Herceptin - ჰერცეპტინი 600მგ/5მლ 1 ფლაკონი S

გამოყენების ინსტრუქცია

ჰერცეპტინი

^HERCEPTIN

^{ტრასტუზუმაბი}

ანტინეოპლასტური აგენტი

1. აღწერილობა

1.1   წამლის თერაპიული/ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტინეოპლასტიური აგენტი

ათქ კოდი: L01 XC03

1.2       დოზირების ფორმა

ინტრავენური (ი/ვ) ფორმა  (ჰერცეპტინი ი/ვ):

ფხვნილი საინფუზიო ხსნარის კონცენტრატის მოსამზადებლად

კანქვეშა (სუბკუტანეური - ს/კ) ფორმა (ჰერცეპტინი ს/კ):

საინექციო ხსნარი

1.3   მოხმარების გზა

ჰერცეპტინი ი/ვ:

ინტრავენური ინფუზია.

ჰერცეპტინი ს/კ (კანქვეშა ინექციისთვის):

საინექციო ხსნარი.

1.4   სტერილობა/რადიოაქტიური ნივთიერებების შემცველობა

სტერილური პროდუქტი

• თვისობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ინგრედიენტი: ტრასტუზუმაბი

ჰერცეპტინი ი/ვ:

ერთჯერადი დოზირების 150 მგ-იანი ფლაკონები  და 440 მგ-იანი მრავალჯერადი დოზირების ფლაკონები, რომლებიც შეიცავენ ფხვნილს საინფუზიო ხსნარის კონცენტრატის მოსამზადებლად. მომზადებული ხსნარი შეიცავს ტრასტუზუმაბის 21 მგ/მლ-ს.

ჰერცეპტინი ს/კ ფორმა ფლაკონებში (ჰერცეპტინი ს/კ ფლაკონი):

საინექციო ხსნარი 600 მგ/5 მლ ფიქსირებული დოზით შემცველი ფლაკონი (არ განაზავოთ).

შემავსებლები: ჰერცეპტინი ს/კ შეიცავს ადამიანის რეკომბინანტულ ჰიალურონიდაზას (rHuPH20), რაც არის ფერმენტი, რომელიც კანქვეშ შეყვანისას ზრდის პრეპარატის დისპერსიასა და აბსორბციას.

სხვა შემავსებლები აღწერილია ლოკალური მოთხოვნების შესაბამისად.

2. კლინიკური მახასიათებლები

2.1   ჩვენებები

ჰერცეპტინი ი/ვ  და  ჰერცეპტინი ს/კ:

ძუძუს კიბო

მეტასტაზური ძუძუს კიბო (MBC)

ძუძუს მეტასტაზური კიბოს მქონე პაციენტების მკურნალობა, რომლებსაც აღენიშნებათ სიმსივნის HER2 ჰიპერექსპრესია:

ა)         მონოთერაპიის სახით იმ პაციენტებში, რომლებსაც მეტასტაზური კიბოს გამო უკვე ჩატარებული აქვთ ქიმიოთერაპიის ერთი ან მეტი სქემა.

ბ)         პაკლიტაქსელთან ან დოცეტაქსელთან კომბინაციაში   იმ პაციენტებში, რომელთაც არ მიუღიათ ქიმიოთერაპია მათი  მეტასტაზური დაავადების გამო

გ) არომატაზას ინჰიბიტორთან კომბინაციაში იმ პაციენტებში, რომლებსაც

   აქვთ ჰორმონ-რეცეპტორ დადებითი ძუძუს მეტასტაზური კიბო.

ძუძუს ადრეული კიბო (EBC)

ჰერცეპტინი ნაჩვენებია HER2-დადებითი ძუძუს ადრეული კიბოს სამკურნალოდ:

• ოპერაციის, ქიმიოთერაპიის (ნეოადიუვანტური ან ადიუვანტური) და რადიოთერაპიის შემდეგ (შესაძლებლობის შემთხვევაში).
• დოქსორუბიცინით და ციკლოფოსფამიდით ადიუვანტური ქიმიოთერაპიის შემდეგ პაკლიტაქსელთან ან დოცეტაქსელთან კომბინაციაში.
• კომბინაციაში დოცეტაქსელით და კარბოპლატინით ადიუვანტური ქიმიოთერაპიისას.
• ნეოადიუვანტურ ქიმიოთერაპიასთან კომბინაციაში, რასაც მოსდევს ადიუვანტური ჰერცეპტინით მკურნალობა, ლოკალურად გაზრდილი (ანთებითის ჩათვლით) ძუძუს კიბოს ან > 2 სმ დიამეტრის სიმსივნეების შემთხვევაში.

