლიმუსი.
ნეიროლეპტიკური საშუალებები: ჰალოპერიდოლი, კლოზაპინი, ბროპერიდოლი, ოლანზაპინი, ქეთიაპინი, რისპერიდონი, ზიპრასიდონი, არიპიპრაზოლი, პალიპერიდონი.
ანტივირუსული საშუალებები: პროტეაზას ინჰიბიტორები, რომლებიც გამოიყენება აივ-ის სამკურნალოდ (მაგ. ინდინავირი, რიტონავირი, საქვინავირი).
ანქსიოლიზური საშუალებები: ალპრაზოლამი, მიდაზოლამი.
ბრონქოდილატორები ან ასთმის საწინააღმდეგო საშუალებები: თეოფილინი
კონტრაცეპტივები: ჰორმონალური კონტრაცეპტივები (განხილული უნდა იყოს კონტრაცეფციის ალტერნატიული მეთოდები)
გულ-სისხლძარღვთა სამკურნალო საშუალებები: კალციუმის არხის ბლოკატორები (დიჰიდროპირიდინის ჯგუფი) (მაგ. ფელოდიპინი), დიგოქსინი, სიმვასტატინი, ატორვასტატინი, ლოვასტატინი, ცერივასტატინი, ივაბრადინი.
კორტიკოსტეროიდები: კორტიკოსტეროიდები (როგორიცაა პრედნიზოლონი, დექსამეტაზონი)
ერექციული დისფუნქციის დროს გამოყენებული პრეპარატები: ტადალაფილი.
იმუნოსუპრესანტები: ციკლოსპორინი, ევეროლიმუსი, ტაკროლიმუსი, სიროლიმუსი
ფარისებრი ჯირკვლის მედიკამენტები: ლევოთიროქსინი
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება: ესტროგენის და/ან პროგესტერონის შემცველი პრეპარატები.
გასათვალისწინებელი კომბინაციები

აღინიშნება, რომ კარბამაზეპინისა და ლევეტირაცეტამის ერთდროული გამოყენება ზრდის კარბამაზეპინით ინდუცირებულ ტოქსიკურობას.

დაფიქსირდა იზონიაზიდით გამოწვეული ჰეპატოტოქსიურობის მომატება კარბამაზეპინის იზონიაზიდთან ერთდროული გამოყენების შედეგად.

კარბამაზეპინის ერთდროულმა გამოყენებამ ლითიუმთან ან მეტოკლოპრამიდთან და კარბამაზეპინის ნეიროლეფსიურ საშუალებებთან (ჰალოპერიდოლი, თიორიდაზინი) შეიძლება გამოიწვიოს ნევროლოგიური გვერდითი ეფექტების ზრდა (თუნდაც თერაპიული პლაზმური კონცენტრაციების ამ უკანასკნელ კომბინაციაში).

ტეგრეტოლის ერთდროულმა გამოყენებამ ზოგიერთ შარდმდენებთან (ჰიდროქლორთიაზიდი, ფუროსემიდი) შეიძლება გამოიწვიოს სიმპტომატური ჰიპონატრიემია.

კარბამაზეპინმა შეიძლება გაანეიტრალოს არამადეპოლარიზაციული მიორელაქსანტების მოქმედება (როგორიცაა პანკურონიუმი). ამ მიორელაქსანტების დოზის გაზრდა შეიძლება საჭირო გახდეს და პაციენტები უნდა იყვნენ სათანადო დაკვირვების ქვეშ, რათა მათ აღადგინონ ნეირომუსკულური ბლოკირების ეფექტი უფრო ადრე, ვიდრე მოსალოდნელი იყო.

კარბამაზეპინს, ისევე როგორც სხვა ფსიქოაქტიურ პრეპარატებს, შეუძლია შეამციროს პაციენტის ტოლერანტობა ალკოჰოლის მიმართ, ამიტომ რეკომენდებულია მკურნალობის დროს ალკოჰოლისგან თავის არიდება.

ურთიერთქმედება სეროლოგიურ ტესტებთან

კარბამაზეპინმა შეიძლება გამოიწვიოს პერფენაზინის ცრუ დადებითი HPLC კონცენტრაცია ინტერფერენციის გამო. კარბამაზეპინმა და მისმა 10,11-ეპოქსიდურ მეტაბოლიტმა შეიძლება გამოიწვიოს ცრუ დადებითი შედეგები ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების კონცენტრაციის განსაზღვრისას ფლუორესცენტურად პოლარიზებული იმუნოანალიზის მეთოდით.

4.6. ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რჩევები

ორსულობის კატეგორია D.

კარბამაზეპინს აქვს მავნე ფარმაკოლოგიური მოქმედება ორსულობაზე და/ან ნაყოფზე/ახალშობილზე. ტეგრეტოლი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს, გარდა აბსოლუტური ჩვენებისა.

რეპროდუქციული ასაკის ქალები/კონტრაცეფცია

ფერმენტების ინდუქციის გამო, ტეგრეტოლმა შეიძლება გამოიწვიოს ესტროგენის და/ან პროგესტერონის შემცველი პერორალური კონტრაცეპტივების თერაპიული არაეფექტურობა. რეპროდუქციული ასაკის ქალებს უნდა ურჩიონ გამოიყენონ კონტრაცეფციის ალტერნატიული მეთოდები ტეგრეტოლით მკურნალობის დროს.