მხოლოდ ჰერცეპტინი ი/ვ (Herceptin IV):

კუჭის შორსწასული კიბო

ჰერცეპტინი კაპეციტაბინთან ან ინტრავენურ 5-ფტორურაცილთან და პლატინის პრეპარატებთან კომბინაციაში ნაჩვენებია HER2-დადებითი კუჭისა და გასტროეზოფაგური შენართის შორსწასული ადენოკარცინომის მქონე პაციენტებში, რომელთაც მანამდე არ ჩატარებიათ კიბოს საწინააღმდეგო მკურნალობა მეტასტაზებთან საბრძოლველად.

2.2   დოზირება და მიღების წესი

ჰერცეპტინით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია HER2 ტესტირება.

ნებისმიერი სხვა ბიოლოგიური სამედიცინო პრეპარატით შეცვლა მოითხოვს მკურნალი ექიმის თანხმობას. სიფრთხილეა საჭირო, თუ არ არსებობს მონაცემები ჰერცეპტინისა და კონკრეტული ბიოლოგიურად მიმსგავსებული პროდუქტის ურთიერთჩანაცვლებადობის შესახებ.

ჰერცეპტინი უნდა დაინიშნოს კვალიფიციური ჯანდაცვის მუშაკის მიერ.

გამოყენების წინ აუცილებლად შეამოწმეთ, რომ იყენებთ პრეპარატის სწორედ იმ  ფორმას (ჰერვეპტინი ი/ვ ან ჰერცეპტინი ს/კ) , რომელიც დანიშნული აქვს პაციენტს.

მკურნალობის გადართვა ჰერცეპტინი ი/ვ-დან ჰერცეპტინი ს/კ-ზე და პირიქით დოზირების სამკვირიანი რეჟიმით (q3w), შესწავლილი იქნა კვლევაში MO22982 (იხ. თავი 2.6.1 არასასურველი ეფექტები, კლინიკური კვლევები).

სამედიცინო შეცდომის თავიდან ასაცილებლად მნიშვნელოვანია ფლაკონის ეტიკეტის შემოწმება, რათა დარწმუნდეთ, რომ წამალი, რომლის დამზადებას და გამოყენებას აპირებთ არის ნამდვილად „ჰერცეპტინი“ (ტრასტუზუმაბი) და არა „კადცილა“ (ტრასტუზუმაბ ემტანზინი).

ჰერცეპტინი ი/ვ (ინტრავენური ფორმა) (იხ. თავი 4  ფარმაცევტული მახასიათებლები):

ჰერცეპტინის ინტრავენური ფორმა არ არის მოწოდებული კანქვეშ ინექციისათვის  და

გამოყენებული უნდა იქნას ინტრავენური ინფუზიის სახით.

პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება ნაკადად ან ბოლუსის სახით.

ყოველკვირეული რეჟიმი:

რეკომენდებული საწყისი დარტყმითი დოზაა 4 მგ/კგ სხეულის წონაზე გადაანგარიშებით  ჰერცეპტინი ი/ვ  90-წუთიანი ინტრავენური ინფუზიის სახით.

ჰერცეპტინი ი/ვ-ის ყოველკვირეული რეკომენდებული დოზაა 2 მგ/კგ სხეულის წონაზე გადაანგარიშებით. თუ პაციენტმა წინა დოზა კარგად აიტანა, მაშინ მომდევნო დოზების შეყვანა შესაძლებელია 30-წუთიანი ინფუზიების სახით.

ალტერნატიული 3-კვირიანი სქემა:

ჰერცეპტინი ი/ვ-ის საწყისი დარტყმითი დოზა 8 მგ/კგ, მომდევნო დოზა 3 კვირის შემდეგ 6 მგ/კგ და შემდეგ ყოველ 3 კვირაში 6 მგ/კგ 90 წუთიანი ინფუზიის სახით. თუ პაციცენტმა წინა დოზა კარგად აიტანა, მაშინ მომდევნო დოზების შეყვანა შესაძლებელია 30-წუთიანი ინფუზიების სახით.

ჰერცეპტინი ს/კ (იხ. თავი 4 ფარმაცევტული მახასიათებლები):

ჰერცეპტინი ს/კ არ არის მოწოდებული ინტრავენური გამოყენებისათვის და მხოლოდ კანქვეშა ინექციით უნდა იქნას შეყვანილი.

დარტყმითი დოზა საჭირო არ არის.

ჰერცეპტინი ს/კ-ის რეკომენდებული ფიქსირებული დოზაა 600 მგ ყოველ 3 კვირაში პაციენტის წონის მიუხედავად. ინექცია უნდა მოხდეს 2-5 წთ-ის მანძილზე ყოველ 3 კვირაში ერთხელ.

ინექცია უნდა გაკეთდეს მონაცვლეობით ხან მარჯვენა, ხან კი მარცხენა მხარეზე. ყოველი მომდევნო ინექცია უნდა გაკეთდეს წინა ინექციის ადგილიდან სულ მცირე 1 დიუმი/2.5 სმ-ის მოშორებით, ჯანმრთელ კანზე და არავითარ შემთხვევაში იმ ადგილას, სადაც კანი არის გაწითლებული, დაზიანებული (სისხლნაჟღენთი), მტკივნეული ან გამაგრებული. ჰერცეპტინი ს/კ-ით მკურნალობის განმავლობაში სხვა კანქვეშ შესაყვანი პრეპარატის ინექცია უნდა მოხდეს განსხვავებულ ადგილებში.

მკურნალობის ხანგრძლივობა

• ძუძუს მეტასტაზური კიბოს დროს ჰერცეპტინით მკურნალობა გრძელდება დაავადების პროგრესირებამდე.
• ძუძუს ადრეული კიბოს დროს მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 1 წლის განმავლობაში ან დაავადების რეციდივის განვითარებამდე იმის მიხედვით, თუ რომელი უფრო ადრე წარმოიშვება. ძუძუს ადრეული კიბოს მკურნალობის გაგრძელება ერთ წელზე მეტ ხანს არ არის რეკომენდირებული (იხ. თავი 3.2.1 კლინიკური / ეფექტურობის კვლევების).
• პაციენტებს კუჭის შორსწასული კიბოთი უნდა ჩაუტარდეთ მკურნალობა ჰერცეპტინით ი/ვ-ით, დაავადების პროგრესირებამდე.

დოზის გამოტოვება

ჰერცეპტინი ი/ვ:

თუ პაციენტი გამოტოვებს ჰერცეპტინი ი/ვ -ის დოზას ერთი კვირით ან უფრო ნაკლები პერიოდით, მაშინ უნდა განახლდეს პრეპარატის ჩვეულებრივი შემანარჩუნებელი დოზით მიღება (2 მგ/კგ - ყოველკვირეული რეჟიმით;  6 მგ/კგ – სამკვირიანი რეჟიმით ) რაც შეიძლება სწრაფად და არ უნდა დაველოდოთ შემდეგ დაგეგმილ ციკლს.  ჰერცეპტინი ი/ვ-ის მომდევნო შემანარჩუნებელი დოზები - (2 მგ/კგ-ყოველკვირეული რეჟიმით; 6 მგ/კგ  სამკვირიანი რეჟიმით, შესაბამისად) - პაციენტმა უნდა მიიღოს 7 ან 21 დღის შემდეგ შესაბამისად,  დაგეგმილი ერთკვირიანი ან სამკვირიანი სქემის თანახმად.

თუ პაციენტი გამოტოვებს ჰერცეპტინი ი/ვ-ს დოზას ერთ კვირაზე მეტი ხნით, მაშინ მას უნდა მივცეთ პრეპარატის განმეორებითი დარტყმითი დოზა დაახლოებით 90 წუთის განმავლობაში (ყოველკვირეული რეჟიმით: 4 მგ/კგ;  სამკვირიანი რეჟიმით: 8 მგ/კგ) რაც შეიძლება მალე. ჰერცეპტინი ი/ვ-ს მომდევნო შემანარჩუნებელი დოზები (ყოველკვირეული რეჟიმით: 2 მგ/კგ, სამკვირიანი რეჟიმით: 6 მგ/კგ)   პაციენტმა უნდა მიიღოს შესაბამისად  7 ან 21 დღის შემდეგ,   დაგეგმილი ერთკვირიანი ან სამკვირიანი სქემის თანახმად.

ჰერცეპტინი ს/კ:

თუ ჰერცეპტინი ს/კ-ის ერთი დოზა გამოტოვეთ, რეკომენდებულია შემდეგი 600 მგ-იანი დოზის (ანუ გამოტოვებული დოზის) გაკეთება, რაც შეიძლება მალე. ინტერვალი ჰერცეპტინი ს/კ-ის დოზებს შორის უნდა იყოს არანაკლებ სამი კვირისა.

დოზის შემცირება

კლინიკური კვლევების დროს ჰერცეპტინის დოზის შემცირებას ადგილი არ ჰქონია. პაციენტებმა შეიძლება გააგრძელონ ჰერცეპტინით მკურნალობა შექცევადი, ქიმიოთერაპიით გამოწვეული მიელოსუპრესიის დროს, მაგრამ ამ დროს ისინი უნდა იმყოფებოდნენ მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ ნეიტროპენიის გართულებების მხრივ. გათვალისწინებული უნდა იქნას სპეციალური ინსტრუქციები ქიმიოთერაპიის დოზის შესამცირებლად ან ერთ დონეზე შესაჩერებლად.