ორსულობის პერიოდი

ეპილეფსიით დაავადებული დედების ბავშვებს უფრო მეტად უვითარდებათ განვითარების დარღვევები, მათ შორის მალფორმაციები. კარბამაზეპინით მონოთერაპიის კონტროლირებადმა კვლევებმა არ მოგვა სანდო შედეგი. ტეგრეტოლის გამოყენებასთან დაკავშირებული განვითარების დარღვევები, მალფორმაციები და სხვა თანდაყოლილი ანომალიები, მათ შორის spina bifida (მაგალითად, კრანიოფაციალური დეფექტები, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მალფორმაციები, ჰიპოსპადია და სხეულის რამდენიმე სისტემაზე მოქმედი ანომალიები), დაფიქსირდა ძალიან იშვიათად. ჩრდილოეთ ამერიკის ორსულობათა რეესტრის მიხედვით, ძირითადი თანდაყოლილი მალფორმაციების პროპორცია, რომლებიც დიაგნოზირებულია დაბადებიდან 12 კვირაში და განისაზღვრა, როგორც ქირურგიული, სამედიცინო ან კოსმეტიკური მნიშვნელობის სტრუქტურული ანომალიები დედებს შორის იყო 3.0% (95% CI, 2.1-დან 4.2 %), კარბამაზეპინით მკურნალობისას პირველ ტრიმესტრში და 1.1% (95% CI 0.35-დან 2.5%) ორსულ ქალებში, რომლებიც არ იყენებდნენ ანტიეპილეფსიურ საშუალებებს (ფარდობითი რისკი 2.7, 95% CI 1.1-დან 7.0-მდე).

ეს ინფორმაცია გასათვალისწინებელია:

ეპილეფსიის მქონე ორსულებს განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა მოეპყრათ.
როდესაც ქალი, რომელიც ღებულობს ტეგრეტოლს, დაორსულდება ან გეგმავს დაორსულებას, ან როდესაც დგება სიტუაცია, რომელიც მოითხოვს ორსულ ქალს ტეგრეტოლით მკურნალობის დაწყებას, სარგებელი/რისკის თანაფარდობა გულდასმით უნდა შეფასდეს, განსაკუთრებით ორსულობის პირველ 3 თვეში.
ტეგრეტოლი უნდა მიეცეს მონოთერაპიის სახით რეპროდუქციული ასაკის ქალებს შეძლებისდაგვარად, ვინაიდან ორსული ქალების ბავშვებში, რომლებიც მკურნალობენ კომბინაციაში ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან ერთად, თანდაყოლილი მანკების (ანომალიების) სიხშირე უფრო მაღალია, ვიდრე მონოთერაპიაში. პოლითერაპიის სახით კარბამაზეპინის გამოყენების შემდეგ მალფორმაციების რისკი შეიძლება განსხვავდებოდეს გამოყენებული სპეციფიკური წამლების მიხედვით და შეიძლება იყოს უფრო მაღალი პოლითერაპიის კომბინაციით, ვალპროატის ჩათვლით.
უნდა იქნას გამოყენებული ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა და უნდა მოხდეს პლაზმის დონის მონიტორინგი. პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება შენარჩუნდეს თერაპიული დიაპაზონის ქვედა ზღვარზე 4-დან 12 მკგ/მლ-მდე, კრუნჩხვების კონტროლის შენარჩუნებით. არსებობს მტკიცებულება, რომელიც მიუთითებს იმაზე, რომ კარბამაზეპინის მალფორმაციების რისკი შეიძლება იყოს დოზაზე დამოკიდებული; ანუ მალფორმაციების სიხშირე <400 მგ დღეში უფრო დაბალია, ვიდრე კარბამაზეპინის უფრო მაღალი დოზებით.
პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებულნი მალფორმაციების მაღალი რისკის შესახებ და უნდა ჩაუტარდეთ პრენატალური სკრინინგი.
არავითარ შემთხვევაში არ უნდა შეწყდეს ეფექტური ანტიეპილეფსიური თერაპია ორსულობის დროს, რადგან მძიმე დაავადებამ შეიძლება ზიანი მიაყენოს დედასაც და ნაყოფსაც.
მონიტორინგი და პროფილაქტიკა

ცნობილია, რომ ორსულ ქალებში გვხვდება ფოლიუმის მჟავას დეფიციტი. ცნობილია, რომ ანტიეპილეფსიური პრეპარატები აძლიერებენ ფოლიუმის მჟავას დეფიციტს. ამ დეფიციტმა შეიძლება ხელი შეუწყოს თანდაყოლილი დეფექტების გახშირებას ბავშვებში, რომლებიც დაიბადნენ ეპილეფსიით მკურნალ ქალებში.

სწორედ ამიტომ რეკომენდებულია ფოლიუმის მჟავას დამატებები ორსულობის დაწყებამდე და ორსულობის დროს.

ახალშობილში

ბავშვში სისხლდენის დარღვევების თავიდან ასაცილებლად რეკომენდებულია K1 ვიტამინის მიცემა როგორც დედისთვის, ასევე ახალშობილისთვის ორსულობის ბოლო კვირებში.

დაფიქსირდა ახალშობილთა კრუნჩხვების და/ან რესპირატორული დეპრესიის შემთხვევების მცირე რაოდენობა დედის მიერ ტეგრეტოლის და სხვა ანტიკონვულანტების ერთდროული გამოყენებისას. გარდა ამისა, დაფიქსირდა ახალშობილებში ღებინების, ფაღარათის და/ან მადის დაქვეითების რამდენიმე შემთხვევა დედების მიერ ტეგრეტოლის გამოყენებასთან დაკავშირებით. ეს რეაქციები შეიძლება ასახავდეს ახალშობილთა აბსტინენტურ სინდრომს.

ლაქტაციის პერიოდი

მეძუძურ ქალებში ტეგრეტოლის თერაპიული დოზების მიღებისას კარბამაზეპინი გამოიყოფა დედის რძეში იმდენად, რომ შეიძლება გავლენა იქონიოს მეძუძუე ჩვილზე

კარბამაზეპინი გადადის დედის რძეში მისი პლაზმური კონცენტრაციის 25-60%-ის ოდენობით. ძუძუთი კვების სარგებელი უნდა შეფასდეს იმ გვერდით ეფექტებთან, რომლებიც შეიძლება განიცადოს ჩვილმა კარბამაზეპინის რძეში გადასვლის შემთხვევაში. დედებს, რომლებიც იყენებენ ტეგრეტოლს, შეუძლიათ შვილების ძუძუთი კვება, იმ პირობით, რომ შესაძლო გვერდითი მოვლენების გამოსავლენად განხორციელდება ბავშვის მონიტორინგი (როგორიცაა ზედმეტი ძილიანობა, კანის ალერგიული რეაქციები).

დაფიქსირდა ჩვილში კანის ჰიპერმგრძნობელობის მძიმე რეაქციის შემთხვევა.

ქოლესტაზური ჰეპატიტის რამდენიმე შემთხვევა დაფიქსირდა ახალშობილებში, რომლებიც ექვემდებარებოდნენ კარბამაზეპინს ანტენატალურ პერიოდში ან ძუძუთი კვების დროს. ამგვარად, ბავშვებს, რომლებსაც ძუძუთი კვებავენ დედები, რომლებიც მკურნალობენ კარბამაზეპინით, უნდა იყვნენ ყურადღებით დაკვირვების ქვეშ ჰეპატობილიარული სისტემის გვერდითი ეფექტების გამო.

რეპროდუქციული უნარი/ფერტილობა

იშვიათია ცნობები მამაკაცის ნაყოფიერების და/ან პათოლოგიური სპერმატოგენეზის შესახებ.

4.7. გავლენა მანქანის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

პაციენტის რეაგირების უნარი შეიძლება დაქვეითდეს სამედიცინო მდგომარეობით, როგორიცაა გულყრები და გვერდითი რეაქციები, მათ შორის თავბრუსხვევა, ძილიანობა, ატაქსია, დიპლოპია, ადაპტაციის დარღვევა და ბუნდოვანი ხედვა ტეგრეტოლის მიღებისას, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში ან დოზის კორექციასთან ერთად. ამიტომ, პაციენტები ფრთხილად უნდა იყვნენ მანქანის მართვისას ან მექანიზმებთან მუშაობისას.

4.8. გვერდითი მოვლენები

კერძოდ, ტეგრეტოლით მკურნალობის დასაწყისში, ან ძალიან მაღალი საწყისი დოზით, ან ხანდაზმული პაციენტების მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს სპეციალური ტიპის გვერდითი მოვლენები, მაგალითად, ცენტრალურ ნერვულ სისტემასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები (ძილიანობა, თავის ტკივილი ატაქსია, სისუსტე, დიპლოპია); გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა კუჭ-ნაწლავის დარღვევები (გულისრევა, ღებინება), კანის ალერგიული რეაქციები ძალიან ხშირი ან ხშირია.

დოზასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენები ჩვეულებრივ ქრება სპონტანურად რამდენიმე დღეში ან დოზის დროებითი შემცირების შემდეგ. არასასურველი ეფექტები ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე შეიძლება მოხდეს შედარებით მაღალი დოზის ან პლაზმის არათანაბარი დონის გამო. ასეთ შემთხვევებში რეკომენდებულია პლაზმური დონის მონიტორინგი.

გვერდითი რეაქციები ჩამოთვლილია ქვემოთ სიხშირის კლებით, სიხშირე განისაზღვრება შემდეგი წესით: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100, <1/10); არახშირი (≥1/1000, <1/100); იშვიათი (≥1/10,000, <1/1,000) ძალიან იშვიათი (<1/10,000), მათ შორის ცალკეული შეტყობინებები.

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: ლეიკოპენია.

ხშირი: ეოზინოფილია, თრომბოციტოპენია.

იშვიათი: ​​ლეიკოციტოზი, ლიმფადენოპათია.

ძალიან იშვიათი: ​​აგრანულოციტოზი, აპლასტიკური ანემია, პანციტოპენია, ერითროციტების აპლაზია, ანემია, მეგალობლასტური ანემია, რეტიკულოციტოზი, ჰემოლიზური ანემია.

იმუნური სისტემის დარღვევები

იშვიათი: ​​ცხელება, გამონაყარი კანზე, ვასკულიტი, ლიმფადენოპათია, ფსევდოლიმფომა, ართრალგია, ლეიკოპენია, ეოზინოფილია, ჰეპატოსპლენომეგალია, ღვიძლის ფუნქციის ტესტების დარღვევა და ნაღვლის სადინარების გაქრობის სინდრომი (განადგურება და გაქრობა) ნაღვლის სხვადასხვა კომბინაციებში. დაგვიანებული ჰიპერმგრძნობელობა შეიძლება დაზიანდეს სხვა ორგანოებიც (მაგ. ფილტვები, თირკმელები, პანკრეასი, მიოკარდიუმი, მსხვილი ნაწლავი) ძალიან იშვიათი: ​​ანაფილაქსიური რეაქცია, ანგიონევროზული შეშუპება, ჰიპოგამაგლობულინემია.