2.2.1  დოზირების განსაკუთრებული ინსტრუქციები  

ხანდაზმული პაციენტები

მონაცემების მიხედვით, ჰერცეპტინის დოზა არ იცვლება ასაკის მიხედვით (იხ. 3.2.1 ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ პოპულაციებში). კლინიკურ კვლევებში ხანშიშესულ პაციენტებში ჰერცეპტინის დოზა არ შემცირებულა.

ბავშვები

ჰერცეპტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში არ არის დადგენილი.

2.3   წინააღმდეგჩვენებები

ჰერცეპტინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში რომელთაც აქვთ ჰიპერმგრძნობელობა ტრასტუზუმაბის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტის მიმართ.

2.4 გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები

2.4.1. ზოგადი  

ბიოლოგიური სამკურნალო პროდუქტის მიკვლევადობის გაუმჯობესებისს მიზნით, პაციენტის ფაილში გარკვევით უნდა იყოს ჩაწერილი (მითითებული) მიღებული პროდუქტის სავაჭრო სახელი და სერიის ნომერი.

ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა ჩატარდეს მხოლოდ კიბოს მკურნალობის გამოცდილების მქონე ექიმის  მეთვალყურეობის ქვეშ.

ინფუზიასთან/ინექციასთან  დაკავშირებული რეაქციები  (IRRs/ARRs)

ცნობილია, რომ IRRs/ARRs შეიძლება განვითარდეს ჰერცეპტინის მიღებისას (იხ. თავი 2.6 არასასურველი ეფექტები)

IRRs/ARRs შეიძლება კლინიკურად ძნელად გასარჩევი იყოს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციებისაგან.

IRRs/ARRs რისკის შესამცირებლად შესაძლებელია პრემედიკაციის გამოყენება.

აღწერილია  ჰერცეპტინის ინფუზიასთან/ინექციასთან დაკავშირებული სერიოზული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა დისპნოე, ჰიპოტენზია, ხმაურიანი/მსტვენავი სუნთქვა, ბრონქოსპაზმი, ტაქიკარდია, ჟანგბადით გაჯერების შემცირება, რესპირატორული დისტრესი, სუპრტავენტრიკულური ტაქიკარდია და ურტიკარია (იხ. 2.6 გვერდითი მოვლენები). რეკომენდებულია პაციენტების მონიტორინგი ინფუზიასთან/ინექციასთან დაკავშირებულ რეაქციებზე. ინფუზიის შეწყვეტა ხელს უწყობს ამ სიმპტომების გაქრობას. მათი მკურნალობა შესაძლებელია ანალგეტიკებით/ანტიპირეტიკებით, როგორიცაა მეპერიდინი და პარაცეტამოლი, ასევე ანტიჰისტამინური მედიკამენტებით. სერიოზული რეაქციების მკურნალობაში გამოიყენება ჟანგბადი, ბეტა-აგონისტები და კორტიკოსტეროიდები. იშვიათ შემთხვევებში ედს რეაქციები დაკავშირებულია კლინიკურ მიმდინარეობასთან, რომელიოც ფატალური გამოსავლით მთავრდება.  პაციენტები, რომელთაც შორსწასული კიბოს გამო ქოშინი აღენიშნებათ მოსვენებულ მდგომარეობაში, მეტი რისკის ქვეშ იმყოფებიან ინფუზიასთან დაკავშირებული ფატალური რეაქციების მხრივ. ამ პაციენტების მკურნალობა განსაკუთრებულ სიფრთხილეს საჭიროებს და ყოველი პაციენტის შემთხვევაში გათვალისწინებული უნდა იყოს სარგებლის და რისკის თანაფარდობა.

ფილტვისმიერი მოვლენები

პოსტმარკეტინგულ კვლევებში იშვიათად აღწერილია ფილტვებთან დაკავშირებული მძიმე გვერდითი მოვლენები ჰერცეპტინი ი/ვ-ით მკურნალობისას. ეს იშვიათი შემთხვევები დასრულდა ფატალური გამოსავლით. აღწერილია ასევე ფილტვის ინტერსტიციული დაავადება, მათ შორის ფილტვში ინფილტარტის შემთხვევები, მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომი, პმევმონია, პნევმონიტი, სითხის დაგროვება პლევრის ღრუში, რესპირატორული დისტრესი, ფილტვების მწვავე  შეშუპება და სუნთქვის უკმარისობა. ეს მოვლენები შეიძლება განვითარდეს როგორც ინფუზიასთან დაკავშირებული რეაქციები ან განვითარდეს მოგვიანებით.