ენდოკრინული დარღვევები

ხშირი: შეშუპება, სითხის შეკავება, წონის მომატება, ჰიპონატრიემია ანტიდიურეზული ჰორმონის მსგავსი ეფექტის გამო, ძალიან იშვიათად ლეთარგია, ღებინება, თავის ტკივილი, დაბნეულობა, ნევროლოგიური დარღვევები და ჰიპონატრიემია, რასაც იწვევს წყლის ინტოქსიკაცია და სისხლის ოსმოლარობის დაქვეითება.

ძალიან იშვიათი: ​​გინეკომასტია, გალაქტორეა.

მეტაბოლიზმი და კვების დარღვევები

იშვიათი: ფოლიუმის მჟავას დეფიციტი, მადის დაკარგვა.

ძალიან იშვიათად: ​​მწვავე პორფირია (მწვავე წყვეტილი პორფირია და პორფირია ჭრელი), არამწვავე პორფირია (porfinia cutanea tarda).

ფსიქიკური დარღვევები

იშვიათი: ჰალუცინაციები (ვიზუალური ან სმენითი), დეპრესია, შფოთვა, აგრესიული ქცევა, აგზნება, დაბნეულობა.

ძალიან იშვიათი: ​​ფსიქოზის გააქტიურება.

ნერვული სისტემის დარღვევები

ძალიან ხშირი: თავბრუსხვევა, ატაქსია, ძილიანობა.

ხშირი: თავის ტკივილი, დიპლოპია.

არახშირი: უნებლიე პათოლოგიური მოძრაობები (როგორიცაა ტრემორი, კუნთების კრუნჩხვები, დისტონია, ტიკები), ნისტაგმი.

იშვიათი: ​​დისკინეზია, თვალის მოძრაობის დარღვევები, მეტყველების დარღვევები (როგორიცაა დიზართრია ან გამოთქმის დარღვევა), ქორეოათეტოზი, პერიფერიული ნეიროპათია, პარესთეზია, პარეზი.

ძალიან იშვიათი: ​​ავთვისებიანი ნეიროლეფსიური სინდრომი, ასეპტიური მენინგიტი მიოკლონუსით და პერიფერიული ეოზინოფილია, დისგეუზია (გემოვნების დარღვევა).

თვალის დაავადებები

ხშირი: აკომოდაციის დარღვევა (მაგ., ბუნდოვანი ხედვა)

ძალიან იშვიათი: ​​ლინზების დაბინდვა, კონიუნქტივიტი.

ყურის და შიდა ყურის დარღვევები

ძალიან იშვიათად: ​​სმენის დაქვეითება, ტინიტუსი, ჰიპერაკუზია, ჰიპოაკუზია, დახრის აღქმის ცვლილება.

გულის დარღვევები

იშვიათი: ​​გულის გამტარობის დარღვევა.

ძალიან იშვიათი: ​​ბრადიკარდია, არითმიები, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა სინკოპესთან ერთად, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, გულის კორონარული დაავადების გამწვავება.

სისხლძარღვთა დაავადებები

იშვიათი: ​​არტერიული ჰიპერტენზია ან ჰიპოტენზია.

ძალიან იშვიათი: ​​სისხლძარღვთა კოლაფსი, ემბოლია (მაგალითად, ფილტვის ემბოლია), თრომბოფლებიტი.

სასუნთქი გზების, გულმკერდის და შუასაყარის ორგანოების დაავადებები

ძალიან იშვიათი: ფილტვების ჰიპერმგრძნობელობა, რომელსაც ახასიათებს ცხელება, ქოშინი, პნევმონიტი ან პნევმონია.

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

ძალიან ხშირი: გულისრევა, ღებინება.

ხშირი: პირის სიმშრალე

არახშირი: დიარეა, ყაბზობა.

იშვიათი: მუცლის ტკივილი.

ძალიან იშვიათი: ​​გლოსიტი, სტომატიტი, პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული დარღვევები

იშვიათი: ​​ქოლესტაზური ჰეპატიტი, პარენქიმული (ჰეპატოცელულარული) ან შერეული ჰეპატიტი, სანაღვლე გზების გაქრობის სინდრომი, სიყვითლე.

ძალიან იშვიათი: ​​გრანულომატოზური ჰეპატიტი, ღვიძლის უკმარისობა.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

ძალიან ხშირი: ალერგიული დერმატიტი, ჭინჭრის ციება, რომელიც შეიძლება იყოს მძიმე.

არახშირი: ექსფოლიაციური დერმატიტი.

იშვიათი: ​​სისტემური წითელი მგლურა, ქავილი.

ძალიან იშვიათი: ​​სტივენს-ჯონსონის სინდრომი*, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები, მრავალფორმული ერითემა, კვანძოვანი ერითემა, პიგმენტაციის დარღვევები, პურპურა, აკნე, ჰიპერჰიდროზი, თმის ზრდა.

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლების დარღვევები

იშვიათი: კუნთების სისუსტე.

ძალიან იშვიათი: ​​ართრალგია, მიალგია, კუნთების სპაზმი, ძვლის მეტაბოლიზმის დარღვევა, რასაც იწვევს ოსტეომალაცია/ოსტეოპოროზი.

(პლაზმაში კალციუმის და 25-ჰიდროქსიქოლეკალციფეროლის დონის დაქვეითება)

თირკმელებისა და საშარდე გზების დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ​​ტუბულოინტერსტიციული ნეფრიტი, თირკმლის უკმარისობა, თირკმელების დარღვევები (ალბუმინურია, ჰემატურია, ოლიგურია და სისხლში შარდოვანას/აზოტემიის მომატება), შარდვის გახშირება, შარდის შეკავება.

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების დარღვევები

ძალიან იშვიათი: ​​სექსუალური დისფუნქცია/ერექციული დისფუნქცია, სპერმატოგენეზის დარღვევები (სპერმატოზოიდების რაოდენობის ან მოძრაობის შემცირებით).

ზოგადი დარღვევები და მოვლენები ინექციის ადგილზე

ძალიან ხშირი: დაღლილობა.

კვლევა

ძალიან ხშირი: გამა-GT დონის მატება კლინიკურ ვითარებასთან შეუსაბამო (ღვიძლის ფერმენტების ინდუქციის გამო).

ხშირი: სისხლში ტუტე ფოსფატაზის დონის მატება.

იშვიათი: ​​ტრანსამინაზების დონის მატება.

ძალიან იშვიათი: ​​თვალშიდა წნევის მომატება, სისხლში ქოლესტერინის მომატება, მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების (HDL) მომატება, სისხლში ტრიგლიცერიდების მომატება. ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია: L-თიროქსინის დონის დაქვეითება (თავისუფალი თიროქსინი, თიროქსინი, ტრიიოდთირონინი) და სისხლში TSH დონის მომატება, სისხლში პროლაქტინის დონის მატება, ჩვეულებრივ კლინიკური ნიშნების გარეშე.

* იშვიათია აზიის ზოგიერთ ქვეყანაში. ასევე იხილეთ პუნქტი 4.4 გამოყენებისას სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები.

დამატებითი გვერდითი მოვლენები წამლებზე სპონტანური ცნობებიდან და შემთხვევები ლიტერატურიდან (სიხშირე უცნობია)

შემდეგი გვერდითი რეაქციები მიღებულია ტეგრეტოლის პოსტმარკეტინგული გამოცდილებიდან, სპონტანური კლინიკური შემთხვევებიდან და ლიტერატურული შემთხვევებიდან. იმის გამო, რომ ეს რეაქციები ნებაყოფლობით არის მიღებული გაურკვეველი ზომის პოპულაციის მიერ, შეუძლებელია მათი სიხშირის საიმედო შეფასება; ამიტომ, ეს რეაქციები იყო კატეგორიზაცია, როგორც უცნობი სიხშირის რეაქციები. წამლის გვერდითი რეაქციები ჩამოთვლილია MedDRA-ში ორგანოთა სისტემის კლასის მიხედვით. ADR-ები ორგანოთა სისტემის თითოეული კლასისთვის წარმოდგენილია სიმძიმის კლებადობით.

ინფექციები და ინვაზიები

ადამიანის ჰერპესის ვირუსის რეაქტივაცია 6

სისხლისა და ლიმფური სისტემის დარღვევები

ძვლის ტვინის უკმარისობა

ნერვული სისტემის დარღვევები

სედაცია, მეხსიერების დაქვეითება

კუჭ-ნაწლავის დარღვევები

კოლიტი

იმუნური სისტემის დარღვევები

წამლისმიერი გამონაყარი ეოზინოფილიით და სისტემური სიმპტომებით (DRESS)

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები

მწვავე დიფუზური ეგზანთემატოზური პუსტულოზი (AGEP), ლიქენოიდური კერატოზი, ონიქომადეზია

ძვალ-კუნთოვანი სისტემის, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლების დარღვევები

მოტეხილობები

კვლევები

ძვლის ტვინის შემცირება

4.9. ჭარბი დოზირება და მისი მკურნალობა

ნიშნები და სიმპტომები

ტეგრეტოლის დოზის გადაჭარბებასთან დაკავშირებული ნიშნები და სიმპტომები ჩვეულებრივ დაკავშირებულია ცენტრალურ ნერვულ სისტემასთან, გულ-სისხლძარღვთა სისტემასთან, სასუნთქ სისტემასთან და 4.8. განყოფილება არასასურველი ეფექტების შესახებ ეძღვნება არასასურველ ეფექტებს.

ცენტრალური ნერვული სისტემა

ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა; დეზორიენტაცია, ცნობიერების დაბინდვა, ძილიანობა, აგზნება, ჰალუცინაციები, კომა, ბუნდოვანი მხედველობა, გამოთქმის დარღვევა, დიზართრია, ნისტაგმი, ატაქსია, დისკინეზია, საწყისი ჰიპერრეფლექსია, მოგვიანებით ჰიპორეფლექსია; კრუნჩხვები, ფსიქომოტორული დარღვევები, მიოკლონუსი, ჰიპოთერმია, მიდრიაზი.

სასუნთქი სისტემა

სუნთქვის დათრგუნვა, ფილტვის შეშუპება

გულ-სისხლძარღვთა სისტემა

გამტარობის დარღვევა ტაქიკარდიით, არტერიული ჰიპოტენზია, ზოგჯერ არტერიული ჰიპერტენზია, QRS კომპლექსის გაფართოება; გულისწასვლა გულის გაჩერებით

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი

ღებინება, კუჭის დაგვიანებული დაცლა, ნაწლავის მოძრაობის დაქვეითება.