ფილტვის ინტერსტიციული დაავადების რისკის ფაქტორებია უშუალოდ წინამდებარე, ან თანხლებული მკურნალობა სხვა ანტინეოპლაზიური  აგენტებით, რომლებიც ასევე იწვევენ ასეთ რისკს; ასეთებია ტაქსანები, გემციტაბინი, ვინორელბინი და დასხივება. პაციენტები, რომელთაც აქვთ ქოშინი მოსვენებულ მდგომარეობაში შორსწასული კიბოს გამო ან თანხლებული დაავადების გამო, ფილტვისმიერი მოვლენების მომატებული რისკის ქვეშ არიან. ამ პაციენტების მკურნალობა ჰერცეპტინით არ შეიძლება.

კარდიალური დისფუნქცია

ზოგადი

პაციენტები, რომლებიც იღებენ ჰერცეპტინს, არიან გულის შეგუბებითი უკმარისობის (CHF) ან გულის ასიმპტომური დისფუნქციის განვითარების მომატებული რისკის ქვეშ (New York Heart Association [NYHA] კლასი II-IV). ეს მოვლენები დაფიქსირდა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ჰერცეპტინს მონოთერაპიის სახით ან  ტაქსანთან კომბინაციაში და შემდეგ ანტრაციკლინის (დოქსორუბიცინი ან ეპირუბიცინი) შემცველ ქიმიოთერაპიას. ეს მოვლენები შეიძლება იყოს საშუალო სიმძიმის ან მძიმე და შესაძლოა სიკვდილის მიზეზი გახდეას (იხ. თავი 2.6 არასასურველი ეფექტები). ამასთანავე, სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტთა მკურნალობისას, რომელთაც აქვთ გულის დაავადებების მომატებული რისკი - ანუ ჰიპერტენზია, დოკუმენტირებული კორონარული დაავადება, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, დიასტოლური დისფუნქცია, ხანდაზმული ასაკი.

პოპულაციურმა ფარმაკოკინეტიკურმა მოდელმა აჩვენა, რომ ტრასტუზუმაბი შეიძლება დარჩეს სისხლში ჰერცეპტინი ი/ვ ან ჰერცეპტინი ს/კ-ით მკურნალობის შეწყვეტიდან 7 თვემდე დროის მანძილზე (იხ. თავი 3.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები). პაციენტები, რომლებიც ჰერცეპტინით მკურნალობის დასრულების შემდეგ იღებენ ანთრაციკლინს, ასევე არიან კარდიალური დისფუნქციის მომეტებული რისკის ქვეშ.

თუ შესაძლებელია, სასურველია ჰერცეპტინის შეწყვეტიდან 7 თვის მანძილზე ანთრაციკლინის შემცველი თერაპიისაგან თავის შეკავება. ანთრაციკლინების გამოყენების შემთხვევაში სავალდებულოა კარდიალური ფუნქციების მკაცრი მონოიტორინგი.

ჰერცეპტინით მკურნალობის კანდიდატებს, განსაკუთრებით მათ, ვისაც მიღებული აქვთ მანამდე ანტრაციკლინი, უნდა ჩაუტარდეთ საბაზისო კარდიალური შეფასება ანამნეზისა და ფიზიკალური გამოკვლევის ჩათვლით, ასევე ელექტროკარდიოგრაფია (ეკგ), ექოკარდიოგრაფია, და/ან  MUGA სკანირება.  მონიტორინგი ხელს შეუწყობს იმ პაციენტთა გამოვლენას, რომელტაც უვითარდებათ კარდიალური დისფუნქცია, CHF -ის ნიშნებისა და სიმპტომების ჩათვლით. კარდიალური გამოკვლევები უნდა ჩატარდეს მკურნალობის მანძილზე ყოველ 3 თვეში, ხოლო მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ყოველ 6 თვეში- ჰერცეპტინის ბოლო მიღებიდან 24 თვის განმავლობაში.

თუ მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქცია ეცემა საწყისი მაჩვენებლიდან 10 ერთეულით და 50%-ზე დაბალია, ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და დაახლოებით 3 კვირაში განმეორებით უნდა შეფასდეს მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქცია. თუ მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქცია არ გაუმჯობესდა ან კიდევ უფრო გაუარესდა ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ჰერცეპტინით მკურნალობის სარგებელი აღემატება მასთან დაკავშირებულ რისკს. პაციენტებისათვის, რომელთაც უვითარდებათ გულის ასიმპტომური დისფუნქცია უმჯობესია უფრო ხშირი მონიტორინგი (ყოველ 6-8 კვირაში). თუ პაციენტს მუდმივად აღენიშნება მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის დაქვეითება, მაგრამ რჩება ასიმპტომური, ჰერცეპტინის მიღების შეწყვეტა უნდა გადაწყდეს თუ არ არის ჰერცეპტინით მკურნალობის  კლინიკური სარგებელი.