ჩონჩხ-კუნთოვანი სისტემა

აღწერილია რაბდომიოლიზის ზოგიერთი შემთხვევა, რომელიც დაკავშირებულია კარბამაზეპინის ტოქსიკურობასთან.

თირკმლის ფუნქცია

შარდის შეკავება, ოლიგურია ან ანურია; სითხის შეკავება, წყლის ინტოქსიკაცია კარბამაზეპინის ADH მსგავსი მოქმედების გამო.

ლაბორატორიული მონაცემები

ჰიპონატრიემია, შესაძლოა მეტაბოლური აციდოზი, შესაძლოა ჰიპერგლიკემია, კრეატინინფოსფოკინაზას დონის მომატება კუნთებში.

მკურნალობა

სპეციფიური ანტიდოტი არ არსებობს. მკურნალობა უნდა დაიწყოს პაციენტის კლინიკური მდგომარეობიდან გამომდინარე. პაციენტი უნდა გაიგზავნოს საავადმყოფოში. კარბამაზეპინით მოწამვლის დასადასტურებლად და დოზის გადაჭარბების გამოსავლენად აუცილებელია მისი დონის გაზომვა პლაზმაში.

დაცარიელეთ კუჭი, გაიკეთეთ კუჭის ამორეცხვა და მიეცით აქტივირებული ნახშირი. კუჭის დაგვიანებულმა დაცლამ შეიძლება გამოიწვიოს შეწოვის შეფერხება. ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში უნდა ჩატარდეს დამხმარე სამედიცინო ღონისძიებები, ჩატარდეს გულის მონიტორინგი და ელექტროლიტური ბალანსის სათანადო კორექცია.

სპეციალური რეკომენდაციები

რეკომენდებულია ნახშირის ჰემოპერფუზია. ჰემოდიალიზი ეფექტური მკურნალობაა კარბამაზეპინის ჭარბი დოზირების დროს.

უნდა გავითვალისწინოთ, რომ სიმპტომები შეიძლება ხელახლა გამოჩნდეს და გაძლიერდეს ჭარბი დოზირებიდან მე-2 და მე-3 დღეს, პრეპარატის დაგვიანებული შეწოვის გამო.

ფარმაკოლოგიური თვისებები
5.1. ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტიეპილეფსიური, ნეიროტროპული, ფსიქოტროპული საშუალებები.

ათქ კოდი: N03 AF01

ფარმაკოდინამიკა

მოქმედების სპექტრი, როგორც ანტიეპილეფსიური პრეპარატი, მოიცავს პარციალურ გულყრებს (მარტივი და რთული), გენერალიზებულ ტონურ-კლონურ გულყრებს, აგრეთვე ამ ტიპის გულყრების კომბინაციებს მეორადი გენერალიზაციით ან მის გარეშე.

კლინიკურ კვლევებში დაფიქსირდა, რომ ტეგრეტოლი, რომელიც ინიშნება მონოთერაპიის სახით ეპილეფსიის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით ბავშვებსა და მოზარდებში, დადებითად მოქმედებს შფოთვისა და დეპრესიის სიმპტომებზე, ასევე აქვს ფსიქოტროპული ეფექტი, რომელიც ამცირებს გაღიზიანებას და აგრესიას. კოგნიტური და ფსიქომოტორული ეფექტების თვალსაზრისით, შეყვანილი დოზის მიხედვით, ზოგიერთმა კვლევამ გამოავლინა გაუგებარი ან გვერდითი მოვლენები. სხვა კვლევებმა აჩვენა სასარგებლო გავლენა ყურადღებაზე, აღქმაზე/მეხსიერებაზე.

როგორც ნეიროტროპული საშუალება, კარბამაზეპინი კლინიკურად ეფექტურია მრავალი ნევროლოგიური აშლილობის დროს; ხელს უშლის პაროქსიზმული ტკივილის შეტევებს, მაგალითად, იდიოპათიური და მეორადი ტრიგემინალური ნევრალგიის დროს; გარდა ამისა, tabes dorsalis გამოიყენება ნეიროგენული ტკივილის შესამსუბუქებლად სხვადასხვა პირობებში, მათ შორის პოსტტრავმული პარესთეზიები და პოსტჰერპეტური ნევრალგია; ალკოჰოლის მოცილების სინდრომის დროს კარბამაზეპინი ზრდის შემცირებულ კრუნჩხვის ზღურბლს და ამცირებს ალკოჰოლის მოხსნის სიმპტომებს (ჰიპერაგზნებადობა, ტრემორი, სიარულის დარღვევა); ამცირებს შარდის რაოდენობას ცენტრალური შაქრიანი დიაბეტის დროს და ხსნის წყურვილს.

ტეგრეტოლი, როგორც ფსიქოტროპული საშუალება, შეიძლება გამოყენებულ იქნას მწვავე მანიის სამკურნალოდ, აგრეთვე ბიპოლარული აფექტური აშლილობის (მანიაკალურ-დეპრესიული) შემანარჩუნებელ თერაპიაში, როდესაც ინიშნება მონოთერაპიის სახით ან ნეიროლეპტიკებთან, ანტიდეპრესანტებთან ან ლითიუმთან კომბინაციაში. შიზოაფექტური აშლილობის დროს და სხვებთან კომბინაციის კლინიკურად დადასტურებულია ეფექტურობა, ანტიფსიქოზური საშუალებები ინდუცირებული მანიის და სწრაფი ველოსიპედის მოვლენებში.

მოქმედების მექანიზმი

კარბამაზეპინის, ტეგრეტოლის აქტიური ნივთიერების მოქმედების მექანიზმი, მხოლოდ ნაწილობრივ არის დადგენილი. კარბამაზეპინი აწესრიგებს ჰიპერაგზნებადებულ ნერვულ გარსებს, აფერხებს ნეირონების განმეორებით გასროლას და ამცირებს აგზნების იმპულსების სინაფსურ გავრცელებას. დეპოლარიზებულ ნეირონებში მოქმედების ძირითადი მექანიზმი შეიძლება იყოს ნატრიუმზე დამოკიდებული მოქმედების პოტენციალის ხელახალი გასროლის თავიდან აცილება და გამოყენებაზე ან ძაბვაზე დამოკიდებული ნატრიუმის არხების ბლოკადა.

გლუტამატის გამოყოფის დაქვეითება და ნეირონული მემბრანების სტაბილიზაცია შესაძლოა იყოს მისი, კერძოდ, ანტიეპილეფსიური მოქმედების მიზეზი.

გლუტამატის გამოთავისუფლების სემცირება და ნეირონების მემბრანების სტაბილიზაცია შეიძლება იყოს მისი ანტიეპლეფიუსირ მოქმედების მიზეზი.

მისი მაინჰიბირებელი მოქმედება დოფამინისა და ნორეპინეფრინის მეტაბოლიზმზე შეიძლება იყოს პასუხისმგებელი კარბამაზეპინის ანტიმანიაკალურ ეფექტზე.

5.2. ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

შეწოვა

კარბამაზეპინი თითქმის მთლიანად, მაგრამ შედარებით ნელა შეიწოვება ტაბლეტებიდან. ერთჯერადი პერორალური მიღებისას აქტიური ნივთიერება აღწევს მაქსიმალურ პლაზმურ კონცენტრაციას 6-12 საათის განმავლობაში. არ არსებობს კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება სხვადასხვა პერორალურ დოზირების ფორმებს შორის შეწოვილი აქტიური ნივთიერების რაოდენობით. უცვლელი კარბამაზეპინის საშუალო პიკური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში კარბამაზეპინის ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ 400 მგ დოზით არის 4,5 მკგ/მლ.

კარბამაზეპინის სტაბილური პლაზმური კონცენტრაციები ავტოინდუცირებულია კარბამაზეპინით და ჰეტეროინდუცირებული სხვა ფერმენტის გამომწვევი პრეპარატებით; ის ასევე მიიღწევა დაახლოებით 1-2 კვირაში, რაც დამოკიდებულია მკურნალობის წინა მდგომარეობაზე, დოზაზე და მკურნალობის ხანგრძლივობაზე.

პლაზმაში კარბამაზეპინის წონასწორული კონცენტრაცია, რომელიც განიხილება "თერაპიულ დიაპაზონად", მნიშვნელოვნად განსხვავდება პაციენტიდან პაციენტში. პაციენტების უმეტესობისთვის ეს დიაპაზონი არის 4-12 მკგ/მლ (17-50 მიკრომოლი/ლ). კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდის (ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტის) კონცენტრაცია არის კარბამაზეპინის დონის დაახლოებით 30%.

საკვების მიღება მნიშვნელოვნად არ მოქმედებს კარბამაზეპინის სიჩქარესა და შეწოვის სიჩქარეზე, დოზის ფორმის მიუხედავად.

განაწილება

კარბამაზეპინი 70-80%-ით უკავშირდება შრატის ცილებს. უცვლელი კარბამაზეპინის კონცენტრაცია ნერწყვში და ცერებროსპინალურ სითხეში წარმოადგენს პრეპარატის პროპორციას, რომელიც არ უკავშირდება პლაზმის ცილებს (20-30%). დედის რძეში მიღწეული კონცენტრაციები არის პლაზმური დონის 25-60%-ის ექვივალენტური.

კარბამაზეპინი კვეთს პლაცენტას. კარბამაზეპინის სრული შეწოვის პირობებში, განაწილების ვირტუალური მოცულობა მერყეობს 0,8-დან 1,9 ლ/კგ-მდე.

ბიოტრანსფორმაცია

კარბამაზეპინი ძირითადად მეტაბოლიზდება ღვიძლში ეპოქსიდის ბიოტრანსფორმაციის გზით. აქ ძირითადი მეტაბოლიტების სახით წარმოიქმნება 10,11-ტრანს-დიოლის წარმოებული და მისი გლუკურონიდი. ციტოქრომი P450 3A4 იდენტიფიცირებულია, როგორც ძირითადი იზოფორმა, რომელიც პასუხისმგებელია კარბამაზეპინ-10,11 ეპოქსიდის წარმოქმნაზე. ადამიანის მიკროსომული ეპოქსიდის ჰიდროლაზა იდენტიფიცირებულია, როგორც ფერმენტი, რომელიც პასუხისმგებელია კარბამაზეპინ-10,11-ეპოქსიდიდან 10,11-ტრანსდიოლის წარმოებულების წარმოქმნაზე. 9ჰიდროქსიმეთილ-10-კარბამოილაკრიდანი არის უმნიშვნელო მეტაბოლიტი, რომელიც დაკავშირებულია ამ მეტაბოლურ გზასთან. კარბამაზეპინის ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ, დაახლოებით 30% გამოიყოფა შარდში ეპოქსიდის ბიოტრანსფორმაციის საბოლოო პროდუქტების სახით. სხვა მნიშვნელოვანი ბიოტრანსფორმაციის გზების მეშვეობით, კარბამაზეპინი მეტაბოლიზდება კარბამაზეპინის N-გლუკურონიდად, რომელიც წარმოიქმნება UGT2B7-ით, ისევე როგორც სხვადასხვა მონოჰიდროქსი წარმოებულებით.