ჰერცეპტინით მკურნალობის გაგრძელების ან შეწყვეტის უსაფრთხოება პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ პრეპარატთან დაკავშირებული კარდიოტოქსიურობა არ არის შესწავლილი პროსპექტულად. ჰერცეპტინით მკურნალობის დროს განვითარებულ გულის სიმპტომურ უკმარისობას მკურნალობენ ასეთი შემთხვევებისათვის განკუთვნილი სტანდარტული მედიკამენტებით. ჰერცეპტინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს პაციენტებში, რომელთაც უვითარდებათ კლინიკურად მნიშვნელოვანი გულის მწვავე უკმარისობა გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ჰერცეპტინით მკურნალობის სარგებელი აღემატება მასთან დაკავშირებულ რისკს. თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ პაციენტების უმრავლესობაში ბაზისურ კლინიკურ კვლევებში, რომელთაც განუვითარდათ გულის უკმარისობა ან ასიმპტომური კარდიალური დისფუნქცია, სტანდარტული მკურნალობა ეფექტური იყო. მკურნალობა მოიცავდა ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორს ან ანგიოტენზინის რეცეპტორის ბლოკერს ან β-ბლოკერს. კარდიალური სიმპტომების მქონე პაციენტების უმრავლესობამ, რომლებშიც ჰერცეპტინი კლინიკურად ეფექტური იყო გააგრძელეს ჰერცეპტინით მკურნალობა დამატებითი კარდიალური გართულებების განვითარების გარეშე.  

მეტასტაზური ძუძუს კიბო (MBC)

მეტასტაზური ძუძუს კიბოს სამკურნალოდ არ არის ნაჩვენები ჰერცეპტინის და ანტრაციკლინების ერთდროული დანიშვნა.

ადრეული ძუძუს კიბო (EBC)

ძუძუს ადრეული კიბოს  მქონე პაციენტებში საწყის ეტაპზე ჩატარებული კარდიოლოგიური გამოკვლევა უნდა განმეორდეს ყოველ 3 თვეში მკურნალობის განმავლობაში, ყოველ 6 თვეში მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ სანამ არ გავა 24 თვე ჰერცეპტინის ბოლო მიღებიდან. პაციენტები, რომლებიც იტარებენ ქიმიოთერაპიას ანტრაციკლინებით, საჭიროებენ შემდგომ მონიტორინგს, რომელიც უნდა ჩატარდეს ყოველწლიურად, ჰერცეპტინის ბოლო მიღებიდან  5 წლის განმავლობაში, ან უფრო ხანგრძლივად, თუკი აღენიშნებათ მარცხენა პარკუჭის განდევნის ფრაქციის შემცირება.

კლინიკური კვლევიდან, რომელშიც მიმდინარეობდა ძუძუს  კიბოს  ადიუვანტური მკურნალობა ჰერცეპტინით, გამოირიცხა პაციენტები, რომლებთაც  აღენიშნებოდათ ანამნეზში მიოკარდიუმის ინფარქტი,  სტენოკარდია, ანამნეზში ჰქონდათ ან კვლევის განმავლობაში გამოუვლინდათ გულის შეგუბებითი უკმარისობა (NYHA II-IV); არითმია, რომელიც საჭიროებდა მკურნალობას;  კლინიკურად მნიშვნელოვანი გულის სარქვლოვანი დაავადება; რთულად კონტროლირებადი ჰიპერტენზია (დასაშვები იყო სტანდარტული ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით კონტროლირებადი ჰიპერტენზია); ჰემოდინამიურად მნიშვნელოვანი სითხე პერიკარდში.

ადიუვანტური თერაპია

ადიუვანტური თერაპიის დროს არ უნდა მოხდეს ჰერცეპტინის და ანტრაციკლინების ერთდროული დანიშვნა.

სიმპტომური და ასიმპტომური კარდიალური მოვლენების სიხშირე უფრო მეტი იყო ადრეული ძიძუს კიბოს მქონე იმ პაცინტებში, რომლებიც იღებდნენ ჰერცეპტინი ი/ვ-ს  ანტრაციკლინებთან კომბინაციაში, იმ პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ ჰერცეპტინს  დოცეტაქსელათან და კარბოპლატინთან კომბინაციაში. კარდიალური მოვლენები უფრო ხშირი იყო, როდესაც პაციენტები ერთდოულად იღებდნენ ჰერცეპტინი ი/ვ-ს  და ტაქსანებს, ვიდრე ის პაცინტები, რომლებსაც ჰერცეპტინი დაენიშნათ ტაქსანებით თერაპიის შემდეგ. მიუხედვად გამოყენებული თერაპიული რეჟიმებისა, სიმპტომური კარდიალური მოვლენები ძირითადად ვითარდებოდა პირველი 18 თვის განმავლობაში.