გამოყოფა

ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ, უცვლელი კარბამაზეპინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ შეადგენს 36 საათს. თუმცა, განმეორებითი გამოყენების შემდეგ, ეს არის 16-24 საათი, რაც დამოკიდებულია მკურნალობის ხანგრძლივობაზე (ღვიძლის მონოოქსიგენაზას სისტემის ავტოინდუქცია). კარბამაზეპინის ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს 9-10 საათს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კარბამაზეპინს სხვა ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან ერთად, რომლებიც იწვევენ ღვიძლის ფერმენტების ინდუქციას (როგორიცაა ფენიტოინი, ფენობარბიტალი). 10,11 ეპოქსიდის მეტაბოლიტის პლაზმური ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 6 საათს ეპოქსიდის ერთჯერადი დოზის პერორალური მიღებიდან.

400 მგ კარბამაზეპინის ერთხელ პერორალური მიღების შემდეგ, 72% გამოიყოფა შარდით და 28% განავლით. დოზის დაახლოებით 2% გვხვდება შარდში, როგორც უცვლელი პრეპარატი და დაახლოებით 1% როგორც ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტი 10,11-ეპოქსიდი.

მახასიათებლები პაციენტებში თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობით

ინფორმაცია კარბამაზეპინის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითების მქონე პაციენტებში არ არის ხელმისაწვდომი.

ბავშვები

კარბამაზეპინის გაზრდილი ელიმინაციის გამო, ბავშვებს შეიძლება დასჭირდეთ კარბამაზეპინის უფრო მაღალი დოზები, ვიდრე მოზრდილებში.

ხანდაზმულები

არ არსებობს მითითება, რომ კარბამაზეპინის ფარმაკოკინეტიკა იცვლება ხანდაზმულ პაციენტებში ახალგაზრდებთან შედარებით.

5.3. პრეკლინიკური უსაფრთხოების მონაცემები

არაკლინიკური მონაცემები არ მიუთითებს კონკრეტულ საფრთხეზე ადამიანებისთვის ერთჯერადი და განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის, გენოტოქსიურობის და კანცეროგენული პოტენციალის ჩვეულებრივი კვლევების საფუძველზე. თუმცა, ცხოველებზე კვლევები არასაკმარისია კარბამაზეპინის ტერატოგენული ეფექტის გამოსარიცხად.

რექტალური რეგიონალური ტოქსიკურობა

კარბამაზეპინის სუპოზიტორების რეგიონალური ტოლერანტობა, რექტალურად შეყვანილი კურდღლებში დღეში ერთხელ 2 კვირის განმავლობაში არ განსხვავდებოდა საკონტროლო ჯგუფისგან.

კანცეროგენულობა

ვირთხებში, რომლებიც მკურნალობდნენ კარბამაზეპინით 2 წლის განმავლობაში, აღინიშნა ჰეპატოცელულარული სიმსივნეების სიხშირის მომატება მდედრებში და კეთილთვისებიანი სათესლე ჯირკვლის სიმსივნეების სიხშირის მატება მამრებში. თუმცა, არ არსებობს მტკიცებულება, რომ ეს დაკვირვებები დაკავშირებულია ადამიანებში კარბამაზეპინის თერაპიულ გამოყენებასთან.

გენოტოქსიკურობა

რამდენიმე სტანდარტული ბაქტერიული და ძუძუმწოვრების მუტაგენურობის კვლევებში კარბამაზეპინი აღმოჩნდა არაგენოტოქსიკური.

რეპროდუქციული ტოქსიკურობა

თაგვებზე, ვირთხებსა და კურდღლებზე ცხოველებზე ჩატარებული სხვადასხვა კვლევების გაერთიანებული მონაცემები მიუთითებს, რომ კარბამაზეპინს არ აქვს ან აქვს ძალიან დაბალი ტერატოგენურობის პოტენციალი ადამიანებში შესაბამისი დოზებით. თუმცა, ცხოველებზე კვლევები არასაკმარისია კარბამაზეპინის ტერატოგენული ეფექტის გამოსარიცხად. ვირთხების რეპროდუქციის კვლევაში მეძუძურ შთამომავლებში, წონის დაკლება დაფიქსირდა დედის დოზირებისას 192 მგ/კგ/დღეში.

ფარმაცევტული თვისებები
6.1. დამხმარე ნივთიერებები

აეროსილი 200
ავისელი RN 102
მაგნიუმის სტეარატი
მოდიფიცირებული ნიკელი ZSB-10 (ნატრიუმის კარბოქსიმეთილცელულოზა)
6.2. შეუთავსებლობა

არ არის ცნობილი შეუთავსებლობა.

6.3. შენახვის ვადა

36 თვე

6.4. სიფრთხილის განსაკუთრებული ზომები შენახვისას

დაცული უნდა იყოს ტენისგან და ინახება ოთახის ტემპერატურაზე < 25°C-ზე.