კარდიალური მოვლენების განვითარების რისკ ფაქტორები შეისწავლეს ოთხ დიდ ადიუვანტურ კვლევაში. გამოვლენილი რისკ ფაქტორებია ასაკი (>50წ.); მარცხენა პარკუჭის დაბალი განდევნის ფრაქცია საწყის ეტაპზე და მისი შემდგომი შემცირება (<55%); მარცხენა პარკუჭის დაბალი განდევნის ფრაქცია პაკლიტაქსელით მკურნალობის დაწყებამდე და მკურნალობის დაწყების შემდეგ; ჰერცეპტინით  და ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით   ერთდროული მკურნალობა ან  ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით მკურნალობა ჰერცეპტინის დანიშვნამდე. იმ პაციენტებში, რომელთაც დაენიშნათ  ჰერცეპტინი ადიუვანტური ქიმიოთერაპიის დასრულების შემდეგ, კარდიალური დისფუნქციის რისკი უკავშირდებოდა ანტრაციკლინების (რომლებიც ეძლეოდათ ჰერცეპტინის დანიშვნამდე) მაღალ კუმულაციურ დოზას და სხეულის მასის მაღალ ინდექსს (BMI > 25 კგ/მ²).

ნეოადიუვანტურ-ადიუვანტური თერაპია

ადრეული ძუძუს  კიბოს  მქონე პაციენტებში, რომლებსაც შეეფერებათ ნეოადიუვანტურ-ადიუვანტური თერაპია, ჰერცეპტინი ანტრაციკლინებთან კომბინაციაში უნდა დაენიშნოთ   სიფრთხილით  და მხოლოდ იმ პაციენტებში, რომლებსაც მანამდე არ ჩატარებიათ ქიმიოთერაპია. ანტრაციკლინების დაბალდოზიანი რეჟიმის მაქსიმალური კუმულაციური დოზაა  180 მგ/მ²-ს (დოქსირუბიცინი) ან 360 მგ/მ²-ს (ეპირუბიცინი).

თუკი პაციენტებს ჩაუტარდათ ნეოადიუვანტური კომბინირებული თერაპია ჰერცეპტინით და დაბალი დოზის ანტრაციკლინებით, ქირურგიული ჩარევის შემდეგ მათ აღარ უნდა დაენიშნოთ დამატებითი ციტოტოქსიური ქიმიოთერაპია.

ძალიან მცირეა ნეოადიუვანტურ-ადიუვანტური თერაპიის კლინიკური გამოცდილება 65 წელზე მეტი ასაკის პაციენტებში.

ბენზილის სპირტი

ბენზილის სპირტი, რომელიც კონსერვანტის სახით შედის 440 მგ-იანი მრავალდოზიანი ფლაკონის ბაქტერიოსტატიკური წყლის შემადგენლობაში, ტოქსიკურ ზემოქმედებას ახდენს ახალშობილებსა და 3 წლამდე ბავშვებში. ბენზილის სპირტის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობის მქონე პაციენტებისათვის გამხსნელად გამოყენებული უნდა იქნეს საინექციო წყალი, ამასთან თითეული ფლაკონიდან გამოყენებული უნდა იყოს მხოლოდ ერთი დოზა. დარჩენილი პრეპარატი უნდა იქნას გადაგდებული. საინექციო სტერილური წყალი 60 მგ-იანი და 150 მგ-იანი ერთჯერადი დოზის გასახსნელად არ შეიცავს ბენზილის სპირტს

2.4.2 გავლენა ავტომანქანის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობაზე

ჰერცეპტინის გავლენა ავტომანქანის მართვასა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე არ ყოფილა შესწავლილი. ინფუზიასთან დაკავშირებული სიმპტომების გამოვლენის შემთხვევაში პაციენტებმა  თავი უნდა შეიკავონ ავტომანქანის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობისაგან სიმპტომების სრულად გაქრობამდე.

2.4.3. ურთიერთქმედება სხვა სამედიცინო პროდუქტებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ადამიანებში ჰერცეპტინის სხვა პრეპარატებთან ურთიერთქმედების შემსწავლელი ფორმალური კვლევები არ ჩატარებულა. კლინიკურ კვლევებში ჰერცეპტინსა და ერთდროულად გამოყენებულ სხვა პრეპარატებს შორის კლინიკურად მნიშვნელოვანი  ურთიერთქმედება არ გამოვლენილა (იხ. 3.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები).

იმ კვლევებში, სადაც ხდებოდა ჰერცეპტინის დიცეტაქსელტან, კარბოპლატინტთნ ან ანასტროზოლთან ერთად გამოყენება, არც ამ მედიკამენტების და არც თავად ჰერცეპტინის ფარმაკოკინეტიკის დარღვევა არ დაფიქსირებულა.

პაკლიტაქსელის და დოქსორუბიცინის (და მათი ძირითადი მეტაბოლიტის 6-α ჰიდროქსილ-პაკლიტაქსელი, POH, და დოქსორუბიცინოლი, DOL) კონცენტრაცია არ დარღვეულა ტრასტუზუმაბის გავლენით. თუმცა, ტრასტუზუმაბს შეუძლია გაზარდოს საერთო ექსპოზიცია დოქსორუბიცინის მეტაბოლიტისა (7-დეოქსი-13 დიჰიდრო-დოქსორუბიცინონი, D7D). D7D-ის ბიოაქტივობა და ამ მეტაბოლიტის დონის მომატების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. პაკლიტაქსელისა და დოქსორუბიცინის გავლენით ტრასრტუზუმაბის კონცენტრაციის ცვლილება არ დაფიქსირებულა. 

წამალთა ურთიერთქმედების სუბკვლევამ გამოავლინა, რომ კაპეციტაბინის ბიოლოგიურად აქტიურ მეტაბოლიტებზე ზემოქმედება (მაგ. 5-FU) არ გამოვლენილა ცისპლატინთან ერთად მიღებისას ან ცისპლატინს + ტრასტუზუმაბის კომბინაციის ერთად მიღებისას. თუმცა, თვითონ კაპეციტაბინმა გამოავლინა მაღალი კონცენტრაცია და ნახევრად დაშლის ბევრად ხანგრძლივი პერიოდი ტრასტუზუმაბთან კომბინაციაში.  ასევე არ გამოვლენილა ცისპლატინის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილება კაპეციტაბინის ან კაპეციტაბინისა და  ტრასტუზუმაბის კომბინაციის ერთად მიღებისას.

2.5 გამოყენება განსაკუთრებულ პოპულაციებში 

2.5.1  ორსულები

თუ  თერაპიის პოტენციური სარგებელი დედისათვის არ გადაწონის შესაძლო რისკს ბავშვისათვის, ჰერცეპტინის გამოყენებას ორსულობის დროს უნდა მოვერიდოთ. პოსტმარკეტინგულ პერიოდში ორსულებში, რომლებიც იღებდნენ ჰერცეპტინს, აღწერილია სანაყოფე წყლების სიმცირესთან ასოცირებული ნაყოფის თირკმელების განვითარების და/ან თირკმელების დისფუქნციის შემთხვევები, ასევე ნაყოფის ფილტვის ფატალური ჰოპოპლაზია. შვილოსნობის უნარის მქონე ქალებს უნდა ვურჩიოთ ჰერცეპტინი ი/ვ-ით და ჰერცეპტინი ს/კ-ით მკურნალობისას  და მკურნალობის  დასრულებიდან სულ მცირე 7 თვის განმავლობაში  ეფექტური კონტრაცეფციის  გამოყენება (იხ. თავი  3.2 ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლები). ორსულობის დადგომის შემთხვევაში პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყოს ნაყოფისათვის პოტენციური რისკის შესახებ. თუ ჰერცეპტინით მკურნალობა უტარდება ორსულ ქალს, ან თუ ორსულობა დადგა ჰერცეპტინის ბოლო დოზის მიღებიდან 7 თვის განმავლობაში, სასურველია ასეთი პაციენტის მონიტორინგი აწარმოოს მულტიდისციპლინურმა გუნდმა. უცნობია შეუძლია თუ არა ჰერცეპტინს დამაზიანებელი ზეგავლენა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე. ცხოველებში ჩატარებულ კვლევებში რეპროდუქციული ფუქნციის დარღვევის ან ნაყოფის დაზიანების შემთხვევები არ დაფიქსირებულა (იხ. 3.3.2 ტერატოგენურობა).

2.5.2 მეძუძური დედები

გადადის თუ არა ტრასტუზუმაბი დედის რძეში უცნობია. ვინაიდან ადამიანის IgG სეკრეტირებს დედის რძეში, ხოლო შესაძლებელი დამაზიანებელი მოქმედება ბავშვზე უცნობია, უმჯობესია პაციენტები მოერიდონ ძუძუთი კვებას ჰერცეპტინით მკურნალობის დროს (იხ. 3.3.3 სხვა).

2.5.3 თირკმლის ფუნქციის დაქვეითება

პოპულაციურმა ფარმაკოკინეტიკურმა ანალიზმა აჩვე